Hoi meiden, ik ben 5 maanden bevallen van mijn meisje. Qua tijd was het een keurige bevalling, 8 uur. Maar na het breken van de vliezen had ik onmiddelijk weeën die om de minuut kwamen en een minuut aanhielden. Meteen een weeënstorm dus. Na twee uurtjes had ik weeën die 2 minuten aanhielden, nog steeds met een minuut tussenpauze. Ik had toen 3cm ontsluiting (dat viel tegen!). Na 5 uurtjes had ik nog steeds die weeënstorm en inmiddels 5 cm onstluiting. En toen kreeg ik persdrang....In de auto naar het ziekenhuis met persweeën... 2 uur lang persweeën weggepuft en toen een half uurtje echt geperst, toen was mijn dochter er. Het probleem is het volgende: ik vond de bevalling loeizwaar. Het viel me gewoon echt enorm tegen, het deed heel veel pijn, ik raakte er echt van in paniek. Maar in mijn omgeving lijkt het wel of iedereen een 'makkelijke' bevalling heeft gehad. Iedereen zegt: "nou, achteraf viel het reuze mee", of "ik zou het zo weer doen" of "zo`n bevalling stelt eigenlijk niet veel voor"..... Als ik zeg dat ik het wel heel zwaar vond, wordt daar een beetje lacherig over gedaan. Inmiddels heb ik het er helemaal niet meer over. Er wordt kennelijk van mij verwacht dat ik het ook bagatelliseer, en dat kan ik gewoon niet. Maar het zit me toch nog steeds hoog. Ik voel me een enorme aansteller als ik zeg dat het pijn deed. Herkennen mensen dit? Bevallingen doen toch pijn, of niet? Ben je stoerder als je doet alsof het reuze meeviel? Sorry voor het lange verhaal, ik weet niet meer waar ik het kwijt moet. X J.
je bent zeker geen aanstelster. niemand kan iets zeggen over jouw pijn en ervaringen. mijn ks was een hel! echt niet leuk, kan er ook moeilijk positief over praten, dus laat het meestal maar. ik roep daarentegen wel dat het het allemaal meer dan waard was, dat was het voor mij ook en ik zou het ook weer doen voor een tweede, sterker nog, ik moet wss nog een keer voor de tweede, maar leuk vind ik het niet, ben er doodsbenauwd voor! niet iedereen vergeet nadien de pijn en de paniek en dat hoeft ook niet. het is alleen soms wat taboe om er over te praten. denk alleen maar aan iemand tegen komen vragen 'hoe is het met jou dan?', we verwachten eigenlijk op voorhand al dat iemand zegt 'goed'. sommige mensen willen helemaal niet horen dat het mss wel slecht met je gaat, het was een beleefdheidsvraagje, geen echte interesse gewoon voor jezelf eerlijk blijven dus hoor. of je je bevalling leuk vond staat geheel los van je geluk dat je nu emt je kindje hebt, maar het een sluit het ander niet uit.
Als het jou tegenviel dan is dat jouw beleving en daar kan niemand iets van zeggen! Vervelend dat het zo'n pijn deed en dat je er vervelend op terugkijkt maar het is zo. Bevallen doet zeer en bij de één doet het meer zeer dan bij een ander en de één kan er 'beter' tegen dan de ander. Ik zet beter tussen haakjes omdat het impliceert dat als je het mee vond vallen.. je beter zou zijn dan een ander. Nou dat is dus niet zo. Bevallingen zijn zooooo persoonlijk en daarom moet je het ook nooit vergelijken met een ander. Daarbij misschien is jouw geheugen wel veel beter dan die van anderen... Persoonlijk vond ik het bevallen het minst vervelende van de hele zwangerschap maar dat had alles te maken met het feit dat ik nauwelijks goeie weeën heb gehad. Tja, en dan is het niet zo erg... Plus... ik was van mijn - wel heel pijnlijke - rugpijn af! Meid, niets van aantrekken en nee, je bent geen aansteller. Goed gedaan! Dat hoort gewoon iedereen tegen je te zeggen. Dus bij deze: GOED GEDAAN! JE BENT EEN TOPPER
Je bent zeker geen aansteller, een bevalling doet gigantisch pijn, raakte zelf tijdens de weeen ook wel eens in paniek waardoor ik vergat te ademen. Ik heb een grote weeenstorm van 2 1/2 uur gehad en dacht op dat moment ook dat Levi er nooit uit zou komen. Maar moet zeggen dat ik het achteraf echt mee vond vallen.. maar iedereen ervaart een bevalling anders.
Welnee joh. Je bent geen aansteller. Was pas nog op het nieuws: baaringspijn is een van de ergste pijnen die bestaat. Bij mij werden de vliezen ook gebroken, waarna ik ook in een weeenstorm belandde (helaas zonder adempauzes, maar een lange wee van 3 uur). We zijn nu bezig voor een tweede en het vliegt me van tijd tot tijd nog steeds aan. Dan denk ik: als ik zwanger ben, moet ie er ook weer uit... Ik denk juist dat het goed is dat je er open en eerlijk over bent. Misschien helpt dat andere vrouwen (vriendinnen) om ook eerlijk te vertelle hoe ze het ervaren hebben.
Mijn bevalling duurde nogal lang en dat was niet grappig. Ik was zo positief van te voren en als ik denk aan een tweede, denk ik: het zal allemaal wel goed gaan. Maar als ik dan bewust terugdenk aan die bevalling dan ARRGHHH. Verschrikkelijk! Net zoals dat mensen ook nooit vervelende niet slapende kinderen hebben, die meteen met een maand al kunnen lopen, zullen ze ook wel geen ongelofelijke nare rotbevallingen hebben gehad ofzo. Je bent in elk geval niet de enige op dit forum Hopelijk heb je iemand met wie je het er eens over kan hebben, erover kan zeuren of wat ook... Lucht wel op als mensen je een beetje begrijpen, ondanks dat ze het zelf niet hebben meegemaakt...
Ik herken het heel erg wat je zegt. Mijn vriendin beweerd zelfs bij hoog en laag dat ze helemaal geen pijn heeft gehad. Nou sorry hoor! dat kan ik me helemaal niet voorstellen. Bevallen doet echt super veel pijn. Ik kan echt niet zeggen dat het geen pijn deed. Het deed ongelofelijk veel pijn zelfs. Maar het is wel zo dat je je gelukkig niet meer kan herinneren hoe veel pijn. Gek is dat he! ik kan het niet meer terughalen wat voor pijn het was. Maar geloof me, je bent echt geen aansteller. Ik weet niet wat dat is met mensen. Het lijkt wel of het gras bij de buren altijd anders is dan bij jezelf! Wat iemand hierboven al schreef. Andere mensen hebben al kindjes die vanaf de eerste dag doorslapen, nooit vervelend zijn al heel snel zijn in de ontwikkeling etc....en bij jouw is het altijd het tegenovergestelde. Mensen willen zich nu eenmaal beter voordoen dan dat ze zijn. Geloof me maar! Hun bevallingen zijn ook pijnlijk geweest, alleen bagitaliseren ze het. Kots je hier maar lekker uit hoor! Ik heb ook heel lang moeite gehad met mijn bevalling. Ik heb er veel over moeten praten en het moeten verwerken. In mijn ogen is een bevalling traumatisch.
Jou bevalling lijkt zo erg op mijn 2e bevalling. Alleen zijn mijn vliezen gebroken door de vk en ben ik thuis bevallen. Wel heb ik net als jij zo goed als vanaf het begin heftige weeen gehad, met enkel een minuut (soms niet eens een minuut) tussenpauze. Alleen het eerste half uur kwamen ze om de 4 minuten...Met 8 centimeter bleef de ontsluiting hangen, maar ik kreeg wel perweeen die ik 2 uur lang weg heb moeten puffen..Uiteindelijk mocht ik meepersen en is Misha geboren na 2 a 3 minuten persen.. De hele bevalling heeft een kleine 7,5 uur geduurt.. Maar ik had meteen na mijn bevalling ook echt zoiets van ´nooit meer´ Ook met de wetenschap dat mijn gezinnetje compleet was en dus ook wist dat ik ook echt niet meer hoefde...Nu nog steeds weet ik dondersgoed hoe ongelooflijk veel pijn het deed en ben ook nog steeds blij dat ik ook daadwerkelijk niet meer hòef te bevallen... Mijn eerste bevalling was nog vele malen zwaarder, maar toen had ik toch in mijn achterhoofd dat ik nog een kindje wilde, dus heb toen ook het gevoel niet tegelaten van ´nooit meer´... Alles met alles is een bevalling een wonderbaarlijk mooie ervaring, ookal doet het zo ontzettend veel pijn. Maar je pijn bagitaliseren is belachelijk, het dòet gewoon pijn en daar hoef je achteraf echt niet lacherig over te doen. In mijn ogen ben je totaal geen aansteller, integendeel. Je bent zo eerlijk om te laten zien wat een bevalling echt met je doet. Dat mag ook, hoe anderen daar ook op reageren..Laat ze maar lullen..Toegeven is zoveel dapperder dan ontkennen
Ah meis, bevallen doet gewoon ook verschrikkelijk pijn, je bent helemaal geen aansteller! Meiden die beweren dat het absoluut geen centje pijn was liegen óf waren zwaar aan de pijnstillers. Ik ben ingeleid waardoor ik ook al snel om de minuut weeen had en ik ben ook een keer in de paniek geschoten en heb toen de halve afdeling bij elkaar gegild. Ik ben de bevalling doorgekomen met lachgas maar ik dacht op een gegeven moment ook dat het nooit meer over zou gaan en dat de tijd stil was blijven staan. Ik weet nog heeeel erg goed hoe die pijn voelde bij mij (alsof iemand mij van de onderkant met een mes aan het bewerken was) en ja, onze zoon was het waard maar vergeten hoe het voelde? Echt niet!
Dat heb ik dus ook heel erg. Ik wil dolgraag nog een tweede en een tweede gaat toch vaak gemakkelijker? Dat houd ik mezelf voor, helemaal positief, en dan denk ik maar niet te veel aan de geboorte van fae. Maar oooh als ik daar met gevoel echt weer in terugduik... brrrr. Toen zei ik ook gelijk van: Nou die pijn ben ik ECHT NIET gelijk vergeten hoor, toen Fae op m'n buik lag. Alleen bij mij werd dat gevoel later dus wel minder. Wel vond ik het de eerste periode erg zwaar om idd allemaal korte bevallingen te horen. Bij mij had het ook vrij lang geduurd en ik had qua pijnstilling een prik + later nog een ruggenprik nodig. Ik vond het dan ook moeilijk en 'oneerlijk' dat het bij anderen zoveel gemakkelijker ging. Maar oke. Ik kan het loslaten en er goed met m'n man over praten, die echt wel bewust was van hoeveel pijn het gedaan heeft. Dus voor mij scheelde dat enorm. Ondanks dat, moet ik me nog steeds inhouden om mijn verhaal niet te vertellen bij anderen, die er echt niet op zitten te wachten (die dus nog zelf moeten bevallen ofzo).
Mijn moeder heeft van mij ook bijna geen pijn gehad. stond met 8 cm ontsluiting nog te stofzuigen voor de vk kwam. toen moest ze plat en was ik er opeens.. mijn buurvrouw daar in tegen had het idee of ze dood ging, heb dat dus maar in mijn achterhoofd gehouden met het idee dat het dan alleen nog maar kon mee vallen.
Lieve allemaal, bedankt voor jullie reacties. Het is gewoon fijn als er eens iemand erkent hoeveel pijn het doet. Ja, ik vond het het ook wel waard, natuurlijk, maar ik vond het gewoon echt de hel op dat moment. Maar het lijkt of je een watje bent als je dat zegt. X
meis onthou gewoon dat iedereen een andere belevenis heeft. Een discussie over wel of geen pijn is gewoon niet mogelijk omdat iedereen het anders beleefd. Ik had ook onwijze pijn en het was een rampenbevallig (zoals de Gyn mij vetelde) maar ben alles (godzijdank) na de persweeën weer vergeten. het kan dus wel maar niet iedereen heeft dat daar moeten mensen zich maar eens bij neer leggen.....
Iedereen is anders.. Ik had een gescheurde eileider door mijn BBZ en mijn gyn merkte op dat ik wel helse pijnen geleden zou hebben. Ja pijn deed het, maar ik kon wel gewoon slapen..Hoe bizar dat ook klinkt voor velen. Pijngrens ligt anders bij iedereen. Iemand kan fluitend de bevalling doorkomen en een ander vindt het traumatisch. En iedereen die bevalt is stoer.
Ik had ook het idee dat iedereen om me heen makkelijke bevallingen had gehad. Toen ik iedereen vertelde dat ik het zwaar vond tegenvallen, bleek bijna iedereen het met me eens te zijn. Ineens kwamen al die verhalen en drama's van iedereen boven die ik daarvoor nog nooit gehoord had. Ik kan me bijna niet voorstellen dat iemand makkelijk door zo'n bevalling heenwandelt. Ik ben halverwege toch naar het ziekenhuis gegaan voor pijnbestrijding terwijl ik dat van te voren echt niet van plan was.
Kan me alleen maar aansluiten bij de rest, iedere bevalling is anders en een pretje is het zeker niet. Ik denk dat er vaak gezegd wordt dat het meeviel maar dat komt ook omdat je het erna misschien vergeet. Maar je bent zeker geen watje hoor! Dus gewoon zeggen wat jij voelt!
Heel herkenbaar hoor.... ik heb vind ik zelf een vrij hoge pijngrens maar de bevalling van mn dochter viel vies tegen. Ik heb uren lang een weeënstorm gehad, zonder resultaat in de zin van ontsluiting, het eindigde in een ks... als ik het van te voren had geweten was ik waarschijnlijk niet eens zwanger durven worden. Heb er ook nog maanden nachtmerries van gehad en kan me nog levendig herrineren 3,5 jaar naar dato hoe gek ik werd van de pijn. Kon ook echt niet genieten van de eerste periode na mn dochter en dat terwijl ik van de ks in no time op de been was. Had ook echt medelijden als ik een zwangere vrouw zag... Ik heb ook een 2de gekregen maar dat was omdat ik opnieuw een ks zou krijgen en ik dat van te voren wist... anders was het misschien wel bij 1 gebleven. Maarja tijd heel niet alles maar wel veel... ik heb het leren loslaten maar het zal altijd wel een nare herrinnering blijven. Ik ben blij dat mn dochter er is maar de manier waarop... die zou ik nog niet voor een miljoen over doen.
Herkenbaar hoor. Als ze vroegen hoe de bevalling was en ik zei dat het zwaar was, dan kreeg ik al snel de opmerking 'nou, maar het kind is er en het is gezond en dat is toch het belangrijkste. Mensen willlen het helemaal niet horen, dus ik heb gewoon bijna niemand meer wat over de bevalling verteld. Ik zie niet op tegen de volgende bevalling, je kunt er zo weinig van zeggen hoe het zal gaan, wie weet valt het wel heel erg mee.
Heel herkenbaar. Had zwangerschaps vergiftiging en hier door ingeleid, ik vond het een hel! urenlange weenstormen en dan alleen in de rug, kon geen kant op ivm met alle toeters en bellen, GEEN ruggenprik ivm de bloeddruk, men wilde hem graag geven maar ging gewoonweg niet. Mijn schoonzus ligt op dit moment te bevallen en ik heb het zo enorm met haar te doen, gelukkig heeft zij vanmorgen wel een ruggenprik gehad, ben haast jaloers hahahah nee hoor ik ben heel blij voor haar. Maar inderdaad, als ik zeg dat ik mijn bevalling een hel vond dan staat 90% van de vrouwen mij aan te kijken of ik niet goed ben of zeer kleinzerig ben, hier baal ik ontzettend van en nu nog steeds ook al is het al weer ruim 16 maanden geleden
Mijn stiefmoeder heeft tijdens mijn hele zwangerschap geroepen: ach, bevallen...ik ga liever bevallen dan dat ik naar de tandarts ga! Het valt allemaal best mee! Nou, dat viel voor mij dus even zwaar tegen....Ik heb een behoorlijk zware bevalling van 13 uur gehad, waarin er een aantal dingen niet goed ging, en waardoor mijn zoontje uiteindelijk met een knip en de tang is gehaald. En dan zeggen 'ze' dat je de pijn daarna meteen weer vergeten bent. Nou, mijn zoon is nu bijna 2 weken oud en ik kan de pijn zo weer terughalen...monsterlijk. Hel. Misschien zal het slijten met de tijd, maar ik denk niet dat ik het ooit echt zal vergeten.