Ik ben nu ongeveer 7 weken zwanger en nog voordat ik wist dat ik zwanger was kreeg ik last van angst en paniek aanvallen. Ik zou graag ervaringen van anderen willen horen die dit ook hebben of hebben gehad. Ik ervaar het als zeer zwaar en emotioneel. Zijn er vrouwen die hun ervaringen met mij willen delen? Of anderen die denken hier iets zinnigs over te kunnen zeggen? heel graag. Groetjes!
Hai, Ik heb dus een angststoornis, maar het ging al een hele tijd goed. in week 5 van mijn zwangerschap kwam het dus weer terug. Angstig, angstaanvallen, onrustig gevoel in mijn lijf. Nu gaat het wel weer. Heb je er ooit hiervoor last van gehad? groetjes
Yep..hier ook. Heb het al sinds mijn 15e. Ik heb daarbij ook nog eens last van hypogondrie (bang zijn voor allerlei ziektes). Ik heb er nu veel minder last van sinds ik vorig jaar met de pil ben gestopt. Schijnt dat daar een bepaald hormoon inzat waar ik niet goed tegen kan. Maar helemaal over is het helaas niet, heb soms nog weleens dagen dat ik me erg onrustig voel en dan een paniekaanval voel aankomen, denk ook niet dat ik daar ooit helemaal vanaf kom.
ja weet heel goed hoe je je voelt met paniek in je lijf. heb ook van mijn 15e tot 21e erg veel last gehad kreeg zelfs in die peroide straatangst door hyperventilatie. gaat nu redelijk goed maar heb ook vaak het idee iets ergs te hebben(gekke ziekte) ook in vliegtuigen denk ik altijd dat we nu wel een keer zullen neerstorten het heeft allemaal met niet terechte angst te maken. maar zou zeker bij je huisarts dit voorleggen wand lijkt me niet echt leuk tijdens de zwangerschap steeds angst te voellen. sterkte mirell
Ik heb er ook last van. Was al sinds het proberen zwanger worden van de medicatie af en ging erg goed. IN de 19de week van mijn zwangerschap kreeg ik het 3x zo ernstig terug (dag en nacht paniek, benauwd, duizelig, hartkloppingen zonder dat het afzakte). Ben onder begeleiding van de gyn dus weer medicatie gaan slikken en gaat nu wel redelijk goed. Onder invloed van de zwangerschapshormonen en het feit dat je meer bloed in je lijf krijgt, waardoor de samenstelling ook anders is, heeft de angststoornis bij mij weer de kop op gestoken. Bij mjij dus echt een chemische inbalans. Gelukkig doet mijn gyn al meer dan 5 jaar onderzoek naar angststoornissen, anti depressiva en zwangerschap en word ik dus enorm goed begeleid.
@Me2 dat is inderdaad heftig he? Pfff was de afgelopen paar weken een halve zombie, voelde me echt niet goed! En dan te bedenken dat ik al 2 jaar meds vrij was! Wat fijn dat je gyn je goed kon begeleiden!
jeetje, wat een reacties in een paar uur tijd. Dames, bedankt allemaal! Ik moet zeggen dat ik nu wel inzie dat de hormonen (en event. het extra bloed tijdens zw.schap) wel écht van invloed is op de angstaanvallen. Dat zou positief zijn, want, dan kan hetna de bevalling misschien beter gaan. Groetjes!
ik heb ook een angststoornis du ook paniekaanvallen. sta nu tijdens de zwangerschap onder controle bij de gynaecoloog die nauw contact heeft met mijn psychiater. meid geef het in ieder geval door bij de gynaecoloog,ik schiet regelmatig in de stress of het goed gaat met de kleine en dan hoef ik het ziekenhuis maar ff te bellen en mag ik meteen komen om te kijken en het hartje te luisteren.ook al is het midden in de nacht. als je gewoon open erover bent steunen ze je enorm. ik slik trouwens wel gewoon medicatie door tijdens mijn zwangerschap.
Hé Ruby, thanks. Jij bent dus bij een psychiater voor je angsten? Zover ik op de hoogte ben, is hij vooral de verstrekker van de medicatie en niet zozeer degene die je therapie geeft / begeleidt. Klopt dat? Heb je dan buiten hem ook nog ergens hulp? Welke medicatie gebruik je trouwens? En heb jij nu ook meer last tijdens je zw.schap van de aanvallen dan daarvoor? Verder ben ik ook bij de gyneocoloog, dit vanwege mijn vorige zwangerschap die moeilijk liep, en couveuzekindje dus... X Pal.
heey pal, ik zit bij de ggz,ik heb daar een psycholoog voor gesprekken en een psychiater voor de medicatie.de psychiater heeft ook contact met mijn gynaecoloog en zo word ik door de zwangerschap heen geloodst. ik slik orap en oxazepam,orap is om meer rust te krijgen in mijn hoofd (heb nl ook een persoonlijkheidsstoornis)en de oxazepam word ik wat rustiger van. ik wil niet te zware medicijnen slikken omdat ik ook nog voor mijn 2 kids moet zorgen. ik merk dat hoe verder mijn zwangerschap is hoe beter het gaat.net voor de zwangerchap ging het eigenlijk wel redelijk weinig angstaanvallen.toen ik net zwanger was weer wat erger omdat ik de hele tijd bang was dat er wat mis ging met mijn kindje. de laatste paar weken gaat het eigenlijk wel goed. ik zou gewoon de huisarts op de hoogte stellen en vragen om begeleiding van de ggz en ook de gyn. op de hoogte stellen.dan kunnen ze je samen in de gaten houden en je begeleiden. voor mij werkt het prima zo. succes meis. liefs ruby
Ik heb ook sinds mn pubertijd (rond 16 jaar ofzo) last van paniekaanvallen doro allerlei dingen uit het verleden. De ene periode heftiger dan de ander. Ik heb er alleen last van gehad tijdens de zwangerschappen die misgingen. Heel apart dan was het de 5e of de 6e week dat ik een week lang tegen het plafond zat van de paniek en angstaanvallen zonder te weten waarom. Later bleek ik zwanger en ging het niet goed bij alledrie keren. Bij deze zwangerschap heb ik dat niet gehad, heel apart. Net alsof mijn lichaam en geest het over dit vruchtje eens waren ofzo Dus eik ben ik inmiddels al bijna een jaar paniekaanval vrij! Hmmm dat vraagt om een feestje Maar ben er van overtuigd dat het ook te maken eheft met je hormonen, dus wellicht dat het straks bijjou ook afzakt.
Ja enorm heftig! Vooral omdat ik in geen jaren zulke erge aanvallen/zulke vreselijk last van heb gehad! en dan kwam er nu de angst bij dat er niet alleen iets bij mij gebeurde, maar dan ook met mijn baby...pffff, ben blij dat het nu weer beter gaat. En zoals gezegd, mijn gyn doet al jaren onderzoek en hij en de psychiater in het ziekenhuis die ook al 8 jaar meedoet aan het onderzoek antidep. + zwangerschap in het UMC, zeggen dat de medicatie absoluut geen kwaad kan voor mijn kindje. Dat lucht ook wel op! Hoe gaat het nu bij jou, want bij jou is het veel eerder in de zwangerschap teruggekomen...slik jij nu iets? Het kan minder worden of juist erger worden tijdens je zwangerschap heeft mijn gyn verteld. Ik val dus in de ongelukkige categorie waarbij het erger wordt......Zeker in de periode waarin mijn buik nog harder groeide en ik nog meer bloed in mijn lichaam kreeg, raakte de chemische samenstelling van bloed ed bij mij uit balans. Hopelijk heb ik het nu onder controle!
He, wat een fijne begeleiding heb je zeg! Dat moet toch wel een goed gevoel zijn dat er zo veel specialisten om je heen zijn. Super, echt tof voor je. Pal.
@me2, na weken van angsten, lijkt het nu weer wat weggezakt. Voel me alleen erg onrustig! snachts kan ik nog af en toe doorschieten, dan word ik niet goed wakker en dan voel ik me niet goed. Slik nu niks, had wat plantaardige dingen geprobeerd maar daar word het alleen erger van.
Wat een ellende Natasja. Hoop echt dat het beter wordt bij je. Ik kon gewoon bijna niet meer normaal functioneren. Ging wel naar kantoor ed maar voelde me echt de hele dag beroerd......
Bah, balen joh. Ik ga maandag ook weer werken na 7 weken vrij (voordeel dat alles in de vakantie gebeurd is) Ik hoop dat het dan ook goed blijft gaan. word alleen echt lichamelijk moe van de onrust. Gelukkig was mijn mannetje de laatste 3 weekjes ook vrij dat hielp wel.
heee , echt verveldn hoor ,ik ken het gevoel als m,n broekzak. heb zelf jaren last gehad van in meer of mindere mate paniekaanvallen. vorig jaar in een stressvolle periode kwam het onverwacht sterk terug en toen ik naar m,n huisarts ging was het eerste wat hij vroeg of ik zwanger was ( was ik niet ) toen ik hem ernaar vroeg antwoorde hij dat tijdesn je zwangerschap allerlei verschillende hormonen hun werk doen en dat sommmige vrouwen hierdoor enigzins uit balans raken of net meer kwetsbaar zijn waardoor dit gemakkelijk de kop op steekt. en antuurlijk is het niet niks om zwanger te zijn, onbewust geeft het misschien toch wat spanning en dat hoeft niet eens in negatieve zin te zijn maar het is gewoon niet niks er gebeurd van alles met je lijf. probeer rustig te blijven als het je overvalt, ondanks dat het vreselijk voelt kan het geen kwaad, het gaat echt weer weg. als je het idee hebt dat het een grotere invloed op je dagelijkse bezigheden gaat krijgen zou ik meteen naar je huisarts gaan. veel liefs jose