Hallo allemaal Mijn zoontje Sven is nu bijna 11 maaden oud en vanaf hij 6 maand was is hij steeds in de nacht wakker nu nog steeds nu begint het zelf ook als wij hem s'avonds op bed doen dan schreeuwt hij het uit terwijl er echt helemaal niks aan de hand is. Hij ligt dan ook altijd buiten de dekens ik stop hem dan altijd weer in en geef hem dan wat water en een kus en dan ga ik naar beneden of weer in bed liggen. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen sommige mensen zeggen van laat hem maar lekker huilen als er echt niks is. ik ben nu ook wel in zo'n staat omdat ook te doen maar toch wil ik dan aan de andere kant ook niet dan vreet ik mezelf helemaal van binnen op dat die kleine man zo huilt dan wil ik naar hem toe hem troosten. Hebben jullie ook tips voor me [-o< en of dit ook meegemaakt?
Tja dat is makkelijk gezegd "Laat maar huilen". Natuurlijk kan je op deze leeftijd je kindje best een half uur laten huilen. Als het maar door blijft gaan, dan word je vanzelf idd horentjes dol. Misschien is een behandeling van een ostheopaat een oplossing?! Succes en blijf in jezelf geloven! V
Hoi Emmie, wat ontzettend vervelend zeg! Zowel voor jou als je zoontje. Ik kan me goed voorstellen dat je hem niet wil laten huilen. Is er iets veranderd toen hij 6 maanden was? Zijn er ook nog andere dingen behalve het huilen snachts? Je zou toch denken dat er wel iets aan de hand is, want een kind krijst niet iedere nacht voor 5 maanden langs als er niks is. Lijkt mij hoor, maar ik heb makkelijk praten want Louise slaapt bijna altijd goed. Heb je een bedlampje geprobeerd? Of zijn bedje op een andere plek in de kamer? Is het op sommige nachten erger dan op andere nachten, wie weet kan hij niet tegen bepaalde etenswaren? Ik roep gewoon maar wat dingen die in me opkomen hoor, misschien dat het een belletje doet rinkelen of er een tip bijzit voor je.
als je kindje weet dat als hij huilt mama wel weer komt, dan leert hij het huilen nooit af. onze meid huilt ook weleens maar ze weet nu wel dat ik niet meer kom als er niets aan de hand is, ze is dan ook bijna direct wel weer stil. maar als ik weg ben en papa past op dan weet ze wel dat als ze huilt dat papa komt, ze houd dan ook niet op met huilen Dus gewoon laten huilen, ik weet het het is moelijk en je vreet je zelf op, maar geloof me het werkt sneller dan je denkt.
Oh wat vervelend, meid. Ik heb het niet structureel meegemaakt, maar we hebben hier wel een fase gehad van ongeveer 1 week. De eerste dagen dacht ik dat er iets was omdat hij anders altijd probleemloos slaapt. Maar als ik hem uit het bed haalde dan was het dikke pret. Op een gegeven moment had ik door dat er niets was en dat mijn zoontje op deze manier gewend raakte aan het feit dat als hij gilt ik meteen kwam en uiteindelijk uit zijn bed haalde. Toen heb ik heb idd gewoon laten huilen. 2 dagen later was het over en sliep hij weer zoals vanouds. Als hij in een slaapzak ligt dan zou ik mijn niet druk maken dat hij onder zijn dekens vandaan kruipt. Dan doen ze toch sowieso. Je wilt niet weten in welke posities ik mijn zoontje 's ochtends aantref . Ze slapen toch wel. Dus mijn tip is niet meer aan toe geven, als jij het idee hebt dat er verder niks is. Je zoontje is waarschijnlijk gewend aan het feit dat hij al maanden lang op deze manier aandacht kan vragen. Grote kans dat hij binnen een paar dagen beter zal slapen. Succes!
ik zou ten eerste gewoon een slaapzakje bij hem aandoen (geen kans dat de deken verschuifd hihi) en ten tweede inderdaad de volgende keer even laten huilen ..... zet een eierwekker op 10 minuten al hij begint met huilen <--- dwing jezelf om niet eerder te gaan troosten! doe dit 3 dagen lang (ff tanden bijten) maar je wordt echt super beloond !!!!! echt waar je moet maar zo denken die 3 dagen DE AANHOUDER WINT serieus het gaat je lukken zo...heel veel sterkte en succes ermee alvast grtz Ramona
Ik weet natuurlijk niet wat je allemaal al geprobeerd heb. Hier helpt in ieder geval het volgende: - Hem vlak voordat we in bed leggen tot rust manen. Dus geen prikkels, alleen op schoot, speen in en rustig wiegen totdat ie rustig en slap wordt. Anders gaat ie lopen maaien in bed. - Over zijn voorhoofdje aaien zodat zijn ogen zwaar worden. - Hem op zijn zij leggen zodat hij niet met zijn armen kan slaan. - Na het bovenstaande te hebben gedaan weglopen. Als ie na 5 min. niet rustig is, terug gaan en weer de speen in en rustig over zijn bolletje aaien en vervolgens weer weglopen. Dat moeten we vaak zo'n 3 keer doen en dan valt ie in slaap. Overigens is het als je op het punt bent aanbeland dat ie echt veel huilt, vaak heel lastig om weer in een goed ritme te komen. Dat heb ik hier althans zo ervaren. Dan is het in het begin echt even doorzetten. Laten huilen is hier vaak onvermijdelijk geweest. Maar ik troost hem dan wel tussendoor zodat ie zich niet overstuur krijst. Na een tijdje heeft hem dat volgens mij wel gerustgesteld want nu laat ie zich veel makkelijker troosten en valt ie dus ook makkelijker en sneller in slaap. Hij heeft nog steeds wel eens slechte dagen hoor, vooral als ie net 3 dagen naar het KDV is geweest, maar vooral 's avonds en 's nachts gaat het nu heel goed. Overdags heeft ie nog steeds de neiging om weinig te slapen maar dat heb ik eigenlijk maar gewoon geaccepteerd.
ik wou iedereen even bedanken voor de reacties!! Hier heb ik zeker wat aan!! ik moet gewoon maar ff door bijten erg moeilijk maar zal toch wel moeten! ik heb ook het gevoel dat Sven denkt van als ik huil komt mamma toch wel en dat is ook zo en dat is hij zo gewend.... pfffffff moeilijk word het maarr moet gewoon anders blijft het zo maar door gaan!! Bedankt allemaal
hoi hoi, ik heb een zoontje (nu 14 mnd) hij was elke nacht wakker vanaf 5 mnd ongeveer. als je geluk had, dan moest je 3 keer per nacht uit bed, als je pech had, zat je van 02.00 tot 05.00u beneden met hem ging helemaal over de zeik. ook ik wist het niet meer. bij de ha geweest, bij het cb geweest, gegoogle-ed en gesproken met mensen hierover. niks hielp. laten huilen, gewoon toe dekken en weggaan, streng zeggen dat het nu echt bedtijd is, en om de 20min. gaan kijken of alles goed is en laten huilen. niks, maar dan ook niks hielp. nu is het heel langzaam steeds een beetje beter gegaan. met ups en downs wel teverstaan. nu slaap ie eindelijk door, na bijna 1 jaar wakker gelegen te hebben. =D> en geloof me, dat is echt zwaar. alles lijdt eronder. je werk, je soc. leven en je relatie. en ik kan nu nog steeds niet zeggen wat het probleem is geweest. (niemand weet het) hij is nu 14 mnd en slaapt eindelijk door. (nog wel onrustig soms, maar dan is ie op zijn buik gerold en kan dan niet meer terugdraaien, dan moet ik er nog wel uit, maarja dat neem ik voor lief ) ik hoop dat je eruit komt. het is echtzwaar. succes
Heel herkenbaar helaas ook Hoe wij het hebben aangepakt. we hebben eerst zijn bedje ergens anders neer gezet, en een ander ritme aan gaan bieden Vanaf het avond eten, nog een half uurtje nog de kans geven om druk te spelen en vanaf daarna rust. Niet meer druk doen, alsvast pyama aan en tanden poetsten, Nog even knuffelen boekje lezen en dat soort rustige dingen Het avond ritueel tot slapen gaan zo kort mogelijk houdem Slaapzakje aan In bed weldrusten zeggen Weg lopen (dit ook altijd zo herhalen voor herkenning) als hij ging huilen de 5 min regel toepassen Zodra hij ging huilen, naar hem toe even chekken of er niks aan de hand is, goed leggen, instoppen, even aai over het bolletje en weg lopen het laatste herhaalde we iedere keer tot hij sliep Als we naar hem toe gingen zeiden we ook helemaal nik, liet alleen voelen dat ik er was de avond erna, hebben die 5 min verlengt naar 7 min De avond erna naar 10 Nu gaat het onwijs goed, maar is wel tenen krommend hoor de eerste avond Hopelijk heb je er wat aan
hoi hoi, hier ook lang problemen gehad, ontstaan rond de 10e maand, door ziek zijn, s'nachts vaak wakker om te hoesten, mamma gaf dan altijd wat te drinken! Maar na een week was ze weer beter maar wilde nog steeds wat te drinken, ach en mamma gaf het haar wel want dan sliep ze zo weer in. Ik heb dus lang de weg van de minste weerstand gekozen maar er zat zo'n regelmaat in, ze melde zich om 23.00 - 2.00 en 5.00 om wat te drinken en weer in slaap te vallen. Op een gegeven moment stond me dit zo tegen, ze maakt er gewoon een spelletje van. Dus twee weken geleden was ik er klaar mee, en heb haar niks meer gegeven toen ze zich melde en ze heeft er om gehuild en geschreeuwd hoor!! Ik had me voorgenomen om na max. 15 min. schreeuwen naar haar toe te gaan en haar het speentje te geven en weer weg te lopen en geloof me de 15 min.duurden voor mijn gevoel wel 15 uur! maar het is gelukt 2 nachten heeft ze geschreeuwd maar toen was het voorbij! Een paar avonden was ze nog tegen 23.00 uur wakker maar als ze dan het speentje krijgt slaapt ze zo weer verder!!! Een nadeeltje aan dit verhaal ze wordt nu wel om half zes fris en fruitig wakker om niet meer in slaap te vallen!!! Nou ja zo is er altijd wel wat he!!! Succes, wel moet natuurlijk heel duidelijk zijn dat je kindje niks mankeert he, ik bedoel als ze naar gedroomd heeft vindt ik troosten wel belangrijk of als ze ziek zijn, maar ik wist zeker dat er niks aan de hand was. nogmaals succes jette
Tjee meid, moeilijk he en hoe herkenbaar...... Ons meisje slaapt sinds een aantal weken weer erg slecht, ze is nu 8,5 maand oud en ineens is het weer begonnen na een relatief goede periode van een week of 6. Ik herken hoe zat je het kan zijn. Ook wij lopen geheel en al op ons tandvlees en dit heeft zeker negatieve consequenties op velerlei gebieden. En ook wij hebben nu het gevoel dat we toch echt strenger moeten gaan worden aangezien het er op lijkt dat ze toch een loopje met ons neemt... namelijk... vannacht was ze voor het eerst uit logeren...... en ja hoor, de hele nacht doorgeslapen van 20.00 tot 06.30........ tja, dat zegt denk ik wel genoeg. Maar ook ik voel hoeveel moeite ik er mee heb om haar te laten huilen, niet alleen in de nacht maar ook overdag als ze zich even alleen moet vermaken en ze daar duidelijk geen zin in heeft. Maar het kan denk ik niet anders, omdat ze anders toch echt wel hieraan geweng gaat raken en het is dus echt geen wenselijk gedrag.... Dus Kiwi (je hebt me al eerder goede tips gegeven) als je nog meer tis hebt hoe hierdoor heen te kome, ze zijn welkom
Nou meid, ik denk dat je precies weet hoe je het beste kunt aanpakken, lees ik uit je reactie. Alleen vindt je het moeilijk om haar te laten huilen en dat begrijp ik volkomen! Toen mijn zoontje zo'n drama week had liep ik elke dag met koppijn omdat ik zo moeilijk vond om hem te laten huilen. Maar ja, het zijn geen hele jonge babies meer, ze weten nu precies hoe ze je moeten bespelen. Dus als je zeker weet dat er verder niks is, is naar mijn mening de enige oplossing om je dochtertje te laten uitrazen. Grote kans dat het binnen een paar dagen over is. Het werkt blijkbaar toch echt, dat blijkt uit dit forum toch elke keer weer. Je moet wel even doorbijten. En dat van overdag: ik heb er gelukkig heel weinig ervaring mee. Mijn zoontje is er een die het liefst zelf en alleen op onderzoek uitgaat. Daar heeft hij ons, zeker sinds hij kruipt, niet meer bij nodig. Heel soms kan hij een zeurdagje hebben, maar dat kan ik makkelijk hebben omdat hij dat heel weinig heeft en gebruik ik juist zo'n dag om lekker samen te spelen en te knuffelen. Maar als hij naar mijn idee echt aan het doorslaan is, dan negeer ik dit gedrag volkomen. En frappant genoeg gaat hij binnen een paar minuutjes weer verder lief spelen. Misschien dat eens proberen?
Jeetje meid, wat zwaar! Hier ook eentje met een slaapprobleem (mijn dochtertje) en eentje met chronische vermoeidheid (ikzelf). Of het zijn de tandjes, of het is verlatingsangst, of het is iets anders maar wat?, hoe dan ook, lang laten huilen doe ik nooit aangezien ze dan helemaal overstuur is en ze dan een half uur nodig heeft om in snikken te bekomen van haar huilen. Mijn dochtertje is binnenkort 1 jaar maar nog steeds neem ik ze af en toe naast mij op bed om te slapen, simpelweg omdat ik het zo zat ben om steeds naast haar bedje te zitten om ze weer in slaap te sussen. Het inderdaad echt zwaar omdat je het einde van de tunnel niet ziet. Die oververmoeidheid geeft mij bijvoorbeeld veel minder levenslust. Terwijl ik voorheen elke week ging lopen of zwemmen of vaak dingen ondernam, zit ik nu het liefst in de zetel Pff, ook ik hoop dat ze op een dag beslist om wél een hele nacht door te slapen. Dat buikslapen is ook hier een probleem, aangezien ze niet kan terugdraaien maar zich wel kan opduwen en rechttrekken, staat ze vaak midden in de nacht huilend te springen in haar bed. Leuk is anders