Hallo dames... op 11-11-2010 is mijn dochertje via een KS geboren. op 5-2-2012 is mijn zoontje via een KS geboren. ivm aanhoudende pijn hebben we nu besloten dat mijn baarmoeder eruit moet. de gyn voorspelde dat dat zo'n 1.5 maand zou duren; maar al snel bleek dat het maar 1.5 week zou zijn. Nu is het al bijna zover; over 2 dagen lig ik op de 'snijtafel' .... (ze gaan hem via de buik(wond) verwijderen) moet zeggen dat ik er nu best emotioneel onder ben. dat had ik niet verwacht. hij mag er uit, we wilden graag twee kids, die hebben we en we willen er ook echt niet meer. de hele misschien ooit wel kans op nog een kindje willen zou alleen zijn als er iets met 1 van onze kids zou gebeuren waardoor we hem/haar verliezen en dan eventueel een 3e kindje zouden willen, maar daar gaan we niet van uit en ALS het al zo zou zijn dan is dat ook niet op korte termijn, dan houden we rekening met minimaal 5 jaar 'verwerkingstijd' .. danzou ik bijna 37 zijn, en ik weet dat je dan ook kinderen kunt krijgen maar voor mij persoonlijk zou ik dat niet willen (en mijn man ook niet) dus.. nodig hebben we hem niet meer.. maar toch heb ik helemaal de kriebels bij de gedachte dat ik hem straks kwijt ben. oke, ik wil ook van de pijn af, dus hij gaat er wel uit, maar waarom heb ik het er toch zo moeilijk mee? ook zie ik erg op tegen narcose... de ks waren allebei met de ruggenprik en dat wilde ik nu eigenlijk ook maar dat mag niet, schijnt te pijnlijk te zijn. wel krijg ik na de OK / narcose een ruggenprik om de eerste pijn op te vangen. ik ben zo bang voor narcose, dat ik er niet meer uit kom of er iets aan overhou ofzo... of dat ze een verkeerde ingreep doen..(??) dan is er nog de herstelperiode... voor de eerste 4 weken is alles geregeld... man bijna de hele tijd thuis, en als dat niet zo is gaan de kids nog een weekend logeren bij opa/oma en voor de rest zijn mijn buren van goud (altijd al gweest) maar de buren gaan 21 juli op vakantie en vanaf die week is mijn man ook weer gewoon aant werk... wat dan? de gyn zegt dat ik dan wel weer de kids op mag pakken maar hij is de enige, verder lees ik overal dat dat ABSOLUUT niet mag... zijn hier dames met ervaringen op dit gebied? hebben jullie tips/geruststellingen voor mij??? zou ze erg goed kunnen gebruiken! alvast bdankt!!
O wat heftig zeg. Bah, lijkt me een moeilijke beslissing om te nemen. Maar steeds pijn kan natuurlijk ook niet. Het lijkt me een heel normaal proces dat het je nu overvalt. Ik heb geen ervaring hiermee, dus weet niet hoe het met herstel en tillen van je kids zit. Wel ben ik nu 2x onder narcose geweest (ivm curretage). Dat is echt niet eng. Ik zag er ook als een berg tegenop, maar de narcose viel me echt mee! Je krijgt voor de operatie al een rustgevende medicijn, werkt echt goed. Voor de OK krijg je een infuusnaald. Op de OK krijg je daarin medicatie én je krijgt een zuurtsofkapje. Je wordt door de anesthesist gerustgesteld en krijgt wat luchtige vragen. Je wordt dan slaperig. En na de Ok wordt je weer wakker gemaakt en heb je heerlijk geslapen en dan ben je nog wel wat slaperig. Echt de narcose valt enorm mee. Hoop dat ik je wat heb kunnen gerust stellen. Heel veel sterkte meid!
Hallo meis, Ohwat naar zeg!! Ik heb zelf geen ervaring, maar toen ik klein was mijn moeder dezelfde situatie als jij. Toen was ik wel ietsgroter, een jaar of 5, maar toch. Haar is het uiteindelijk meegevallen, al is ze geloof ik 6 weken wel echt uit de running geweest. Tis ook niet niks he! Is het misschien ene optie om een nanny/oppasmeisje te huren die je komt helpen met de kids als je man weer aan het werk gaat? Staan vaak oproepjes op sites als www.oppasbron.nl of www.getananny.nl of www.zoekoppas.nl , kun je zelf ook een oproepje plaatsen ook gewoon voor tijdelijk. Je bent zelf ook thuis dus dan lijkt het me minder 'eng' dat het een vreemde is. Verder wil ik je heel veel sterkte wensen en dat alles mee magvallen, voor zoverm ogelijk! xx
thnx voor jullie reacties dames.. doet toch altijd goed. vandaag al flink wat traantjes gevloeid.. zenuwen.... maar over 2 dagen rond deze tijd is het al weer achter de rug... ben benieuwd hoe ik me dan voel
Kan het me goed voorstellen je angst en emotie/zenuwen. Met de o.k zelf geen ervaring maar mbt de narcose wel. Narcose valt echt 100% mee, ik was altijd als de dood dat ik geopereerd moest worden daardoor. Na mn bevalling moest ik de o.k op voor hechten en kreeg dus ineens onverwachts een o.k hemd aan en een narcose. Het is zoals mijn voorgangster het beschrijft, je gaat echt lekker slapen en wordt slaperig wat gedesorienteerd wakker. En dan zit het er alweer op! Ik was niet ziek vd narcose, mijn man echter na een o.k wel. Daar moet je beetje geluk mee hebben denk.. Succes meid!!
Ik heb vorig jaar ook een operatie gehad en ben onder narcose geweest,je merkt er bijna niks van,Ik was zo weg en voor je het weet lig je op je kamer bij te komen. Ik was wel heel misselijk,dus spuugde alles wat ik kreeg er weer uit en met opstaan viel ik bijna flauw maar dat komt omdat je lichaam nog heel slap is. Maar het valt wel mee,ik zag er ook tegen op hoor! Verder wil ik je veel sterkte met de operatie en wat er gaat gebeuren,het is volgens mij iets heels emotioneel!
NOu het is gebeurd... Narcose gIng goed, ruggenprik minder maar toch gelukt uiteindelijk.... Vannacht prima geslapen, wel vaak wakker geweest maar da was nie erg. Gisteren ook al lkkr kunnen eten (3x2 sneeen brood) En ook heel fijn: geen pijn!! Tot nu toe dan .... Heb nog veelpijnstilling via infuus volgens mij Maar kan zelf via pompje extra doen en das gewoon totaal niet nodig nog
fijn dat het goed gegaan is! hopelijk blijft het zo dat je er niet al te veel pijn aan zult hebben! sterkte met het herstel!!
Fijn dat het goed is gegaan. En heel prettig dat je geen pijn hebt. Ik hoop dat je er weinig pijn aan krijgt. Moet je nog lang in het ziekenhuis liggen? Beterschap met je herstel!
Oh....brrrr...spannend....MAAR...het is achter de rug! Fijn zeg. En super dat je geen pijn hebt. Houden zo
pfff pijn nog steeds niet of nauwelijks maar ben vanaf woensdag wel al zo misselijk als wat.. het wil maar niet zakken. nog rontgen van buik gehad maar daar was niets op t zien. hoort bij de ok zeggen ze nu. mocht gisteren wel naar huis, daar ben ik wel blij mee maar lekker ist nog niet om me zo beroerd te blijven voelen.
Ó bah, wat vervelend zeg die misselijkheid. Ik hoop dat het snel overgaat en je gewoon kunt herstellen.
ik ben sinds zaterdag thuis, een week dus al morgen, en de misselijkheid is sinds dinsdag over! er is wel weer iets anders gekomen wat erg vervelend is; krijg steeds meer last van de linkerhelft van mijn lichaam (rug en been) .. het wil niet zo makkelijk mee! alles doet het allemaal wel maar moet erg goed blijven concentreren bij lopen en opstaan e.d. heel vervelend, heb ook continue het gevoel dat ik een evenwichtsstoornis heb. net voor de Operatie is er een ruggenprik gezet, en dat is niet goed gegaan; ze hebben het 3 keer moeten proberen voor het lukte en de eerste 2 keer hebbben ze een zenuw geraakt, ik denk dat het doordoor komt. maandag telefonische afspraak dus dan zal ik t eens vragen. verder mag ik absoluut niet klagen; weinig pijn! moet wel zeggen dat ik me ook wel aan de regeltjes hou wb niet tillen enzo.