Oh ik word helemaal naar van je verhaal, zo herkenbaar Wbt het bed, rolstoel, douchestoel ed, je kunt alles lenen van de thuiszorgwinkel! Ik ben bij mijn eerste zoon met 37+6 ingeleid vanwege mijn bekken, maar het ging niet over. Pas na een maand of 4 kon ik weer lopen... Bij mijn jongste zoon wilde ik niet ingeleid worden omdat ik heel graag een natuurlijke bevalling wilde. Ik ben toen met 40+5 bevallen en daarna ging het pas weg toen ik half jaar later de diagnose reuma kreeg en arcoxia voorgeschreven kreeg. Ik heb bij de laatste ongeveer een jaar in de rolstoel gezeten en half zittend geslapen omdat ik niet meer kon liggen. Ik wil heel graag nog een keer zwanger worden, maar je snapt: ik ben heel erg bang. Wat mij goed geholpen heeft ook is acupunctuur. Dat ga ik de volgende keer meteen weer doen, nog voor de pijn begint. En wbt de baas van je man, wat een griezel. Ik kan er echt slecht tegen wanneer mensen zeggen dat het erbij hoort, vooral mannen die het nooit zullen ervaren hoe vreselijk het is!! Of vrouwen die zelf fluitend hun zwangerschap hebben doorlopen. Het is echt heel zwaar, ik kan er nu, jaren later, nog om huilen als ik eraan terug denk. Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat je snel hersteld na de bevalling.
Ja hoor, je kan gewoon een bed huren bij thuiszorg. Dames die op zolder slapen bijvoorbeeld moeten ook een bed in de woonkamer zetten. Wat betreft hulp, wat naar dat er niemand wil helpen! Ik heb wel gemerkt dat je niet moet wachten tot mensen het zelf aanbieden maar echt moet vragen als je hulp nodig hebt. Je kan niet van andere mensen verwachten dat zij jouw pijn voelen. Als je alleen maar zegt dat je het zwaar hebt dan kunnen mensen daar vaka niet zo veel mee want dat zegt elke zwangere vrouw wel. Durf echt om hulp te vragen van de mama's op school en zeg ook dat je nu geen speeldate kan organiseren maar dat hun kindjes van harte welkom zijn als jij na de bevalling weer op de been bent! Ik zou ook eens langs een kd en naschoolse opvang in de buurt gaan, de crisis daar is nog in volle gang en misschien hebben zij wel de ruimte om je kinderen enkele dagdelen op te vangen. Na de bevalling komt dat je herstel ook ten goede. Het kost geld maar het is tijdelijk. Overigens zijn zorgverlof en calamiteitenverlog wettelijk vastgelegd, een werkgever kan dat niet zomaar weigeren.
Yes!!! Bed word morgen geleverd samen met een rolstoel! Eerste 26 weken kosteloos maar goed,zo lang hoef ik er niet in Gaat om de tijd tot ik ga bevallen en de kraamweek en eventueel na de kraamweek en daarna gaat het weer weg. Vanaf morgen slaap ik dus in de nacht beneden,in een hoog-laag bed. En de rolstoel gaat zorgen dat ik weer meer buiten kan komen,dus weer wat vrijheid! Vond het wel raar om het aan te vragen omdat ik in mijn belevenis hele andere ideeën heb bij een bed in de woonkamer... (Oma,Opa...en die waren terminaal ziek dus wil mijn bed beneden wel een beetje inrichten als zwangere!!!) Maar dit geeft mij al zoveel rust,kan gewoon liggen en bij de kindjes zijn ook al is mijn man thuis. Kan ik gewoon beneden liggen en lekker knuffelen en knutselen met de kindjes. Nu lag ik steeds boven als mijn man thuis kwam,en dat is zooooo saai Mijn man heeft nog geen gesprek gehad met zijn baas want zijn baas heeft (opeens??) geen tijd... Elke keer als mijn man hem aanspreekt moet zijn baas opeens weg... Super irritant want dat is nog het enige punt dat overblijft. Hij wil graag thuis werken,en de dingen doen die ik niet kan doen. Bedrust is echt een must omdat de gyn (die ik net overigens nog gesproken heb) echt wil dat ik zoveel mogelijk rust neem en mijn bekken zo min mogelijk belast omdat het al zo ver is met de pijn dat ik echt zoveel mogelijk energie moet opsparen voor de bevalling en daar herstel van. Maar die eikel van een baas..... Als die vent eens niet zo dwars deed dat was het opgelost en konden we gewoon de laatste (ongeveer) 11 dagen dat ik zwanger ben nog rustig doorkomen,de laatste dingen regelen voor de baby en afronden. Nu kan dat alleen in de weekenden eigenlijk en in de avonden wat allemaal stress geeft. Ben in staat zijn baas te mailen maar dat doe ik niet want wil niet dat mijn man daardoor ellende gaat krijgen daar en zijn baan wil en mag hij echt niet verliezen want dan valt er een groot inkomen weg en dan hebben we denk ik wel een probleem erbij!!! Mijn vader was nog even op bezoek om te kijken hoe het ging met mij. We kregen het er zo over en hij zei al: Ik zou echt met alle liefde de kinderen willen opvangen waar nodig maar dat gaat echt niet lukken qua gezondheid. Mijn vader is hartpatiënt en hij vertelde mij net dat hij merkt dat het weer erg achteruit gaat met hem. Moet zeer binnenkort weer naar de cardioloog en hij heeft al een open hart operatie gehad wat kantje boord was en er komt hoogstwaarschijnlijk een nieuwe open hart operatie. Was even flink schrikken toen hij mij dat net zei! (Ook dat er nog bij!) Mijn moeder springt al bij waar ze kan maar die werkt fulltime in de zorg met zwaar verstandelijk gehandicapten dus zware baan + daarnaast zorg voor mij en de kindjes... Het is voor haar ook erg zwaar. Vind het zo vreselijk dat ik nu opeens zo vreselijk afhankelijk ben en er gewoon geen hulp voor mij en de kinderen is. Thuiszorg geinformeerd maar die zeggen ook dat tegen de tijd dat het rond zou zijn en iemand kan komen ik al voorbij mijn kraamweek zal zijn en het wellicht niet eens meer nodig zal zijn. Dus dat schiet ook niet op... Kdv ook gebeld en daar is een lange wachtlijst,gastouders zitten hier ver weg (leuk in een dorpje wonen tegen de polder aan....) en de gene die ik gebeld heb die hier in de buurt zitten (zijn er 2) die zitten vol en komt voorlopig ook geen plaats vrij. Dus op dat vlak zit ik echt met mijn handen even in het haar want het ene is opgelost maar het andere krijgen we maar niet opgelost
Ik zou de cao van je man er nog eens goed op naslaan en kijken wat er mogelijk is. Bedrust voor je vrouw is misschien een reden voor calamiteitenverlof, maar zeker voor zorgverlof! Of in het uiterste geval gewoon ziekmelden, want ik kan me voorstellen dat hij ook niet lekker kan werken als hij weet dat jij thuis zo in de knoop zit. Vanuit die ziekmelding kan hij dan aanbieden om thuis wel wat werkzaamheden te doen. Het is niet helemaal netjes, maar daar maakt zijn baas het nu wel zelf naar... En misschien kan je huisarts nog iets voor je beteken qua crisisthuiszorg?
Of toch vast vrij nemen, het is niet leuk dat hij er vrije dagen voor moet opnemen maar dan toont hij wel zijn goodwill. Dan kan hij misschien wat terugwinnen door te werken als de kraamzorg er is (ik denk dat je er ook vanuit mag gaan dat je maximaal indicatie krijgt,na de bevalling zal het niet meteen over zijn!) WEl fijn dat je straks een bed en rolstoel hebt, dat zal al veel verschil maken. Sterkte met de laatste loodjes!
We gaan door voor die zorgverlof en hij zit er nu ook heel sterk aan te denken om dan maar te liegen... Niet de beste manier maar wat moeten we anders? Hij zal gaan zeggen dat ik opgenomen ben met pijn en ik daar zal moeten blijven tot ik 37 weken ben en ingeleid ga worden. Hij is nu moed bij elkaar aan het rapen want zijn baas gaat dit zoooo niet tof vinden maar het is echt niet anders. Ik ben na vanmiddag direct moeten stoppen ook met de pijn medicatie want ik ben wel zo ziek geworden van de bijwerkingen. Heb mijn longen uit mijn lijf gespuugd en was echt even helemaal de weg kwijt. Gyn gebeld en die zei al meteen dat ik direct moet stoppen en nu echt bed rust moet gaan houden om zo de pijn onder controle te houden en alles buiten huis met de rolstoel te moeten doen. Komend weekend moet ik weer een nachtje komen slapen in het ziekenhuis op de slaapprik die gelukkig ook de pijn wegneemt en het slaapmiddel mij goed laat slapen. Dus ik moet het nu zonder de pijn medicatie doen (morfine pleisters) en het weer gewoon met paracetamol doen en dan de slaapprik in het ziekenhuis. Maar het geeft mij onwijs veel power dat ik steeds dichter bij de 37 weken kom. Ik tel de dagen nu echt af en als ons kleinste meisje geboren is dan knuffel en kus ik haar plat hoor haha. Zo blij dat ik het allemaal voor haar gedaan heb en dat dat het herstel kan beginnen. Nog even....Nog heel even.... Deze dagen moet ik gewoon volhouden en daarna is het volop genieten geblazen van ons meisje! Ik weet dat het niet meteen over zal zijn wat mijn bekken betreft maar we hebben al geregeld dat ik maximale uren kraamzorg krijg. We hadden minimale uren omdat het al die tijd wel ging,het was nog te doen maar nu niet meer en we kunnen de kraamhulp dadelijk HEEL goed gebruiken om allemaal weer wat rust te krijgen. De rolstoel zal mij meer mens maken doordat ik weer verder kan komen dan de tuin,gewoon lekker er even uit naar de speeltuin als mijn man er is met de kindjes,zo kan ik toch nog optimaal genieten van hun ook. Voel mij nu echt een waardeloze moeder omdat ik nu echt niks kan met hun,huil er elke avond als ik in bed lig om omdat ik weer niks met ze heb kunnen doen. Niet naar buiten kunnen,niet een ommetje maken,niet een ijsje mee kunnen halen met mooi weer omdat ik niet mee kan lopen etc... Straks kan ik die mogelijkheid weer,dan wel met rolstoel maar het boeit mij echt niks. Dan kijken mensen mij maar na want dat zal zeker gebeuren maar ik kan tenminste wat gezelligs mee doen met mijn gezin. Voel een beetje positiviteit omhoog komen en hoop dit zoooo vast te houden!!! Maar ik kan het pas echt vast houden als mijn man zover is om tegen zijn baas te zeggen dat ik opgenomen ben. Kon ook kiezen trouwens vandaag voor een ziekenhuisopname en dan daar bedrust en met de rolstoel uit bed. Maar ik heb vanaf morgen de optie om dit thuis ook te hebben. Alleen ben ik dan wel bij mijn kindjes die ik dan niet hoef te missen en bij mijn man die ik dan niet hoef te missen. Dus heb gezegd dat zeker eerst zo te willen proberen omdat ik in het ziekenhuis liggen tot 37 weken gewoon lang vind en ik lig na de bevalling al 2 dagen op de kraamafdeling omdat de gyn voor alle zekerheid de baby wel in het ziekenhuis wil hebben voor 2 dagen. Gelukkig wel bij mij op de kamer maar heb immers toch morfine binnen gehad en de slaapprikken die ik nu krijg in het ziekenhuis 1x per week. Mocht er in de eerste 2 dagen van ons meisje wat zijn dan zijn ze er gelijk bij,mocht ze bv moeilijk drinken oid. Oh en heb de mail gehad van de thuiszorgwinkel en morgen tussen 13.30 en 16.30uur worden mijn bed,rolstoel en douchekrukje geleverd!!!! Kan niet wachten tot het hier staat!!!! Klinkt heel stom maar dat geeft echt zoveel rust en een last die van mijn schouders valt. Nu alleen zorgen dat mijn man vanaf morgen hier is!
Dank je voor je link @MI87 ! Zal deze zo eens doormailen naar mijn man. Vandaag rond 12.00uur heeft hij een gesprek met zijn baas. Gisteren heeft mijn man de knoop doorgehakt dat het gewoon klaar is dat ik elke keer tegen de pijn moet opboksen en gewoon niet aan de rust toe kom omdat zijn baas het vreselijk onderschat. Mijn man heeft hem gisteren avond nog gebeld en gezegd dat het nu zo erg is dat ik een bed en rolstoel geleverd krijgen van de thuiszorg omdat ik de trap nauwelijks meer op of af kom,ik niet meer buiten een frisse neus kan halen omdat lopen niet te doen is. Toen zijn baas dat hoorde (wat mijn man hem ook op het werk al verteld had,maar nu zat ik erbij toen mijn man belde en hoestte expres even een paar keer zodat zijn baas mij hoorde ) leek er opeens wel tijd te zijn vandaag voor een gesprek om te kijken wat zijn baas kan bieden qua thuiswerk. Mijn man zei ook duidelijk aan de telefoon dat hij het zo langzaamaan zat begint te worden dat hij steeds op het werk verwacht word en het liefst nog moet overwerken van zijn baas en ik met heel veel pijn de kinderen verzorg (wat ik met liefde doe maar soms sta ik te janken van de pijn terwijl ik niet kleinzerig ben) En dat mijn man gewoon zo weinig kan betekenen voor mij. Voorbeeld was gisteren middag. Ik had dus een morfine pleister geplakt in de ochtend wat ik moest proberen voor een paar dagen (tot vrijdag/zaterdag) om te zien wat het qua pijn met mij deed. Ik ben al onwijs huiverig voor medicatie in de zwangerschap maar met zoveel pijn probeer je werkelijk van alles. Maar helaas werd ik stront ziek van de morfine en heb ik mijn hele maag inhoud eruit gegooid en ik bleef maar overgeven. Uiteindelijk raakte ik gewoon echt in paniek want kreeg er pijnlijke harde buiken bij,was alleen met mijn 22 maanden oude dochtertje die ook wakker was en stond te huilen want die wist niet wat ze hoorde Ik jankend bij de wc pot... Toen ik uitgespuugd was en bijgekomen was ben ik direct de gyn gaan bellen en gelukkig was hij er en zei ook dat ik direct moest stoppen met die pleisters. Dus die pleister er af gehaald en weg gegooid helemaal onder in de kliko zodat niemand erbij kan (in een rol wc papier en een plastic zakje er omheen want vind het link spul!) Mijn man heb ik huilend opgebeld dat ook de optie van de pleisters weg viel omdat ik er zo ziek van werd en hij wou direct naar huis om mij te helpen. Maar hij mocht gewoon niet weg en als hij zou gaan alsnog zouden er gevolgen zijn voor hem en zijn baan... Hij kreeg nog te horen: Of je kiest voor je baan,of voor je gezin. Welke malloot gaat dat nou zeggen?!?!?! Ik heb tegen mijn man gezegd dat ik het nog wel zou redden dat hij thuis was mits iemand de kindjes naar huis kon brengen van school en de juf van mijn jongste heeft mijn 2 kindjes thuis gebracht,schat van een vrouw!!! Gelukkig begon ik in de avond weer op te knappen (geen pleister meer en ik knapte weer op),kon weer eten en binnen houden en ben daarna op een tuinstoel een heerlijke douche gaan nemen. Daarna in bed gekropen en serie's liggen kijken om zo mijn rust te pakken.(dit allemaal toen mijn man al weer thuis was uiteraard) Maar goed,mijn man heeft direct zijn baas gebeld toen de kindjes op bed lagen en mijn man was echt lichtelijk pissed op zijn baas. Hij hield zich in want mijn man stond op ontploffen! Hij heeft zijn baas zelfs uitgenodigd om eens een avondje na het werk hier op de koffie te komen zodat zijn baas met eigen ogen ook kan zien hoe het dus nu is. Ik vermoed dat zijn baas het allemaal erg onderschat (heeft) en omdat mijn hem uitnodigde om zelf maar eens te komen en te zien hoe het echt is het toch wel doordrong dat het iets is wat serieus is. Dus om 12.00uur ongeveer heeft mijn man een gesprek met zijn baas en ik ben echt zenuwachtig!!! Ik zei nog tegen mijn man: Als het echt ellende gaat opleveren en spanningen gaat geven zowel daar als hier dan moet je gewoon blijven werken tot de bevalling.... Maar dat wil hij absoluut niet. Hij zei zelfs al: Als mijn baas tegen werkt dan is het gewoon de grootste l*l op aarde en dan wil ik er niet eens meer voor werken. Gezin en gezondheid gaat voor alles en niks of niemand die daar als buitenstaander wat over te zeggen gaat hebben. En dat gaat hij ook zeggen bij zijn baas straks. Echt,ik ben zo nerveus!!! Hoop gewoon dat hij thuis kan werken en kan helpen en zijn baan kan behouden zonder toestanden. Over 10 dagen gaat de inleiding ongeveer beginnen dus het zijn gelukkig geen weken waar zijn baas over kan zeuren. (Intussen,tijdens dit typen heb ik hem die link van @MI87 hem gemaild en die gaat hij erbij gebruiken! ) Wat zijn voorstel gaat zijn is de laatste 10 dagen,desnoods onbetaald,zorgverlof en daarna zijn 2 weken vakantie die hij opgenomen heeft voor de kraamweek en de week daarna zodat ik al voor een hopelijk groot deel kan herstellen en straks weer gewoon mijzelf ben voor een groot deel! Ik zal laten weten hoe het gesprek tussen mijn man en zijn baas verlopen is. Duimen jullie rond 12.00uur???
Ik duim voor jullie! En weet je wat? Die baas kan de pot op! Of hij nu hoog of laag gaat springen, ik denk dat je man gewoon moet kiezen voor jou. Klaar. Punt. Uit. Nu mag jij de laatste beslissing nemen. Powerrrrrrr
Mijn man zei gisteren nog dat hij gewoon hier wil zijn om te helpen en mocht zijn baas hem eruit knikkeren mijn man zich er bij neer legt en hij echt wel een andere baan vind,al word het putjes schepper zei hij Van alle markten thuis die man van mij whahaha. Maar zonder gekheid,het is gewoon absurd dat het zo moet. Hij kaart dit al weken bij zijn baas aan en zijn baas vind dat het allemaal wel zal moeten lukken zo. Als mijn man eerder bv halve dagen had kunnen werken had het misschien niet eens zo ver gekomen met mij dat ik aan bed gekluisterd ben en aan de rolstoel gebonden ben. Ik ben echt mijn grenzen zo vaak over moeten gaan door zijn baas die het allemaal wel mee vind vallen. Die man kent mij niet eens!!!!! @MaBaD Ik doe mijn best rustig te blijven maar ik loop nu al met mijn jongste tegen dingen aan die ik gewoon niet meer kan doen. Haar optillen gaat echt niet want dan zak ik echt door mijn benen heen van de pijn en ze is nogal een mama plakkertje maar zeg eens tegen een kindje van 22 maanden dat mama niks kan... Voel me nu echt een mama van niks... Gelukkig haalt mijn vader de 2 oudste uit school en gaan ze vanmiddag naar mijn ouders toe en blijven ze daar eten. De jongste doet nog een dutje in de middag en dan heb ik even wat rust tot ze van de thuiszorg komen om het bed en rolstoel te brengen. Zodra dat bed staat,dek ik die op een slakkentempo op en dan is die klaar voor gebruik...
Nee ik snap het!! Maar bedoelde ook rustig blijven, in je hoofd tot (na) 12en! Gelukkig heb je wel een kanjer van een man als ik dat zo lees!
Jeetje wat een verhaal en wat een ontzettend harteloze baas heeft je man zeg! Zal heel hard duimen dat het gesprek goed verloopt!! Wat betreft de bi, dat heb ik bij mijn eerste zwangerschap ook heel erg gehad en als ik je een advies mag geven, zou ik toch ook echt nog thuishulp gaan inschakelen voor na je kraamtijd. Bij mij heeft het echt nog heel lang geduurd voor ik weer iets in huis kon doen en zeker met ook nog een ks erbij (had ik ook) moet je het echt niet onderschatten. Heeeeeel veel sterkte nog in ieder geval!
Ben erg benieuwd hoe het gesprek om 12u is gegaan? En hoe gaan jullie nu verder met de laatste loodjes? X
Hij heeft gisteren een super goed gesprek gehad wat wel goed aansluit op het gezin qua oplossing! Ik ben zoooooo blij!!!! Wat een last valt er dan van je schouders zeg! Ik had mijn man een foto gestuurd toen het bed geleverd was en die heeft hij aan zijn baas laten zien. Die schrok wel en wist niet dat het zo erg was qua pijn bij mij. Nu is het zo geregeld: -Opstaan en kids aankleden,opfrissen (kleden zichzelf aan gelukkig) en ik doe dan hun haar enzo... Mijn man brengt ze dan naar school en komt nog even thuis om de jongste aangekleed en opgefrist en wel naar beneden te brengen. Dat gaat ook goed want de jongste is heel makkelijk en komt lekker bij mij op bed spelen en filmpjes kijken Mijn man gaat dan even naar zijn werk. -Rond 12.00uur is hij weer thuis en ik zorg dat de jongste haar lunch gehad heeft en hij kan haar dan verschonen en naar bed brengen en kan nog even hier blijven. Rond 13.00uur gaat hij weer even naar de zaak. -Om 15.30uur haalt hij de kids op en als hij het redt qua tijd mij en de jongste ook zodat we de kids samen van school kunnen halen. Ik in rolstoel mee haha en de jongste stapt zelf mee of op schoot en dan daarna even lekker een wandeling maken zodat ik ook lekker buiten kom en kan en niet hele dagen op dat bed lig en heerlijk weer buiten kom,in ieder geval verder dan de tuin haha. Mijn man blijft overigens na 15.30uur ook gewoon thuis zodat hij zich kan richten op de kindjes daar waar ik het niet kan. Ik vind het echt een hele fijne oplossing zo! Zo komen we de dagen wel door en het is bijna weekend dus komt helemaal goed. Zaterdagavond word ik in ieder geval een nachtje opgenomen voor de slaapprik zodat ik pijnloos kan gaan slapen. Morgen weer controle bij de gynaecoloog om te zien of ons eigenwijze baby meisje nog in stuit ligt of niet. Want anders word er een keizersnede ingepland Ligt ze goed dat word er gekeken wanneer ze mij ongeveer willen gaan inleiden!!! Komt nu zooooo dichtbij!!!! Maar met de rust die ik nu heb komt het goed! Heb er weer alle vertrouwen in!!!!
Fijn dat er toch een oplossing is gekomen!! Hopelijk kun je zo de laatste paar weekjes nog even wat krachten opsparen.
Top geregeld zeg ik dan toch! Blij dat jij je er ook opgelucht onder voelt. Aftellen naar de laatste loodjes!X
De oplossing die er gekomen is,is echt zo fijn! Goed te doen zo! Gisteren weer op controle geweest bij de gynaecoloog en volgende week gaat het ergens D-DAY zijn!!!!! Inleiden is een feit en al zo snel Vanavond weer opname ziekenhuis voor nachtje slapen op een prik en volgende week nog een keer en dan de dag er op inleiden!!!! Wwhhaaaa ik vind het zoooo spannend!!!
Zo kijk eens aan! Hopelijk heb je een beetje bij kunnen tanken op die prik en volgende week ook zodat je klaar bent om te bevallen! Ik zelf ben afgelopen donderdag bevallen..onverwacht... een spoedkeizersnede. Binnenkomst ziekenhuis 13.23 uur en geboorte 13.53 uur. Ik heb om 13.38 uur mijn man nog gebeld maar die was te ver weg om erbij te zijn. Probeer van de laatste loodjes te genieten en volgende week kan je lekker knuffelen met je beeb!! Liefs