Hoi allemaal, Sinds een paar dagen weet ik dat ik zwanger ben. Alleen ik voel me nog helemaal niet blij, al schaam ik me om dit te zeggen... Ik heb fibromyalgie en de pijn die hierbij hoort, had ik al op jonge leeftijd (15 jaar). De diagnose kwam toen ik 23 was. De controle over mijn lichaam kwijtraken vond ik zo erg. Geestelijk wil je nog zoveel (stappen, reizen etc), maar lichamelijk lukt het niet. Ik heb hier hulp voor gehad en ik kan in mijn dagelijks leven er nu goed mee omgaan. De pijn ben ik aan gewend, moeheid vind ik het vervelendst. Zeker op de momenten dat het echt niet uitkomt... Persoonlijk denk ik dat ik, mentaal gezien, een flinke tik daaraan heb overgehouden; ik vind situaties waarin ik geen controle over heb verschrikkelijk! Ik denk heel ver in voren en stel vragen waar ik nog niets over kan weten. Ik heb steun aan mijn man, maar nu lukt dat even niet... Dit voelde ik ook toen ik aan een nieuwe studie begon (kan ik dat wel, gaat het werken nog wel icm studie, wat zullen ze zeggen op mijn werk als het niet lukt..) Achteraf blijkt altijd dat het best goed gaat. Al ben ik na mijn studie flink ingestort. Zo ontzettend moe en het heeft mij ruim vier maanden gekost om er weer bovenop te komen. Ik voel op het moment een enorme weerstand tegen mijn zwangerschap. Dit zal alles te maken hebben met geen controle hebben over de situatie. Ik heb een checklist op internet gevonden, verdeeld in drie trimesters, wat ik moet regelen. Dit vind ik prettig en het geeft mij wat rust. Ik zie zo op tegen de komende maanden, vooral omdat ik niet weet wat er komen gaat. Misschien klinkt dit heel aanstellerig of ondankbaar. Ik kan het gevoel niet van mij afschudden en ik heb geen mensen in mijn omgeving die een zwangerschap icm fibromyalgie. Zijn er hier misschien mensen die dezelfde ervaring hebben?
Hoi meid, wat rot op te lezen hoe jij je voelt. Ik heb geen fybromyalgie, maar begrijp wel een beetje hoe jij je voelt. Ik heb zelf sen angststoornis vanaf mijn jeugd en bij mijn 1e zwangerschap was ik ook bang voor wat er komen ging. Je hebt geen controle over wat er met je lichaam en kindje gebeurt en dat vond ik best spannend. Nu deze zwangerschap heb ik daar wat minder last van omdat ik medicatie heb. Misschien helpt het je om je in te lezen in je zwangerschap en straks je bevalling. Op sommige sites kun je per week volgen wat er met je kindje maar ook met jezelf gebeurt. Ook zo'n checklist wat je al zei kan prima werken. Misschien zijn er mensen in je omgeving waarmee je kunt praten zodat je je wat meer op je gemak voelt. Tevens zou ik dit met je verloskundige bespreken. Mocht je het fijn vinden kun je al contact met haar opnemen voor een eerste echo. Als jij je verhaal uitlegt kunnen zij je misschien helpen/ondersteunen. Ze zijn er tenslotte ook voor jou! Misschien zijn er meer zwangeren met fybromyalgie, maar mocht je behoefte hebben om eens met mij te mailen dan hoor ik dat graag. Succes met je zwangerschap en hopelijk kun je toch een beetje genieten!
Dank je wel voor je lieve reactie. Ik heb veel gelezen en volgende week heb ik mijn eerste echo. Ik vind het zo moeilijk. Heb in mijn verleden psychische hulp gehad en ben zeer gevoelig voor depressies. Misschien dit maar eens bespreken met vk.