Heb in Gent en Spanje alle info al opgevraagd. Zelf wil ik ook heel graag naar Spanje omdat we dan nog onze plek in NL behouden mocht dat niet lukken maar hij wilt echt niets anders dan wachten. We staan zo ver uit elkaar met wat we willen dat ik niet denk dat het nog goed gaat komen
Wat lastig.. Hebben jullie het er met iemand over gehad? Zijn de twijfels en problemen er alleen door jullie traject? Of speelt er meer? Wat zou je qua kinderwens dan doen als jullie uit elkaar gaan? Zou je dan alleen verder gaan nu of kijken wat de toekomst qua nieuwe partner brengt? Als ik teveel vraag niet op reageren hoor. Wil alleen meedenken en je een plek geven je hart even te luchten.
De problemen zijn wel echt enkel het traject. Ik probeer al jaren het gesprek te openen om ook andere opties te bekijken en die gesprekken is hij steeds uit de weg gegaan. Klein beetje achtergrond informatie: Toen onze dochter 9 maanden was begon het bij mij te kriebelen om voor een tweede te gaan. Mijn partner vond dat nog iets te vroeg en hebben we gezamenlijk besloten voor een tweede te gaan als onze dochter 1,5 jaar oud zou zijn. Plan was om per 1 januari dan met de pil te stoppen. Helaas kregen wij in November haar diagnose waardoor m'n partner in een depressie is beland. We zijn er door DNA onderzoek achter gekomen dat hij dezelfde aandoening heeft in mozaïek vorm (bij hem is het ontstaan en heeft hij maar milde klachten omdat het in een deel van zijn cellen zit. Bij overerving geef je het of door of niet als de aandoening doorgegeven wordt zit het in haar gehele DNA. We hebben even de tijd genomen om de diagnose te laten bezinken en hebben toentertijd ook gesprekken gehad met maatschappelijk werk van het ziekenhuis e.d . Nu leerde ik al wel geruime tijd met het idee dat we voor een tweede zouden gaan en die wens was al heel sterk. Ik had toen ook duidelijk aangegeven bij m'n partner dat ik wel vast de doorverwijzing wilde vragen voor het PGT traject gezien ik had gelezen dat daar best wat wachttijd op zat. In dat gesprek waarin ik de doorverwijzing wilde vragen gaf hij aan dat we daar nog niet aan toe waren bij de arts. Dit waren de eerste scheurtjes. Ik wilde hem de tijd geven om alles een plekje te geven maar ondertussen wel op de wachtlijst komen zodat die tijd samen kon gaan. Veel gesprekken gehad want ja ik wilde wel heel graag een tweede kindje en hij wist niet meer of hij dat wilde. Dit is al enkele jaren geleden. Toen heb ik gevraagd of hij eerlijk naar mij kon zijn want mijn wens was ondertussen heel groot. Ben altijd eerlijk geweest dat als hij het bij 1 kindje wilde houden onze wegen zouden kunnen gaan scheiden omdat ik wel echt heel graag een tweede kindje wilde. Uiteindelijk kon ik niet anders dan wachten tot hij er klaar voor was en toen kwam natuurlijk het ellendige corona waardoor alles nog langer duurde. We hebben de eerste ronde gehad zonder succes. Met deze wachttijd krijg ik het Spaans benauwd en wil ik alle opties aangrijpen. Hij wil dit niet en roept alleen maar dat in hulp moet krijgen. Voor mijn gevoel heb ik al zo veel gegeven door ook voor hem te wachten dat ik er aan toe ben dat hij nu ook iets terug voor mij moet gaan doen. Ik voel me echt diep ongelukkig en ik weet ook echt wel dat ik baat kan hebben aan een psycholoog maar daar verdwijnt mijn kinderwens niet mee. Het ziekenhuis heeft toegezegd dat we onze plek mogen behouden op de wachtlijst als we het natuurlijk willen gaan proberen en mogelijk moeten afbreken. Ik probeer maar compromissen te sluiten maar hij ziet het alsof ik hem chanteer. Of we gaan voor andere opties of we gaan uit elkaar. En heel zwart wit komt het daarop neer maar er zit zoveel meer achter. Ik wil iemand die samen met mij alles aanpakt om ons gezin te laten groeien. Hij wilt pas over andere opties nadenken nadat het derde traject klaar is. Dan zijn we nog vele jaren verder. Ik durf niet meer op 1 paard te blijven wedden. Ben natuurlijk pas net 30 maar ik wil niet pas op m'n 35e gaan nadenken over wat er allemaal mogelijk is. Ben er echt ziek van. Moet ik nu mijn meest vruchtbare jaren "opofferen" voor een kans dat het gaat lukken met pgt? Het is echt verschrikkelijk moeilijk. Mochten we echt definitief uit elkaar gaan zal ik eerst weer m'n eigen leven moeten gaan opbouwen, een mogelijke relatie op gaan bouwen met iemand anders en dan nog heb ik geen gegeven dat ik nog een keer moeder zal worden maar blijven bij iemand die mij iedere avond mezelf in slaap ziet huilen en gewoon niets wilt overwegen wil ik ook niet. Hij is de enige die wat met mijn pijn kan doen en dat wil hij niet. Ben er echt gebroken van.
Och zo’n lastige situatie hè. En ik snap je volkomen hoor. Ik wilde ook een plan B en dat zou dan een donor worden. Ik kon anders ook geen rust hebben. Als partner geen plan B wilde of niet actief bezig wilde met kinderwens via pgd/zelf proberen dan was ik er ook niet meer door gegaan.. Maar jullie hebben natuurlijk ook al een kindje. Kan me voorstellen dat dat alles nog bemoeilijkt. En hij wilt wel door maar dan via pgd en dat is helaas wachten .. Ik zou toch eens bv met de praktijkondersteuner een gesprek aangaan en dan ook een gesprek met je vriend samen. Staat hij daar voor open? Zodat jullie er misschien wat beter over kunnen praten samen. Dat geeft jou verlichting, hem meer begrip en wellicht samen ook inzichten om de tijd tot de nieuwe pgd poging door te komen. Het lijkt daar nu vooral aan te schorten als ik jou zo hoor. Het begrip naar jou toe en de steun. Want die wens is sterk en daar doe je inderdaad weinig aan. Maar een frisse blik en steun van een ander (en je partner) kunnen echt al veel doen.
Hier in ons dorp hebben ze geen praktijkondersteuner helaas. We hebben weer via het ziekenhuis maatschappelijk werk aangevraagd met hulp voor een keuze. Daar staat ie gelukkig wel open voor. Gesprek hebben we eind augustus hoop inderdaad dat we daarmee wat dichter bij elkaar kunnen komen. Heb het bericht van hierboven ook naar hem toegestuurd. Met praten met elkaar komen er steeds teveel emoties vrij waardoor we ieder gesprek vroegtijdig moeten afkappen. Hij is een verstands mens en ik een gevoelsmens. Hopelijk dringt het bij hem door hoe ik me voel. Wel heel lief je berichtjes, lucht enorm op om het kwijt te kunnen bij iemand die dezelfde weg al heeft afgelegd en het ook echt daadwerkelijk begrijpt ♥️
@Natascha33 Wat een ontzettend verdrietige en moeilijke situatie voor jou/jullie zeg! Ik snap heel goed dat je niet meer op één paard durft te wedden als het ware. Voor jouw gevoel wacht je al zo lang en 12 maanden is een lange tijd en ook na die 12 maanden hebben jullie nog geen zekerheid/garantie. En jezelf elke avond in slaap huilen, wat voel ik met je mee. Vind het echt heel erg! Ik snap ook jouw gevoel dat je een partner wilt die open staat voor hoe jij hierin staat en in ieder geval probeert rekening te houden met jouw wens/gevoel. En dat het pijn doet als je merkt dat dit niet het geval is. Goed dat je hem de tekst hebt laten lezen, ik hoop dat hij hierdoor erover gaat nadenken en er een open gesprek mogelijk is. Ik wil graag meedenken over andere opties, ervaringen delen, enz. Maar daar heb je natuurlijk pas wat aan als jullie hier beiden aan toe zijn. Heel veel succes en kracht!
Wat ontzettend naar allemaal het is al zo’n zwaar traject en je hebt elkaar echt zo erg nodig hierbij! Goed dat jullie in gesprek gaan. Denk en hoop heel erg dat dat zal helpen. Het is gewoon heel naar
Lieve @Natascha33, ik lees nu hoe het met je gaat. Wat schrik ik hiervan, en tegelijkertijd ben ik blij dat je hier je veilig voelt om je verhaal met ons te delen. Dikke knuffel! Ik hoop zo voor jullie dat jullie samen een goede keuze kunnen maken waar jullie allebei er achter staan, want dat is natuurlijk zo belangrijk. <3 Voel je vrij om te DM'en als je wil.
Inmiddels ben ik, zoals jullie zien, weer terug op het forum. Vakantie plus verplicht maand rust omdat ik vorige keer te snel weer ongesteld werd (wrs. doordat ik eerst m'n menstruatie heb moeten opwekken waardoor mijn lijf dacht, kap er maar eens even mee). Vandaag begonnen met Utro en volgende week TP cryo!
Hi lieve meiden, @Natascha33 wat verschrikkelijk om je verhaal te lezen. Ik schrik echt ook enorm van jullie wachttijd, dat is echt onmenselijk! Ook dat jullie zo tegenover elkaar staan vind ik echt vreselijk voor jullie. Ik wil je toch een kleine tip geven in de hoop je iets verder te kunnen helpen, en hoop absoluut niet betweterig ofzo over te komen. Ik ben zelf mediator, en mijn ervaring met standpunten is dat er altijd meer achter zit dan alleen het eerste gevoel en/of de eerste gedachte. Je geeft aan dat je partner heel praktisch is ingesteld, minder op gevoel. Toch zou het kunnen helpen om naar een relatietherapeut te gaan en eens te praten over het diepere stukje hiervan. Wat ik vaak zie is dat 20% boven tafel ligt en je dat naar elkaar uitspreekt, en 80% onderliggend is waar je het niet over hebt of misschien zelf niet eens weet dat dat er zit (zelfs bij de 'gevoelsmensen'). Een goede relatietherapeut kan jullie helpen om dat gedeelde ook naar boven te krijgen. Dit is geen garantie dat je relatie het overleeft, maar geeft misschien wel nieuwe inzichten om die keuze te kunnen maken. Mocht ik je ergens bij kunnen helpen (bijvoorbeeld met een goede zoeken) dan doe ik dat graag! @Blossom88 Wat naar dat jouw tp ook niet is gelukt zeg.. Het lijkt allemaal maar niet makkelijk te gaan hier de afgelopen maanden! @Soof1992 Ik denk dat je inmiddels je TP hebt gehad en al een uitslag hebt. Ik duim voor je dat die positief is Ik heb ook lange tijd even niets laten horen, heel druk met mijn werk en vakanties. Inmiddels is onze tweede terugplaatsing ook mislukt, en heb ik maandag de derde (laatste vrijgegeven cryo) gehad. Hopelijk lukt deze, anders moeten wij de keuze gaan maken of we verder willen met een 3e poging of niet. Wanneer we dat niet doen, kunnen we er nog voor kiezen om onze 2 aangedane meisjes terug te laten plaatsen. Maar die keuze en gedachte schuif ik nog even voor me uit, hoop gewoon volgende week een positieve test te hebben. Liefs!
Ik heb helaas een negatieve test gehad. Inmiddels alweer up and running voor de laatste terugplaatsing. Volgende week dinsdag een afspraak voor eerste controle en dan denk ik de week daarop een terugplaatsing te krijgen. Dit wordt dan mijn laatste cryo uit ronde 2. Spannend voor jou ook nu zo in deze periode met het wachten. Ik duim voor je!
He balen zeg.. Hopelijk is je laatste cryo wel raak! Hoeveelste terugplaatsing is dit in totaal? Ik had de afspraak met de arts gehad over wel of geen derde poging omdat dit onze laatste vrijgegeven embryo was en ik wilde weten hoe/wat als we verder moeten. De wachtlijst voor onze aandoening is 4/5 maanden. Als we geen derde poging doen zouden we eerst de inconclusieve opnieuw gaan testen, en dat kan ook pas over 4/5 maanden.. Dan uitslag wachten, tp inplannen etc. Wachttijd ook van 7/8 maanden. En toen.. Testte ik positief de dag erna. ♥ Het is nog heel vroeg en onzeker, maar ik ben alle liefde naar deze emmy aan het sturen om te zorgen dat hij/zij bij ons blijft! ♥ Hopelijk mag jouw laatste embryo van je tweede poging ook bij jullie blijven!
Hier ook even een update.. Hebben nog een Inconclusief embryo van onze vorige PGT poging liggen. Deze laten we in november testen… ben heel benieuwd wat eruit komt. Is ons laatste embryo van ons samen (genetisch) en dus ook de enige kans op een genetisch kindje van ons beiden. Onze dochter is uiteindelijk via een donortraject gekomen (en voelt 100% als ons kindje). Aan de ene kant heel spannend dit, aan de andere kant probeer ik het ook wat van me af te houden uit zelfbescherming
Wat spannend! Hebben jullie nu dan al 3 PGT pogingen gehad? Ik duim voor jullie dat het een goede uitslag is en hij teruggeplaatst mag worden! ♥
Nee hebben er eentje gehad, maar hebben daarbij (en daarvoor) zo veel tegenslagen gehad, dat we geen nieuwe PGD poging meer aan konden/kunnen. Zijn 3 jaar bezig geweest met 1 poging en uiteindelijk onze dochter gekregen via een donortraject. Omdat we geen nieuwe PGT poging gaan doen mogen we de niet-conclusieve embryo laten testen
Heel begrijpelijk, wij hadden ook besloten sowieso niet meer voor een 3e poging te gaan, maar vooral ook qua tijdlijn. Ik duim echt dat jullie niet-conclusieve gewoon een mooie uitslag geeft en jullie die terug kunnen laten plaatsen!! Gaan jullie anders weer een donor-traject in? En kun je het dan wel 'natuurlijk' doen via inseminatie? Bij ons zit de aandoening aan mijn kant, dus heeft een donor weinig zin helaas.
Hee meiden, Hoe gaat het met jullie? Hier gaat het z'n gangetje. Ik ben alweer Utrogestan aan het gebruiken voor de terugplaatsing aanstaande maandag. Ik ben echt heel benieuwd hoe het dan gaat en of het bij ons ooit zover mag komen dat ik zwanger mag zijn. Ik hoop het zo!