Onze lieve jongen is nu iets meer dan een week oud. De bevalling is zo voorspoedig gegaan. Het was in ieder geval anders dan ik had verwacht, het deed wel meer zeer dan ik had gedacht maar achteraf gezien was het relatief gauw voorbij! Dinsdag 5 februari was de uitgerekende datum. Rond een uur of half 10 's ochtends ging ik even naar de wc. Daar verloor ik slijm met een heel klein beetje bloed. Ik dacht; misschien is dit wel het begin van de slijmprop. Gespannen kroop ik weer in bed en het duurde niet lang of de eerste menstruatie-achtige kramp diende zich aan. Ik kon niet meer slapen dus ben ik maar gaan douchen en wat dingen in het huishouden gaan doen. De krampjes bleven komen, zo om de 10 minuten telkens. 's Middags rond een uur of twee heb ik mijn moeder gebeld en mijn vriend (man eigenlijk) en die kwamen beiden rond een uur of drie bij mij thuis aan. Toen voelde ik me best wel een beetje een dom paniekerig schaapje want de krampjes waren nog steeds om de 10 minuten en niet waard om pijnlijk genoemd te worden. Tegen de tijd dat het ik met mijn moeder het avondeten ging bereiden werden de krampen ineens wat erger. Ik moest gaan zitten want ik trok het niet meer om te blijven staan. Paniek sloeg weer een beetje toe maar mannetje en mama hebben me een beetje tot rust weten te brengen. Ik was nog niet begonnen met puffen want dat vond ik maar onzin, dacht dat dat later nog wel kon. Rond een uur of half 8 hebben we de verloskundige gebeld, die kwam om 8 uur. Tot mijn verbazing ging ze me voor zitten doen hoe ik puffen moest. Toen ik het deed merkte ik dat het ineens een stuk dragelijker was haha, had ik dat maar eerder geweten. De weëen kwamen nu rond de 3-4 minuten en ik had drie cm ontsluiting. Ze raadde me aan om lekker onder de douche te gaan om de weëen op te vangen en dat heb ik toen maar gedaan. M'n mannetje bleef de hele tijd bij me en moest bij elke wee zijn hand inleveren zodat ik erin kon knijpen. Om 22 uur kwam de verlos terug, moest weer op bed gaan liggen waar de weëen een stuk pijnlijker waren en had nog steeds 3 cm ontsluiting. Balen. Besloten om mijn vliezen maar te breken. Toen ben ik in een heel korte tijd van 3 cm naar volledige ontsluiting gegaan, om 20 over 23 uur mocht ik persen! Om 23.51, nog net op de uitgerekende datum werd onze zoon geboren, Mischa. Nog geen 10 minuten later kwam de placenta en alles was helemaal goed, met kindje en met mij! Ik had maar twee uitwendige hechtingen; viel me mee, alleen het hechten deed wel verrekte zeer! (heb een wenkbrauwpiercing maar die hechtingsteekjes deden meer pijn haha). Nu een week later nog een beetje last van mijn hechtingen. Heb een dag of vier last gehad van gekneusd stuitje, kon bijna niet zitten, maar gaat nu een stuk beter! Nu weer tijd voor andere pijn; stuwing. Maar ook dat is weer tijdelijk en nu ik de bevalling doorstaan heb weet ik dat ik ook dit wel weer overleven zal!
Mooi verhaal van een mooie bevalling Lieke. ik weet nog goed hoe je aan het twijfelen was of je je man wel moest bellen Dat over die hechtingen had ik nu juist niet willen weten, daar maak ik me het drukste om van alles Geniet maar lekker van jullie mischa!
Wat schrijf je dat ontzettend mooi Lieke! Wij hebben natuurlijk het LIVE verslag gehad op de dag zelf... zo leuk & spannend was dat... en jij maar twijfelen of je je man en moeder wel moest bellen, want stel je voor dat ze voor niets kwamen... Tot nu toe ben je trouwens nog steeds de enige februari mama die het voor elkaar heeft gekregen op de uitgerekende datum te bevallen... echt wel bijzonder hoor... Nogmaals gefeliciteerd met Mischa...!