Yes, wat goed!! Oh, wat moet jij opgelucht zijn! En dan begint nu het zware wachten.. Lekker rustig aan, positief blijven en je lekker in de watten laten leggen! Gefeliciteerd!
@ Baby, Wow super zeg 11 eicellen! Hopelijk ook weer veel bevruchtingen! Wanneer krijg je daarvan de uitslag? @ Meisje, waar zit je nu in het traject? @ Esje, kan het me goed voorstellen dat je je af en toe wat minder voelt. Ook niet gek, het hele traject waar je door heen gegaan bent voor de poging en dan dat het laatste moment mis gaat is ook niet niets! Hopelijk heb je een goed gesprek donderdag en hoef je niet té lang te wachten op de start van een nieuwe poging. @ Adriana, als je vragen hebt, stel ze gerust er zitten hier genoeg ervaringsdeskundigen
Dankje, was inderdaad een hele grote opluchting Volgende week gelukkig een drukke week, dus weinig tijd om er veel mee bezig te zijn
@Tabbey wat goed! Wel jammer van die andere embryo. Maar eentje is in principe genoeg. Nu hopen dat hij zich lekker innestelt en dat je op 9 september een mooie test in je handen hebt. Succes! @meisje Nou ik weet niet of ik mijn kind mee kan nemen. In elk geval naar het informatiegesprek niet, dan moet ik steeds op hem letten en het is zo belangrijk dat ik alle info goed begrijp. Dan bij echo's etc. kan ik ook beter hem er niet bij hebben, ik kan hem moeilijk op een stoel zetten met een boekje, hij is 2 En aangezien het Erasmus al gauw 1,5 uur rijden is ben ik een hele ochtend/middag weg. Ik ben onlangs van 38u per week naar 24u per week gaan werken zodat ik meer thuis zou zijn.... Hoe ironisch.... We nemen dit feit in elk geval wel mee in onze beslissing.
Een andere vraag was hoe de tijdlijn ongeveer is bij een ivf-poging maar daar heb ik al antwoord op gevonden. baby90 in jouw handtekening staat het Nu nog hopelijk een terugplaatsing voor jou en dan een week of twee wachten tot testdatum. Maar vóór de poging echt begint, moet je dan ook vaak naar het ziekenhuis? Of is het voornamelijk wachten tot je aan de beurt bent. En hoe regel je dat allemaal met je werk? Jullie snappen al dat ik echt een hekel aan reistijd heb en ik woon hier ook in een uithoek van Nederland zodat alles ver weg is haha.
Wij hebben voornamelijk veel moeten wachten. Wij kregen in februari 2013 het bericht dat mijn vriend drager was van het BRCA-gen. Vervolgens hadden we nog een gesprek in Rotterdam om te bespreken wat gevolgen waren voor kinderwens en toen direct een doorverwijzing gevraagd. Eind april informatiegesprek gehad over procedure in Maastricht, daar meteen gezegd aan het traject te willen beginnen. Vervolgens in juni nog een keer terug geweest voor vruchtbaarheidsonderzoeken en uiteindelijk dik een jaar later pas weer terug voor startgesprek van IVF/PGD. Dus eigenlijk hoefden wij vóór de poging maar een paar keer naar het ziekenhuis. Het was wel iedere keer een behoorlijk rit naar Maastricht (1.45uur enkele reis als alles mee zat), maar dat hoeft dus gelukkig niet zo heel vaak. Voor PGD kun je tegenwoordig terecht bij academisch ziekenhuis in Maastricht, Utrecht, Amsterdam en Groningen (dus in bijna alle uithoeken ). Eén gesprek vind altijd plaats in Maastricht, maar daarna kun je kiezen bij welk ziekenhuis je de behandeling wilt doen.
@Tabey yes. Jammer dat er 1tje niet goed was, maar deze gaat hem worden! @ Adriana, de reistijd is minder. Ik zie bij ons in het ziekenhuis vaak moeders met kinderen. Die nemen ze in de buggy de kamer in. Mijn traject zag er als volgt uit -Aug/sept 2011 bij de gynaecoloog aangegeven voor pgd te willen. - Nov 2011 gesprek in het azm te Maastricht ( moet je 1x naar toe) - Dec 2011 bloed van familie in laten leveren - Tussen jan en juli 2012 allerlei onderzoeken zoals zaadinleveren, echo en bloedonderzoek bij mij. Duurde max 15 min - In aug 2012 op de wachtlijst. -In dec 2012 te horen gekregen dat de behandeling startte in Feb 2013 met spuiten. Eerst 2 weken decapeptyl, dan kwam gonal f erbij . Startdag gonal f = stimulatiedag 1 Op stimulatiedag 10 had ik eerste echo. Max 10 min Op stimulatiedag 14 ook weer echo van max 5-10 min Op dag 16 (Maart 2013) was de 1e punctie. Punctie duurde 20 min, maar je partner moet er een half uur voor de punctie zijn ivm inleveren zaad. Na de punctie nog ca 30 min bijkomen Verder bestaat het traject uit veel wachten.
Behalve de uithoek waar ik woon Ik heb het even opgezocht, de reistijd naar: Maastricht: 2u1min Rotterdam: 1u35min Utrecht: 2u4min Gent: 42min Dus ja ik ga zeker informeren of het ook in Gent kan. Heb al gelezen dat je je reiskosten soms ook vergoed kan krijgen dus dat scheelt ook al. Stel als ik dan bv een echo moet laten maken dan kan dat 's ochtends, kan ik 's middags gewoon gaan werken. (of zeg ik nu iets heel geks?) Hmm nou dat zie ik niet echt zitten hoor met dat draakje van mij. Ik kan hem hooguit een kwartiertje zoet houden met een koekje/boterham in de buggy maar dan wil hij er toch echt uit (en dat snap ik helemaal!) Maar misschien lukt dat nét als er even een echo moet worden gemaakt. Bedankt voor de uitgebreide uitleg dames!
Jeej tabbey wat goed!!! Gefeliciteerd. Nu hopen dat t blijft plakken, ik duim voor een vette positieve test! Goed nieuws zeg! Adrianw, alles bij elkaar kan best lang duren. Maar als je eenmaal echt begonnen bent dan gaat het allemaal heel snel. En volgens mij kun je ook naar Gent ja, goed ziekenhuis heb ik gelezen. Er zijn zat meiden op dit forum die daar onder behandeling zijn of zijn geweest. Succes met je keuze, het is niet niks. Wij zijn ontzettend blij met de 11 eicellen. Nu hopen dat er zoveel mogelijk bevrucht worden en goed doorgroeien. Wij horen inderdaad vrijdag hoeveel embryo's er zijn en hoeveel er dus getest gaan worden. Spannend!!!
@Adriana, als het in Gent kan dan zou ik dat doen. Bij mij in het ziekenhuis zijn de echo's altijd tussen 8-9 uur Punctietussen 09.30 en 12:00 uur. Terugplaatsingen zijn in de middag. Ik weet niet hoe in andere ziekenhuizen is
@ Adriana, bij in het ziekenhuis in Maastricht, kun je volgens mij zowel 's ochtends als 's middags terecht voor echo's. Wij hebben de echo's allemaal in de middag gehad zodat we inderdaad 's ochtends nog konden werken. Lichamelijk gezien is het geen probleem om 's ochtends een echo te hebben en 's middags te gaan werken. De punctie was ook bij ons altijd 's ochtends, dan mag en wil je ook de rest van de dag niets anders doen als op bed/op de bank liggen, lekker rustig aan. En de terugplaatsing is in M'tricht altijd tussen 14.00 - 16.00 uur.
Ik vroeg me nog af, voor degenen die eerder een verse tp hebben gehad. Hoe groot waren de embryo's bij jullie op dag 4? Want ik was gisterenavond natuurlijk alweer aan het twijfelen of 12-cellig wel goed was, want als deze maandag 8-cellig was (9-1 eraf voor onderzoek), zou die dan dinsdag niet eigenlijk 16-cellig moeten zijn? Of werkt dat niet zo in het lab door het onderzoek dat erop gedaan wordt?
Ik krijg nooit te horen hoeveel cellig hij is. Alleen of het een mooi embryo is. En ik hoorde dat het aantal cellen niet te tellen was
Tabbey, gefeliciteerd? Hopelijk blijft ie zitten! Adriana: ik snap je probleem met de reistijd. Is Gent niet gewoon de beste oplossing? Wij moesten voor Maastricht 1,5 uur rijden. Lijkt me lastig met een kindje. Ik heb er ook geen kinderen gezien. Ons traject zag er als volgt uit: Juli 2011: diagnose dat mijn man drager is van het gen dat cadasil-syndroom veroorzaakt. We hebben ons toen vrij snel ingeschreven voor PGD, al hadden we toen nog geen kinderwens. De wachtlijst was lang, werd toen gezegd. Je kon zo twee jaar verder zijn voor je zwanger was. Mei 2012: informatiegesprek en vruchtbaarheidsonderzoek in Maastricht. November 2012: bloed van de betrokken familieleden verzameld voor de embryotest. Juli 2013: we kregen een brief dat er ineens in augustus aan de beurt zouden zijn. We schrokken ons dood want die kinderwens was nog maar zo groot als een zaadcel (toepasselijk). We hebben het toen uitgesteld naar begin 2014. November 2013: intake in Maastricht. 18 december 2013: eerste spuit. 30 december 2013: startecho. In de weken van de groeiecho's, de punctie en de terugplaatsing moet je vijf of zes keer naar het ziekenhuis. Er zit steeds behoorlijk wat tijd tussen maar wij hebben het ook bewust rustig aan gedaan. Dit was onze eerste poging. Na de miskraam hebben we een evaluatiegesprek gehad en bepaald wanneer we voor poging twee konden gaan. Bij poging twee hadden we geen intakegesprekken meer. Tijdens het spuiten was er alleen telefonisch contact en zijn we alleen voor de echo's, punctie en terugplaatsing op en neer geweest. En bij 7,5 week zwangerschap kregen we een echo in Maastricht. De reiskosten krijg je niet vergoed. Althans niet bij Zilveren Kruis. Ik had dat ook ergens gelezen en heb het nagevraagd. Dat geldt alleen als je echt structureel en voor langere tijd ver weg naar een ziekenhuis moet en je bv afhankelijk bent van rolstoelvervoer of taxi. Ik weet niet of ik het nu helemaal goed zeg.
Meisje: bij de eerste poging hadden we een 8-cellig embryo, bij de tweede een 14-cellig. Of ze dat tellen of schatten weet ik niet. Misschien zeggen ze dat omdat het aantal cellen niet altijd iets zegt over de kwaliteit. Onze arts noemde meer criteria, zoals mooie ronde cellen en symmetrie.
Hey ladies, Jullie forum voelt echt als thuiskomen. Ik heb zoveel respect voor jullie moedige verhalen en openhartigheid. Ik ken jullie nog maar net, maar heb alles in 1 ruk doorgelezen en leef zo met jullie mee! Mijn verhaal is ook al enkele jaren bezig. Mijn partner heeft een dominante erfelijke hartaandoening. Ze hadden ons enkele jaren geleden al gezegd dat pgd aan te raden was, op voorwaarde dat ze het gen in zijn dna zouden kunnen detecteren. Dit heeft zo lang geduurd, dat we sterk overwogen om op natuurlijke manier aan kids te beginnen. Maar precies 1 maand voor ons huwelijk, in maart, kregen we bericht dat het gen gedetecteerd was en dat pgd een optie werd. Omdat we niet nog meer tijd wilden verliezen, zijn we toen, in deze hectische periode, toch met allerlei onderzoeken, bezoekjes psycholoog enz.. (jullie kennen het wel) gestart. Hoe zwaar het ook was, want het heeft de periode rond mijn huwelijk er echt niet fijner op gemaakt. Wat was het moeilijk om dan te horen dat het ontwikkelen van de gepersonaliseerde pgd-test nog eens 4 maand tot een jaar extra kon duren! Ondertussen zijn we bijna 6 maand verder en de test is klaar. De dokter had gezegd dat we in mijn voldende cyclus mochten starten, maar we moesten eerst nog naar de counseling, voor de contracten, info over de medicijnen enz... Wat blijkt: wachttijden voor de counseling, met als gevolg dat mijn volgende cyclus net is aangebroken zonder dat we zijn kunnen starten. Waarom zegt de dokter dan dat ik m'n volgende cyclus mag beginnen? Eingelijk zit ik dus al vol frustratie en verdriet zelfs nog voor ik echt ben kunnen starten. Kennen jullie dit gevoel? Alle tips welkom
Hoi Lina82: welkom en nog gefeliciteerd met je huwelijk! Ik herken je gevoelens wel. Ik vond het name erg dat we meteen de medische molen in moesten. Het voelde zo onnatuurlijk. Maar ik ben nu ruim 10 weken zwanger en het was het me echt waard. Als je vragen hebt kun je ze altijd stellen. Je hebt het over counseling. Wat houdt dat precies in en waarom krijg je dat? Zoals je het beschrijft lijkt het op ons eerste informatiegesprek en daar was toen geen wachtlijst voor. Lijkt me ook sterk, heeft een uurtje geduurd. Wij hebben ook geen contact met een psycholoog gehad. De arts heeft misschien gezegd dat je in je volgende cyclus kunt beginnen omdat je lichaam en alle benodigdheden klaar zijn, maar die bureaucratie hè? Ik zou het nog eens goed navragen, dan heb je duidelijkheid. In welk ziekenhuis lopen jullie?
Dames, sorry even een vraagje tussendoor. Voelden jullie je gewoon goed de dagen na de punctie? Ik had gister avond ontzettend buikpijn en moest constant naar de wc. Maar het is meer een griep buikpijn zeg maar.. want de dag van de punctie zelf had ik nergens last van. Nu heb ik het weer een beetje, ik denk dat mijn darmen vanslag zijn? Herkennen jullie dit? Ik heb overigens geen koorts.