Ik ben benieuwd of jullie ook dingen in jullie leven hebben gedaan waar jullie echt spijt van hebben. Ik wel en ik ben er na 12 jaar nog steeds dagelijks verdrietig om. Ik heb nu al 12 jaar geen contact meer met mijn beste vriend omdat ik op dat moment door een vreemde periode ging en ik daardoor erg raar tegen hem deed. Ik heb hem erg geclaimd en we hadden daardoor veel ruzie. Hoe vaster ik hem hield, hoe verder hij van me af ging. Op een gegeven moment heeft hij tijdens een telefoongesprek gezegd dat hij me niet meer wilde zien en daar reageerde ik totaal verkeerd op. Een jaar later heb ik weer contact gezocht en heel voorzichtig hebben we de vriendschap weer opgepakt. Tot het weer mis ging, ik was namelijk erg bang om hem weer kwijt te raken en ging mijn oude gedrag de kop weer opsteken. (achteraf waren de problemen die ik een jaar eerder al had toen gewoon nog niet over en kwam dat gedrag grotendeels daardoor). En toen was de vriendschap dus definitief over. Dit is nu 12 jaar geleden en ik mis hem nog iedere dag. Ik heb mijn problemen/onzekerheid overwonnen en ik heb hier nu helemaal geen last meer van. Ik heb twee jaar geleden weer contact gezocht met hem en in een brief uitgelegd dat ik was veranderd maar hij reageert nergens meer op. Ik kan dus niets meer doen, ik kan geen kant meer op. Volgend jaar ga ik trouwen en mijn aller aller aller liefste wens is dat hij komt. Maar dat gebeurt niet en ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Nu zullen jullie zeggen: move on, zet hem uit je hoofd. maar dat gaat niet gebeuren. Hij zal mijn beste vriend blijven voor altijd en of ik hem nu wel of niet zie...dat maakt geen verschil. Dus nu... ben ik heel benieuwd of ik de enige ben die moet leven met een domme beslissing, stomme fout of raar gedrag uit het verleden. hebben jullie ergens spijt van en hoe gaan jullie daarmee om? Groetjes Vlinderbloem
ik heb spijt dat ik mijn opleiding op de hku niet heb afgemaakt. en ook heel erg spijt hoe ik het met mijn ex vriend heb uitgemaakt.. dat ging totaal verkeerd ik heb hem heel erg gekwetst terwijl ik het juist op een manier wou doen waardoor het niet zo zou gaan nou dat ging mis zeg. laatste keer dat ik hem zag zij hij het nog tegen mij hoeveel pijn ik hem heb gedaan we hielden van elkaar maar konden niet bij elkaar zijn / wonen. maar ja anders had ik nu niet de man van mij leven ontmoet zou ik zo zeggen
ik heb spijt dat ik niet meer uit mn jeugd heb gehaald. meer uitgaan enzo. mis dat nu soms heel erg. kan nu ook nog wel maar is toch anders nu je een kindje heb. achteraf had ik meer van mn jeugd moeten genieten.meer leve de lol en niet zo vroeg moeten blijven plakken. maar ja het gaat zoals het gaat.
Hoi, De vriend van een vriendin van mij is vreemd gegaan, met een wederzijdse vriendin. Die laatste vriendin ben ik kwijtgeraakt, omdat ik zonder het te weten nogal dicht bij de waarheid kwam. Ik kreeg het verwijt dat ik aan het vissen was, terwijl ik me juist om iets anders zorgen maakte. Ik heb jarenlang niet geweten wat er speelde, alleen dat die laatste vriendin ineens uit beeld verdween. Tot iemand me over heen vreemdgaan vertelde. En toen heb ik het doorverteld. Achteraf was ik ontzettend teleurgesteld in mezelf. Ik dacht dat ik met geheimpjes te vertrouwen was, en dat bleek niet waar te zijn. Dat eerste meisje was terecht erg boos, ik had haar niet alleen gekwetst, maar ook in een moeilijke situatie gebracht. Uiteindelijk voelde ze zich gedwongen om het aan alle meiden in onze vriendengroep te vertellen. Dat zal niet makkelijk geweest zijn. Het heeft mij de vriendschap met alle meiden in die vriendengroep gekost. Achteraf was ik daar wel weer blij mee, het liep al jaren mis tussen mij en die groep. Nu had ik de kans om iets nieuws te zoeken, en dat is gelukkig ook gelukt. De vrienden die ik nu heb zijn er wel voor me. Maar dat neemt niet weg dat ik liever zelf de beslissing had nemen om uit die groep te stappen, zonder over de gevoelens van een ander te lopen. Maar ja, wat kan je er nu nog aan doen? Ik let er tegenwoordig erg op om dingen niet door te vertellen, zelfs niet aan mijn vriend. Naast de excuses kan ik niet meer doen dan dat. Het stomme is dat ik me na jaren nog wel eens heel rot kan voelen over mijn gedrag, hoewel ik me ook wel besef dat ik niet de eerste ben die binnen die groep geroddeld heeft. Daar was ik - naast een paar andere meiden - voldoende slachtoffer van. Achteraf kan ik alleen maar blij zijn met de nieuwe wending in mijn leven.
hier ook het kwijtraken van een vriend. heb m nog vaak geprobeerd te mailen, maar hij wil geen contact meer met me.. ook had ik best graag gehad dat ik toch mijn opleiding had afgemaakt, ook al vond ik er niks aan. heb nu geen diploma.
Verhuizing naar Belgie 3 juli 2007 , dat was de grootste fout in mij leven. Door omstandigheden kan ik helaas binnen 61 maanden niet terug naar NL, maar 28 januari 2015............ ben ik we.
Ik heb echt ontzettende spijt van alle dingen die ik heb gedaan in de pubertijd....met verkeerde mannen omgaan en tegen mijn ouders liegen. Gelukkig heeft dit niet te lang geduurt en ben ik alweer 7 jaar een 'normale' meid.
Sorry maar moet ook zo lachen om de tekst bij je locatie hihi Waar ik spijt van heb: Dat ik nooit een goede band heb opgebouwd met mijn vader en vaak zo lastig ben geweest in mijn puberteit naar hem toe. Hij ligt op dit moment al bijna een week in het ziekenhuis en is nogal aan het aftakelen.. en dan voel ik me op dit moment nog het meest schuldig om die dingen die toen gebeurd zijn.
Ik heb nergens spijt van...... Klinkt misschien vreemd, maar op die momenten heb ik gedaan wat me TOEN het beste leek.... en achteraf praten is altijd gemakkelijk..... dus aan spijt hebben, heb je niets.... en al mijn keuzes, daden, gebeurtenissen....etc heeft me gevormd tot het mens wat ik nu ben..... Natuurlijk heb ik wel van situaties geleerd, maar spijt hebben over gedane zaken.. zonde van mn tijd... Mijn neusje staat vooruit....
- Dat ik vroeger niet assertiever was en de meiden die me pestten niet gewoon een knal voor hun kop heb gegeven. - Dat ik ooit, op een blauwe maandag m'n vriend heb bedrogen...ook omdat de vriendschap met die jongen daardoor volledig is stukgegaan.(gevoelens van zijn kant etc...) - En dat ik m'n diploma niet heb gehaald. Maar daar kan ik gelukkig nog iets aan doen. En verder hetzelfde als Plurkie. Ik hou ZO veel van Alyna en kan haar niet missen, maar soms wou ik ook dat ik wat langer 'leve de lol!' heb gedaan.
Op zich heb je daar natuurlijk helemaal gelijk in, en dat zou ik ook moeten hebben. Ware het niet dat mijn "fout" nog invloed heeft op mijn leven van nu. Hij komt niet op mijn bruiloft en ik mis hem verschrikkelijk. En helaas kan ik dat dus niet naast me neer leggen zoals jij dat kan, omdat ik gewoon steeds geconfronteerd word met de gevolgen ervan.
Ik heb spijt dat ik me zo vroeg vast gelegd heb. Ik ben echt gek op mijn man, maar ik had best wel een tijdje alleen willen wonen bijvoorbeeld.
ik roep altijd tegen mijn man jammer dat ik dit of dat gedaan heb en nu kan ik er niet meer opkomen......hmm zal wel een afgesloten hoofdstuk dan zijn Ik vind het een mooie gedachte wat Seth zegt......
als je ergens spijt van hebt, dan heb je eigenlijk spijt van jezelf. je ervaringen in je leven hebben je namelijk gemaakt tot de persoon die je nu bent. maar goed makkelijker gezegd dan gedaan!
Ik had na de Havo gewoon een studie moeten doen die bij me past, natuurlijk kan ik dat nu alsnog doen, maar nu is dat een stuk omslachtiger met een gezin en een baan.
Ik heb spijt dat ik mijn ex (niet de vader mijn mijn kindje) heb laten gaan na 6 jaar. We hadden het hartstikke goed samen, ik hield ontzettend veel van hem en hij van mij, leuk huisje en boompje maar het beestje ontbrak er nog aan zeg maar. Ik wilde zo dolgraag kinderen met hem maar hij was er helaas nog niet klaar voor en kon me ook niet iets van zekerheid geven daarover. Met heel veel pijn in mn hart heb ik toen voor mezelf gekozen en ben ik bij hem weggegaan. Daarna de vader van mijn kindje tegengekomen en eigenlijk was dat voornamelijk ellende. Hoe goed mijn ex me behandelde zo slecht behandelde me de vader van mijn kind. Ik denk dat dat ook de reden is wat mijn spijtgevoelens versterkt. Ik weet nl hoe het kan en hoe het hoort en dan krijg je er zoiets voor terug. Maar als ik het allemaal over had mogen doen dan had ik er niets maar dan ook niets aan veranderd want dat zou betekenen dat ik mijn dochtertje had moeten missen en niets is me dat waard. Mijn ex is nu overigens al een paar jaar gelukkig met een andere meid en de laatste keer dat ik hem sprak ging het hartstikke goed tussen hen. Ik geef toe dat ik soms een steek van jaloezie voel maar zolang hij gelukkig is en zij goed voor hem is dan is het voor mij ook goed zo.
ja ik hou natuurlijk ook zielsveel van plurk en wil haar voor geen goud missen. maar fijn om te weten dat ik niet de enige ben met deze ""spijt""