Stel er doet zich een situatie voor dat je echt hulp nodig heb. Financieel of qua gezondheid... Kunnen vrienden en / of familie dan op jou rekenen als zij diegene zijn die hulp nodig hebben? En denk jij te weten wie jou zou helpen? Hier de letterlijke uitdrukking: beter een goede buur, dan een verre vriend. En dat had ik absoluut niet verwacht! Maar ontzettend blij en dankbaar met al die buren!
Ik ben niet in de positie om anderen financieel te helpen, maar ik zou zelf altijd terecht kunnen bij m’n beste vriendinnen en mijn vader
Zou zelf niet snel hulp vragen dan moet het wel heeeeel iets ernstigs zijn. Als er echt wat zou zijn heb ik een paar hele naaste familie leden die mij zouden helpen financieel. Voor nog andere hulp weet ik zeker dat ik hulp zou krijgen van mensen om mij heen, zo ben ikzelf ook, geef niet echt geld maar kleding boodschapjes oa wat je zelf niet gebruikt spullen enzenz daar kan je niet genoeg van geven.
Oh ja, zeker. Wij hebben alles over voor onze buren en zij alles voor ons. Voor financiële nood kunnen we aankloppen bij m'n schoonfamilie. Aan mijn kant van de familie zijn wij juist degene met een aardig zakcentje en we zijn ook zeker wel bereid om te helpen waar nodig. Qua gezondheid heb ik in het verleden wel hulp gekregen uit onverwachte hoek: een tante van m'n man en m'n schoonmoeder. Heel dankbaar voor ♡ Op mijn beurt zorg ik weer zo nu en dan voor de gezondheid van m'n moeder. En had het ook aangeboden bij m'n zus toen ze behoorlijk ziek was, maar m'n hulp was niet nodig.
Absoluut! Al meerdere keren hulp mogen geven en mogen ontvangen van vrienden/familie! Ik vind het niet meer dan logisch.
Zeker. Maar mijn beste vriendinnen en wij zelf en mijn zus en ouders vragen niet snel hulp aan elkaar maar dat is er absoluut zowel financieel als ondersteuning en Vice versa
Ik kan bij voldoende mensen aankloppen. Als het gaat om persoonlijke hulp; gesprekken, onderdak indien nodig etc. Qua financieel ook bij voldoende mensen maar dat zou ik echt beperken tot zus en vader. Ik zou nooit geld lenen van een vriendin bijvoorbeeld. Zelf zou ik ook nooit geld uitlenen aan vrienden. Ik heb afgelopen week gehoord dat een naast familielid een lening van 10.000 euro heeft afgesloten tegen zoveel % rente. Daar werd ik wel enigszins boos om, oerstom tegen (zoveel) rente en had dan bij mij of zus aangeklopt! We zwemmen niet in het geld maar ik heb aangeboden de 10.000 euro zonder rente uit te lenen. Ik zei het sneller dan dat ik er echt over na kon denken, er moet dan wel wat op papier (wat bij overlijden bijvoorbeeld?).
Alleen familie van dichtbij zou ik helpen met geld. Vrienden alleen met middelen. Ik heb ooit wel eten gekocht voor een vriendin die even niet uitkwam. Ook geef ik kinderkleding altijd gewoon weg aan een vriendin die de kleding weer uitdeelt onder haar vrienden.
Wij zijn financieel geholpen en hebben geholpen. ok kinderkleding krijgen wij en geven wij door als het nog netjes is. Ook staan wij altijd klaar met hulp als het gaat om oppassen en verbouwen er. wij helpen graag anderen, maar hebben ook wel eens hulp nodig ja. Ik denk als daar een goede balans in zit dat ik wel oké is.
Zeker! Financieel helpen we alleen familie en echt goede vrienden. (Tenzij kleine donaties) Als een vriend of goede kennis accuut een plek nodig heeft om te verblijven dan zijn ze wel altijd welkom. Ze kunnen ook altijd meeeten, altijd even de auto lenen (of wij brengen ergens heen), altijd even hun kinderen brengen mocht het nodig zijn. Zelf hebben we ook mensen bij wie we altijd terecht kunnen.
Of wij terecht kunnen, ik hoop t maar ik denk t wel. Ik reken zelf altijd maar op NIET overigens. Wij zijn doorgaans de helpers.
Beide kanten op hier. Zowel geven als krijgen. Familie/vrienden/buren... Ligt gewoon echt aan de situatie.
Financieel gezien mijn schoonfamilie. Wij hebben het absoluut niet slecht maar op de een of andere manier komt vaak alles tegelijk. Met een beetje hulp van mijn schoonfamilie komt het dan net iets sneller goed. Andersom kunnen ze ook altijd bij ons terecht alleen is dat nooit nodig. Mijn ouders hebben het niet breed. Als zij financiele hulp nodig zouden hebben zou ik dat zeker doen alleen weet ik vrijwel zeker dat ze het niet zouden accepteren. Qua andere hulp gaat het vica versa. Vooral met mijn schoonfamilie werkt het zo. Ook vriendinnen en buren helpen we graag en andersom.
Ja hoor, familie en (goede) vrienden helpen we zo veel mogelijk en andersom weet ik dat ik ook op ze kan rekenen. Hoewel als ik hulp nodig heb dit alleen aan mijn ouders zou vragen, liever niet aan vrienden, zeker niet financieel. Gelukkig nooit nodig geweest
Toen het slecht ging met mijn moeder en zij met spoed moest worden opgenomen sprongen wat kennissen van mij gelijk in om mijn dochter op te vangen, dit was onverwachts maar ik was en ben ze nog steeds ontzettend dankbaar.
Wij als gezin hebben ondervonden dat wij super buren hebben. We hebben tegelijk ook wel ondervonden dat er mensen zijn waar wij totaal niet kunnen op rekenen (mijn ouders, sommige vrienden) dat is iets wat nooit meer goed komt en ik dus ook GEEN energie meer in ga steken. Het zijn vaak kleine zaken en ongevraagde zaken die veel kunnen betekenen. Pot spaghetti saus voor de deur, soep aan de deur, ontbijtmand, bloemetje, eens gaan wandelen met de kinderen, eens luisteren,...
Ik ben juist helemaal niet zo'n helper. Niet omdat ik niet zou willen maar omdat ik persoonlijk alleen maar ellende ervan heb gezien. Mijn ouders hebben heel veel mensen geholpen en bleven zelf altijd met de ellende zitten (zooi, financieel etc) Ik ben dus zeer sceptisch en het zou er bij mij vanaf hangen wie en waarom ze voor hulp komt/komen. Daarnaast ben ik zelf ook geen hulpvrager en mijn man ook niet. Wij doppen voornamelijk onze eigen boontjes. Mocht er toch hulp nodig zijn dan gaat dit vaak tussen ons en mijn ouders en broer/zus, verder niet.
Wij hebben in de omgeving een breed sociaal netwerk. Met daarin voldoende mogelijkheden voor hulp en ondersteuning mocht dat nodig zijn. Op onze beurt proberen wij er te zijn voor anderen. Ik zie het ontbreken van een sociaal vangnet (zoals ik hier wel eens lees dat mensen echt niemand hebben om op terug te vallen) als een enorm risico. Ook als die hulp heel ver weg zit heb je daar in de praktijk gewoon niet zoveel of minder aan. Ik ervaar zo'n netwerk als een luxe en een zegen. Maar wij investeren er ook bewust in. Ook als voorbeeld naar de kinderen (uitdragen van het er zijn voor een ander, vriendschap en familie etc). Dat hoeft overigens niet te betekenen dat er geen grenzen zijn. En dat alles zomaar kan.
Wij kunnen altijd terecht bij onze buren, tevens onze goede vrienden.. maar als er financieel iets is vragen wij zoiets aan schoonouders.. maar gelukkig is dat nooit echt nodig.. Maar momenteel gaan wij verbouwen en zit er op sommige bouwmaterialen een lange levertijd. Echter krijgen wij ons geld pas over een maand van de bank (moet langs notaris..) We hebben nu al veel zelf gekocht en betaald maar als we door ons spaargeld heen zijn schieten mijn schoonouders met liefde te hulp om de rest voor te schieten.. krijgen ze dan over een maand terug.. maar tot nu toe is het nog niet nodig.. mijn ouders kunnen en zouden het ook doen hoor.. maar mijn schoonouders zijn zo makkelijk overal in.. die roepen wel aantal keer per jaar als je geld nodig hebt kun je altijd bij ons terecht
Ik sta altijd voor iedereen klaar om een handje te helpen. Financieel en in daden. Als ik zelf hulp nodig heb dan vraag ik mijn moeder en/of zus als eerste.