Hoi, Onze dochter S. is twee maanden oud. Haar naam is tot stand gekomen door een compromis. Het was de enige naam waar we allebei wel oké mee waren, maar geen wauweffect. Maar sinds haar geboorte heb ik een beetje spijt dat we haar toch niet J.inte hebben genoemd. Die naam stond al een paar jaar in mijn notitie zo van "zo gaat mijn dochter ooit heten." Ik weet niet of ik deze naam met mijn man heb besproken destijds. Maar ik vind het ineens leuker dan S. Ik vind S. soms wat te kort. Ik weet niet wat ik hiermee wil, ik durf het ook niet te bespreken met mijn man. Zijn het hormonen, moet ik er gewoon aan wennen? Ik vond S. tijdens mijn zwangerschap en daarvoor nooit erg leuk, maar heb er schijnbaar wel met volle verstand voor gekozen. Terwijl ik het ergens ook wel weer een stoere naam vind en lekker makkelijk uit te spreken. Mensen die dit herkennen? Merk dat mijn hoofd alle kanten op schiet. Het is maar een naam, dat besef ik me ook wel. Maar het houd me toch bezig. Ik hoop dat het hormonen zijn.
Ik weet dat er meer meiden zijn hier die hetzelfde hebben gevoeld.. het schijnt een hele tijd te kunnen duren voor je echt gewend bent aan de naam. Ik heb het zelf nooit meegemaakt maar ik kan me voorstellen dat het heel vervelend voelt.
Het kan een kwestie van wennen zijn natuurlijk maar als je het al nooit een erg leuke naam hebt gevonden en jullie deze gekozen hebben als compromis dan vraag ik me af of het echt gaat wennen. Ik zou je twijfels toch met je man bespreken.
Oei, dat lijkt me echt heel erg moeilijk. Ik zou het zeker bespreken, en haar desnoods een andere naam geven. Ik zou zelf nooit een naam geven die ik wel oke vind, want ik weet dat het altijd aan me zou knagen. Een compromis zou voor mij ookal niets zijn, mijn partner daar in tegen zou daar weer wel mee kunnen leven. Good for me, want ik zou niet toegeven.
Wat lastig zeg. Ik zou zeggen bespreek het met je man sowieso. Zijn er (negatieve) reacties van de omgeving geweest richting de naam die mogelijk bij gedragen hebben aan je gevoel nu? Niet dat je er wat aan hebt maar ik vind S. echt een enorm leuke naam. Vrolijk lief en toch ook stoer.
Ik vind dat mijn dochter echt een hele leuke naam heeft, maar ik moest de eerste maanden toch ook heel erg wennen. Ik twijfelde steeds of het niet meer een '...vul een naam in..' was. Maar nu kan ik me echt niet voorstellen dat ze een andere naam zou hebben, het is een echte Cato. Volgens mij echt niet gek dat je een tijdje moet wennen. Maar wat de anderen al zeggen, maak het bespreekbaar met je man. Overigens vind ik S. een onwijs leuke naam.
S. vind ik veel leuker dan Jinte maar daar heb je niks aan. Bespreek het met je man wat vind hij ervan? Zelf zou ik denk niet zo goed switchen dan is zij geboren als S. en het werd toch Jinte. Heeft ze nog een 2e naam of een leuk koosnaampje
Stel dat je haar J.inte noemt en het wordt echt een hele stoere meid: een echte s, zou je dan spijt krijgen? S vind ik een naam met meer karakter
Hier duurde het een jaar voor de naam van m'n zoontje echt bij hem pastte. Daarvoor dacht ik altijd: superleuke naam maar past het eigenlijk wel. Komt ook doordat mijn nmr 1 naam anders was. En de naam van zoontje een compromis met de wens van m'n man. Ik wilde Thomas. Man wilde Sem Het is Sam geworden. En die naam past nu echt bij hem. En S. is erg leuk. Leuker dan Jinte vind ik. Ik denk dat je spijt gaat krijgen als je het gaat veranderen.
Ik begrijp niet zo goed waarom je de naam Jinte niet had voorgesteld, terwijl hij al lang op je lijstje stond. Ik vind het zelf 2 heel verschillende namen. Mijn voorkeur zou uitgaan naar Jinte, maar dat is persoonlijk. Wat had je van Suze gevonden? Dan zou je S. als roepnaam kunnen houden, maar heb je een naam die iets meer af is? (Voor zover dat nog kan bij de officiële instanties)
Ik heb heel erg veel namen voorgesteld, waarschijnlijk ook Jinte, maar omdat ik er zóveel heb voorgesteld, weet ik het niet meer zeker. Mijn man vond gewoon niets leuk wat ik leuk vond.. Dus zo zijn we bij een 'oké' naam gekomen.
Ja ik heb wel wat negatieve reacties gekregen, dat het niet bij ons past en of ze nog een langere naam heeft, omdat het zo'n afkorting is. En toen sloeg de twijfel toe. Het lijkt ook wel alsof ik bevestiging nodig heb want als mensen zeggen dat ze het een leuke naam vinden dan ben ik al wat positiever. Bizar. En ik moet loslaten aan het idee dat ze een naam krijgt van mijn lijstje van jaren geleden. Veel namen van mijn lijstje zijn ook afgevallen dus ik moet me niet aan dat idee vasthouden dat een naam van mijn lijstje een beter gevoel had gegeven. Ik heb wel nagedacht over S., makkelijk, stoer, goed uit te spreken en op maar één manier.. Misschien moet ik me niet van de wijs laten brengen.. Onzeker ben ik hierin wel.
Het lijkt mij een heel gedoe om de naam te veranderen t kindje heet nu voor iedereen al S. Tenzij je het echt vreselijk vind zou ik het zeker zo laten.
Ik snap nooit zo goed dat mensen iets van een naam moeten zeggen tegen de ouders. Dat je na het horen van de naam met je partner even bespreekt wat je ervan vindt, ok, maar de naam is gegeven, dan zeg je óf niets, of je bent enthousiast. Ik vind het een leuke naam, maar hij zou niet bij ons passen. Jinte wel, dus vandaar dat daar de voorkeur naar uit zou gaan voor mij, maar daar heb je niets meer aan (zou ook op mijn lijstje kunnen staan). Maar jullie zijn met een reden op S. uitgekomen, en misschien moet je daar even naar terug. En mensen die er iets van vinden die moeten even hun mond houden, want dat helpt niet mee in de weken na je bevalling als je al een compromis hebt moeten doen. Komt goed!
S. is super leuk! Krachtig, stoer en toch vrouwelijk. Heeft geen langere variant nodig, is mooi zoals ze is.
Mensen vinden toch altijd overal wat van! Als je haar Jinte had genoemd, had je ongetwijfeld ook commentaar gehad. Jullie hebben weloverwogen voor S. gekozen en het is een prima naam, wat mensen ook zeggen. En inderdaad, laat mensen of enthousiast reageren of reageer niet...