Heel veel succes alvast morgen! Ik vond morfine tijdens de punctie goed te doen, maar toen ze klaar waren werd ik er ook niet goed van. Ben zelfs flauw gevallen omdat m’n bloeddruk weg viel.. Moet wel zeggen dat ik me 1,5 uur later weer prima voelde en daarna geen last meer heb gehad van de morfine.
Ik heb net de punctie gehad. 17 eitjes gevonden! Uiteindelijk raakte ik best wel in paniek toen ik daar lag, de ervaring van punctie 2 kwam helemaal terug. Ze kozen er toen voor om toch morfine te doen maar dat heel langzaam in te spuiten. Dat was uiteindelijk de key. Ik heb wel pijn gehad maar het was goed te doen. Daarbij hebben ze 2 eitjes links laten zitten omdat die zo slecht bereikbaar is dat die naald door een hele pijnlijk plek nog een keer heen moet, dat was vorige keer ook echt een hel dus ben heel blij dat dat nu niet gedaan is. Er is ook zaad gevonden, nog niet genoeg voor alle 17 dus ze zijn daar nog mee bezig, evt ontdooien of een derde keer produceren. Spannend nog wel dus!
Wauw 17 stuks!! Hopelijk vinden ze toch genoeg om ze alle 17 te bevruchten. Lekker bijkomen en laat je in de watten leggen. Die puncties blijven naar
Toen we weg waren hadden ze iig al tien levende zaadjes gevonden. M’n man heeft nog n derde keer ingeleverd (doet ie gewoon ff). En er ligt ook nog in de vriezer. Vanavond horen we hoeveel er geïnjecteerd zijn.
Spannend! Wauw dat ze dat zo nauwkeurig eruit kunnen halen. Hopelijk zat er nog wat in z’n 2e donatie
Wij hadden in ieder geval 8 bevruchtingen en 5 die ze nog wel even opvolgen, die lieten nog geen celkernen zien, Super blij! woensdag terugplaatsing van 2 .
Hoi meiden, ik moet even mijn hart luchten. Voel me sinds gisteren zó slecht En afgelopen week ging het juist weer wat beter, kon ik PGD super makkelijk naast me neerleggen en voelde ik me weer goed. Kregen gisteren een zwangerschapsaankondiging van iemand die heel dichtbij ons staat en ik weet dat het bij hen met hun eerste kindje in ronde 1 gelukt was (werd toen heel trots verteld ) en als ik nadenk zal het nu waarschijnlijk weer zo zijn. Ik vind dit zo confronterend. Wij waren met pgd bezig toen zij zwanger was van hun eerste kindje, wij hebben in al die tijd nog geen een terugplaatsing kunnen krijgen en nu is ze zwanger van de tweede. Het raakt me gewoon heel erg merk ik, hoewel ik ook echt blij ben voor diegene. Toch voelt het als een klap in mijn gezicht en een extra nadruk dat PGD een zwaar traject is. Hoop dat ik het snel weer naast neer kan leggen en me weer beter ga voelen
Dikke knuffel! Zo herkenbaar.. Zoveel zwangerschappen voorbij zien komen (en idd ook meerdere van 1 stel) terwijl wij nog aan het strijden zijn voor ons 1e kindje. Die gevoelens zijn heel normaal. Bij mij zakte het wel weer na een paar dagen. (Alhoewel dit nooit helemaal weg gaat). Praat erover en focus op wat je nu zelf nodig hebt.
Heel herkenbaar lieverd. Dit is gewoon zo’n ontzettend zwaar traject. Alsof je leven op pauze staat maar de rest gaat maar door.. ik voel mezelf ook altijd na een aantal dagen weer wat beter, maar ook als dat niet zo is.. het is helemaal niet gek dat je hier enorm verdrietig van wordt. en ik bewonder jullie doorzettingsvermogen. Ik weet nog dat je twijfelde over wel of geen tese, alweer een hele tijd terug. Met al die tegenslagen onderweg is dat voor jullie echt niet makkelijk. En ook als jullie toch voor een donor kiezen: aan jullie wilskracht en doorzettingsvermogen zal het zeker niet liggen.