Mijn dochter van 4 krijgt steeds meer fantasie. En het baart mij zorgen. Want ze gelooft haar eigen fantasieen. Het gaat om de meest diverse dingen. De dingen die we gisteren gedaan hebben, waar zij iets totaal anders van kan maken en dan ook heilig ervan overtuigd zijn. Dromen die ze niet van werkelijkheid kan onderscheiden. Ze verteld steeds over haar vriendje in de klas, Elwin, die ze echt de aller allerliefste is. Maar er zit geen Elwin in haar klas en ook niet een kindje met een naam die erop lijkt. Als ze bijv mijn moeder aan de telefoon heeft terwijl Dora op staat dan heeft ze spontaan een klasgenootje die Isa heet terwijl dat niet zo is. En oh wee als je haar niet geloofd. Dit zijn slechts enkele voorbeelden. Ik ben zo bang dat ze op een gegeven moment met grotere verhalen aan komt zetten. Herkent iemand dit? Hoe kan ik dit het beste aanpakken? Uitleggen dat iets anders in elkaar steekt dan dat zij het beleefd werkt echt niet. Ze is niet van haar waarheid af te halen.
Heerlijk toch. De werkelijkheid een beetje mooier maken en er dan echt in geloven. De kunst van het kind zijn. M heeft een hele tijd een vriendinnetje Die gehad. Die deed altijd stout. En haar papa en mama waren of dood of weg. Haar vriendin La was wel lief. Ze gebruikte deze vriendinnen om emoties te verwoorden denk ik. Angsten te bespreken etc. Nu kan ze nog steeds dingen verzinnen maar kan ook toegeven dat het niet echt waar is. T heeft ook prachtige verhalen die volslagen lariekoek zijn. Ik geniet daarvan.
Ik zou bijvoorbeeld zeggen. Wat fijn dat je zo'n lief vriendje hebt (elwin). Wie zijn nog meer je vriendjes. Of wat doe je met Elwin? Hoe ziet hij/zij er uit? Zoiets
Ok... maar wat nou als je een gestoorde oma in het plaatje zet die die fantasie gaat gebruiken op een slechte manier? Klinkt gek maar als mijn moeder het niet eens is met de dingen die ik doe met of voor de kinderen dan stuurt ze de fantasie van mijn dochter zodat ze omas kant op gaat. En als oma dat op die manier kan dan kan iedereen dat denk ik. En dat beangstigd mij. Maar het is dus verder wel normaal?
Ik heb dit gedeelte meerdere keren gelezen maar begrijp het echt niet. Sorry. Zou je dit nog kunnen toelichten?
Daar kan ik een heeeeeel lang verhaal van maken maar dan moet ik ver uitwijken naar een totaal ander onderwerp. Ik ben alleen bang dat mensen gebruik kunnen maken van haar enorm fantasievermogen of dat ze misschien dingen opvangt van volwassen gesprekken op bijv verjaardagen ofzo en hierover ook fantasieen gaat verzinnen. Misschien maak ik mij ook wel veel te veel zorgen om niks.
Ik denk dat je je veel zorgen maakt weet niet of dat om niets is. Wat betreft het manipulatieve gedrag van oma... dat is wel vervelend en als je dochter daar schade van ondervindt reden voor een gesprek. Als ze stiekem een snoepje krijgt terwijl jij dat niet zo leuk vindt... choose your battles
Dan zou ik oma maar even aanpakken Wat kinderachtig van haar zeg en gemeen om op die manier kinderen te manipuleren. Wat betreft de fantasie zelf; herkenbaar. Dat gebeurt hier ook. Er komen soms namen en situaties voorbij waarvan ik geen idee heb van het bestaan ervan. Vorige week las ik een boek met haar. Nou ja.. lezen.. het was een of ander boek van een merk kattenvoer met allemaal foto's van kittens erin. Geweldig natuurlijk. Dochterlief vindt het geweldig om ze zogenaamd uit het boek te plukken, op haar handje te zetten en te aaien en te knuffelen. Met alle gebaren die erbij horen. Dan smelt ik. Dan gaat ze slapen en dan liggen er zomaar vijf kittens naast haar op het kussen. Alleen eh.. 's morgens ben ik ze weer vergeten, maar zij niet. Daar kwam ik achter toen ik haar kamer in kwam lopen en zij me boos toesprak dat ik voorzichtig moest zijn, zodat ik haar poesjes niet plat zou trappen Gewoon lekker laten gaan, het kan geen kwaad denk ik zoals jij het nu omschrijft. Ik zou me inderdaad meer zorgen maken om betreffende oma.
Oma is niet aan te pakken. Langzaamaan meer afstand creeeren is de enige mogelijkheid. Met die fantasie zal het dan vast wel goed komen hihi.
Het is volkomen gezond dat kinderen nog geloven in hun fantasie. Ontneem het je kind niet. Dat is een gezonde ontwikkeling. Ga er gedeeltelijk in mee. Mijn dochter had pas geleden een dek beeldig hondje mee op de brommer prima. Die ging gewoon mee. Voor sommige kinderen is fantasie de manier om zich geestelijk te kunnen ontwikkelen ze spelen bepaalde dingen na en worden hier wijzer van. Mee in gaan niet afwijzen ook niet. Ga er niet te veel op in maar accepteer dat ze fantasie hebben. Stel ze slaan deze periode over alle kinderen hebben het ene kind spreekt er wel over en het andere kind houd het voor zich zelf. Weet zeker dat het te maken heeft met een geestelijke rijping.