Hallo, Ik ben een 25 en heb al een tijd een hele fijne stabiele relatie. Mijn partner en ik willen heel graag kindertjes dat staat vast! Het punt is nu alleen dat ik nogal een planner ben en iemand die graag alles zo perfect mogelijk regelt. Ik heb een drukke baan en volg ook nog een opleiding (door de baas betaald) die nog twee jaar zal duren... Nu wil ik toch heel graag ook zwanger worden maar vind eigenlijk dat ik dat niet kan maken naar mijn werkgever toe.... Ik ben erg bang dat het mij kwalijk genomen wordt. Eigenlijk bedenk ik steeds weer nieuwe excuses om niet zwanger te kunnen worden... Geld, Werk, Wat vinden de mensen ervan? Kortom ik wil het heel graag en mijn vriend ook maar ik denk dat, als ik zo doorga met rekening houden met anderen dat ik er nooit een goed moment voor vind! Wie heeft er goede adviezen? Groetjes Jopie
ten eerst wat andere er van vinden daar moet je je niks van aan trekken je zult toch altijd positieve en negatieve reacties krijgen. ik ben zelf 21 en heb een zoontje van 8maand, ook ik volg momenteel fulltime een opleiding (vanaf mei 2009) ga ik "werkend leren" 22,5uur. ik moet zeggen dat het idd zwaar is maar waar een wil is is een weg. dus als jullie graag kindjes willen volg je hart. liefs kikkert
Beste jopie, Ik herken dat wat je beschrijft. Zelf doe ik dan geen opleiding maar werk wel heel veel. Ik ben nu 2mnd gestopt met de pil en soms denk ik nog steeds doe ik er verstandig aan. Maar mijn gevoel nu zegt dat ik het gewoon moet proberen. Mijn vriend en ik willen heel graag een kindje Dus dat gaat dan toch voor. Als jullie er allebij aan toe zijn.moet je werkgever er zich maar bij neerleggen. Het is jullie keus tenslotte en iedereen heeft daar recht op. Waarschijnlijk is er best wel iets te regelen met je studie zodat je die netjes kunt afronden. het helpt misschien niet veel maar dit is mijn gedachte erover. Meid heel veel succes met je keus en hopelijk is het snel raak liefs, knippy
Ik werk bv niet Maar heb andere redenen om te twijfelen Heb borderline,de ziekte van crohn en nog 2 andere stoornissen Mijn zusje heeft het syndroom van down dus ja ik weet hoe het is om steeds te twijfelen Al moet ik zeggen dat ik persoonlijk echt niks ga aan trekken van wat anderen van me zouden denken Ik ben niet verantwoordelijk voor anderen maar voor mezelf
Hai Dames, Wat jullie zeggen is waar en bedankt voor de raad... Het is gewoon echt lastig om alles te willen plannen zijn er nog meer mensen die hetzelfde hebben? Haudoe!
Ik herken je verhaal. Ben zelf vorig jaar afgestudeerd en naar de andere kant van het land verhuisd om daar een baan te zoeken en te gaan samenwonen met mijn vriend. Wij kennen elkaar nu 1,5 jaar en willen supergraag kinderen. Een baan heb ik nog niet gevonden dit omdat ik de afgelopen 9 maanden thuis ben geweest met de ziekte van Pfeiffer. Toch zijn we nu erg hard aan het klussen om hopelijk snel zwanger te worden. Mijn hele omgeving raadt het af. Zoek toch eerst een baan, geniet van je ziek af periode, doe eerst eens leuke dingen, maak nog verre reizen enz enz enz. Allemaal goedbedoelde adviezen maar we doen toch wat we zelf willen. Het lastige vind ik wel dat ik nu volop aan het solliciteren ben en stel dat ik snel zwanger wordt dan toch met zwangerschapsverlof ga in de loop van tijd. Lastige situatie maar wij gaan er wel volledig voor. Luister naar jezelf en doe wat jij denkt dat het beste is. Dan komt het vast goed.
Hoi Jopie, Even plat gezegd, je werk moet de laatste reden zijn voor uitstel; als je baas het even moeilijk heeft sta je op straat en jarenlang hard werken hoeft geen vruchten af te werpen in de zin van promotie, waardering etc... Kijk naar mij; ben er inmiddels 27 mee terwijl toch al jaren stabiele relatie en kinderwens. Na hevige teleurstelling in vorige baan vorig jaar van baan gewisseld en direct besloten die pil dan ook maar eens in de prullebak te mikken 't heeft iets meer als een halfjaar geduurt maar ben nu 10 weken zwanger en bijna aan het einde van m'n jaarcontract.. . zal me niet in dank worden afgenomen dat ik het dus nog even niet gemeld heb Maar je moet werken om te leven en niet leven om te werken, als er iets is wat je niet kan plannen is het een kind dus als je het echt graag wilt moet je er gewoon voor gaan en zien wanneer moeder natuur je goed gezind is en je een kindje schenkt! Hoop dat dit je helpt, veel succes! groetjes, vrouw 27
Ook ik herken de twijfels. Ik ben 34 (dus de bekende klok tikt behoorlijk!) en sinds 3 maanden hebben we ook besloten om te proberen om kindjes te krijgen. Maar nu ben ik door minder leuk werk op zoek gegaan naar een andere baan EN aangenomen. Ik twijfel heel erg of we nu even moeten stoppen met proberen of juist niet. Voel me schuldig naar mn nieuwe werkgever toe maar aan de andere kant kan t ook nog maanden duren voordat t lukt. Vorige week toen ik niet zwanger bleek te zijn hebben we besloten om een pauze in te lassen, maar ook daar twijfel ik nog steeds aan. Wil heel graag kinderen maar wil het ook mn nieuwe werkgever niet 'aan doen'. Kortom ik kan je geen advies geven, alleen maar laten weten dat ik ook twijfel..
Hoi, De stap om je pil weg te gooien en een kindje proberen te krijgen is altijd een hele moeilijke stap. Ik denk ook dat er altijd wel een reden zou zijn om het niet te doen. Maar de ouderschaps wens is denk ik veel groter. Ik ben pas 20. Ben net klaar met mijn opleiding als kapster. Heb een leuke relatie van 3 jaar, en wonen in een leuk huis samen. Ook ik ben nog wel bezig met solliciteren, en denk er ook over na dat ik straks net een maand een baan heb en dan zwanger blijk te zijn ofzo. Maar het is niet anders. Het is onze keus dat we voor een kindje willen gaan.....
Ik las in een boek 'je bent een slimme vent als je je kindje op tijd plant' Lijkt mij ook voor de dames! Ik snap je gevoelens wel hoor maar houd jou werkgever ook rekening met jou als het bedrijf slecht zou gaan en jou ontslaat...is misschien kort door de bocht gedacht maar ik zou wat dat betreft even geen rekening houden met hem/haar. Als jullie er klaar voor zijn moeten jullie er voor gaan!
Hier ook een enorme control-freak Normaal wil ik precies weten hoe de vork in de steel zit en plan ik het liefst alles zelf en op mijn tijd...tot dat mijn biologische klok in eens héél hard begon te tikken. Had ik op het begin al wel een kinderwens maar "moest" ik van me zelf eerst mijn opleiding af maken (ik werk fulltime en volg daarnaast nog een HBO opleiding), inmiddels tikt mijn klok zo hard dat het me allemaal worst zal zijn Kinderen zijn nu het belangrijkste, die opleiding maak ik echt wel af hoor...maar waarschijnlijk zal ik inderdaad wat studie vertraging oplopen. Het ideale moment komt waarschijnlijk toch nooit, en je baas...tja, wat al eerder is gezegd: die zal zich bij beslissingen ook niet zoveel van jou aantrekken. Volg dus gewoon je hart!
Ik zou persoonlijk eerst mn opleiding verder afmaken. En als je dan nog een half jaartje of zo moet voor het eggie gaan klussen. Ik zou het zelf nl. te zwaar vinden: werken, studeren en zwanger zijn/kind hebben. En na de bevalling verder gaan met je studie kan natuurlijk maar dan zou ik liever mn tijd aan mn baby en gezin besteden naast het werk. Ipv werk + studie + kind.
Hoi Jopie, Mijn opleiding van 3 jaar heb ik wel zo goed af gemaakt eerst. Hoef nu alleen nog maar examen te doen. Dit heb ik wel heel bewust gedaan, maar je moet doen waar je jezelf goed bij voelt! Groetjes Banjabes
Mijn man en ik zijn denk ik ook aan kinderen toe, hebben daar maandag een heel goed gesprek over gehad, maar ik heb net in aug een spiraal laten plaatsen en heb sinds 1 september een nieuwe baan, maar we hebben wel zoiets zogauw het kan willen we het wel proberen, want je weet nooit of het meteen lukt als het al lukt. Als jullie er aan toe zijn moeten jullie het gewoon doen, anders krijg je misschien alleen maar spijt.