Ik ken het.. En al zouden jullie nu zeggen: oke moeder, afhaal chinees. Doen we! Dan zou dat nu ook niet goed zijn.. Of wel? Wat ik al zei.. Probeer met je zus te bespreken hoe zij er tegen over staat. Maar spreek met elkaar af wat te doen wanneer het uit de hand dreigt te lopen.. En.. wat ook al werd gezegd.. Het is bij haar thuis, dus je kunt gaan wanneer je wilt.. Dat scheelt ook een beetje. En natuurlijk wil je je moeder niet kwetsen.. Dat wil niemand..
Tjah... Ik zou zeggen: stuur haar een mail of bel haar op en zeg dat jullie het gourmetten regelen en dat zij het drinken regelt, zo doen jullie allemaal wat om er iets leuks van te maken en je moeder voelt minder druk zonder dat jullie haar haar zin geven in het chinezen.
Ik heb m'n eerste geirriteerde proefmail gewist en nu heel kort en simpel gereageerd met de vraag of ze er eigenlijk wel zin in heeft? Geef ik haar nogmaals de kans om ook tegen mij te zeggen dat ze ertegenop ziet en kan ik nogmaals aangeven dat ik haar best wil helpen met die dingen. Wil best vlees kopen en hapjes etc. Geen probleem, zolang ze het maar gewoon eerlijk aangeeft. Anders weet ik het ook niet meer.
Klopt helemaal. Omdat het eigenlijk niet om de Chinees gaat. Kerst is altijd een periode dat ze het moeilijker heeft en dan zit ze automatisch vol verwijten naar ons.
wat dacht je van; Hoi Mam, Ik zat te denken,misschien is gourmetten wel een beetje teveel werk. Zal ik anders het voorgerecht maken en ..(zus).. het nagerecht. Komen we wat eerder en helpen we gezellig mee met het hoofdgerecht. Ik hoor wel hoe je erover denkt. Groetjes Caithlin.
Behalve dan dat ik dat zou zeggen om haar een plezier te doen terwijl het helemaal niet klopt, gourmetten is toch juist veel minder werk? Edit: en ik kan niet goed koken haha.
goh wat herkenbaar! ik heb precies hetzelfde meegemaakt met mijn moeder.. ook zij heeft bps... al geloof ik er niet zo in in die ziekte.. zie het meer als verwend gedrag want als iets niet zo gaat als zij het wil gaat ze mokken en zielig doen en dan net zolang totdat iedereen doet wat ze wil... ik ben er jaren geleden mee opgehouden omdat ik er helemaal niet goed van werd... dus nu is het contact heel matig maar ik heb er gelukkig geen last meer van... ik vind het haar eigen probleem en ik wil me er niet meer druk om maken... heb er geen zin meer in.. we bellen zo af en toe weleens en dan gaat het al gauw weer allemaal over haar.. hoe veel last ze van iets heeft en hoe vreselijk haar leven is en bla bla bla... ook is ze hier 3 mnd geleden eens op bezoek geweest en dan wil ze gelijk een hele dag blijven hangen en het liefst nog mee eten... normaal heb ik daar echt geen problemen mee en eten onze vrienden en andere familieleden altijd gezellig mee maar hun zijn niet zo zwaar beladen... ook probeerd ze dan de hele dag zich te bemoeien met mijn dochters die haar nieteens kennen omdat ze nooit de moeite heeft genomen hun te leren kennen... tijdens mijn tweede zwangerschap bijvoorbeeld, ging het weer eens allemaal over haar in een telefoongesprek en ze vraagt dan nieteens goh hoe ging het bij de vk? of met de baby? of hoe voel je je? nouja ik heb er toen wat van gezegd dat ik dat niet leuk vind... toen werd ze ineens heel boos en zei toen iets wat me nog altijd bij is gebleven en me heel zeer heeft gedaan... ze zei ach ik hoef DIE kinderen van je ook niet meer te zien!!! toen brak ik en heb toen gezegd oke dan blijf je maar weg en ook als ik bevallen ben hoef ik je niet te zien! ik heb me poot stijf gehouden en in mn kraamweek was ze niet welkom.. ze heeft ook niet gebeld of een kaart gestuurd... is heel moeilijk om zo'n moeder te hebben maar ik denk dat het beter is om je erbij neer te leggen... als je bij je moeder kerst wilt vieren kun je je beter voorbereiden op negativiteit... en anders gewoon niet gaan..... is lastig ik weet het... en voordat anderen me aanvallen.. ik heb echt enorm mn best gedaan om het bij te leggen en weer een soort van band te krijgen met haar maar het lukt gewoon niet.. en ik vind het nu prima zo.... heb haar niet nodig hoor...
Ik weet het niet hoor. Je verwacht nu een antwoord die je toch niet krijgt op de manier die jij wilt, omdat zij niet weet dat je met die intentie een mail stuurt. Ik heb zelf een poephekel aan dat soort onduidelijke mailtjes/smsjes, wees dan zelf duidelijk als zij dat niet kan zijn, maw: get to the point Het eindigt nu denk ik met 2 partijen die gefrustreerd zijn over de mailwisseling
@Mora; wat naar! Knap dat je je erbij neer hebt kunnen leggen.. Zoiets meemaken is nooit leuk.. @Caithlin; Ik denk dat je er goed aan hebt gedaan om het eerste mailtje te wissen! Ben benieuwd hoe ze reageerd op de huidige mail.. De deur staat nu open voor haar om haar gevoel te uiten over kerst. Ik hoop dat jullie het als nog op kunnen lossen en toch, ondanks alles, een fijne kerst hebben samen!
Ik snap je. Mijn moeder heeft geen borderline, maar is wel heel gevoelig voor stemmingswisselingen, je weet nooit echt helemaal waar je aan toe bent, en áls ze dan dr slechte periode heeft(kan een uur, dag, week, maand, jaar duren) dan ziet ze ook overál tegenop en kan ze eigenlijk niet meer normaal reageren. Dat tegen kerst opzien heeft mijn moeder ook, ze kan de stress niet aan. Zelfde als met verjaardagen of sinterklaas. Met kerst gaan mijn ouders nu op vakantie, sinterklaas werd op het einde gewoon lekker hamburgers eten zonder kadootjes, en verjaardagen worden de ene keer wel gevierd en de andere keer niet. Het geluk is dat mijn moeder een hele lieve en zorgzame man heeft(mijn vader) die haar altijd opvangt en steunt als ze een bui heeft, want anders geloof ik dat ze er niet uit zou komen. Het is ook heel irritant. Zij mag overal en op alles commentaar hebben, maar waag het niet om iets tegen haar te zeggen. Zij mag nergens zin in hebben ('Ik ga me niet verplicht voelen om..') maar ze is wel erg teleurgesteld als wíj ergens geen zin in hebben. In de loop der jaren heb ik er mee om leren gaan, door middel van gepaste afstand nemen, véél complimentjes geven, en haar het gevoel geven dat ze erbij hoort. Als ik haar op die manier laat weten dat ik haar waardeer, kan ik ook veel meer 'maken' en is onze band op dit moment zelfs goed te noemen. Mijn moeder ís ook heel leuk, maar niet als ze dr buien heeft. Meid, zeg tegen je moeder dat jij en je zus de gourmet regelen als zij voor de drank zorgt, doe je best om samen met je zus luchtig te blijven en gezellig te doen, een keertje niet zo 'zwaar', en zie waar het schip strandt. Het heeft geen zin om de strijd aan te gaan want dan verliezen jullie allebei. Succes!
Ik snap wat je bedoelt. Ik had dus een straight to the point mail, maar in overleg met m'n vriend toch maar ff ingebonden, want met zo'n mail weet ik zeker dat we ruzie hebben. Blijft lastig...
@Mora, ik begrijp je helemaal. Ik denk dat het ook heel moeilijk is om te begrijpen voor sommige mensen hoezeer iemand met borderline (of iets dergelijks) je in de houdgreep kan hebben en je hele stemming en leven kan beinvloeden. Dat gaat zo ontzettend ver. @Mroos, jouw moeder klinkt als mijn moeder toen m'n vader nog leefde. Die hield haar redelijk in toom! Na zijn overlijden ging het helemaal mis.
Het is je moeder, het blijft je moeder, je weet dat ze borderline heeft (maar is dat wel officieel vastgesteld als ze het zelf ontkent?), dan weet je waarschijnlijk ook wat het met iemand kan doen, is het dan echt zo vreselijk om met haar mee te gaan en mee te doen? Zoals ik het lees heeft je moeder het ontzettend zwaar, ze gaat niet zonder reden zo doemdenken, het lijkt mij juist ontzettend fijn als jullie er als dochters voor haar zijn, no matter what.. Geef 'r een knuffel, zeg dat het allemaal wel goedkomt, en maak er iets leuks van met z'n allen..
Hee, Ik geef ook maar even mijn mening . Ik denk dat je boven je moeder moet gaan staan op een positieve manier. Ik zou met je zus afspreken dat jullie er in ieder geval je best voor gaan doen het samen gezellig te hebben. En de stemming niet door je moeder te laten beïnvloeden (makkelijk gezegd, snap ik). Maar ik denk dat dit verstandiger is dan afzeggen of weggaan. Tenzij het natuurlijk echt escaleert, helemaal met kinderen erbij is het dan verstandiger afstand te nemen. Maar op deze manier laat je haar ook zien/voelen dat ze geen grip (meer) heeft op jullie stemming. En kunnen jullie hopelijk genieten van de feestdagen!
Dat is me juist ten strengste afgeraden door m'n eigen psycholoog. Er voor haar zijn, met haar meegaan slurpt mij helemaal leeg, m'n moeder is als een vampier wat dat betreft. Maar weet niet of je ervaring hebt met borderliners?
Ik heb alleen je verhaal gelezen dus niet de reacties van andere: Bordeline is een ziekte (niet dat je moeder zich daar achter moet verschuilen) maar je hebt daar net als andere ziektes helaas rekening mee te houden... Dat je moeder het te druk vind kan ik me best in denken (mensen met bordeline kunnen moeilijk overzicht houden en geen overzicht houden is paniek) Dat je moeder met niemand contact heeft en probeert ruzie te maken heeft ook met deze ziekte te maken meis... Ze probeert iedereen zo ver van der weg te zetten zodat ze zo min mogelijk voelt... Het is heel moeilijk om je in te leven in hun gedachten gang maar eigenlijk is het voor namelijk de ziekte die praat.. Waarom ik zo wijs ben geworden? Omdat mijn moeder het ook heeft.. Sommige dingen laat ik (zonder dat ik me er al te druk over maak) andere dingen leg ik haar zo eerlijk mogelijk uit... Ik hoop dat je mijn post snapt... En het is natuurlijk niet leuk als je moeder de kerst alleen moet zijn toch? En kan je haar niet aanbieden om ze naar huis te brengen??
Dan heb je je beslissing toch eigenlijk allang gemaakt..? Ik denk dat dat ook aan je eigen persoonlijkheid ligt hoor, dat het te zwaar is om met iemand mee te gaan. Dan is het toch precies hetzelfde als bij je moeder, dat het op jouw manier moet? In je eerste post lees ik dat je per sé géén Chinees wilde eten omdat dat niet bij kerst zou passen, maar op de pagina's daarna lees ik telkens dat het eigenlijk helemaal niet om het eten gaat.. Als dat echt zo was, dan had je toch ook meteen ja kunnen zeggen tegen Chinees eten? Volgens mij kost het op deze manier alleen maar meer moeite en levert het veel meer frustraties op.. Ik bedoel het niet bekritiserend, maar zo komt het op mij over. En ja, ik heb zeker ervaring, dáárom juist!
Oja om op je laatste post te reageren: Zoals ik zei heeft mijn moeder het en gelukkig is ze geen energie sloper maar een liefde volle moeder met wat verekte moeilijke trekjes... Misschien dat mijn moeder het in een andere vorm heeft maar ik had me geen liefdevollere moeder kunnen wensen... Dat ze zo is en zo denkt kan ze ook niet echt helpen! Ik weet niet hoe oud je moeder is want na de 50ste word het vaak stabieler... Leuk is anders....
Is ook lastig heb er ook geen ervaring mee dus ik zeg maar wat mij het meest logisch lijkt En met: get to the point bedoel ik ook niet dat je (voor haar gevoel) hard in de mail moet zijn. Maar gewoon vragen of ze er tegenop ziet en of je haar kan helpen zodat het wat makkelijker is. Dus precies de reactie die jij wilt ontvangen, maar dat dat voor haar ook duidelijk is. Dan geef je haar ook de kans eerlijk te zijn wat je graag wilt. De eerste mail is zo open dat je wel 100 verschillende antwoorden kunt krijgen en dan dus nog niet hoort wat je eigenlijk wilt horen. Zij zal je mail niet begrijpen en wegkwijnen met zelfmedelijden en denken: wat heb ik nu weer verkeerd gedaan. Jullie zijn straks waarschijnlijk nog meer gefrustreerd dan al het geval was. Ik hoop dat je snapt wat ik bedoel eigenlijk moet ze gewoon een dikke trap onder haar achterste krijgen om haar uit die zelfmedelijden te krijgen. Met een psycholoog wil ze zeker niet praten?
ow heel herkenbaar. Ik zou dus niet meer gaan. Als ze nu al zo doet zit ze waarschijnlijk met kerst zelf ook de hele avond met een chago hoofd alles af te kraken etc.