Sinds de geboorte van onze dochter heeft onze zoon een grote gedragsverandering ondergaan. Van de vroege ochtend tot de late avond is hij stout, stouter, stoutst. We moeten helaas de hele dag politieagentje spelen voor hem, en dat maakt de sfeer in huis er niet leuker op. Aan het eind van de dag is iedereen moe en geprikkeld en gaan zowel Daan als Ilse als mama huilend hun bed in. Ik vind het heel logisch dat hij op zo'n negatieve manier aandacht probeert te krijgen, want veel tijd voor hem is er momenteel niet. Zijn zusje clustert nogal, dus zij vraagt - met name 's morgens en 's avonds - om de 1,5 à 2 uur om de borst. Verder is Daan vorige week ziek geweest en nu is mijn man al een dikke week ziek. Aan papa heeft hij dus ook niets op dit moment. Ondanks dat ik zelf hondsmoe ben van de afgelopen anderhalve week, waarin ik bijna 24-uursdiensten heb gedraaid thuis, probeer ik zoveel mogelijk tijd aan hem te besteden. Desondanks hangt hij er vaak maar een beetje bij omdat zijn zusje zoveel aandacht vraagt. En als ik hem wegbreng naar het kinderdagverblijf huilt hij dikkere tranen dan ooit bij het afscheid nemen. Ik laat hem daardoor met een allesbehalve goed gevoel achter. Ik probeer al van alles om het clusteren minder te laten worden (fopspeentje of pinkje wil ze niet), of om mijn zoon ook bezig te houden tijdens het voeden (boekje, puzzel, DVD, CD). Maar vanaf het moment dat ik Ilse aan de borst heb, is hij alleen maar dwars en opstandig en wil hij niets van ons weten. Gelukkig komen mijn ouders vandaag weer terug van vakantie. Dus ik wil vragen of die de komende weken tijd hebben voor hem. Dat scheelt misschien iets, zij hebben wel de gelegenheid om zich één op één met hem bezig te houden. Ik voel me zo schuldig ten opzichte van mijn zoontje. Wat kan ik nou doen om het voor hem ook leuker te maken? Zijn er meer dames die ervaring hebben met een clusterende baby en een jaloerse peuter? En hebben jullie misschien tips voor me? Bedankt en groetjes, Wendy
Ok, ik heb hier geen enkele ervaring mee, maar wil je toch even een steuntje geven Zou het niet werken om je zoontje bij het voeden van je dochter te betrekken. Dingen klaar zetten, dingen aangeven (desnoods verzin je er wat klusjes bij). Dan kun je hem lekker complimentjes geven dat ie zo goed helpt en voor zijn zusje zorgt etc. Misschien kan ie liedjes voor haar zingen of zo. Dan heeft ie tenminste niet het idee dat ie er niet bij hoort of dat zij belangrijker is. Ik zou idd proberen wat meer 1 op 1 tijd met hem te realiseren, misschien met naar bed brengen of zo? En hem zodra hij rustig aan het spelen is of doet wat je zegt overladen met complimentjes zodat ie merkt dat je hem wel ziet. Dan merkt ie ook dat het ook werkt om gewoon te spelen en toch opgemerkt te worden. Succes!
Oei, ik lees even mee. Sta op het punt om een baby te krijgen en ik heb ook een peuter rondlopen. Wij hebben wel een speciaal cadeau voor hem gekocht, dat zijn broertje zogenaamd mee gaat nemen. Een garage van Little People. Ik ben van plan om die aan hem te geven tijdens de voedingen, dan mag hij er mee spelen en dan na de voeding zetten we hem weer weg. Zodat hij ook iets echt leuks heeft om zich op te verheugen als ik de baby moet voeden. Maar als het om clusteren gaat, kan ik me voorstellen dat dat op een gegeven moment ook niet meer genoeg is. Sterkte in elk geval, ik zou op dit moment ook geen tips weten, maar ik kan me voorstellen dat het ook voor jou erg vermoeiend is op deze manier. Ik hoop dat iemand anders nog iets kan toevoegen...
Moeilijk he... Ik heb geen ervaring met het clusteren, maar wel met een baby die niet wil slapen en dan heel veel huilt. Juist op die momenten wil Hugo de meeste aandacht. Ik voel me dan ook echt schuldig dat ik hem dat dan gewoon niet kan geven. Ik kan ze gewoon niet tegelijk tevreden stellen. Of de één huilt, of de ander. Of allebei.. Bleh, ik snap je gevoel helemaal, maar helaas heb ik er geen oplossing voor. Gelukkig helpen mijn ouders hier ook best veel (en dan voel ik me daar weer schuldig over, omdat ik vind dat ik het zelf moet kunnen, zucht...). Hoop dat jouw ouders je ook wat kunnen ontlasten. En verder.... Doorzetten, het wordt op den duur weer makkelijker (zeggen ze...)
Ik heb er geen ervaring mee, maar wil je wel even een digi knuffel geven! Met zo'n kleintje en een peuter moet het wel bikkelen zijn zeg. Ik hoop echt dat je zoontje snel went aan de situatie en zijn nieuwe plekje in jullie gezinnetje accepteert. Want in feite komt het daar toch een beetje op neer, toch? Groetjes
Ik denk dat het ook per kind verschilt hoe ze reageren op een nieuw broertje of zusje. Volgens mijn moeder was ik 1 en al blij en gezellig toen mijn zusje kwam en moest ik haar de hele tijd helpen als een tweede moeder. Maar ik hoor ook het tegenover gestelde. Misschien is het een idee dat elke ouder 1 hele dag ( of een middag) alleen met je zoon is en 1 op 1 aandacht geeft. Succes, want het is inderdaad best zwaar als ik het zo lees.
Ik kreeg vandaag nog als tip van een vriendin om te vragen of mijn ouders m'n oudste in de kraamweek eens een dagje mee willen nemen om iets heel leuks te gaan doen, bijv. naar de dierentuin of zo. Echt iets speciaal voor hem als grote jongen. Ik denk dat ik die tip wel ga opvolgen, zo heeft hij ook wat leuks (en wij een dagje rust, haha).
Als je ook aan kolven doet.... misschien willen je ouders dan ook wel even (al is het maar een uurtje of twee) op Ilse passen. Ik weet niet hoe oud Daan is, maar dit doe ik met mijn zoontje (2.2 jaar); Bij de dagelijkse "moet"dingen hem meer betrekken/meer iets leuks van maken: Samen gaan douchen/ in bad. Hem laten helpen bij het eten maken. ( aardappels in het water gooien)en dan heeft HIJ natuurlijk het eten gemaakt. Samen schoonmaken: hij een oude glasexfles met water en een sponsje. Succes!
Dit heb je vast al geprobeerd, maar bij mij werkte onderstaande perfect: Op het moment dat ik mijn jongste voedde zette ik mijn oudste (toen bijna 2) naast mij op de bank. Tijdens het voeden knuffelde ik ook met de oudste. Daarnaast had ik ook weleens de tv op dat moment aan staan met een tekenfilmpje op. Dat werkte hier echt perfect. Succes!