Hee hallo allen! ik wilde me even voorstellen: Ben C (vanwege priveredenen niet mijn echte naam) en ben 21jaar en heb een dochtertje ze is natuurlijk mijn alles... alleen ben ik alleenstaand en haar vader heeft haar nog nooit gezien,vind het wel lastig helemaal omdat we elka elke dag tegen kunnen komen omdat hy in de zelfde stad woont.. zijn fam daar hoor ik ook niks van.zijn er meer die dit hebben?en hoe ga je ermee om? Gr
Je hebt niet echt een keuze he? Tenminste, daar ga ik vanuit, anders was de situatie waarschijnlijk anders geweest Hoe lang ben je al alleen? Tegen de tijd dat mijn mannetje geboren werd was ik al gewend aan het alleen zijn..
Hoi, Welkom, er zijn er meerdere. Hier weet mijn ex ook min of meer niet (tenminste ik heb niets gezegd) dat zijn zoontje geboren is, maar de kans is ook erg klein dat ik hem tegen het lijf zal lopen (hij woont namelijk in Frankrijk)... Maar zijn ouders en hij hebben ook laten weten er niets van te willen weten, ik heb het hen wel verteld, maar heb het contact verbroken bij 3 maanden zwangerschap. Hoe is het bij jou gegaan? Hij weet wel dat je zwanger was?
hallo ikkuh ik heb zelfs in dezelfde straat en op 3 straten afstand van familie van ex gewoond en ex woonde eerst toen ook nog bij vader hij weet van zijn kind en heeft nog tijdje contact gehad al sinds 3 maanden ruim nu niet meer (mijn zoontje is 9 maanden) dat zo dichtbij wonen bij hem en familie was erg en ik ben verhuisd. hij weet waar ik woon en ik weet waar hij woont, allebei in dezelfde stad. en ja je kan elkaar dus treffen. is nog niet gebeurd in mijn geval in die laatste periode. ik heb in begin dus geprobeerd omwille van kleine contact te behouden echter geen succes. nu geen contact meer dus. als ik hem zou zien... denk dat het afhangt van hoe ex doet. als hij hallio zou zeggen zou ik hallo terugzeggen maar enthousiast zou ik niet zijn om hem nu te zien of spreken. denk toch ook niet dat hij op me af zou stappen of op de kleine hoor. ach.... maak me er niet zo druk om. voor mij staat vast ik wil beste voor mijn zoontje en hij is niet het beste dus dan nu voorlopig maar even geen papa in beeld. ik vind het allemaal wel best, rustiger dan gestress om hem wel te zien en steeds conflicten of vervelende situaties en stress. doe het nu gewoon alleen en voel me er nu inmiddels wel prima bij hoor. heb immers mijn ventje