Dat lijkt me inderdaad een hele heftige ziekte om door te geven. Kan me voorstellen dat de klap enorm hard is, bij 4 verwacht je ergens ook wel een goede. Neem even de tijd om alles goed te laten bezinken
Ah wist niet dat het zo kon veranderen. Pfff dit maakt een traject allemaal nog zwaarder hè Ergens wel fijn om te lezen dat jullie beide ook twijfelen over een donor (al hoop ik dat dit niet nodig is natuurlijk). Ik weet niet of ik nog een poging pgd wil doen hierna.. @Happyhope precies voor wat jij zegt. Het is zoooo zwaar voor een kleine kans. Lastig.
Ja zo is het. Het is heel zwaar en de kansen zijn klein. Maar dat t bij ons nu 1 keer gelukt is betekent wel dat ik echt tot t uiterste wil gaan. Ik vind t nog steeds zo’n moeilijk idee dat wij dan straks misschien 2 kindjes hebben die niet genetisch 100 procent verwant zijn.
@Happyhope, ik wilde je heel veel sterkte wensen, ook met de keuze waar je nu voor staat. Wat een enorme teleurstelling moet dat zijn voor jullie. Al zo lang bezig met dit traject en dan na al het wachten deze uitslag krijgen,... dan krijg je een behoorlijke klap ter verwerken. Ik ben dit topic eigenlijk altijd blijven volgen na onze 3 mislukte PGD pogingen alweer dik 5 jaar geleden. Het is fijn om te lezen dat het traject voor een aantal mensen lukt. En daarnaast leef ik nog steeds ontzettend mee als het niet lukt. De wens is zo groot en de afvalrace zoveel groter als gewone IVF/ICSI. Het traject is gewoon echt zwaar. Voor jullie allemaal heel veel sterkte en succes en ik hoop dat jullie kinderwens vervuld mag worden, op welke manier dan ook!
Oh spannend ook bij jullie! Wij krijgen 25 november de uitslag. Wellicht ook een hele persoonlijke vraag en als je niet wilt antwoorden ook helemaal oké: De PGD-arts (dokter Muntjewerff) vertelde ons dat als wij een jongetje krijgen met de gebalanceerde translocatie, dat hij dan een 4 keer zo grote kans heeft op een verminderde vruchtbaarheid. Dit is overigens niet zo bij een meisje met een gebalanceerde translocatie. Is dit ook bij jouw vriend het geval? En merken jullie hier iets van bij de behandelingen? Het zaad van m'n man was overigens ook niet van een goede kwaliteit, maar nog nét goed genoeg om niet als verminderde vruchtbaarheid gedefinieerd te worden. Wij weten van mijn translocatie, doordat m'n moeder 36 jaar was toen zij in verwachting was van mij. Dit vond de gynaecoloog toentertijd aan de hoge kant en daarop is er een vruchtwaterpunctie uitgevoerd. Toen bleek dus dat er een translocatie was bij mij en is het balletje verder gaan rollen. M'n ouders hebben het aan ons verteld toen ik ging samenwonen, omdat ze niet wilden dat we ons hier van tevoren al druk over zouden gaan maken. Puur toeval dus! Als m'n moeder 35 jaar was geweest toen ze zwanger was van mij, hadden we het wellicht nooit geweten. Zo zullen er vast heel veel vrouwen zijn die ook een translocatie hebben en dit niet weten.
Ah dat is lief van je! Dankjewel! Jij bent zwanger van je tweede kindje zie ik! Gefeliciteerd! Wel ontzettend heftig dat je eerst 3 mislukte PGD pogingen hebt gehad... Mag ik vragen of jullie na het stoppen met PGD op “de natuurlijke manier” verder zijn gegaan, of via een donor, of..?
Goh ik was in ruim 1 jaar tijd 4x zwanger. Nu bijna 2 jaar niet meer terwijl wij tussen de behandelingen door geen anticonceptie gebruiken. Hier 2x zaadonderzoek gehad en dat was niet top (1x vcm van 4 en 1x van 8). Dus ja dat zou best kunnen. Dat zou het in elk geval verklaren Las wel vaker dat het bij mannen verminderde vruchtbaarheid geeft.
Mijn oma heeft het, mijn moeder, mijn broertje en ik ook. Ze zijn er achter gekomen doordat er in de familie in één generatie meerdere kinderen zijn geboren met het syndroom van down. Mijn moeder zelf heeft 3 miskramen gehad, waarschijnlijk ook door de translocatie
Oké even een update: (Ja we zijn nogal snel met knopen doorhakken en misschien denken we er over een week weer anders over... ) Maar we hebben tóch besloten om onze schouders eronder te zetten en de nieuwe poging in te gaan! ICSI zonder PGD kunnen we voor onszelf toch niet verantwoorden. Dan hebben we liever een kind van een donor óf doen we een nieuwe PGD poging. We merken alleen dat we nú nog niet kunnen kiezen voor een donor. Het doet heel veel pijn te bedenken dat mijn man geen genetisch eigen kind zal krijgen. In ieder geval niet nu we nog 3 rietjes van hem hebben en 2 PGD pogingen over hebben. Het valt ons natuurlijk wel heel zwaar en we zien echt op tegen de nieuwe poging, maar dit is momenteel de keuze waar we het meeste achterstaan en die het beste voelt. We willen niet later met de vraag zitten wat er gebeurd zou zijn als we toch wel voor pgd gekozen hadden. Niet nu we nog “maar” 1 poging gehad hebben. Na de komende poging kijken we dan weer verder als dat niet lukt. Een van de redenen die meespeelt is dat we (vanwege een foutje ) in maart alweer mogen starten met de nieuwe poging. Komende maanden gaan we dus lekker onbezorgd de feestdagen in en dan in het nieuwe jaar vol goede moed en met een gezonde levensstijl (en 100 supplementen en acupunctuursessies) de nieuwe poging tegemoet gaan. heel verhaal geworden weer... maar wilde het graag delen. Deze keuze voelt goed!
Wat goed dat jullie er zo snel uit zijn! Fijn dat je die positieve insteek nu al kan zien. En weetje, jullie hebben nog niet eens een echte kans gehad, dit gaat jullie niet nog eens gebeuren, daar gaan we gewoon voor!! Wij staan ook op de wachtlijst al een maandje voor een pgd analyse van dat ene embryo, mocht mijn man dus toch niet uitbehandeld zijn (wat ik niet denk), zouden we ook al in maart kunnen.
Ahhh herkenbaar hoor. Wij hadden vorige x maar 1 embryo en zijn ook een 2e poging gestart. Uit 1 kan je zo weinig halen.. en dit was ook gewoon een hele rot uitslag. In theorie had er wel 1 gezond “moeten” zijn. Ik zou ook nog 1 poging doen en kijken hoe of wat.. En nu lekker even niets en ontspannen!
Fijn dat jullie ook in maart kunnen starten. Blijven jullie in Duitsland? Gaan ze als je man niet uitbehandeld is, niet eerst jouw ingevroren eicellen gebruiken?
Lieve @Happyhope wat een vervelend nieuws zeg! Kan me voorstellen dat dit wel heel rauw op jullie dak is gevallen. Wel heel fijn dat jullie in maart weer mogen starten. Nieuwe jaar nieuwe kansen! @Blossom88 welkom! Wat fijn dat je uit een eerder PGD traject een gezond kindje hebt gekregen. Dat geeft ons hier allemaal hoop! @Clueless01 hopen dat dr de Die jullie wil helpen met de embryo die niet conclusies was. Snap je helemaal, is toch echt van jullie! Liefs!
Wij zijn na PGD traject op de natuurlijke manier aan de slag gegaan. De reden voor PGD was het doorgeven van borstkankergen waar mn vriend drager van is. We wilde graag de kans benutten om zeker te weten dat we het gen niet door zouden geven, maar helaas. Iedere poging 1 terugplaatsing die niet bleef plakken. Na traject binnen twee maanden zwanger, dat was echt bizar. De tweede liet wel veel langer op zich wachten, na 1,5 stond ik op punt om met IUI behandelingen te beginnen toe ik zwanger bleek te zijn. We vonden het geslacht iedere keer wel extra spannend en hadden we voorkeur voor jongens omdat de impact minimaal is indien zij drager zijn van het gen. Het zijn ook twee jongens, dus daarmee een zorg minder. Daarnaast blijven we wel hopen dat over 15-20 jaar de gezondheidszorg weer grote stappen heeft gemaakt en de jongens ook extra nadenken als ze kinderen willen over het feit dat ze drager kunnen zijn. Dit weten we namelijk niet en wordt pas onderzocht als zij dat zelf willen als ze volwassen zijn. Ik lees dat jullie inmiddels de knoop door hebben gehakt voor een tweede poging. Doe wat je gevoel je in geeft. Ook fijn dat de wachttijd niet al te lang is. Alvast heel veel succes met verdere traject en ik blijf een stille meelezer om te kijken of er nog wat mooie succesverhalen zijn hier
Dankjewel voor je reactie. Wat fijn dat het bij jullie op deze manier toch gelukt is zeg! Bijzonder dat het bij jullie eerste zoontje zo snel lukte op de natuurlijke manier. Hopelijk zijn jullie zoontjes straks geen drager, of is de gezondheidszorg zo ver ontwikkeld dat de gevolgen minimaal zullen zijn.
In maart zouden we in Groningen kunnen starten. Dat is alleen in scenario dat ze in Groningen wel zaad vinden en in Duitsland nog steeds niet. Eerlijk gezegd ga ik daar niet vanuit, maar je weet nooit
Dat is wel heftig zeg! Hebben jullie er ooit over nagedacht om via de natuurlijke weg kinderen te krijgen? Of eerst en vooral alle hoop gericht op PGD? Heb jij meer informatie over onze precieze translocatie? Ik vind het zelf heel interessant, maar er is zo weinig te vinden over deze translocatie en de vorige keer kon de PGD-arts me ook niet veel wijzer maken.