Kan je misschien niet een compromis proberen, bijvoorbeeld een keer in de twee weken ofzo? Dan geef je toch een soort grens aan, maar heeft je man ook zijn zin. Moeilijk hoor. Aan de ene kant denk ik 'gewoon afzeggen', maar aan de andere kant wil je ook geen ruzie. Bovendien: speelt het misschien toch (onbewust?) mee dat je graag zou willen dat je kind ook bij je eigen ouders zou kunnen zijn? Daar kan ik me wel iets bij voorstellen namelijk. Mijn moeder leeft niet meer en ik zou het dan ook niet kunnen verkroppen als mijn schoonmoeder wel zou oppassen. Dat is misschien gemeen van mij (niet als je haar kent hoor...), en niet helemaal eerlijk, maar zo voelt het wel.
Mijn moeder past op maandag altijd op voor vast.. Nou heb ik echt een superband met mijn ouders en hebben zijzelf aangeboden 1 dag in de week op te passen. Zij houdt zich altijd netjes aan de regels en belt vantevoren op als zij iets wilt of even niet weet of dat mag of iets.. Nooit wat te klagen gehad! Mijn schoonmoeder heeft een paar x op vrijdag opgepast omdat er nog geen plek was op KDV (hij gaat volgende week vrijdag voor t eerst) en daar hebben we ook wat problemen mee gehad.. Ook vond mijn vriend eerst dat ik me aanstelde want wat kon 1 dagje nou kwaad, maar daar issie wel op teruggekomen aangezien hij hem altijd erna ophaalde en Mike dan niet te genieten was. Toen duidelijke afspraken gemaakt en geef nog steeds als hij daarheen gaat een oppasboekje mee. Hopelijk veranderd jou man nog van gedachte als de baby er eenmaal is, dan zien ze wel in hoeveel werk t is en belangrijk een ritme te volgen.
je staat compleet in je gelijk en in je recht. Als ik in die situatie had gezeten had ik tegeb haar gezegd van ga eerst maar nadenken en daarna hebben we het nog wel over die oppasdag. Als mijn man/vriend dit niet oke zou vinden zou hij pech hebben. Niemand brengt mijn kind in gevaar en heeft lak aan mij mbt bepaalde standaard basis regels. Dan issie maar boos het is ook jou kind.
Het is niet overdreven hoor, maar persoonlijk zou ik mij zelf nog niet druk om maken. Kindje moet eerst geboren worden .
He, wat vervelend voor je, en helemaal dat je man je niet steunt. Naar mijn idee heb je groot gelijk; het gaat niet alleen om een vervelend gevoel, hoor, maar om elementaire veligheid van JOUW kleine baby! Op een tafel leggen, los, en de katten er gewoon bij? Is ze helemaal gek geworden?! Voor mij zou het héél duidelijk zijn: die past nooit, maar dan ook nooit, op. Ze heeft immers geen idee van hoe met de veiligheid van een baby om te gaan, en je wilt écht, écht niet je op je werk op zitten te vreten of zij misschien op dat moment je kind laat verongelukken. Toch? Meid, zoek een fijne crèche, en ga af en toe bij je schoonouders op bezoek als het zover is. Maar laat je kindje nooi alleen bij ze achter. Je vergeeft het jezelf nooit... Sterkte! Ohja, en je man: poeh... met wie wil hij nou samenleven en het leuk hebben; met jou of zijn mams? Snapt hij niet dat het gewoon levensgevaarlijk is wat zijn mama voorstelt? Dat heeft hij namelijk óók nog héél wat te leren voor de kleine komt...
ik zou ze helemaal niet meer het kind geven! en als mijn man daar niet mee eens is gaat ie maar bij z'n ouders wonen.Kom op zeg dat wat ze wil gaan doen is levensgevaarlijk ook vooral met katten erbij. Katten bij baby's zijn heel erg gevaarlijk ze kunnen zo op het nekje gaan liggen. wij hebben ook een kat maar die mag absoluut niet bij Quinn komen. en op tafel leggen???? sorry maar dat gaat me echt te ver! het is geen stuk speelgoed of een pop die je ff op de tafel legt:S
nou ik zou dan kiezen voor een extra dag kinderopvang ipv naar oma... is toch niet normaal hoe zij reageert en zegt de dingen zo te doen hoe zij ze wil... het is jullie kindje en als mijn man zo zou reageren en niet achter mij stond dan had ik een extra dag aangevraagd bij de creche... dan maar ruzie dat draaid wel bij als jij voet bij stuk houd! jou kindje dus jou regels... en tuurlijk gaat het nooit allemaal zoals het thuis gaat maar toch een beetje rekening houden met de voedingstijden omwille van de baby is toch niet zoveel gevraagd!! en een baby op de tafel leggen met 4 katten eromheen??/ no way... het zijn lieve diertjes we hebben er zelf ook 1 maar echt niet dat ik die alleen laat bij mn kinderen...