Ik ben 25 weken zwanger van onze derde zoon. Nu heb ik echter alweer heel sterk het gevoel voor nog een kindje. Mijn man wil echter na de bevalling zich laten steriliseren :x Een derde was voor hem al een mega drempel en heeft lange tijd geduurd voordat hij ermee instemde, laat staan een vierde. Ons huis is groot genoeg, we hebben al een auto met 7 stoelen, hebben allebei een goede baan, dus geen financiele problemen. Ik ben stapeldol op mijn zoontjes en deze derde is ook erg welkom. Nu weet ik niet goed wat ik met mijn gevoel voor een vierde kindje aan moet. Ik wilde namelijk altijd heel graag een meisje. Ben zelf ook echt een meid die van tutten, make-up enz houd. Ik zal me altijd voor me met een dochter. Nu gaat dat waarschijnlijk niet gebeuren. Is dat de reden dat ik nog een vierde wil, om nog een x kans te hebben op een meisje... ik weet het niet. De kans dat het weer een jongen is, is vele malen groter. Ik wordt nogal heen en weer geslingerd door mijn gevoelens en dat mijn man sterilisatie wil hangt als een donkere wolk boven mij. Ik snap hem wel en respecteer dat ook, maar zodra die sterilisatie is uitgevoerd weet ik zeker dat nr vier er nooit gaat komen. Ik ben zelf enig kind en heb altijd broers/zussen gemist. Daarom wil ik zelf graag een groot gezin. Help, zit er iemand is hetzelfde schuitje en hoe ga je daar mee om? Thanx
Ik ben bijna uitgerekend van de derde en zal echt blij zijn dat het dan klaar is! Wel snap ik je gevoel over een meisje. Na twee jongens leek een meisje mij ook erg leuk. En wij krijgen nu dus een meisje. Misschien dat het daarom ook wel compleet voelt. En misschien had ik mij ook zo gevoeld als de derde een jongen was geweest hoor! Ik herken je verhaal wel in mijn familie, zij heeft 4 jongens en had ook graag een meisje gewild.
Ik herken het niet. Maar ik denk dat je voor jezelf even goed na moet gaan waarom je nog een vierde wilt. Is het echt grotendeels omdat je graag een dochtertje wilt? En wat als het weer een zoon blijkt te zijn, ben je dan niet bang dat je weer dit gevoel krijgt en nog een vijfde wilt? Waar eindigt het dan? Zou je het ooit kunnen afsluiten als je geen dochtertje krijgt? Ik heb straks twee zoontjes en zal ook nooit een dochtertje krijgen, aangezien we het bij twee kindjes houden. Wat dat aan gaat, begrijp ik je gevoel van het gemis van een dochtertje wel. Ik zal nooit ervaren wat het is om een dochtertje te hebben. En dat is toch iets...tja hoe zeg je dat....De meeste mensen hebben denk ik toch een koningswens, willen graag een dochtertje en een zoontje. Maar helaas moet je wat dat betreft geluk hebben. Ik ben inmiddels gewend aan het idee een jongensmama te zijn.
Ik zou het echt raar vinden, als je man zich laat sterilliseren, als jij zo graag nog een vierde wil. Het is wel een heel drastische, (redelijk) definitieve ingreep. (maar dat is sterillisatie natuurlijk altijd) Zo sluit je (vrijwel) uit dat je, als je er bijvoorbeeld over 5 jaar wel samen open voor kunt staan om nog een vierde te krijgen, dat dat dan nog kan.... Wij wilden ook altijd heel graag een groot gezin (6 kinderen of zo), maar de omstandigheden zijn hier niet heel erg makkelijk (op gezondheidsgebied vooral). Toen onze derde kwam, zei mijn man dat hij dacht dat dit helaas onze laatste zou zijn. Daar hadden we (ik iets meer nog dan hij denk ik) erg veel verdriet van, maar we hielden de mogelijkheid wel open. En nu verwachten we dan toch onze vierde! (En nu denk ik weer dat dit onze laatste is, maar ach, we zien wel, ik kan niet in de toekomst kijken ) Ik hoop dat jullie er samen uit kunnen komen! Succes en sterkte ermee!
Lastig hoor, maar je hebt natuurlijk ook nooit de zekerheid dat een eventueel vierde kindje wel een meisje is.. Hoe lang wil je dan verder gaan? Lijkt me dat je je er op een gegeven moment toch moet leren bij neer te leggen..
Ik snap jouw gevoel wel want mijn man wilde nooit een tweede, maar na lang argumenteren van mijn kant heeft hij toch besloten om voor een tweede kindje te gaan. Ook hij wil zich hierna laten steriliseren. Maar daar heb ik vrede mee omdat ik zijn keuze ook respecteer en we elkaar tegemoet zijn gekomen. Je moet je wel realiseren dat jouw man je eigenlijk ook al tegemoet is gekomen met wat betreft deze derde zwangerschap. En ook al zou dit kindje geen meisje zijn dan heb je nog de garantie niet dat de vierde wel een meisje is en zo blijf je eigenlijk aan de gang. Een sterrilisatie is natuurlijk ook heel definitief maar soms is het ook beter om te weten waar je aan toe bent, ik bedoel als hij echt geen vierde meer wil, want een kindje daar moet je wel samen achterstaan. Probeer te genieten van het moment en van deze zwangerschap.
Tja, ik weet dat je je gevoelens niet weg kunt stoppen, maar je moet het wel allebei willen. Je wil toch ook niet dat je man tegen zijn zin dat vierde kindje krijgt?
Wees blij met wat je straks hebt, dat is allerminst vanzelfsprekend. Jouw man is al een keer over de drempel gestapt voor jou. Nu is het tijd voor jou om zijn gevoelens te respecteren.
Ik zou heel goed bij mezelf te rade gaan; Wat wil ik? Een 4e kind of een meisje? Is het duidelijk optie 2 en het zou weer een jongen zijn zou je dan 'klaar' zijn of toch maar weer voor nr 5 gaan?
pfff heel moeilijk dit ik kan je gevoel echt wel begrijpen maar inderdaad wat wil je?? een 4e kindje of een meisje? De kans is volgens mij groter dat het weer een jongetje wordt als je al 3 jongetjes heb.. En je man is je al tegemoetgekomen mbt de derde..sterkte en ik snap je gevoel echt wel want je hoop bij de tweede al een beetje op een meid en bij de 3e helemaal lijkt me
Hallo dames Bedankt voor jullie reacties. Doet me goed te lezen dat jullie mij begrijpen. Ik zit zelf ook idd van, wil ik een vierde om nog een kans op een meisje te hebben of wil ik echt een vierde kindje? Mijn man is idd al eens over zijn eigen grens te gaan door mij een derde te gunnen. Misschien moet ik nu over mijn grens gaan en me erbij neer leggen. Maar zoals meerdere van jullie al typten, gevoelens blijven er....
nou ik snap je wel, ik herken ook je gevoel Ik ben dan wel zwanger van de 2e maar ik verlang ook naar een derde, niet vanwege het geslacht maar meer vanwegen het overweldigende geluks gevoel. ik denk dat je je zelf gewoon moet afvragen ben ik net zo gelukkig met een 4e als het een jongentje is, en je man jeempie gun hem wat tijd, sterriliseren is wel een hele abrupte manier. maar ik herken je gevoel helemaal!!! tis eigenlijk een enorm geluks gevoel ( tenminste zo beleef ik het)