Iemand die mijn kind bewust maar laat huilen die vertrouw ik niet meer. Familie, schoonfamilie, anybody...
Weet je, zodra er een baby binnenkomt bestaan de ouders even niet. Zo is het al eeuwen... Je kunt je er aan ergeren, of je er bij neer leggen. Mijn dochter is net papa, en iedereen zegt het ook. Toch leuk voor papa? Ik heb op een gegeven moment zelfs een t-shirt laten drukken met "ja ja, ik lijk op papa!" Zie er niet echt een probleem in.....
Mijn ervaring is dat er in de meeste gevallen maar wat geroepen wordt! Hoe vaak er tegen mijn ouders al niet gezegd is dat mijn dochter op hun lijkt. En dat ze spreeeeeekend op mijn man lijkt, Nou,het enige wat ze met mijn man gemeen heeft is het blonde haar, voor de rest lijkt ze echt niet op hem. O ja, ze heeft wel zijn kin, met zo'n kuiltje erin. En op mijn familie kán ze niet eens lijken. Word er soms wel een beetje moe van, als je niks zinnigs weet te zeggen...
Mijn zoon had honger en wat er ook gebeurt je laat een baby van 6 weken niet huilen. Mijn zoon huilt nogal hard, een goed paar longen. En je herkent zijn huil heel goed, een groot verdriet hoor je dan als moeder is er niets erger dan een paar uurtjes zijn weg geweest en dan een huilende verdrietige baby aan te treffen. Mijn zoon was totaal van slag. Als het mijn eigen familie was geweest had ik net zo gereageerd. Als je het niet weet wat er aan de hand is dan bel je even naar de mama of papa
+1. Zo is het bij ons ook. Hij lijkt uiterlijk erg veel op mijn man. De ogen, het haar (enkel de kleur is van mij), de vorm van zijn hoofje tot zijn teennagels toe. Maar de wangen en mond zijn van mij! En zijn koppigheid ook! Mijn SF vergelijkt ook constant maar ach, laat ze maar, is ook normaal denk ik. Misschien dat jij dat ook gaat doen bij de dochter of zoon van jouw dochter. Lijkt me natuurlijk.
Ik gaf mijn moeder en SM een boekje mee met de uren dat hij een flesje moest en hoeveel. Dat was elke drie uur. Met de mededeling dat op "dat" uur hij weer moest eten. Veel makkelijker, ook voor die mensen die het mss wel goed bedoelen maar waar het vroeger allemaal anders voor was. Zo is duidelijk wanneer hij moet eten en geen discussie mogelijk met een huilende baby tot gevolg. Ze moesten er ook in opschrijven hoeveel hij gedronken had.
TS, het kan zijn dat je niet leuk vindt wat ik hier schrijf maar je komt op mij over als iemand die erg onzeker is en zich nogal minderwaardig voelt, in ieder geval in je huwelijk. Dat je man de capaciteiten bezit om een boerenbedrijf goed te runnen wil nog niet zeggen dat hij superieur is? Zoals je zelf zegt, jij hebt ook kwaliteiten en talenten, daarbij, jij bent niet voor zijn zijn partner en de moeder van zijn kind. De opmerkingen van je schoonfamilie zijn niet als gemeen of denigrerend naar jou bedoeld maar zij willen graag een band voelen/opbouwen met dit mooie mensje, dat is toch een compliment? Zou pas vervelend zijn als ze het geen leuk kind zouden vinden. Probeer het wat minder op jezelf te betrekken, en probeer tevreden en happy te zijn met jezelf! Er is zoveel meer dan intelligentie en managementcapaciteiten, juist de dingen die ervoor zorgen dat mensen je graag mogen en je bewonderen. Serieus punt om aan te werken, onzekerheid maakt dingen vaak zoveel moeilijker dan ze zijn.
Herken het helemaal..... Bij eerste kindje: ooh wat lijkt hij op zijn papa! Nu bij tweede kindje: dat is echt net zijn papa! Anders dan zoon nummer 1, die lijkt iets meer op zijn mama.... (nu ineens wel?!) En dit ondanks dat we op ons eerste geboortekaartje hadden staan: Je bent van ons samen Van allebei de helft Je lijkt op ons Maar nog het meest op jezelf Een punthoofd krijg ik er soms van. Nou heb ik twee zoontjes en misschien dat automatisch meer de gelijkenis met mijn man wordt gemaakt. Op zich maakt het me niet uit op wie mijn kinderen het meest 'lijken', maar dat domme gezwets hierover! Ook wat betreft cadeaus..... Man heeft altijd gevoetbald en is keeper geweest. Baby nr 1 zat nog in mijn buik en kreeg keepershandschoenen toen wij get geslacht bekend hadden gemaakt. Wat zeggen ze altijd: je partner zoek je uit en de schoonfamilie krijg je er gratis bij.... Je zult ze niet veranderen, dus probeer je er maar niet aan te storen. Lekker trots zijn op je kleine meisje die gewoon lekker haar eigen 'ikje' is, met ongetwijfeld het beste van jullie beide!
Ik begrijp eigenlijk niet goed dat zo veel mama's het storend vinden als er vaak gezegd wordt dat hun kind op iemand anders lijkt. Dat maakt toch niet uit? Voor mij hoeft mijn dochter niet op mij te lijken hoor. Dat is nu echt het laatste waar ik me druk in maak.