zo even mijn hart luchten en benieuwd naar reacties van andere mama's. ik heb twee dochters 1 van 3,5 en 1 van 6 mnd. Vandaag weer bezoek van mijn vriendin met haar 2 dochters; 5 en 3 jaar. gezellig zou je denken... kunnen de kids lekker met elkaar spelen.. nou dat is het dus... zij komt met haar man bij ons op visite gaan allebei zitten en letten vervolgens nergens meer op... kinderen van haar zitten op de eettafel staan te springen op de stoeln gillen constant, maken ruzie om alles en pakken alles af. ouders zeggen nergens wat van en lijken het niet eens in de gaten te hebben, terwijl wij onze dochter heel anders opvoeden, samen spelen, niet op tafel niet gillen en luisteren..tuurlijk luistert mijn dochter ook wel eens niet maar dan doe ik daar wel wat aan.. gingen we vanmiddag even naar een braderie, vaders bleven thuis bij mijn jongste dochter en de moeders gingen met de andere 3 even naar de braderie (dit was binnen in een hal) en ja hoor wat gebeurt er? zodra we daar zijn heeft mijn vriendin totaal geen oog meer voor haar kinderen en die rennen het hele gebouw door gillen alles bij elkaar en zij heeft nergens wat van door weet niet eens waar haar kinderen ergens uithangen..mijn dochter gaat er natuurlijk achteraan logisch die wil ook mee doen en ik er maar achteraan zorgen dat ik mijn dochter in de gaten kan houden, ik wil weten waar ze is en wat ze doet, de jongste dochter van mijn vriendin maait bijvoorbeeld zo een hele zooi sieraden van een kraam af... en ik kan weer ingrijpen... uiteindelijk ze maar mee naar buiten genomen, niet wetende waar mijn vriendin uithing...en ja hoor wat gebeurt er doordat haar kinderen zo lomp zijn knalt haar dochter keihard tegen mijn dochter aan..dikke tand door de lip..huilen... en dan heb ik zo met haar te doen...de goede moeten weer onder de kwade lijden...zoals altijd...pffffff ben het zooo zat!! toen mijn dochter jarig was ook bijvoorbeeld gezellig met zijn allen naar buiten op de trampoline spelen, die op poten staat met net erom heen, haar kinderen trekken natuurlijk weer een deel van het net stuk, trekken de rits los en duwen zo mijn dochter eraf... oftewel mijn dochter is weer de pineut en haar kinderen komen overal mee weg..want papa en mama hebben niet in de gaten wat ze allemaal doen... stel ik me nu aan of voeden zij hun kinderen gewoon niet op? ik wil dit iig zo niet langer.. graag jullie reacties.
Nou ja zeg. Wat erg! Klinkt inderdaad als totaal niet opvoeden. Of het wel heel handig vinden dat jij wel ingrijpt. Gaat het ook zo als je bij hen thuis bent? Heb je er wel eens met je vriendin over gesproken? Haar gewezen op wat haar kind ter plekke doet? Zo pak ik het meestal aan. Ik benoem dan aan diegene ' kijk, Pietje doet dit. Lijkt me gevaarlijk.' Of " Pietje gilt wel erg hard zeg. Ik kan je amper verstaan." Meestal komt de ander dan wel in actie. Is dat niet zo, dan zou ik nog rechtstreekser zijn en aangeven dat je verwacht dat zij of hij of beiden iets doet aan het gedrag van haar kind.
klopt helemaal wat je zegt eigenlijk moet ik er ook wat van zeggen, maar zij is zo dominant en ik weet zeker als ik er wat van zeg ik gelijk een dikke bek van haar krijg... op zulke momenten (als haar kinderen erbij zijn) voelt ze ook echt niet als vriendin, maar wanneer ik alleen met haar ben hebben we het altijd wel erg gezellig...het is altijd zo dubbel...
en ik laat ook wel is merken dat ik me ergens aan stoor door bijvoorbeeld zelf ergens wat van te zeggen, dat ze zoals vanmiddag niet constant mijn lamp met dimmer steeds feller en zachter moet zetten... en dan bleert ze zelf een keer hou der mee op! maar haar kinderen doen ook gewoon nergens wat op uit..
Zo'n vriendin had ik ook; maar dan nog een graadje erger (tot een dreumes op een grote glijbaan aan toe; die voor de tweede keer op zijn hoofd viel omdat zij te druk was met whatsappen) en ik kon er gewoon niet meer mee omgaan omdat het chronisch was, dus ik heb het contact laten verwateren. Ik ging me er gewoon ontzettend aan storen en had het met de kindjes te doen, want er ging echt geregeld wat mis ten koste van hen. Afspreken na kinderbedtijd ging niet, want de kinderen hadden geen bedtijd Nou ja, klaar dan. Dan kun je nog zo'n lief mens zijn, maar ik heb daar geen trek in. Ik heb genoeg (meer dan genoeg) aan mijn eigen gezinnetje. Zonder dat ik op die van een ander hoef te letten. Een keertje is helemaal niet erg, maar dit werd too much.
ja klopt ook..maar mijn dochter gaat over een half jaar naar de basisschool en haar jongste dochter komt dan een paar weken later bij haar in de klas, ook wonen ze nog eens bij ons in de straat...al hebben wij wel verhuisplannen maar niet daarom natuurlijk
Oh, maar dat maakt toch niks uit. Juist een goed excuus om het wat te laten verwateren. Je hebt het gewoon druk en je ziet elkaar op school en in de straat toch al best vaak. Ik zou verder dan gewoon met haar alleen afspreken bijv. onder schooltijd straks. Hoef jij je niet meer te storen aan hoe ze omgaat met haar kinderen en je houdt toch nog je vriendin. Haar man gaat trouwens echt ook niet vrijuit in deze. Ze zijn beiden even verantwoordelijk. Ik richt het nu met name op haar omdat zij jouw vriendin is. Ik zou echt alleen met haar gaan afspreken dan dan zo onder het mom van dat het nu kan, nu de kids op school zijn en je anders steeds zo moet opletten
Waarom bespreek je dit niet met haar? Ik zou vooral vanuit jouw gevoel spreken, dan kan ze nooit zeggen dat het niet waar is, want het is immers jouw gevoel. Los van het bovenstaande had ik die kinderen echt wel even flink toe gesproken. Desnoods even op de stoel gezet om na te laten denken over het gedrag wat te vertonen.
meestal probeer ik de afspraakjes inclusief kids ook zoveel mogelijk te vermijden maar voel me dan weer zo schuldig naar mijn dochter...zij heeft al niet veel kindjes om mee te spelen en zusje is nog zo klein.. pfff tis altijd zo dubbel...ik wil zo graag het beste voor mijn dochters maar weet niet altijd wat nou het beste is..
dat klopt het liefste pak ik ze ook flink aan maarja dan heb ik haar gelijk in me nek zitten... dat pikt ze echt niet in haar gedachten heeft zij echt de meest geweldige kinderen die nog geen vlieg kwaad doen..
Oh, lees dit nu. In dit geval; wat voor een "vriendschap" is het dan als ze over jouw gevoel of mening heen domineert? Echte vrienden luisteren en kunnen kritiek en eerlijkheid verdragen.
ja klopt daarom voelt ze ook niet als vriendin als haar kinderen er bij zijn..dan erger ik me alleen maar aan haar... maar zijn we met zijn 2en dan is t altijd wel heel gezellig.. mijn moeder zegt wel eens je hebt echt een haat liefde verhouding met haar..
Je dochter is 3,5 die vriendjes komen echt nog wel! Ga een dagje naar balorig oid en ze heeft een hele dag heel veel kinderen om zich heen waar ze mee kan spelen.
Ik denk dat het een beetje van beide kanten komt. Zo te lezen ben jij erg onzeker en hebt moeite met zeggen wat je denkt. Maar vriendschap bestaat wel uit eerlijk en oprechtheid. Dit is (in mijn ogen) de basis, naast vertrouwen. Als jij vindt dat zij dominant overkomt bij het ontvangen van feedback dan kun je dat toch eens benoemen? Zonder het te hebben over haar kinderen. Ik praat vaak altijd uit mijn gevoel, omdat niemand dit kan ontkrachten.
Klinkt alsof je het over familie van mij hebt . Woon je toevallig in N-V? Wij corrigeren de kinderen als ze bij ons zijn trouwens wel, omdat we niet willen dat ze onze spullen kapot of vies maken. Maar daar zegt moeder dan niets over, maar goed er speelt wel meer, dus we doen normaal tegen elkaar om de lieve vrede te bewaren maar eigenlijk kunnen we elkaar niet uitstaan
Ik zou als ik jou was gewoon de kinderen corrigeren als ze bij jou thuis zijn. Jouw huis, jouw regels! Zo gaat het hier ook met vriendjes en vriendinnetjes van de kinderen, en ook met kinderen van vrienden. En vrienden en familie doen dat ook bij die van ons hoor! It takes a village to raise a child.
Ja we corrigeren ze ook wel maar zijn daar dan ook de halve middag mee bezig..en ouders zeggen niets.. het ergste vind ik gewoon dat mijn dochter er dan weer onder moet lijden, de kinderen van mijn vriendin zijn wel tegen elkaar opgewassen omdat ze dagelijks met elkaar te dealen hebben maar mijn dochter is het niet gewend dat haar speelgoed constant word afgepakt en als ze het terug pakt gewoon een duw krijgt.. of dus een tand door de lip zoals vanmiddag.. zij komen overal mee weg terwijl ze vervelend zijn en nergens naar luisteren en mijn dochter die wel luistert en gewoon veel te lief is voor andere kinderen de 'klappen' op kan vangen..