Ik zit ergens mee en ik weet niet zo goed wat ik ermee moet. Mijn s.moeder heeft zelf 2 zonen. Zij had graag nog een 3e gewild maar mijn s.vader niet. Nu heeft het broertje van mijn vriend ook 2 jongens en wij hebben er eentje. Ik weet dat mijn s.moeder héééél graag een meisje erbij zou willen hebben en dat snap ik ook wel. Toen ik zwanger werd van de 2e was ik er bijna heilig van overtuigd dat we een meid zouden krijgen. Ik heb het niet tegen haar gezegd hoor. Maar zelfs iemand die het altijd van te voren goed raadt zei het, dus mijn s.moeder zie laatst al 'ik denk dat het nu een meisje wordt' en ze keek helemaal blij. Ik had het haar ook écht gegund. We hebben afgelopen dinsdag de 20 weken echo gehad en wat blijkt.. wij krijgen weer een zoon Ik ben natuurlijk super blij maar ik zit wel met mijn s.moeder in mijn maag. Natuurlijk zal zij ook weer super blij zijn met een kleinzoon maar ik weet ook dat ze diep in haar hart op een meisje gehoopt had. Dat doet me toch wel een beetje pijn. Nu snap ik natuurlijk dat ik daar eigenlijk helemaal niet mee moet zitten. De echo was goed en als alles goed gaat/is hebben we straks 2 gezonde stoere, lekkere dingen rondlopen en uiteraard ben ik super trots dat ik straks een echt mannengezin heb maar toch he.. dat gevoel knaagt toch wel. Wat moet ik hier nou mee?
ja dat herken ik! wij zijn de eerste van de HELE familie van mijn man die een meisje hebben gekregen. ze waren echt helemaal in de wolken! WAUW een meisje! Eindelijk! Nu denk ik dus dat we een jongetje krijgen en heel heeeeel stiekem hoor ik mijn schoonouders ook denk dat ze een meisje ook wel weer leuk zouden vinden. mij maakt het echt helemaal niks uit, maar voor hun kan ik me voorstellen dat nog een meisje ook wel heel leuk is...ik kan me enigzins dus wel bij je inleven. ik heb me voorgenomen gewoon lekker te genieten, want een jongetje zou ook wel een droom voor mij zijn hoor! lijkt me ook zo leuk om een keer blauwe dingetjes te kunnen halen..
Tja dat herken ik ook wel een beetje maar dan bij mijn eigen vader. Hij heeft 2 meiden en onze familie (de kant waar we nog contact mee hebben) bestaat alleen maar uit meiden. Mn zus heeft een dochtertje en hij heeft mij gezegd dat hij stiekem hoopte op een zoontje bij mij. Maar hij vertelde er wel bij dat een meid ook goed was natuurlijk, maar omdat hij een jongetje niet gekend heeft, leek het hem erg leuk om mee te maken. 'Helaas' voor hem krijgen wij een meisje. Hij vindt het nu super maar ik weet dat hij voor 51% een wens voor een kleinzoon had. Daarentegen aan de kant van mn man is dit het eerste meisje dus daar is iedereen in een jubel stemming Gewoon vertellen aan je schoonmoeder en er zelf geen ding van maken tov haar. Je kan er niks aan veranderen, als je dat al zou willen en zij vindt een kleinzoon natuurlijk ook weer geweldig.
ja, je kan er weinig aan veranderen lijkt me. En uiteindelijk is je s.moeder vast hartstikke blij met een gezonde kleinzoon op komst!
ze zal vast blij zijn met een jongetje,als het maar gezond is toch,, denk niet dat je het persoonlijk moet opvatten.. miss vind ze het meer jammer dat ze zelf geen dochter kreeg dan dat jullie geen dochter krijgen.. mensen verwijten zichzelf een hoop hoor..en miss is er nog iemand in de fam die in de toekomst nog een dochter krijgt. de keuze ligt nooit bij jezelf wat het word,zit er niet teveel mee maar geniet van wat je wel heb! miss ook een wijze raad voor je s.moeder
Even voor de duidelijkheid, ik ben zelf natuurlijk hartstikke blij, ook al krijg ik 10 zonen Natuurlijk is ze blij als ze weer een gezonde kleinzoon heeft straks, maar gewoon het idee dat mijn s.moeder toch liever een meid had gehad.. dat steekt gewoon. Bij mijn zoon had ze het zelfs tegen de kraamhulp gezegd dat ze op een meisje had gehoopt ..
Ik herken het ook zeker wel. Mijn zwager en s.zus hebben een gehandicapt zoontje en 2 gezonde dochters. Mijn schoonvader had heel graag (niet slecht bedoeld natuurlijk) een gezonde kleinzoon willen hebben, een stamhouder zogezegd (de familienaam houdt nu namelijk op) en toen wij voor de 2e keer zwanger raakte was ik er ook van overtuigd, net als de rest, dat we een jongen kregen, maar het bleek weer een meid te zijn. Aangezien de kans heeeeeeeeel erg klein is dat er nog een kleine bij komt, was mijn schoonvader lichtelijk teleurgesteld, maar nu bijna 20 weken later is iedereen heel erg blij met de komst van onze 2e dochter. Geef je schoonmoeder de tijd om aan t idee te wennen, vast en zeker dat ze toch helemaal dolverliefd wordt op jullie kleine mannetje! Liefs, DD
Ik denk dat je het het probleem van je schoonmoeder moet laten. Jij bent superblij met 2 gezonde kereltjes straks (en terecht ) en ik denk dat zij gewoon erg graag een dochter had gehad en dit verlangen nu op jou projecteert. Dus het is haar probleem, en ik zou er zeker wat van zeggen als ze teleurgesteld reageert, want ik kan me voorstellen dat dat niet leuk is om te horen. Ik kreeg de opmerking van mijn oma bij mijn dochter's kraambezoekh gelukkig een meid, dan hoef je niet nog een keer, zoals ik. :x (Mijn oma wilde per se een meisje, daarom is er nog een derde kind gekomen daar) Nou met 2 kereltjes was ik ook superblij geweest, maar kennelijk kan dat niet in haar ogen. Maar lekker gaan genieten van je mannen!
Aan de kant van mijn schoonouders ook alleen maar jongens. Ook bij ons had mijn schoonmoeder op een meisje gehoopt, maar helaas, toch weer een jongen. Tuurlijk vond ze het jammer, maar ze is net zo blij met een kleinzoon hoor. Ze moet er alleen nog even vijf weken op wachten . Hopen mag altijd toch? Het heeft hier helaas niet geholpen...