Gisteren gingen wij naar de 2de echo totaal onvoorbereid op slecht nieuws. En meteen toen we baby in veeld kregen zag ik dat er geen hartje klopte. Wat een enorme klap. Je wereld stort even in. Vruchtje was 8,5 week. Nu moet ik dus wachten op de miskraam en heb afspraak voor dinsdag en dan bespreken we of ik pillen of curretage wil. Ik denk dat ik maar meteen curretage wil. Ik ben vandaag niet gaan werken maar ga morgen wel weer denk ik. Ik moest wel van mijn gyn meteen komen naar ziekenhuis als het zou beginnen. Weet eigenlijk niet eens waarom misschien omdat ik bliedverdunners gebruiken. Pffff en dan vraag je je af wat betekend het kunnen wij wel nog kindjes krijgen met mijn aandoening. Moeten we niet blij zijn met 1 gezonde baby . We gaan onze kinderwens nu op de laag pitje zetten en hopen ooit in de toekomst nog baby in onze armen krijgen. Oh oh wat zijn we hier kapot van.
Heel veel sterkte! Ik zit momenteel ook in een miskraam. Mijn voordeel dat mijn lijf het er zelf uit werkt, al zal ik blij zijn als het klaar is. Ik snap je angst. Ik heb dan wel een gezond lichaam maar nu 2 miskramen en dat maakt onzeker. Hoop dat je het snel een plekje kan geven
Dank jullie wel. En nog vraag ik me af lag het niet aan die paar kilotjes overgewicht of koffie op het werk. Of aan die lange dagen dat ik maak was mijn lijf niet te moe. En misschien een domme pech. Ik hoop nu dat het vanzelf komt kijk best wel tegen curretage op.
Sterkte meid.... Snap dat je jezelf van alles gaat afvragen maar helaas gebeurt dit. Behoorlijk oneerlijk Neem je tijd om te bedenken wat je wilt. Een mk is moeilijk maar kwa verwerken vond ik het fijn om het mijn lichaam te laten doen. Doe gewoon even rustig aan en kijk wat je wilt doen, je hoeft niet gelijk te beslissen.. Sterkte hiermee
Hey, ik snap dat je van alle vragen begint te stellen maar doe jezelf dat niet aan. Ik deed dat in het begin ook en das volkomen normaal. Hoop met je mee dat het vanzelf gaat, bij mij heeft het 4 dagen geduurd eer het op gang kwam. Neem de tijd om dit te verwerken en praat erover wanneer je wil. Veel sterkte!
Je hebt er zelf niks aan kunnen doen. dat je jezelf verwijten maakt is logisch. Ik heb dat ook de eerste keer gedaan. Je zit in een rouwproces en daar komen deze gevoelens ook bij kijken. Praat er over met de dierbaren om je heen. En misschien dat een gesprek met de vk ook fijn kan zijn?