ligt het aan mij???

hi tascha

moeilijke situatie ... ik ben in verwcahting geraakt en had het alleen tegen mijn ouders gezegd. Later werd ik opgebeld door mijn broer en die bleek dus ook een kleine te krijgen. Hij wist niets van mij. Dus we hebben het eerder dan gepland toch verteld. Dit viel al neit in goede aarde want hij wilde graag de eerste zijn. Maar goed na 19 weken ging het mis bij mijn schoonzus. Ze kreeg een bloeding en moest daarvoor naar het ziekenhuis. Ze moest tot haar 28 ste week blijven en gek genoeg hoopte mijn broer nog steeds op de primeur. Vraag me niet waarom. Ik zou alleen maar denken aan de gezondheid van de kleine. maargoed helaas erg zielig is het met 21 weken fout gegaan. Kindje is overleden. Een hoop verdriet en mijn broer zei mij ook van ... tja als jij bevallen ben dan weet ik niet hoe we hierop reageren want het toch erg moeilijk .... alle bgrip maarja ik ben wel zwanger .... mijn broer toonde ook nergens interesse in en was alleen met zn eigen verdriet bezig. Erg logich maar dit was languit overdreven. Mijn schoonzus daarintegen die bleef wel belangstellend.

Ik heb me hierbij neergelegd en zoiets van als je niet wil komen kom je leker niet. Laat mij gewoon lekker zwanger zijn. Ik gun hun alle geluk op een nieuwe zwangerschap maar wees ook blij voor mij!! En als ze dat niet kunnen jammer.

Het staat een beetje in het kort verteld maar er ligt nog wel het een en ander achter. Ik bedoel alleen maar te zeggen dat het voor de ene altijd moeilijk is. En zeker als die personen dicht bij staan.

 

Hoi Tascha,

Jouw verhaal is inderdaad niet een van de leukste. Ik begrijp best dat het voor jouw schoonzus en zwager erg moeilijk is, maar vind t niet eerlijk tegenover jullie om dit zo duidelijk kenbaar te maken. Zo is het leven, de een raakt makkelijk zwanger en de ander weer niet. Jij bent deze keer gelukkig wel weer snel zwanger geraakt en ik wil je daar in ieder geval heel veel geluk mee wensen. Mijn advies is om het probleem toch bespreekbaar te maken en hun eerlijk zeggen dat jij je hier erg druk om maakt en wat jouw gevoel hierbij is. Blijf er zelf niet mee rond lopen want die spanning is nu voor jou zeker niet goed. Veel succes.

Veel liefs,
Françoise

 

Wat een rotsituatie tasha! Je kunt ze natuurlijk niet dwingen om blij te zijn en ik kan begrijpen dat ze het er moeilijk mee hebben. Aan de andere kant kun jij er ook niets aan doen.
Het enige wat ik kan bedenken is met ze gaan praten en zeggen dat je begrijpt dat het moeilijk voor ze is maar dat het je wel pijn doet dat ze niet blij voor je kunnen zijn.

Hopelijk is je schoonzus snel zwanger!

 

Ik herken je verhaal wel.

Ik was zwanger en kreeg een MK in april. In juni belde mijn broertje op dat ze ongepland zwanger waren (hij woonde nog thuis, zij woonde ergens anders) Helemaal geen situatie om een kind te krijgen.
Ik heb het daar heeeel moeilijk mee gehad, ben toen finaal ingestord ik denk dat toen pas echt de klap kwam van de MK.
Ik vertel het even in het kort hoor.

Probeer je zus de tijd te geven. Ik vond het heeel moeilijk dat mijn broertje wel een kindje kreeg en wij niet, terwijl het bij ons zo gewenst was. Probeer erover te praten met haar, maar forceer niets.
Als zij niet blij voor je kan zijn probeer het dan te accepteren, aan echte ruzie heb je niets. Mischien kan ze later wel blij voor je zijn.

 

Ik vind het nogal erg onbeschoft en egoistisch van je familie. Het is ronduit schandalig dat jij je bijna schuldig zou gaan voelen omdat je eerder zwanger bent.
Ik heb ook moeite met zwanger raken , maar ik vond het juist leuk toen mijn vriendin me kwam vertellen dat ze zwanger is ( imiddels bevallen van een zoon ).
Ik had het alleen erg moeilijk toen een vriend van Joe ons vertelde dat zijn vrouw 4 maanden zwanger was. Ik had die dag namelijk te horen gekregen dat ik een kijkoperatie zou krijgen , om te kijken of mijn eileiders wel open waren. Dat telefoontje kwam dus effe op het verkeerde moment , maar ik nam het ze niet kwalijk.

 

ik herken je verhaal wel voor een gedeelte, mijn schoonzus was al 3 jaar bezig en had 3 MK gehad toen heb ik haar ook verteld dat wij ook bezig waren om de zelfde reden als jij, dat het minder hard aan zou komen mocht het zo zijn. nu heb ik ook 2 MK gehad voor ik aantelde van mijn zoontje maar vond het heel moeilijk om tegen haar te zeggen, het fijne voor ons was dat zij ook net weer zwanger was! deze keer ging het ook bij ons allebei goed.
zij wilde het nog stil houden en wij wilde het wel vertellen tegen mensen, prima dachten we maar de familie van mijn man feliciteerde ons niet die zeiden alleen ohh wat erg voor ...
dat heeft mij erg verdrietig gemaakt op dat moment, dus kan ik je gevoel ik goed begrijpen, het vverschil is dat zij wel zwanger was en toen ze dit van mij hoorde ook vertelde dat ze zwanger was.
toen waren de reakties naar ons toe ook wat vriendelijker.

het enige wat ik je mee kan geven in deze is, probeer je het niet persoonlijk aan te trekken, jij kan er niets aan doen en je kan onmogelijk je leven stil zetten voor een ander!
't is heel moeilijk dat weet ik maar probeer van je zwangerschap te genieten en desnoods minimaal contact hebben met de negatieve mensen om je heen.
sterkte meid!

 

Ik snap heel goed dat het voor je schoonzus erg zwaar valt, maar zouden jullie dan moeten wachten totdat je schoonzus eindelijk zwanger is voordat jullie pas mogen beginnen? Is ook absurd... Het lijkt wel of alles om je schoonzus draait, dat is wel heel erg jammer!

Ik zou gewoon lekker gaan genieten van je zwangerschap. Hopelijk is het voor je schoonzus ook snel raak waardoor ze misschien toch wat positiever ertegenop kijkt en toch blij voor jullie is!

Heel veel succes ermee... Laat je schoonzus je in ieder geval niet teveel beinvloeden! Stress is ook slecht voor de kleine

Gr. Miranda

 

Ik vind het jammer dat ze niet blij voor je kan zijn. Maar gezien de loop van jullie verhaallijnen, kan ik me wel voorstellen dat ze misschien wel geirriteert is.

Het is ook niet leuk (althans, dat lijkt mij niet) als je wilt trouwen en je broer/zwager trouwt ook dat jaar. Als jullie dan ook ng eens beiden zwanger proberen te raken en jij eerder zwanger bent, kan ik me de frustratie wel voorstellen!

Je bent nu ook pas 8 weken zwanger, laat het even bezinken zou ik zeggen. De interesse komt vanzelf wel, of niet.

 

Sorry ik snap dat het voor je schoonzus moeilijk zal zijn, maar dat ze dan zelfs jullie dat geluk niet gunnen vind ik wel een beetje ver gaan. En zeker als je schoonvader ook niet eens blij is voor jullie. Het is logisch dat ze waarshcijnlijk niet al té enthousiast zullen/hoeven te zijn, maar op z´n minst kun je het een ander toch wel gunnen lijkt mij!? En van dat trouwen vind ik helemaal belachelijk...wat maakt dat nou uit ik neem aan dat jullie niet op dezelfde dag getrouwd zijn..hoe lang had je anders moeten wachten..2 jaar ofzo? Vind het erg naar voor je dat je familie zo reageert...

 

kom op zeg!het is geen pakkie boter waar het hier om gaat!!!
het gaat om een nieuw familielid!een kindje wat de een net zo graag wil als de ander!
Tuurlijk is het rot als het bij anderen sneller gaat, maar ik vind het triest om gelijk zo bot te zijn en niets te vragen over je nichtje of neefje, belachelijk!

 

hej rottig joh nou heb ik ongeveer zoiets ook gehad met iemand kkan ook geen kinderen krijgen en iedreen eromheen raakt zwanger ik dus ook heb het als eerste ana degen verteld hebben we samen zitten janken maar toch merk ik dat het contact anders geworden is vind ik erg jammer maar ja ik kan het ook niet helpen heb het er ook heel moeijlijk mee gehad en het uiteindelijk over me heen gezet en me geconcentreed op mijn aankomende kindje
dat natuurlijk ook niet 1 2 3 hoor heeft wel een hele tijd geduurd maar dat het bij hun niet wil kna ik ook nix aan doen daarbij komt ook nog dat ik ook vrij snel in verwachting was

succes!!!

veel liefs gipsy

 

Wat een onzin!
Mijn zus is een dag later ten huwelijk gevraagd.
Zij is een half haar eerder getrouwd, Ik ben een maand eerder zwanger geworden.
Als het allemaal zo moeilijk zou gaan als bij jouw in de familie, hoe moet het dan bij ons...
Wij hebben nergens problemen mee, het komt zoals het komt. We zijn alleen maar allemaal blij

 

sjee wat een rot situatie zeg! dat maakt je niet blij.
Zou er wel over praten denk ik,dat ik dat zou doen.
Want stel nou,dat ze toch ineens zwanger raakt,dan is het voor hun weer koek en ei? En niks meer aan de hand terwijl jij je aardig door de zeik genomen voelt!
Snap heel goed dat het voor hun moeilijk kan zijn,maar bij jullie ging het ook niet helemaal vanzelf toch?
Misschien zijn ze jaloers omdat zij dus ook graag een kindje willen en bij jullie het raak is...en dan ook nog eerder dan bij hun.

nou lastig hoor,hoop dat het goedkomt,voor jou dan.
Lekker van je zwangerschap proberen te genieten en lekker uitkijken naar je kindje daar lekker op focussen...

 

Ik vind het ronduit gemeen van je schoonvader dat hij dat zo zegt.
Zoals al eerder is gezegd, het gaat hier niet om een pakje boter of een auto die je eerder koopt.
Dat ze niet blij kunnen zijn voor jouw zwangerschap vind ik ronduit asociaal. Dat er een maar achter zit, snap ik. Die zal er bij jou ook zitten. Je gunt iedereen toch een kindje? Dus waarom zij jou niet?Geniet aub gewoon lekker van je zwangerschap. En laat je niet gek maken door die mensen. Wat denken ze wel.

 

Hoi Nemo
Jou verhaal klinkt heel herkenbaar. Mijn broertje belde ook 3 jaar geleden van dat hij vader werd hij was pas 17 zei 16 .
Ik had die week een miskraam gehad en niemand verteld over de zwangerschap enz. omdat we zelf aan het idee moesten wennen en toen we er aan gewend waren en wilde vertellen ging het mis.
Ik ben er heel verdrietig om geweest en zal eerlijk zeggen ik was stierlijk jaloers. Me broertje en schoonzus hebben ons heel vrij gelaten en zich niet opgedrongen. langzaam wende we aan het idee en keken we er ook naar uit dat ze zou bevallen. ik ben bij de bevalling geweest we zijn voorg over het kindje enz. het steek wel eens door het hart want tja ik was 1 week eerder uitgerekend dus je hebt nu nog wel eens van ja ons kindje zou dat ook nu doen of hoe zou hij of zei het doen.
Hopelijk heb je wat aan mijn ervaring want echt in het begin is het heel erg moeilijk maar nu zijn we o zo blij met hem

 

Wat een situatie zeg.

Ik kan me aan de ene kant voorstellen dat het moeilijk is voor mensen waar het niet zo snel gaat als ze graag zouden willen om te horen dat allemaal mensen om hun heen wel zwanger worden. Het is een diep verlangen en als je heel graag zwanger wilt worden en het lukt niet (snel genoeg) kan ik me voorstellen dat dat moeilijk is.

Maar ... mensen die dat verlangen dan hebben, al wordt dat niet meteen beantwoord met een zwangerschap, zouden juist moeten weten hoe bijzonder en belangrijk het voor jou is ! Zouden juist heel blij moeten zijn voor jou dat het wel is gelukt.

Je schoonvader vind ik ronduit kinderachtig en hij moet zich echt schamen. Dat het voor je schoonzus moeilijk is, oke, maar hij laat zich wel heel erg meeslepen ! Ik vind dat eigenlijk niet kunnen, hij zou blij moeten zijn, hij wordt immers opa !

Heel veel sterkte met deze situatie. MAAR ... vergeet niet te genieten van je zwangerschap, want het is een hele bijzondere periode in je leven. Willen deze mensen niet met je mee genieten, dan is dat hun probleem. Deel het met mensen die het je wel gunnen en geniet zo veel je kunt !

Groetjes,
Nikki F

 

Ik ga volledig met Nikkif mee.
En idd geniet zoveel je kunt want het kindje is er voordat je er erg in hebt.

 

Herkenning!
Mijn collega heeft hetzelfde...zij doet alle moeite om een relatie te krijgen en heeft tegen me gezegd dat ik niet moest verwachten dat ze blij voor me kon zijn...
Ik heb haar vervolgens een tijd met rust gelaten en haar uit zichzelf naar me toe laten komen. Dat werkt.
Het moeilijke in jouw situatie is toch wel dat het familie is...

 

mijn schoonzus vertelde me dood leuk toen ze zwanger was . Dat ze zo blij was dat ze voor mij was. ze had het verschrikkelijk gevonden als ik eerder was geweest omdat zij het eerste kleinkind wilde maken. Ik wilde toen nog helemaal geen kinderen maar ik was toch op mijn ziel getrapt.

vanaf dat moment heeft zij het allleen maar over dat kind (al 2 jaar)....
nu wilde wij ook kinderen bleek zij weeeer zwanger te zijn (leuk voor hoor!) .. maar weer moet alle aandacht naar haar toe. ik zelf ben ook zwanger en we schelen 7 weken.
alleen heb ik het nog niet verteld. op de een of andere manier zie ik er ook als een boom tegen op om dat te doen.
ze vind het vast leuk maar ik voel me nu echt een bijzaak. alles draait altijd al om haar. ik had zo gehoopt dat nu onze tijd zou worden.
ik ben bang dat wij in het niet vallen en dat me dat pijn doet.
het mooie is ook nog dat zij einde van het jaar een nieuw huis krijgt. iedereen moet helpen verbouwen behalve zij, want zij is zwanger. heel gemeen dacht ik "jajaja lekker makkelijk" zeker zo gepland zodat je niks hoeft te doen. (ze nogal lui). ik moet me ook niet druk maken zeker nu niet, ik heb ook een goed excuus om niet te helpen toch....
begrijp me niet verkeerd ik help mensen graag maar zij heeft toen wij de sleutel kregen ook niet de moeite genomen en onze verbouwing moest wijken omdat hun voor gingen. het mooie is nog dat we poeslief doen als we bij elkaar zijn .... echte vrouwen he! hahahaha