Doe eens normaal zeg. Die man heeft waarschijnlijk alleen gezien dat TS stond te schreeuwen tegen haar kind. Die had misschien iets van: WOW die gaat tekeer zeg, wat zielig voor dat kindje. En heeft daar misschien in een opwelling iets over gezegd tegen TS. Het gebeurt ook vaak zat dat ouders gewoon schreeuwen tegen hun kind en het kind constant van alles al schreeuwend over zich heen krijgt. Die man kon waarschijnlijk op dat moment niet inschtten wat er in deze situatie aan de hand was, schrok ervan, en zei er iets van. Dat is een volkomen normale menselijke reactie als je iets ziet waar je van schrikt of niet kan plaatsen.
Ik kan er over meepraten. Als wij met de oudste naar de oma van manlief gaan (verzorgingstehuis) en hij mag met iemand van ons even op de gang lopen, is hij echt niet meer bij te houden, zo snel kan hij rennen. En juist op plaatsen waar hij nooit eerder is geweest of iig niet vaak, daar wil hij alle hoeken en gaten verkennen. 2 tellen niet opletten en hij is gegarandeerd foetsie. Het zou dus ook mijn grootste angst zijn om hem kwijt te raken in het winkelcentrum, ook al is deze niet heel groot.
''pffff sommige mensen'' wie bedoel je daarmee? Jezelf omdat je haar kwijt bent geraakt? Want als dat zo is dan is net niet zo erg hoor er raken wel meer kinderen even kwijt. Op je dochter? Die is nog te jong. Op die man? Lijkt me sterk die man denkt misschien dat jij je dochter mishandeld dus als een van de weinige mensen in nl wil hij wat doen tegen kindermishandeling. Dus kies maar maar misschien ben je afgekoeld en hoef je niet meer te kiezen 😃
Dat je zo uitviel tegen die man, denk je dat het komt omdat hij er wat van zei, of omdat je jezelf schuldig voelde om het feit dat je je dochter kwijt raakte? En omdat hij een opmerking maakte, krijgt hij gelijk de volle laag. Het kan iedereen wel een keer overkomen en de stres op dat moment is niet te beschrijven. Alles gaat door je heen (het zou niet de eerste keer zijn dat kinderen blijvend kwijt zijn) Maar bij jou is het gelukkig wel goed gekomen. Gelijk een wake-up call. Gebeurt waarschijnlijk geen 2e keer meer. Je dochter is zich waarschijnlijk van geen kwaad bewust, en jij zou in het vervolg wel 2x beter opletten. Laat maar los.
Doodsangsten zou ik uitstaan als dat mij gebeurt! Logisch ook dat je emoties dan hoog zitten als je, je dochter al vrolijk spelend heel ergens anders aantreft. Wel denk ik dat je moet zorgen dat je deze emoties onder controle hebt, jou dochter is 4? die kan je nog niet de verantwoordelijkheid geven om jou in de gaten te houden vind ik. En een gedachte van een kind is volgens mij niet zo doorgedacht als van een volwassenen, zij zag er dan waarschijnlijk ook geen erg in. De reactie van de man...tja zou in eerste instantie ook niet zo blij zijn maar vooral omdat ik mij zou schamen. Deze man ziet waarschijnlijk alleen een moeder schreeuwen tegen een 4 jarig meisje én vindt dat niet de juiste omgangsmanier...ik geef hem helemaal gelijk! Vindt het dan ook ontzettend dapper dat hij er iets van durft te zeggen, dat zouden meer mensen moeten doen.
Die bewuste man stond er bij dat iemand mijn dochtertje had gevonden dus hij wist wel dergelijk van de situatie af. En nogmaals ik heb nergens vermeld dat ik stond te schreeuwen. Ik riep haar naam en dat ik erg geschrokken was.
Dat doe ik zeker!! Voorlopig gaat ze mee in de buggy. Daar zat ze altijd al in maar gister dacht ik het kan wel even zonder.
Dat was het ook!! Er speelt van alles in je hoofd af en dat ik haar weer vond was dit mijn eerste reactie daarna heb ik haar gelijk plat geknuffeld.
jemig! ik snap helemaal je reactie! toch zal niet iedereen die om je heen staat snappen. waar ik zelf veel moeite mee zou hebben, is dat de winkeljuf je dochter de winkel uit ziet rennen maar daar totaal niets op doet tot dat jij er naar vraagt! ik werk zelf in een restaurant en als ik een kind naar buiten zie lopen waarschuw ik altijd de ouders, of ga er zelf achter aan.
Ik zou ook roepen op zo'n moment en er zal ook nog wel een "ben je nubhelemaal gek geworden" achteraan komen. ik snap niet waarom die man er iets van zegt. Ik zie op straat, in winkels zoveel dingen waar ik het niet mee eens ben (gillende, rennende kinderen) maar als ik daar steeds iets van moest zeggen had ik geen tijd meer om te winkelen. Ik loop gewoon door.
Ooooo ik ken je gevoel zooo goed. Heb dat niet zo lang geleden ook grhad. We waren in de bart smith, zoon mocht ren kado van zijn verjaardagsgeld uitzoeken. Als we in de bart zijn mogen ze zelf lopen en naar speelgoed kijken. Het is een huiskamer winkel dus ik kan ze makkelijk zien De jongste stond naar poppen te kijken en mijn zoon liep wat te orienteren. Draai ik me om, zie ik mn jongste niet meer!! Ik de winkel doorlopen want soms gaaat ze naar ietd anders kijken... Geen kind. Roepen... Geen reactie. Nouuu ik raakte in paniek!! Snel tegen dr oudste gezegd dat hij bij de mevr van de winkel moest blijven want ik Moest i. Zoeken. Ik de winkel uitgerend en zag haar net aan het einde van her winkelcentrum de hoek omrennen. Pffff opgelucht trok ik een sprint naar haar toe. Oo wat erg is dat zeg
Ik snap je heel goed! Wij zijn onze dochter ook een keer "kwijt" geweest in een hele drukke sportzaak. Het huilen stond mij nader het lachen, ik was helemaal in paniek, mijn man ook! De bewaking was er al bij gekomen. En wat bleek....ze was zich voor ons aan het verstoppen! Ik ben toen zø vreselijk boos op haar geworden! En ik weet zeker dat als iemand het lef had gehad om zich er mee te bemoeien dat ik was gaan slaan ofzo! Ik vind dat mensen, vooral ouders, zich te vaak en te snel met een ander bemoeien. Voordat mijn kinderen wat ouder waren, gingen mijn haren ook altijd overeind staan als ik ouders tegen hun kind te keer hoorde gaan. Maar nu weet ik, dat er vast iets aan voor af is gegaan. En iedereen weet ook dat je op de kinderen moet letten....de opmerking: "volgende keer wat beter opletten" vind ik dan ook behoorlijk kansloos. Want natuurlijk let je op je kinderen!
Wat zal je geschrokken zijn! Gelukkig si hetw eer goed gekomen. Die man's reactie snap ik wel. Vergeet niet dat hij vanaf een andere kant kijkt he. Ik zou hem rustig uitgelegd hebben dat ik zo geschrokken was en dan denk ik best dat iedereen dat snapt. Met zulke situaties heb ik een tuigje. Vinden velen kindermishandeling maar blijkt maar weer dat het heel zo onhandig niet is.