Mmmm een dilemma en ik wil het graag met jullie delen. Ik ben nu 25 weken in verwachting en we weten sinds week 18 dat we een meisje krijgen. Bij mijn zoon wilde we het niet weten, maar ivm grote kans op complicaties nu wel. Nu willen mijn schoonouders het liever echt niet weten. Mijn ouders ook liever niet, maar zijn wel nieuwsgierig en vragen al een paar keer of we het echt niet weten.. Mijn broers en zussen hebben aangegeven dat ze het wel graag willen weten als wij het weten en heb ik aangegeven dat als ik het om en nabij de 20 wkn weet ze het vast te horen krijgen omdat ik het wil vertellen.. Maar nu is het zover en nu geniet ik er wel van dat iedereen denkt dat er een jongen gaat komen terwijl ik beter weet. Maarr ik wil het ook wel graag delen.. Ook heb ik het gevoel dat ik niet wil dat iedereen het al weet, maar mijn ma zal het graag aan iedereen willen verkondigen als ze het zou weten.. Ookal zeg ik van niet. Over een 3 weken een verjaardag, dus nu onderscheid maken kan echt niet. Maar zal ik het na die verjaardag nu wel of niet gaan delen? Wie deed wat?
Wij hebben het wel gewoon verteld. Simpelweg omdat ik het toch niet voor iedereen verborgen kon houden en ik vond het ook niet fair om het voor sommigen dan wel verborgen te houden.
Ik ben ook altijd makkelijk geweest met het vertellen van het geslacht. Waarom ook niet. Kan je je baby ook echt aanspreken met hem/haar. Maakt het nog echter en hechter. Ook de kado's die ik krijg tijdens mijn zw, eerst was alles grijs, nu is alles roze Enkel de naam houden we voor ons. Dat is dan wel leuker om te vertellen na de bevalling. Hebben we toch nog iets nieuws te verkondigen op het kaartje
ik denk dat je zelf de keuze moet maken of je het wilt vertellen of niet; je kan nu eenmaal geen rekening houden met iedereen die het wel/niet wil weten, dat is niet te doen.
Deze (3e) zwangerschap is het de eerste keer dat we het verteld hebben. Is ook wel leuk hoor! Maar ik moet zeggen dat ik het ook wel erg leuk heb gevonden om het geheim te houden. Hilarisch om te zien hoe mensen aan het gissen zijn en elk woord van jou wegen en daar conclusies uittrekken. Nog leuker natuurlijk om expres wat verwarring te zaaien . Maar het had me niks uitgemaakt als ik me echt versproken zou hebben. Maar ik vond het dan wel prettig dat ik het wel kon vertellen aan anderen. Bijvoorbeeld als je hier op ZP meekletst met je mede-mama's to be die in dezelfde maand uitgerekend zijn, of op zwangerschapsgym of vriendinnen die wat verder weg wonen.
Bij mijn dochter wisten we het vanaf de 20 weken echo maar hebben het helemaal niemand verteld. En dat vond ik echt wel iets hebben, zo een geheimpje van ons samen en al het gespeculeer om ons heen. Dit keer hebben we het wel verteld omdat ik heel graag gericht spullen wilden kopen en de kamer wilde inrichten
Jaa goede redenen allemaal.. En het is inderdaad zeker aan ons. En erg leuk om al het gespeculeer te horen. Ik blijf het lastig vinden omdat ik zelf niet weet wat ik leuker vindt. Het voor mezelf houden of het toch vertellen.. Wil inderdaad ook graag het kamertje inrichten en de resultaten van het shoppen tonen, maar toch zegt iets in mij dat ik niet wil dat iedereen eral vanaf weet. Gewoon omdat ik zelf ook merk dat er al veel spanning vanaf is als ik weet wat er geboren gaat worden.. MAar voor die het niet verteld hebben, hebben jullie er erg veel moeite mee gehad met niet vertellen?
Wij hebben het al verteld met de 18 weekjes.. we waren zelf zo blij met het nieuws dat we het echt niet geheim konden houden. Oh, en het is handig met het kadotjes kopen voor ze Succes!!
Wij wisten met 17 weken dat we een meisje kregen, dit hebben wij niet verteld aan de familie. Sowieso vonden we de verrassing voor familie leuk, maar het was helemaal genieten omdat iedereen zeker wist dat het een jongen was! Daarom hebben we besloten het toch geheim te houden en het moment van bekendmaking na de geboorte was geweldig!
Als je het voor julie zelf willen houden moet je het niet vertellen en gewoon zeggen dat het een verrassing is. Bij mijn eerste wist iedereen dat we een jongen zouden krijgen. Bij de 2de heb ik het alleen mijn moeder verteld voor de rest wist niemand het. Ik had wel een irritante schoonzus die steeds maar riep het is een meid, nu moet het wel een meid zijn pfff.. maar goed.
Wij hebben het wel verteld. Meer omdat we zelf ook te nieuwsgierig waren. En omdat we wilde voorkomen dat we allemaal neutrale kleertjes/speeldingetjes krijgen. Naam houden we wel geheim. En dat is soms al lastig genoeg.
Wij hebben besloten om het niet te vertellen. En om ons niet te verspreken, spreken we tegen elkaar ook over hij, zij en het. Dat doe ik ook met de mensen die het niet weten. Lekker een beetje verwarring zaaien. Op een gegeven moment zat ik op mijn werk babykleertjes te kijken op i-net, zat toevallig naar jongenskleertjes te kijken maar dat was meer voor een vriendin die pas bevallen was voor een jongetje dan voor mezelf (wij krijgen een meisje) en nu denkt íedereen op mijn werk dus dat we een jongen krijgen. Ik kan alleen maar giechelen als ze het daarover hebben, wat hun vermoedens weer versterkt. En dat vind ik zo ontzettend grappig dat ik nog harder ga lachen. Ik vind het dan ook ontzettend jammer dat ik hun gezichten niet ga zien strakjes als het geboortekaartje daar binnenkomt! Wij hebben het overigens wel aan mijn ouders en schoonvader verteld. Ik wilde het mijn ouders graag vertellen want ik wil kunnen babyshoppen met mijn moeder. En dan is het lastig geheim houden. Mijn vader helpt met het verbouwen van het kamertje dus had hij het ook te weten gekomen. En dan is het wel zo eerlijk dat schoonvader het ook weet. Oja, en mijn beste vriendin kon ik mijn mond niet tegenhouden dus die weet het ook! Maar van deze mensen weten we ook wel dat ze het echt geheim houden. Ik vind het wel leuk, zo'n geheimpje...
Ik vind het voor ons geen optie om het voor ons te houden. Wij kunnen dat toch niet... hihi! We hebben het dus beide keren verteld. En anderen hebben niet de keuze of ze het wel of niet willen weten. Dat vind ik van de zotte! Als wij het willen vertellen, dan vertel ik het. Anderen hebben niet zoveel te willen, wensen, hopen en denken. Het gaat om ons kindje. Maar ja, volg je gevoel..! Vind je het leuk om te vertellen of niet?
Wij hebben het verteld, iedereen wist van ons dat wij het heel graag wilden weten. De enige die het niet weet is mijn vader. Die wil het echt niet weten, die wil het als een verrassing. Als hij een beetje goed opgelet heeft, weet hij het ook, want we hebben ons toch al vaak versproken (zeker het afgelopen weekend...) Als hij er voor de geboorte achterkomt is dat voor hem "vervelend", maar ga ik me er niet schuldig over voelen. Het floept er af en toe toch gewoon uit...