ik denk dat de meesten van jullie mijn verhaal wel kennen, hier nog even in t kort... Ik ben bij M. (vader van Collin) weg gegaan toen ik 4 maanden zwanger was. Sindsdien woon ik bij mijn vader. M. kwam niet langs toen hij wist dat Collin geboren was, ondanks alle beloftes etc. Uiteindelijk heb ik M. nog 1 kans gegeven en is hij toch langs gekomen om Collin te zien, hij was verkocht en hebben afgesproken dat hij zelf zou bellen als hij Collin nog wilde zien. En hij mag 1 keer in de 2/3 weken langs komen, ik bepaal hoelang, en of ik t wil of niet. En als ik niet meer wil houdt het ook zo weer op. (Collin is niet erkend, en M. heeft de rest van mijn zwangerschap niks van zich laten horen) Nou kwam M. vandaag weer langs. Krijg ik achteraf een smsje, wat niet voor mij bedoelt was, maar blijkbaar voor zijn nieuwe scharrel. Met o.a ik hou van je erin. Dus ik heb hem gebeld. hij wilde eerst niks vertellen, wat ik niet snap want hij weet ook dat ik ondertussen weer beetje bezig ben met J. (mijn ex van voor M.) En hij weet dat ik niet boos wordt ofzo, ik bedoel is zijn leven moet hij zelf weten, als hij maar eerlijk is tegen mij, t gaat tenslotte wel ook om mijn zoontje! Maar goed, blijkt dat hij een relatie heeft met een getrouwde vrouw! Lekker snugger.. hij heeft zat problemen al in mijn ogen, 2 kindjes bij 2 verschillende vrouwen, schulden, geen vast huis (huurt via adhoc dus elk halfjaar verkassen) en nog veel meer.. Maar wat mij boos maakt is dat hij niet gewoon eerlijk tegen mij is. mij wel uit hoort over J. en dan niks wil zeggen en t weg wuift.. eigenlijk walg ik alweer van hem en heb ik spijt dat ik hem aan heb geboden om zijn zoon 1x in de zoveel tijd te bezoeken... :S
Hi, zoals je weet is dit voor mij herkenbaar hoor... dan lijkt het wel redelijk tot goed te gaan en dan gebeurt er weer iets waardoor al het vertrouwen in ex (voor zover dat er nog was) weer weg is of je weer boos of teleurgesteld raakt. in mijn geval heb ik het contact maar helemaal verbroken na dit soort dingen tig keer te heben gehad. werd er alleen maar gek van. en nu dus gekozen voor de rust. heeb geen zin in al die onduidelijkheid, leugens of verzwijgen en daardoor alle onrust die erbij komt kijken. laat hem eerst maar zien hoe betrouwbaar die is als man en vader !! hoop dat het uiteindelijk weer losloopt bij jullie... maar blijf kiezen in belang van je kleine en jezelf he liefs
Wil niet lullig doen maar het gaat je eigenlijk niets aan wat hij in z'n leven doet aangaande relaties. En misschien moet jij ook niets vertellen over J wanneer M je uithoort. Zolang je denkt dat het goed zal zijn voor je kindje om hem te zien dan moet je dat zeker niet tegenhouden maar zodra je denkt dat het een slechte invloed zal hebben op je kindje moet je indd de boot afhouden en Collin later uitleg geven en vertellen dat hij nu groot genoeg is om zelf een keuze te maken maar dat jij toendertijd de keuze hebt gemaakt voor Collin's bestwil. Succes
ik weet dat t mij eigenlijk niets aangaat. Maar wel als hij mij smsjes gaat sturen die voor iemand anders bedoelt zijn en dan geen uitleg wil geven en raar gaat lopen doen! Op zon moment kan je in mijn ogen het beste gewoon eerlijk zijn ipv er om heen draaien. En aangezien eerlijk zijn voor hem nog al een issue is, vind ik dat hij juist op deze manier moet laten zien dat hij het dus wel kan. Hij weet dat ik er geen probleem van maak als hij een relatie heeft, zijn leven, en t leven gaat door. Dus geen reden om raar te gaan lopen doen erover. En aangezien het zijn idee was om open en eerlijk over alles te gaan zijn.. mag hij laten zien dat hij dat kan.
Niet om het 1 of het ander maar jullie leven moeten jullie afzijdig houden van elkaar en alleen focussen op jullie kindje. Volg je gevoel en denk na wat het kan betekenen voor Collin als je z'n vader toelaat in zijn leven. Daar gaat het namelijk om toch, om jullie kindje. Niets van elkaar verwachten what so ever, gewoon de relatie platonisch houden omwille van jullie kind. Kijk hoe hij ismet zijn kindje, wacht af hoe hij doet naar jou als het gaat om Collin, toont hij interesse etc. denk trouwens zelf dat hij een stiekem foutje heeft gemaakt met zijn sms door het naar jou te sturen. Kijken wat jouw reactie was. Want het is toch raar dat hij jou uithoort en verder zelf niets wilt vertellen. Maar iig, het gaat hier om een klein mannetje die rechten heeft z'n vader te zien als er geen reden toe is om hem daar van wegte houden. Wil echt niet bot overkomen en hoop ook niet dat je mijn reactie bot ervaard ; ) Ben zelf ook alleenstaand dus kijk vanuit die oogpunt. Liefs
ik snap je reactie wel. Maar ben het er niet helemaal mee eens, onze levens afzijdig houden prima. Maar dat kan tot op zekere hoogte. De reden dat we niet meer samen zijn is, onder andere dat zijn leven een zooitje is. En M. mag Collin dan ook alleen bij mij thuis zien en er is verder geen omgangsregeling op papier, aangezien Collin ook niet erkend is ( zijn vader heeft de erkenning zelf ongedaan gemaakt) Ik heb zelf aangedrongen bij M. of hij zijn zoontje echt niet wilde zien. Omdat ik vind dat ik dit voor Collin moet proberen, ondanks dat ik walg van zijn vader. M. wilde uiteindelijk niet liever dan Collin zien. Maar meer dan dit is er niet, hij toont verder geen interesse, buiten dat hij belt met de vraag of hij langs kan komen om Collin te zien, hoor ik niks van hem. En de hele zwangerschap heeft hij ook geen moeite gedaan, terwijl hij elke keer wel de beloftes hiertoe maakte. Ook is hij mij nog behoorlijk wat geld schuldig. Maar ondanks dat ik dat dus niet krijg, en hij er om heen draait als ik er naar vraag of leugens verzint om er onder uit te komen, wil ik wel dat hij zijn zoon ziet. Maar goed, ik vind dus dat ik recht heb om te weten hoe t gaat met zijn leven, omdat dit van belang is voor de verdere omgang met Collin. Want in mijn ogen kan t niet eeuwig zo door gaan dat hij 1x in de 2/3 weken hier een uurtje met Collin zit en weer verdwijnt. Snap je wat ik bedoel... (plus dat ik de 2e ben met wie hij een kindje heeft, en ik heel hard hoop dat hij niet nog een keer de fout maakt en er een 3e vrouw komt met een kindje van hem! Zijn dochtertje is wel erkend, en daar is nu na 3 jaar rechtelijk gedoe een omgangsregeling.. hij mag haar 1 keer in de 14 dagen 5 uurtjes zien. terwijl hij de eerste 1,5 jaar van haar leven gewoon fulltime aanwezig is geweest. Dan weet je misschien een beetje hoe t zit..)
Ik begrijp heel goed wat je bedoelt hoor lieverd. Wat ik zou doen als ik jou was, niets meer van me laten horen en hem afwachten ; ) En mocht er echt iets zijn waarvoor je contact moet opnemen met M dan voel je dat ook wel zelf aan maar zolang er geen reden voor jou is om contact op te nemen lekker ales van hem laten afhangen, jij hebt genoeg geprobeerd en dit kun je je prinsje later ook vertellen.
Dat doe ik ook. M. weet dat als hij Collin wil zien dat hij met mij contact op moet nemen, ik ga verder niet achter zijn reet aan hobbelen met de vraag of hij alsjeblieft zijn zoon wil komen zien. Heb dat alleen de 1e keer gedaan omdat mijn gevoel zei dat ik dat moest doen voor Collin. zodat ik er alles aan gedaan had.
Khadisja ben jij zelf ook alleenstaand moeder? enne kuidebokibi... ik snap zo wat je bedoeld tot op zekere hoogte kun je los zijn van elkaar, maar als het gaat om belang van je kind wil je weten dat het goed zit en dan heb je niets aan wantrouwen, oneerlijkheid en dat soort dingen. dan wil je juist dat die toch vaak al verminderd vertrouwen verbeterd om zo te zien dat die ex een goede vader zou kunnen zijn. onverantwoordelijkheid, oneerlijkheid enz. is dan niet wat je kan gebruiken en je kindje ook niet uiteindelijk liefs succes
mag ik vragen dan hoe het contact is tussen jou en je ex dan?? en hoe lang jullie al uit elkaar zijn of zo vind je er namelijk vrij luchtig over praten ik ben er nu ook wel rustig onder maar helaas is het bij mij pas na bijna een jaar en nu ik eindelijk de keuze heb gemaakt om het contact voorlopig maar niet te hebben met mijn ex vanwege al zijn gedoe etc de afgelopen maanden wat voor stress etc zorgde en vanwege desinteresse... ik heb ook zoiets van hij moet me eerst maar laten zien dat die een verantwoorde vader kan zijn ik snap wel dat je zegt van vaders hebben ip ook recht op kind enz. maar ik ben zelf voor de uitspraak: "een kind heeft recht op een rustige, veilige en stabiele omgevin waarin ik vertrouwen heb" en ik geef me kind pas aan iemand mee (vader of geen vader) als ik weet dat dat goed zit en bij mijn ex - zelf nog deels kind- heb ik dat niet en bovendien met alle leugens en dingen die die heeft gedaan en daartegenover niet bellen na operatie van zijn zoon,..... nou sorry hoor ik vind het dus niet vreemd dat veel moeders hier voor zichzelf en dus (voorlopig) geen contact kiezen... het is ook nogal wat allemaal he... maar goed dat zul jij ook hebben of hebben gehad.... wilde dus alleen even weten hoe dat allemaal bij jou loopt dat je zo redelijk nuchter kan reageren. begrijp me niet verkeerd hoor, vind ik juist knap en heb ik respect voor. heb maanden geprobeerd dat ook te verwezenlijken helaas zonder het gewenste resultaat.
Heel herkenbaar de situatie... Na een heftige breuk in het begin van mijn zwangerschap heb ik maanden geen contact met ex gehad. Toen kwam ik hem eens tegen en toen ging het balletje weer rollen. We spraken af om het contact te 'herstellen'. Dit ging prima. Toen was die kleine geboren, hij wou bij de bevalling zijn, maar dit wou ik niet, na de bevalling is hij meteen gekomen. (midden in de nacht) en die avond weer en die week erop weer. Toen verwaterde het een beetje, ik heb mij er ontzettend voor ingezet, totdat hij eens tegen mijn moeder over mij begon te 'klagen'. Mijn moeder was al zo klaar met hem ivm wat hij allemaal heeft uitgespookt. (kind elders verwekt, ander vrouwtje erop na houden, geld issues etc etc. kan wel een boek schrijven) en het viel in haar verkeerde keelgat dus ze had er wat van gezegd. Waardoor ex en ik ruzie kregen. Contact was weer weg, na 4 maanden nam hij weer contact op, wederom geprobeerd. Hij vertoonde tot 3 keer aan toe (3 afspraken dus) grensoverschrijdend gedrag jegens mij te vertonen. Toen heb ik de stekker eruit getrokken! Ik ben zo klaar met die jongen. Gatver... Net als jij walgde ik van hem, vooral als ik hem sprak en zag. Buiten dat grensoverschrijdend gedrag kon hij alleen over hoeren en wapens praten (stoer he? ) en toonde hij geen enkele interesse in zijn dochter. Zij doel was mij in bed krijgen... Never nooit niet dus! Wat ik in hem heb gezien en hoe kon ik bijna 4 jaar met hem samenleven? Afijn, om op jou terug te komen (sorry hoor). Lijkt mij erg lastig. Dat hij wel alles van jou wil weten en hij zelf dus zijn mond houdt over toch wel belangrijke zaken. Want ik weet niet hoe jullie het in de toekomst willen doen als die kleine wat groter is? neemt hij die kleine dan mee of niet? Mij lijkt het dan vooral belangrijk dat je toch weet over zijn leven en vooral als hij een andere relatie heeft. Maar dat is mijn ding, dat zou bij mij niet zijn omdat ik hem in de gaten wil houden, maar omdat ik wil weten waar hij mijn dochter mee naar toe neemt en vooral met wie.... Exen zijn lastig en ik ben blij dat die van mij uit mijn leven is. Ik heb er zoveel tijd en energie ingestoken, maar nu merk ik pas hoeveel stress mij dat gaf! Mijn ex kennende duikt ie wel weer op. Vooral omdat ik ook nog wel in de smiezen wordt gehouden! Maar dat deert mij niet. Moeten ze lekker doen, zien ze hoe gelukkig ik leef! En dat ik prima alleen red!
Wat een verhaal lola! Knap dat je t zo vol hebt gehouden! Mijn ex wil mij niet inbed of iig daar gaat het hem niet om. En de kleine krijgt hij niet mee, is geen erkenning en zolang zijn leven niet op orde is of hij dat niet kan laten zien gaat er ook niets meer gebeuren dan langs komen en onder mijn toezicht zijn zoon zien.
Wat een verhalen meiden. Ik ben ook bij 10 weken zwangerschap verlaten door mijn ex-man die verliefd was geworden op een ander. Niet zo handig van hem als je voor een kindje bezig bent he! Na deze breuk en nog tijdens mijn zwangerschap leerde ik een andere man kennen en dat was erg verwarrend, maar ook weer heel fijn. Hij zorgde ervoor dat ik alsnog kon genieten van mijn zwangerschap. Inmiddels is mijn zoontje geboren en hij voedt mijn zoon mee op alsof het zijn eigenste is. Door deze situatie ben ik de bio-vader liever kwijt dan rijk (dat is een gevoel hoor meiden). Uiteraard ben ik me er van bewust dat ik voornamelijk naar mijn zoon moet kijken en daarom heeft mijn ex de kleine ook erkend. Tevens zou ik niet willen dat mijn zoon ooit naar me toe komt en vraagt waarom hij van mij zijn bio-vader niet heeft mogen leren kennen. Aangezien we er niet uitkomen met de omgangsregeling is hij naar de advocaat gestapt en tevens wil hij mede ouderlijk gezag. Dit wil ik hem niet geven om diverse redenen. Een van deze redenen is dat als er iets met mij gebeurt hij de kleine bij mijn vriend zou kunnen weghalen. Dit lijkt me niet in het belang van mijn zoontje. En al helemaal niet als er bijvoorbeeld nog een broertje of zusje bij zou komen. Al met al levert het me een hoop stress op en kan ik nog steeds niet volop genieten van het leven. Dus in mijn geval wil de bio-vader er wel zijn voor zijn zoon en dat laat ik ook toe, maar niet in de hoeveelheid die hij het liefste zou willen. Ik krijg ook vaak te horen: Goh, was mijn ex maar zo! Die van mij wil niks meer van ons kind weten. Ik denk dat ook dat een rotte situatie zal zijn, maar zo zie je maar weer dat het ook niet altijd even prettig is als de bio-vader alles wil opeisen. Om terug te komen op jouw verhaal: beslissingen maken is moeilijk. Het zijn emotie's die meespelen en je verstand. En die 2 gecombineerd leiden vast en zeker naar een goed besluit. Sterkte ermee, ik weet hoe het voelt als je de vader 'minder' leuk vind.
update.. tot nu toe.. ruim 2.5 week later.. niks meer gehoord van zijn vader. Oftewel waarschijnlijk is hij te schijterig om na dat foute smsje mij nog te bellen met de vraag of hij Collin mag zien. Jammer want hij laat zich weer zo kennen!! En ja als je dat in de weg laat staan. Dan spoor je niet! T maakt me weer zo kwaad, dat ik hem de kans heb gegeven zijn zoon te zien en het goed te doen. En dat hij het dan op zo'n manier verpest.. en gewoon nog een keer Collin laat stikken! Ik ben er klaar mee, als hij nog belt is t wat mij betreft de komende jaren een NEE. Tot dat Collin er zelf wat mee wilt.
Tja herkenbaar hoor. Mijn ex neemt zoals je weet nu ook al ruim 3 maanden de moeite niet om contact te herstellen of zoiets, dus wat mij betreft zakt die door de strond haha ik ga er niet meer achteraan. als die uberhaupt werkelijk nog wat wil gaat die er maar voor knokken natuurlijk als de kleine later zelf aan zal geven dat hij hem wil zien is dat oké. maar voor nu neem ik hem maar in bescherming tegen het kindse en onverantwoordelijke gedrag van zijn vader en de teleurstellingen. zelfs niet bellen na operatie van de kleine grrrr :x\ dus wat mij betreft.... ik snap je keuze en denk dat dit idd de beste is hoor. erachteraan moeten blijven gaan heeft anders ook geen zin. ze willen wel of niet en als ze zich zo laten kennen zegt dat wat mij betreft genoeg he.
begin echt een hekel aan mannen te krijgen! en door deze verhalen wordt dat alleen maar erger dat gevoel! ik ben ook toen ik 3 maanden zwanger was van mijn ex afgegaan omdat hij zijn familie boven ons verkoos en hij wou niets met het kind te maken hebben maar ja na n paar weken wou die weer wel wat met het kind te maken hebben en hij koos voor ons mooie praatjes dus ik dacht naja kind heeft toch een vader nodig dus laten we het nog maar n keer proberen maar na 3 weken was het weer zover dus weer uit elkaar en alleen verder net na de bevalling wou hij haar toch graag zien en ik voelde mij behoorlijk schuldig tegenover mijn dochter en ik ben er eerlijk in dat ik toch ook nog gevoel voor hem had.. dus wou hem toch nog een kansje geven om met jayla in contact te komen maar enige waar hij zich druk om maakte was dat ze geen turkse naam had, dat ik haar niet mocht dopen, en dat ze geen varkensvlees mocht hebben maar betalen ho maar! dus koos ik voor mijn dochter en voor mijzelf en heb de knoop doorgehakt en na veel slijmen, huilen van zijn kant uit, zielig doen, zeggen dat ie beter dood kon zijn (waar ik hem eerlijk gezegd wel gelijk in heb gegeven en hem een mooie brug aangewezen heb) en vooral veel dreigen dat ie jayla kwam halen en mee zou nemen naar turkije is het nu sinds 3 weken gelukkig wat rustiger aan het worden en begrijpt ie het denk ik dat het echt voorbij is... dat hoop ik tenminste