Lieve mensen, Ik moet volgende vrijdag 7 december een laparoscopie ondergaan. Voor het eerst in m'n leven een operatie, narcose... Ik zie er heel erg tegenop en ik hoop dat jullie mij wat gerust kunnen stellen of in ieder geval met info me kunnen steunen. Ik ben normaal niet zo bang uitgevallen maar ik wil het eigenlijk helemaal niet. Ik had gehoopt zwanger te raken voor dit maar helaas is dat niet gelukt. Wij zijn nu 1,5 jaar bezig en ik ben 2 weken geleden 37 geworden dus de tijd schiet ook lekker op..... Ik ben bang voor de narcose en de controle te verliezen, bang voor complicaties, bang voor slecht nieuws en bang voor erge pijnen enz... Ik weet dat er meer mensen hier een topic hebben geopend over dit maar ik wilde niet in iemand anders zijn topic gaan zitten. Er is verder niets specifieks nog gevonden bij mij waarom ik nog niet zwanger ben. Ik heb een cyclus als volgens het boekje, mijn hormoonpercentages zijn uitmuntend en alles ziet er met echos prima uit. Het zaad van mijn partner is wat minder beweeglijk maar verder niet iets om druk over te maken. Ik heb verteld aan de gyn dat ik ooit, een jaar of 8 geleden een chlamydiainfectie heb gehad en daarvoor ben behandeld. Ze hebben geen antistoffen gevonden dus zei de gyn dat ik helemaal geen infectie heb gehad óf dat de antistoffen zijn verdwenen... Wist niet dat dat ook nog kon...? Maar voor de zekerheid dus deze laparoscopie. Ik ben dus min of meer overgehaald door mijn gyn en de meeste mensen uit mijn omgeving zeggen dat ik er voor moet gaan en dat het voor een goed doel is. En daar probeer ik me dan maar aan vast te houden... Maar ondertussen ben ik helemaal op, zowiezo door het verdriet van het niet zwanger worden), zo nerveus als wat en zou ik het het liefst af willen zeggen. Had het afgelopen week ook bijna gedaan. Ik hoop dat jullie me wat kunnen helpen zodat ik er wat beter mee kan omgaan en ik deze komende week doorkom. Het is heel suf, dat weet ik, voor mensen die het al hebben meegemaakt of voor iets anders zijn geopereerd...... Maar die narcose....die vind ik nog het meest eng. Je bent er zelf niet bij, dus kun je ook niets meer doen of aangeven... Ik hoop dat ik achteraf kan zeggen dat het reuze meevalt... Alvast dank voor het lezen van mijn gezeur en jullie eventuele reacties. Lieve groet, Daniëlle
Hoi hoi Ik ken het zelf allemaal niet dus kan je helaas geen hulp bieden met je vragen. Ik vind het heel vervelend voor je dat je na al die tijd nog niet zwanger bent. Ik wil je heel veel sterkte en succes wensen volgende week en hopelijk valt het mee. liefs wolly
Ik heb het ook gehad en was net als jij heel erg nerveus en zag er vreselijk tegenop. Achteraf is het behoorlijk meegevallen Na het wakker worden is je buik wat opgeblazen en zal het wat lastig aan voelen, maar de volgende dag voel je je al weer beter hoor De hectingen waren wat gevoelig, maar niet pijnlijk hoor Het valt echt mee meis. Kan het nu makkelijk zeggen natuurlijk omdat ik het al gehad heb. Maar achteraf ga je dit ook zeker zeggen Heel veel sterkte meissie...
Hoi Skyizthelimit, ik wil je hierbij even een hart onder de riem komen steken. Ik heb afgelopen juni een laparoscopie gehad en scheet ook 7 kleuren in mijn broek vantevoren. Achteraf helemaal nergens voor nodig geweest, maar dat is natuurlijk zo vaak. Bij mij was de kijkoperatie gewoon onderdeel van alle onderzoeken en mocht eerder gewoon niet met IUI starten. Was ook erg bang voor de narcose, maar meid, dat stelt echt niets voor. Ik was gezellig met de gynaecoloog aan het kletsen en de anesthesist stond tegelijkertijd aan mijn andere zijde (ik lag uiteraard toen al in de operatiekamer en vond het eigenlijk wel interessant om dat eens een keertje te zien) Ze zeiden je voelt nu een prikje in je hand en ga dan maar aan iets leuks denken. Vanaf dat moment kan ik me helemaal niets meer herinneren, ik werd pas weer wakker in de uitslaapkamer. Ze hebben vantevoren gezegd dat je naderhand een paar dagen last kon hebben van het gas dat je lichaam uit wil. Ik heb daar dus totaal geen last van gehad, het enige waar je wellicht wat last van hebt zijn de 2 wondjes, een in de navel en een boven je schaamstreek. De hechtingen kunnen wat irriteren, maar dat mag je absoluut geen pijn noemen! Ik ben een paar daagjes thuisgebleven van het werk en daarna gewoon weer aan het werk gegaan. Ik heb tijdens de operatie gelijk de HSG gehad oftewel het doorspuiten van de eileiders. In aug. hadden we alle onderzoeken afgerond en mochten we starten met IUI. Deze was gelukkig gelijk raak! Maak je dus niet al te druk, het valt allemaal best wel mee. Laat je niet gek maken! Heel veel succes en ik hoop dat je heel snel zwanger bent!
Hoi Danielle, Ik heb een laprascopie gehad in september en zag exact tegen hetzelfde op als jij. Ik was tot aan de operatie tafel aan het trillen en shaken van de spanning. Maar ik kan je zeggen: het valt reuze mee! Echt als iemand dat tegen me zei voor de ingreep dan dacht ik : yeah right...maar het valt mee. Waar ik zelf meer last van had is het wakker worden, velen schijnen dit een lekker gevoel te vinden...vergelijkbaar met high zijn. Ik wilde wakker blijven, maar mijn ogen vielen telkens dicht en ik wilde alleen maar slapen. Anyway, als je nog meer wilt weten laat maar even weten.
@Wolly: wat lief van je om me toch ff te steunen ook al ken je het zelf niet. Doet me goed. @ooievaar: dank je wel voor je lieve woorden. Ik hoop dat ik dat ook achteraf zal zeggen en meestal is dat ook zo. Op zich kan ik best wat pijn hebben (heb reumatische pijnen in rug en bekken dus ben wel wat gewend) maar het idee van het onbekende is denk ik wat het meest me zo bang laat zijn. Je woorden geven me moed! @draaimolen: Dank je voor je reactie en fijne uitleg. Ze zullen mij, of iig mijn eileiders, ook door gaan spuiten om te zien of het verstopt zit. Een heel gehannes dus met zo'n genarcotiseerd lichaam... En de anesthesioloog die ik sprak zei ook dat ik me mezelf niet gek moest maken. Maar ja, das makkelijker gezegd dan gedaan. Men zegt ook dat het lijkt of je maar een paar minuten hebt geslapen. Ik hoop gewoon dat ik er niet heel akelig uitkom. Misselijkheid vind ik zoiets naars! @smoeltje: Dank je voor je berichtje en ik zal waarschijnlijk zeker nog meer willen weten. Fijn dat je me wilt helpen hiermee. Het idee om volledig weg te zijn vind ik zo akelig. En wat gaan ze vinden en hoe zit dat met het zwanger worden. Dat hangt er allemaal van af dus dat is ook wat zo veel gevoelens en gedachten geeft. Als ze iets vinden, verklevingen en dat soort dingen, gaan ze niet meteen dat verhelpen toch? Mijn gyn zei volgens mij dat ze dan een 2e keer gingen opereren. Ze zeggen ook dat hoe akeliger je onder narcose gaat hoe akeliger je er ook weer uitkomt, is dat waar?
hoi Ik heb eind april de operatie gehad.Zag er ook tegenop hoor. Maar viel zo erg mee!Totaal geen last gehad van de narcose, heb heerlijk geslapen en geen last erna gehad. Enige wat minder is is dat gas wat een pijn in je schouder kan veroorzaken.Maar gewoon plat blijven liggen en laat je vertroetelen! Hechtingen stellen ook niks voor, heb alleen een beetje last gehad van de hechting onder m'n navel. Ik zou het de volgende keer zo weer doen die narcose!
Over die narcose gesproken; je moet voor je in slaap wordt gemaakt aan leuke dingen denken, dat deed ik ook..
Hoi ! Hier ook een ervaringsdeskundige die in mei 2007 een laprascopie heeft ondergaan. Ik ken je gevoelens erg goed die je schrijft en ik moet zeggen dat ik er ook behoorlijk last van heb gehad en erg zenuwachtig was omdat het voor mij ook de eerste operatie was die ik heb ondergaan! Achteraf is het goed dat wij dit onderzoek hebben ondergaan omdat bij mij in de eerste instantie niks is gevonden en uiteindelijk bleek ik toch een lichte vorm van endometriose te hebben die ze toen tijdens de kijkoperatie hebben weggebrand. Bij ons heeft mijn partner ook verminderde zaadkwaliteit waardoor in de eerste instantie alleen IVF mogelijk was. Uiteindelijk na een aantal testen mogen we nu toch eerst voor IUI gaan. We hebben 1 behandeling in eigen cyclus gedaan en vandaag zijn we begonnen met onze tweede IUI met hormonen, spannend dus! Uiteindelijk toen we met IUI begonnen bleek ik weer een boosdoener te hebben namelijk een poliep in mijn baarmoeder, die is toen in augustus verwijderd en de tweede keer was ik zelf ook veel rustiger en was ik zelf ook vlugger opgeknapt. Wat de eerste keer mij wel heel erg geholpen heeft is dat we erg goed in het ziekenhuis zijn opgevangen en dat de verpleegsters ook alle tijd voor ons maakte omdat ze merkte dat ik behoorlijk zenuwachtig was! Achteraf gezien heeft ons dat zeker geholpen! Waar je wel rekening mee moet houden is dat je de dagen erna rustiger aan moet doen zodat je even tijd hebt om te herstellen en je hebt toch ook een paar littekens die moeten genezen. Ik wens je verder heel veel sterkte toen en hoop dat volgende week alles mee zal vallen voor je! Moet je nog vragen hebben of zo dan hoor ik het wel! Wij zijn verder best wel open over onze kinderwens wat toch helpt dat je je verhaal kwijt kan en dat mensen begrip voor je hebben. Hier op het forum kun je ook goed je verhaal kwijt en zijn er ook mensen die in hetzelfde schuitje zitten! Nogmaals sterkte! groeten Mirjam
Ja, dat had ik dus ook.Ik maakte mezelf helemaal gek met allerlei waanidee-en.Wist ook 100% zeker dat ze iets engs zouden vinden en dat ik te horen zou krijgen dat ik nooit zwanger kon worden en nog engere dingen ...wil je niet weten allemaal. Ik heb de artsen helemaal gek gemaakt met mijn angsten en ze begrepen het gelukkig allemaal en stelden me constant gerust. Op de behandeltafel lag ik nog heel jolig grappen te maken met ze en was de sfeer heel ontspannen. Ik kreeg een prikje en ze vertelden me precies wat er zou gebeuren en wensten me welterusten. Daarna was ik bij en was het achter de rug. Ze hebben geen enge dingen gevonden en ( althans niet hetgeen waar ik bang voor was). Hersteloperaties verrichten ze daarna als het nodig is bij een 2de operatie. Ik heb waarschijnlijk afgesloten eileiders, dat weet ik 21 december zeker. Maar dat willen ze niet oplossen door een hersteloperatie...ben ik blij mee.
Hoi Skyizthelimit, Fijn om jouw topic vast te lezen. Ik moet namelijk ook een laparoscopie ondergaan. Dit zal nog wel even gaan duren want ze willen eerst een voorgesprek voeren en dit kon niet eerder dan 24 januari! Wel balen dus want zo wordt je nog zenuwachtiger..
hoi (even kijken of ik je nickname goed schrijf..) Skyizthelimit ik heb er zelf helemaal geen ervaring mee maar wil je alle sterkte toewensen! vervelend dat je er zo tegenop ziet. gelukkig zijn hier wat dames die er ervaringen mee hebben en zo als ik het lees valt het best mee! ik hoop dat jij dat achteraf ook kan zeggen. liefs rachel
hallo Skyizthelimit, Ook hier een dame, die nog nooit in het ziekenhuis gelegen had (nou ja niet dat ik me kan herinneren) en nog nooit narcose, nooit operatie niets, en ook ik was echt bang, heb nachten niet geslapen, gehuild en geschreeuwd voor de operatie thuis omdat ik zo onwijs bang was, maar op een moment kwam het besef als ik de kijkoperatie niet liet doen gingen we zeker geen kinderen krijgen, dus ik heb het gedaan, met het zweet overal. 's morgen melden in het ziekenhuis, kreeg een zware paracentamol (word je wat rustiger van, en sommige mensen gaan er al wat van slapen). Je krijgt een stom zieknhuisjasje (echt heel dom hahaha) een je bloeddruk wordt gemeten, dan ga je naar een voorkamertje en daar wordt je klaargemaakt zeg maar, dat zijn hele vriendelijke mensen en als je aangeeft dat je bang bent dan zullen ze je gerust stellen, daar krijg je je infuse. Vervolgens komt je gyno even hallo zeggen en daarna ga je naar de OK, je krijgt een middeltje in je infuse een kapje op en je wordt gezegd ga maar dromen over fijne dingen. En voor je het weet wordt je naam geroepen omdat je wakker gemaakt wordt, ik was voor die tijd zo bang maar achteraf vond ik het helemaal niet eng. Daarna goed op bed blijven liggen, neem wat slaap in het ziekenhuis, als je wilt plassen gaat er een zuster mee, want ze willen horen dat je echt plast, daarna krijg je wat eten, en als je je dan goed voelt mag je naar huis. Let op dat je thuis voldoende rust lekker op je bed gaat liggen en je laat vertroetelen want als je plat ligt dan gaat de narcose snel je lichaam weer uit. Ik ben vrijdag's geopereerd en maandag heb ik weer gewerkt, niet de hele dag want je bent de eerste week wel wat sneller moe door de narcose en daarna geen problemen gehad, vraag voldoende pleisters (gaaspleisters) mee in het ziekenhuis, daar krijg je ze gratis en bij de apotheek zijn ze mega duur! Succes komt allemaal goed ohhh ja tipje nog, doe een oude onderbroek aan daarna en neem maandverband mee, je kan een beetje bloeden of wat vloeistof (blauw) lekken, en dat krijg je niet meer uit je kleding. liefs debje
Ik heb 22 maart een laparoscopie gehad, bij mij dan ook een Leo behandeling en HSG. Ik kon al eerder terecht, maar wilde nog even afwachten, vond het toch wat eng. Dus toen ik had besloten het te doen, was dat al een beetje gezakt en ik had er echt zin in, een kans om misschien zwanger te worden! Al was ik wel een beetje bang voor de uitslag. Als jij het nu echt niet ziet zitten is het misschien een optie om het nog even te laten bezinken en een paar maanden later te gaan? Maar aan de andere kant, misschien wordt jij er alleen maar angstiger door, ik had die tijd gewoon nodig om aan het idee te wennen, vooral omdat ik dit voorstel van mijn gynaecoloog niet echt had zien aankomen. Ik vond het heel erg meevallen, ik was rond 8:30 aan de beurt en om 15:00 weer thuis, duurde wat langer omdat ik een beetje misselijk bleef. Daarna ging het herstel heel snel, ik heb de operatie op een donderdag gehad, vrijdag lekker in bed en op de bank gelegen, films gekeken, zaterdag boodschappen gedaan en langs Ikea en een vriend gegaan en zondag weer als normaal eigenlijk en maandag weer aan het werk. En nog veel beter: 10 dagen na de operatie een eisprong (door de Leo) en ook meteen zwanger! Ik weet nog wel dat ik superblij was toen de gynaecoloog aan mijn bed kwam om te zeggen dat alles er goed uit zag. Was toch mijn grote angst, dat het helemaal niet goed zou zitten van binnen. Maar zonder operatie kom je daar ook niet achter en het is toch wel belangrijk om te weten en vaak kunnen ze er ook wel wat aan doen. Succes! Liefs, Snoopy
Oh ja, ik hoefde niet te plassen voordat ik wegging, heb daarna na een week wel een middeltje van de huisarts gekregen voor mijn ontlasting die maar niet op gang kwam (was toen meteen opgelost gelukkig)... En in het ziekenhuis kreeg ik maandverband mee, had het maar 1 dag nodig, de rest met inlegkruisjes gedaan.
Fijn om dit topic te lezen, ik mag ook binnenkort een kijkoperatie ondergaan, ze hebben een cyste gevonden die eruit moet, en gaan gelijk de hsg behandeling toepassen. Hopelijk hou ik nog een gedeelte van mn eierstok over en vinden ze verder geen enge dingen. Moet zeggen dat ik ook heel erg zenuwachtig ben en ook nog nooit geopereerd ben. maar wat ik nu voor ogen hou en wat me rustig maakt is dat we dit voor ons toekomstige kindje doen, we geven de hoop niet op!
quote; ohhh ja tipje nog, doe een oude onderbroek aan daarna en neem maandverband mee, je kan een beetje bloeden of wat vloeistof (blauw) lekken, en dat krijg je niet meer uit je kleding. WHahaha, ik kreeg een sexy onderbroek van het ziekenhuis mee! 8)
Wat geweldig jullie reacties! Dat geeft me echt geruststelling en duidelijkheid over wat ik een beetje kan verwachten. @ Zara: Inderdaad ga ik proberen om aan leuke en fijne dingen te denken. Dat probeer ik al een paar weken als ik in bed ga liggen om te slapen want anders komen de zenuwen echt naar boven. Was bij jou alles in orde? @ Mirjam: Ik ben ook redelijk open over onze kinderwens maar mensen begrijpen het toch minder of eigenlijk niet als ze dit niet zelf kennen. Gelukkig kan ik er op m'n werk goed over praten en zijn ze ook erg lief voor me. Dat is heel erg prettig. Maar hier je verhaal kwijt kunnen en reacties krijgen van ervaringsdeskundigen is helemaal fijn! Sterkte en succes met jullie kinderwens en alles wat er bij komt kijken. @Smoeltje: Waarom weet je dat pas 21 december zeker? Moet je zo lang wachten op info? Of was het niet duidelijk geworden tijdens jouw kijkoperatie? En ze gaan het niet herstellen door een operatie? Hoe openen ze dan je eileiders? @Rach84: Wat lief van je om me sterkte te wensen terwijl je het zelf niet kent. Dank je wel! Maar ik zie dat jij cystes hebt gehad of nog hebt (?), hebben ze die niet weggehaald? En doen ze zo'n laparoscopie dus niet altijd standaard als men om onduidelijke redenen niet zwanger wordt in het begin? Succes met alles in ieder geval. @Elle en Annabuik: Jullie ook heel veel sterkte en ik hoop dat jullie je zenuwen beter onder controle houden! Inderdaad heel goed om hoop te houden en door te gaan. @Debje1976: Wat goed al jouw informatie! Helemaal super om te lezen. En zo fijn dat iemand het helemaal herkent... En was alles bij jou in orde? @Snoopy: Ik wist overigens al zo'n 3 maanden geleden dat ik deze laparoscopie moest ondergaan maar heb al die tijd er over nagedacht. Tenslotte toch de stap gezet om een afspraak te maken een paar weken geleden omdat je inderdaad toch duidelijkheid wilt. Ik zeg ook telkens tegen mezelf dat ik het voor de duidelijkheid doe en dat ik moét weten of het allemaal verder in orde is in mijn buik. En wat geweldig dat je meteen zwanger was! Wat heerlijk! Hoelang was jij al bezig om zwanger te raken? Alleen, deze laparoscopie moet in je 2e week van je cyclus gedaan worden, als ik mij goed herinner zei de gyn dat het na je bloeding en vóór je eisprong moet gebeuren. Nu heb ik een vrij korte en heel regelmatige cyclus, 25 dagen en is aanstaande vrijdag dag 11 en dus precies mijn eisprongdag! Dan loop ik deze maand dus een kans om zwanger te worden mis. Ik hoor van jullie dat sommigen diezelfde maand nog zwanger zijn geraakt maar die kans loop ik dus dan helaas niet. Raar toch dat het op mijn eisprongdag gebeurt. Misschien maandag toch even bellen of dit ok is. Wat denken jullie?
Hai skyizthelimit, bij mij moest het in de eerste 10 dagen gebeuren van mijn cyclus. Heel vroeg wordt natuurlijk een beetje een zootje met al dat bloed, morgen is geloof ik mijn 9e dag, en wordt ik geopereerd. Ik ben zo zenuwachtig, heb net al wat grote onderbroeken en maandverband gehaald na het lezen van dit topic. Hoop zo dat alles meevalt....
Heel veel sterkte morgen Annabuik! Ik duim voor je dat alles goed gaat en dat er goed nieuws is. Laat je wat weten? Ik denk aan je.