Over dat je zelf niet lekker in je vel zit en slaapgebrek heb door gedoe met je buren. Dat je het liefst iets voor te slapen s'avonds voorgeschreven krijg of iets om uit deze depresie te komen..of in ieder geval iets wat helpt. Hoe "vraag" /vertel je dat aan je dokter? vind het dood eng om al bij een dokter te zijn zweet breekt me uit. En ik weet nooit hoe ik iets moet vertellen. De keren dat ik daar moest komen was voor blaasontstekingen / schimmelinfectie of wratjes onder de voeten ofzo en dan zelfs weet ik niet . ben van plan om morgen te bellen naar de dokter maar die stomme telefoniste vraagt ook altijd al waar gaat het over?? vind eigenlijk dat ze dat niet hoeven te weten maar hoe wimpel ik die af?? echt ben het zo zat om als voetveeg gebruikt te worden door de buren, de wijzende vinger naar me gestoken word, of als leugenaar uit gemaakt worden als ik het toch met mijn eigen ogen gezien heb. Heb gewoon slapeloze nachten van alles en stress en soms niet eens zin om uit me bed te komen. ( is nog een heel verhaal om te vertellen maar laat ik het kort houden )
nou gewoon: "ik heb problemen met slapen en wil graag daarover met de dokter spreken"... En misschien denken aan een verhuizing, want slaappillen gaan je probleem niet oplossen Sterkte
Als de receptioniste vraagt waar het over gaat ben jij niet verplicht aan haar te melden waar het over gaat. Je kan dus gewoon zeggen dat is nogal persoonlijk en wil ik graag met de arts overleggen.
ik woon hier zelf net iets meer als 2 jaar. voor dat de buren hiernaast me kwam wonen was er niets aan de hand met mij geen stress, tweede kindje op komst toen, altijd goed geslapen. Maar vanaf dag 1 maken hun overal hijsa van. Politie, woningstichting en wijkagent hebben allemaal al hier aan de deur gestaan en daar aan de deur gestaan en er word niks ondernomen. Ik wil niet door zo iets moeten verhuizen ( leeS:vluchten ) voor zulk soort mensen die andere het leven zuur maken. kids hebben hier leuke peuterspeelzaal en school waar ze straks en dalijk heen gaan, veel kindjes in de buurt enzo. en huurhuizen leggen niet voor het oprapen hier.
dus ze hoeft eigenlijk gewoon helemaal niets te weten die receptioniste?? owh dacht dathet verplicht was om op zijn minst te vertellen welke richting het was zodat de dokter al iets weet hoe lang hij bezig is..
sorry drukte al op verzenden : ik denk dat ik dan morgen gewoon ga bellen naar de dokter. Want dit kan zo niet langer, kom soms niet vooruit en val halverwege de dag in slaap. vergeet veel dingen ook, afspraken enzo.
Denice, en als je in dezelfde wijk verhuist zodat je wel nog dezelfde buurt/school voor je kinderen hebt maar niet meer die buren als naaste buren? Slaapmedicatie wil je niet aan beginnen, dat kan heel verslavend zijn (niks ten slechte van degenen die het gebruiken maar ken veel gevallen in de omgeving van mensen die er niet makkelijk vanaf kwamen en nooit meer goed kunnen slapen). Je moet echt proberen de oorzaak aan te pakken i.p.v. het probleem. Ik ken het verhaal natuurlijk niet maar dit zijn buren niet waard dat je aan de slaapmiddelen gaat.
Oh en antwoord op je vraag: ik denk als je er eenmaal zit dat je door emotie alles eruit zult gooien. Dat heb ik tenminste, dan begin al meteen te huilen en komt het er allemaal uit. Aan de telefoon kun je zeggen dat je al lange tijd zeer slecht slaapt en nu de stap hebt genomen de huisarts hierover te spreken.
Ze moeten het inderdaad vragen maar jij bent niet verplicht om dat te zeggen aangezien de receptionistes daar niet voor zitten
Je kunt de doktersassistente toch gewoon zeggen dat je slaapproblemen hebt. Fijn voor de arts en weer een wat lagere drempel voor jou wanneer je bij de arts binnen stapt omdat hij al weet waarover het gaat.
Wij hebben dat probleem ook....je hebt recht op ongestoord woongenot he, dus toch ook woningbouw bellen! Maar zoals meerdere al zeiden, je hoeft niet te vertellen hoe of wat..denk dat ze dat vragen om de ernst en de afspraken in te plannen..
Gewoon tegen de assistente zeggen dat je slaapproblemen hebt. En bij de HA net zo zeggen zoals je hier neerzet.Vaak stelt de HA je ook vragen zo word het voor jou ook makkelijker. Succes!
En zoals anderen ookal zeiden, zou ik toch nog de woningbouw inschakelen om dit probleem op te lossen. Met slaappillen los je alleen het slechte slapen op maar de problemen zelf niet.
misschien heeft de huisarts ook tips om jezelf als het ware wat weerbaarder te maken tegen alles. Zodat het je niet meer zoveel doet. Dat het je niet helemaal uit je balans haalt... Of mogelijk kent hij iemand die je daarbij kan helpen...
Verwijzing voor maatschappelijk werk is misschien ook een idee ( misschien kan hij / zij je helpen met de burenkwestie ) ...
Tegen die hoef je alleen te zeggen hoeveel tijd je nodig denkt te hebben en dat de reden waarom prive is. Je bent niet verplicht daarop te antwoorden. En verder, die slaappillen helpen je echt niet met je gevoel wat je hebt bij je omgeving. Lost helemaal niets op, het enige wat het doet is jou even van de wereld af helpen. Kan heel lekker lijken, maar uiteindelijk schiet je niets op met vluchten, vroeg of laat moet je er toch wat mee. Ik zou zeggen, alleen in het zeer uiterste geval, als het allemaal zo dramatisch is dat je écht niet meer anders kan. Maar om zoiets te beoordelen, daar heb je nou juist die arts voor. Die is er om te helpen en zo zou ik er naar kijken als ik jou was. Gewoon je verhaal doen en zeggen wat je zelf denkt dat je nodig hebt.
Ik zou proberen te vragen om mediation tussen jou en de buren. Misschien komen jullie er samen uit en hoef je niet aan de medicatie. De assistente hoeft inderdaad niet persee te weten waarom je de afspraak wil, maar als je het zegt kan zij een inschatting geven van hoelang de afspraak gaat duren. Je moet je huisarts zien als een mens, hij is geen koning ouzo. misschien helpt het dan om je probleem er neer te leggen. Jij bent echt niet de enige met een slaapprobleem Hopelijk komt het goed in de toekomst...
Net wat de anderen al schrijven, je hoeft niets tegen de assistente te zeggen. Ik moest laatst ook naar de huisarts, maar wilde het eigelijk niet tegen de assistente zeggen en heb dus tegen haar gezegd dat ik graag ergens met de HA over wilde praten. Ze vroeg niet verder door en stelde zelf voor om gelijk maar een dubbele afspraak in te plannen. Vond ik erg vriendelijk van de assistente. Verder zal slaapmedicatie je probleem niet oplossen, maar het kan natuurlijjk wel (tijdelijk) verlichting brengen. Ik denk idd dat er iets aan je burenprobleem gedaan moet worden, maar dat wil niet gelijk zeggen dat jij hier op dit moment aan onderdoor moet gaan. Wellicht wil de HA wel meewerken aan slaapmedicatie en ondertussen met je meedenken over een defintieve oplossing...
dankjewel iedereen voor de antwoorden. Ik moet gewoon een keertje een paar daagjes goed kunnen slapen dan kan ik me beter weren nu dat ik zo moe ben geef ik het al snel op. Het is gewoon zo dat de buurvrouw die had gebeld van de week naar de politie helemaal over de zeik. Omdat mijn vriend voor hun deur stond om verhaal te halen waarom ze al de hele ochtend aan het schelden waren ( onder andere schelden "DAT DIE KUT KINDEREN HUN KOP DICHT HOUDEN !!!" ) en dan keihard lopen slaan en schoppen tegen de muur. kids waren gewoon aan het spelen met speelgoed en echt niet hard. Dus mijn vriend daarheen aanbellen. Doen ze niet open dus nog eens aanbellen. getikt op het rolluik en gezegt doe open.en echt niet agressief. Die gozer hoorde je helemaal in huis uit zijn dak gaan en schreeuwen en die meid gillen steeds. en vervolgens krijgen wij de politie aan d edeur. die meid is gewoon bang voor die gozer. Normaal als ik voor hun de politie moet bellen ben ik nog vrij rustig eronder sta op het punt te huilen dan maar do eik niet ook als ze hier zijn de politie. Maar als ze weg zijn huil ik pas. daarom word ik denk ook niet serieus genomen. Dat mens hiernaast is helemaal hysterisch en huilen en daar springen ze meteen op in. Woningbouw doet helemaal niks het is een buren kwestie en we moeten het samen op lossen volgens hun. bij elkaar op de koffie of aan tafel zitten en praten. Nou is niet te doen met zo gestoorde die al uit zijn dak gaat als je 1 keer op de deurbel drukt. Ze hebben beide een psychische stoornis hebben dat verteld aan politie en woningstichting. en wij moeten ons aan passen volgens de buren. we moeten de kinderen de hele dag stil houden ze mogen niet spelen. Ik word er woest van als ik er aan denk. Die buurman spuugt tegen het hek op hier iedere keer als hij achterom gaat 4 keer per dag. Slaat hier zijn vuist tegen het raam aan, Komt dreigend op me af toen ik aanbelde of het misschien mogelijk was om niet tegen de muren aan te meppen van mijn dochters kamer terwijl ze tussen de middag slaapt. Krassen op de auto's maken van mij en de buren. Hondenstront aan deurklinken van auto's smeren. Iedereen heeft het gezien en politie doet niks. Ik krijg er stress van. Mijn kinderen zijn bang. Ik knijp hem al als ik hem zie op straat hij is zo onberekenbaar. Toen ik zwanger was deed hij dat ook, zit al vanaf dat tweede toen op komst was met stress en er word helemaal door niemand wat gedaan. Iedere keer hangen hun een zielig en triest verhaal op dat ze psychisch verleden hebben beide. en wij moeten aanpassen en rustig doen en hun met rust laten. Maar er word niet rekening gehouden met ons, 2 kids ( 1 en 3 jaar ) Vriend 3 jaar terug baan verloren, bijstand uitkering,tweede op komst, Mijn vriend zijn oma overleden,Vriend zijn oom overleden,Mijn 2 oma's overleden,Ik verhuist vroeger 3 keer, ouders gescheiden, Mijn vader die niet alimentatie wilde betalen en rechtzaak na rechtzaak aanspande daardoor. Wij hebben het volgens de buren niet moeilijk gehad het is alleen hun. Dus misschien begrijpen jullie nu dat ik nu hier wil blijven wonen in dit huis die we helemaal naar onze stijl hebben gemaakt. Mooi groot gezinshuis. en dan wonen er twee hiernaast in zo'n zelfde huis als wij ( 3slaapkamers,vaste trap naar grote zolder dat eigenlijk ook nog een kamer gemaakt kan worden,grote badkamer met wc, onder wc, grote woonkeuken,schuur en tuin en dat alles zonder dat ze werk hebben) met een psychisch verleden die niet tegen kinderen kunnen en het geluid wat zich daarmee brengt. MIDDEN in een woonerf waar van de 30 huizen 20 huizen kinderen hebben ( 2 of meer ) wat klopt hier niet aan?? sorry voor het lange verhaal maar het zit me echt niet lekker. En ik ken der gewoon niks aan doen.
Ik begrijp je hoor, het is ook lastig. Maar ik vind wel dat als verhuizen jou beter doet voelen en je kinderen niet meer angstig zijn (en dat lijkt me prio 1 ondanks dat je wellicht je huis helemaal naar je smaak hebt ingericht), je dat echt serieus moet overwegen? Is een huis je leven waard??? Uiteindelijk is dat maar een stapel bakstenen boven op elkaar ... Je buren zullen wss niet zo snel verhuizen, en dan zou ik dus gewoon voor mezelf kiezen. Dan maar ergens anders wonen. Slaappillen gaan gewoon je probleem niet oplossen. je slaap er lekker op, het gaat 2 weken goed, en dan beging je weer van voor af aan ...