Wij willen heel graag een tweede kindje, maar wat een twijfels! - Hoe gaan we dat doen met opvang? - Kan ik dat wel aan? (manlief werkt veel) - Wanneer is het juiste moment? - We moeten een andere auto, maar welke? - Hebben we ruimte genoeg in huis? (verhuizen in deze tijd durven we eigenlijk niet) Ahum, moet ik nog doorgaan? Maar hadden jullie dat ook? Toen we aan de eerste dachten zag ik niet overal leeuwen en beren op ons pad
Voor mij is de vraag... NU of volgend jaar... Ik ben zo bang dat ik volgend jaar 'te laat ben'... ik word al 37.. Gek word ik van het gepeins. NU is niet echt een optie (huis is te klein, ik ben fysiek nog niet helemaal hersteld, manlief heeft het veel te druk etc) maar wat als we het uitstellen... Hier dus ook twijfel, twijfel maar dan op een ander vlak.
Ik snap je twijfels! Wij hebben ook twijfels gehad... maar op een gegeven moment voelde het gewoon goed en we zijn nu in de eerste ronde! Als je nog twijfelt kun je misschien beter nog even wachten en dingen afwegen... Succes ermee! Liefs Kiss
Weet je, het zijn ook veel van die simpele dingen waarover ik twijfel: Gaan ze 's nachts wakker worden van elkaar? Ik heb nu een heel makkelijk kindje. Stel dat de tweede een 'huilbaby' is, kan ik dat dan aan? Hoe ga ik ze allebei bezig houden als ik moet koken/huishouden doen enz. enz. Heb ik dan nog tijd voor mezelf? Ik wordt af en toe echt gek van die twijfels, maar ja, de wens voor een tweede kindje is ook heel groot..... Maar lost hetgeen wat ik hierboven geschreven heb zichzelf op? Hoe hebben jullie dat ervaren?
Tjah, herkenbaar. Voor ons staat wel vast dat er in ieder geval nog een jaar niets gaat gebeuren, maar zelfs dan nog twijfel ik. Van een kant vind ik 1 kind meer dan genoeg, maar van de andere kant vind ik dat niet af. Ik zie ons gezinnetje wel met 2 kids. Ik weet voor 90% zeker dat wij over een jaar voor een volgende willen gaan, maar die 10 %.......Wij hebben allebei een drukke en verantwoordelijke baan en soms voel ik mij verscheurd tussen mijn werk en mijn kind. Als mijn zoontje ziek is dan is het precies op het moment dat ik iets heb wat ik voor mij gevoel absoluut niet kan afzeggen. Gelukkig kan mijn man dan toevallig wel opvangen, anders zeg ik die afspraak toch af. Op dat moment zit ik in een soort van spagaat en voel me ook een slechte moeder (ik weet rationeel wel dat het niet zo is en dat ik lang niet de enige ben die hiermee worstelt) dat ik uberhaupt twijfel om die afspraak af te zeggen. Gelukkig is tot nu toe altijd alles goed opgelost, maar dat gevoel vind ik niet fijn. En misschien wordt dit probleem met een tweede kind niet groter, die schijnt toch gewoon mee te draaien. Anyway, ik twijfel du ook enorm, maar dan alleen niet om de praktische redenen.
Ik heb ook nog heel erg veel twijfels, terwijl wij na de geboorte van Eva meteen voor een 2e zijn gegaan en ik ook al zwanger ben geweest en een miskraam heb gehad.... Hoe ouder Eva wordt, hoe groter de twijfels worden. Maar ons gezin voelt gewoon nog niet helemaal compleet en mijn eierstokken rammelen als gekken . Mijn twijfels: - Het is nu allemaal zo makkelijk met 1 kindje, hoe zal dat met nog een kindje erbij zijn? - Wat als een volgend kindje niet gezond is? Ik vind het erg moeilijk, toen Eva net geboren was had ik weer zo'n zin om zwanger te zijn! En toen ik zwanger was, was ik zo blij! Maar sinds de miskraam haal ik me telkens van alles in mijn hoofd... Het komt zoals het komt denk ik dan maar... als ik zwanger ben (en zo'n 9 maanden blijf) ben ik vast alleen nog maar blij!
toen alicia 1 werd begonnen we hier te twijfelen en dat gewoon omdat het allemaal zo eng leek en we hadden net een huis gekocht waar nog veel aan moest gebeuren.. in september is ze 1 geworden en besloten toen ook te stoppen met de pil met in ons achterhoofd dat het toch wel z'n 6 maanden zou duren voor het raak zou zijn want dat was 2x eerder zo (1x miskraam met 11 weken) . We zouden dan genoeg tijd hebben om het huis klaar te maken enzo. in oktober bleek ik al zwanger en ondanks de twijfels zijn we er dus gewoon voor gegaan. nog steeds denk ik soms was dit de juiste beslissing maar dat weet je toch pas zeker als de kleine er is. op zich had ik een redelijk goede zwangerschap tot 2 weken terug en heb nu verplichte bedrust. niet ideaal en het zijn dingen waar je niet bij na denkt als je aan een 2e begint. mijn vriend heeft zijn vakantie nu al op moeten nemen helaas om voor mijn en onze dochter te zorgen want kinderopvang daar maken we geen gebruik meer van sinds een paar weken. opvang is vervangen voor gratis opvang van een tante maar dat is maar voor halve dagen omdat ik normaal halve dagen werk dus dat is nu ook geen optie. waarschijnlijk zijn we over 1,5 week opnieuw ouders en denk dat het wel goed gaat komen. denk dat de overstap van 0 naar 1 kind vele malen groter is dan van 1 naar 2 of meer.
Oh ook hier echte twijfels gehad hoor. Bij de oudste kregen we na een tijd weer kriebels,ook hoe gaan we dat doen etc. Ik was er van mezelf wel zeker van dat ik graag de oudste dan echt uit de luiers wilde hebben. Toen mijn oudste 3,5jr was werd de middelste geboren. We hadden geluk wnat Giovanni was dag en nacht zindelijk! Maar na 6 dgn begon de ellende Jimmy werd erg ziek en had 10 dgn in het ziekenhuis gelegen. Hij is heel veel ziek geweest en heeft vele maanden gekrijst s'nachts. Gelukkig sliep de oudste erdoor heen. En toen Jimmy 3jr en 2 mnd was bleek ik zwanger te zijn,niet gepland en was zooooo bang om weer hetzelfde als Jimmy mee te moeten maken. Heb zelfs hulp gezocht bij een mw en heb ehct met de gedachten gelopen om een abortus te doen! Ja echt waar ik was zooo ontzettend bang om die ellende weer mee te moeten maken. De mw en mijn man hadden me ervan overtuigd dat het allemaal wel goed zou komen. De eerste 4 mnd heeft Keano ook veel gehuild dit bleek dus om de voeding te gaan en hij had erge spastische darmpjes. N a de juiste voeding werd het een makkelijk kind en nergens porblemen mee gehad! En tot op de dag van vandaag kan ik alleen maar zeggen ben zooo blij dat ik de abortus niet heb gedaan! We hebben een ontzettend makkelijk en lekker kereltje erbij en het gaat supers!
Wij hebben zo ook onze twijfels gehad en ook een beetje op hetzelfde vlak als wat jij noemt... En ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het op dit moment best pittig vind. En ik maak me niet zo snel druk over het algemeen... Ik kan nu bijvoorbeeld niet bij iedere kik klaarstaan voor Jitte. Als ik iets met Jelle aan het doen ben, al is het maar een puzzeltje, maak ik dat eerst even af voordat ik naar Jitte ga. Soms voel ik me daar best even schuldig over, maar ja, ik kan Jelle ook niet steeds op het tweede plan schuiven. Hij moet al zoveel aandacht delen omdat Jitte bv krijgt en vaak wil drinken. Qua opvang: Jitte gaat gewoon naar het kdv waar Jelle ook heengaat, dus daar hebben we eigenlijk geen problemen mee. Auto: Toevallig heb ik vorig jaar een andere (grotere) gekocht, maar zolang je een achterbank hebt, kun je makkelijk 2 kinderen vervoeren. De maxicosi kan eventueel ook op de voorstoel (alleen zonder airbag, of uit laten zetten), zodat de wagenbak op de achterbank kan en het onderstel in de kofferbak. Je word vanzelf creatief... Wanneer is het juiste moment? Dat moet je voor jezelf uitmaken. Ik wilde er minstens 2 jaar tussen hebben, omdat Jelle dan al wat zelfstandiger was. Zelf de trap oplopen, kleine opdrachtjes kan doen (luiertje pakken, doekjes halen) enz. Ruimte in huis: Wij hebben ook een kleine verbouwing moeten doen om Jitte een kamer te geven, maar ook dat is gelukt. (dag voor de bevalling was alles klaar ) En ja, ze worden wakker van elkaar, in elk geval word Jelle wakker als Jitte gaat huilen. Maar hij valt ook vanzelf weer in slaap... Jitte word nog niet wakker als er een bom naast haar bed ontploft. Vaak is een tweede kindje toch wat makkelijker in die dingen, ook omdat ze al vanaf dag 1 leren dat ze soms even moeten wachten en dat er gewoon altijd geluid/herrie om ze heen is... Tijd voor jezelf is lastig, maar ik merk dat het nu al wat beter word. Jitte is 5 weken oud en ze lslaapt natuurlijk nog veel en meestal ook tegelijk met Jelle dus die 2 uurtjes 's middags zijn voor mij. Qua huishouden kom ik nog niet veel verder als de basisdingen (stoffen, stofzuigen dweilen, wc, badkamer) maar al die andere dingen kunnen wachten. Je rolt er een beetj ein en ook omdat je al een kindje hebt ben je zelf ook veel relaxter wat zijn weerslag heeft op je kindje. Want ook al weet je bij een eerste verstandelijk dat hij ècht wel door gaat slapen voor zijn 16e, als je dat al een keer hebt meegemaakt maak je je daarover veel minder druk. En met eten enz is dat hetzelfde... Nou het is een heel verhaal geworden, ik hoop dat je er iets mee kunt... Succes met je beslissing! Ps: En niet te vergeten, het zijn niet allemaal beren en leeuwen op de weg, een tweede kindje is ook gewoon heeeeel erg leuk!
Hier ook hoor. Eerst schreeuwde ik nooit meer. Ons meissie kwam met 28w6d daarvoor 2 miskramen. 3 maanden na haar geboorte bleek ik zwanger door het spiraaltje heen. Toen begon het wel weer flink te komen dat ik toch een 2de wilde. Alleen wilde m'n mannetje niet meer tot moederdag Nu zitten we in de eerste ronde voor een 2de. Heb veel angste.. vraag me ook best wel is af of ik het wel kan. Britt kwam pas na 7 weken thuis dus weet niks van de eerste weken hoe het werkt enz. Denk dat iedereen twijfels heeft en het eng vind.