Voor mij is alles nieuw, dus maar weer eens een vraagje: Hoe hebben jullie je eerste bevalling ervaren? Viel de pijn mee in verhouding met wat je had verwacht, of viel het juist erg tegen? Wij zitten een beetje na te denken over of we thuis of in het ziekenhuis willlen, en ik wil het liefste thuis, maar dat betekent ook dat er weinig aan pijnbestrijding te doen is. Iemand die ik ken zei dat het haar heel erg was meegevallen vergeleken met de verhalen die je wel eens hoort en leest. Eigenlijk is dus de vraag: was het goed te doen zonder verdoving of iets dergelijks, of was je blij dat je die kreeg?
Ik heb bij beide vorige bevallingen geen pijnbestrijding gevraagd. Bij de eerste kreeg ik die echter op den duur wel omdat het een vacuëmpomp bevalling werd en het "capje" wat op het hoofdje moest dus eerst naar binnen moest en ik hier voor ingeknipt moest worden. De tweede dus helemaal zonder pijn bestrijding en hoewel ik toen pas wist wat persweeën waren (die bleek ik dus niet gehad te hebben bij de eerste...of iig niet zo hevig) viel het me helemaal niet tegen. En wat ze zeggen over vergeten en de "roes" waar je in zou zitten tijdens, t klopt. De roes zorgt ervoor dat je niet al te veel voelt (je lichaam maakt ook eigen pijn bestrijding aan...even kwijt hoe t heet) en naderhand vergeet je die ervaring voor zover die er zijn erg snel. Ik vond btw de manier hoe men de moederkoek eruit haalde bij de eerste pijnlijker (kreeg injectie en toen t nog te lang duurde naar de docter zn zin...en voor mijn gevoel had die geen geduld, duwde hij even op mn buik waardoor ik weer n wee kreeg en de placenta er uit kwam). Ik zou als ik jou was lekker thuis bevallen. Bovendien heeft de verloskundige ook pijnbestrijding mocht t nodig zijn.