Aug 2012 mama's met bekken klachten/instabiliteit??

Hoi dames,

Ben eind augustus (2012) uitgerekend en heb sinds 12 weken zwangerschap al bekken klachten. Inmiddels is dat steeds erger geworden waardoor ik niet meer kan werken. Door de verloskundige ben ik doorverwezen naar een mensendieck therapeut gespecialiseerd in bekkenklachten. Verder ben ik inmiddels ook door een uwv arts gekeurd en mag ik niet meer aan het werk. Ik ben nu 18 weken zwanger en heb dus nog een hele lange tijd te gaan.

Zijn er meer augustus 2012 mama's met bekkenklachten of bekkeninstabiliteit?
Misschien is het fijn om er met elkaar over te kletsen aangezien we in het zelfde schuitje zitten en nog wel even moeten

 

Leuk dat ik niet alleen ben haha
Bij mij is de laatste dagen de pijn iets toegenomen en ik kan weer wat minder. Daar baal ik wel van. Want tot 24 weken nemen de hormonen nog toe en schijnt het dus nog steeds erger te kunnen worden zei mijn bewegingstherapeut. Dus ik hoop dat het niet al te erg meer wordt, want ik wil heel graag thuis bevallen, maar dat mag alleen als ik mobiel blijf.
Ik kan ook echt heel weinig, maar door thuis mijn eigen tijd in de delen is het wel te doen. Ik moet vaak rusten tussendoor, alleen liggen in stabiele zijligging helpt dan. Verder ben ik zo beperkt dat ik niet eens naar de supermarkt kan, bij het 2e gangpad kan ik al niet meer van de pijn. Heb jij het ook zo erg? Babyshoppen is er inderdaad niet bij, maar dat scheelt wel weer centen

Mijn man is echt een grote steun. Hij helpt met alles en is alleen maar dolgelukkig dat hij papa gaat worden. Dus dat is echt heel erg fijn. Van andere mensen krijg ik gelukkig tot nu toe best begrip. Ze nemen het wel serieus als ze zien hoe weinig ik kan, maar ik heb niet het idee dat ze zich ook echt voor kunnen stellen hoe het is.

Hoe kom jij je dagen door? En heb je steun van je partner?
Is dit jouw eerste kindje ook? Bij mij wel.

 

@Willow Natuurlijk! 7 September is toch bijna augustus Wanneer is het bij jou begonnen? En hoe ver ben je nu in de zwangerschap?

@LiLaLief Wanneer zijn de bekkenproblemen bij jou begonnen deze zwangerschap? En hoe ver ben je nu? Wat fijn dat je iemand hebt die je van de pijn af kan helpen. Hoe doet die osteopaat dat dan? Ik dacht namelijk dat het gewoon een kwestie was van spieren die het door de versoepelende hormonen niet meer aankunnen. Wat zet hij dan precies recht?

 

@Gold: Mijn man werkt ook fulltime, maar zijn werk is gelukkig heel vlakbij waardoor hij dan toch nog veel thuis is. Verder hebben we sinds twee weken een huishoudelijke hulp in huis genomen voor een uurtje per week. Dat haalt voor mijn man net de druk er wat af en dan ziet hij het huishouden ook weer zitten Zo te horen kan jij nog wel meer dan mij, ik hoop voor je dat het zo blijft! Ik kom mijn dagen door met ook internetten haha, tijdschriften of boeken lezen, studeren (moet nog mijn opleiding afronden voor de kleine er is) en creatief bezig zijn voor de kleine. Zo heb ik van fleece knuffeltjes gemaakt met de hand. En ga ik binnenkort beginnen aan een mobile voor boven het bedje. En natuurlijk ga ik ook met dit weer heerlijk in het zonnetje in de tuin zitten. Oh ja en verder kijk ik series zo tegen de avond als mijn man nog niet thuis is en ik niet meer weet wat te doen. Zo ga ik morgen beginnen met 8 seizoenen Grey's Anatomie, dus daar ben ik wel even zoet mee Al met al vermaak ik me dus wel, maar ik moet zeggen dit nog 5 maanden lang gaat me denk ik toch wel vervelen straks Maar ja, het is niet anders. Uit huis ga ik eigenlijk alleen samen met mijn man en dan ook echt gericht. Zoals bijvoorbeeld naar de bieb voor een lading nieuwe boeken Dan zoekt mijn man ook van te voren uit in welk gangpad we moeten zijn zodat ik ook geen meter teveel hoef te lopen, want het naar de bieb gaan op zich is al een hele belasting voor mijn bekken.

@LiLaLief: Ik ben benieuwd naar het resultaat bij de osteopaat. Ik wist inderdaad wel dat de boel iets kon gaan verschuiven, maar hoe kom je daar dan achter of dat zo is?

@alle dames: Hebben jullie je 20 weken echo al gehad? Ik moet nog 1 week en 2 dagen wachten. Wij willen heel graag weten wat het gaat worden, spannend!! Weten jullie wat het gaat worden of willen jullie het weten?

 

@Willow: beterschap!

@Hartogje: Bij mij werd het ook met de week erger, maar ik kon dus al met 12 weken niet meer werken. Ik heb geen zittend werk maar moet steeds lopen, dus vandaar dat het al vrij snel niet meer ging. Paracetamol pakken gaven ze ook mij als advies, maar doe ik niet. Dan haal je alleen maar een symptoom weg met een hoop troep aan medicatie, maar het brengt je nergens. Ik denk dat het niet slim is om gewoon door te gaan, want nu zijn we nog vroeg in de zwangerschap en alles wordt straks alleen maar zwaarder. Volgens mij kun je het wel degelijk erger maken. Door veel rust te nemen hoop ik dat ik er na de bevalling snel weer bovenop ben. Mijn bewegingstherapeut zegt dat ik wel alles mag doen maar zelf moet zoeken waar mijn grens ligt. Ik mag dus dingen doen tot het pijn gaat doen, maar de pijn moet na een tijdje rust nemen en op de zij liggen ook weer weg gaan. Als de pijn niet weg gaat heb ik teveel gedaan en dat mag dan dus niet want dat is niet goed. Inmiddels heb ik precies ondervonden wat ik wel en niet kan

 

@Hartogje: Dat scheelt al wel een hoop dat je zittend werk hebt. Mijn bewegingstherapeut zegt dat je bekken alleen rust krijgt wanneer je ligt en dan het liefst in stabiele zijligging. Dus zitten is geen rust voor je bekken. En lopen al helemaal niet. Het is dus logisch dat je zoveel pijn hebt na je werk, ook al is het zittend werk. Dat je vandaag pijn hebt van gisteren geeft denk ik aan dat je over je grens bent gegaan. Dus eigenlijk zou je vandaag zoveel mogelijk op je zij moeten liggen om de pijn te laten zakken. Toen ik net stopte met werken heb ik bijna een week op mijn zij gelegen om de pijn er uit te krijgen. Wel tussendoor af en toe lopen natuurlijk, maar zo lang duurde het bij mij. Dus ik was flink over mijn grens heengegaan. Nu ga ik om de paar uur even een half uur tot uur liggen en op die manier blijf ik de hele dag pijnvrij. Maar dan moet ik dus geen stomme dingen gaan doen zoals het huishouden of naar de supermarkt Want dan kan ik de rest van de dag plat. Ben ook heel benieuwd wat je fysio zegt. Ik zou advies vragen over wat je met je werk moet doen. Wat hij/zij denkt dat verstandig is. Ik ben niet bij een arboarts geweest, want het was bij mij eigenlijk vrij duidelijk dat werken geen optie meer was. Mede ook omdat er bij ons geen zittend werk is, dus dat viel direct af. Ze hebben mij gelijk doorgestuurd naar een arts van het uwv. Die heeft mij beoordeeld. Ze zei wel dat ze het nogal vroeg ik de zwangerschap vond, maar ja, ik kan het ook niet helpen. Verder moest ik wat bewegingen maken, zoals laten zien hoe ik iets op zou pakken. Om bij haar spreekkamer te komen moesten we echt een heel stuk door het gebouw lopen, en dat ging dus ook echt tergend langzaam bij mij. Dus het was wel zichtbaar voor haar dat ik het echt niet kon.

 

@Hartogje: ik heb ook al heel veel tranen gehuild tijdens deze zwangerschap. De eerste 11 weken was ik vreselijk beroerd, misselijk, compleet uitgeput, maar niet overgeven. Verder voelde ik ook emotioneel van alles gebeuren, ik kon wel tegen de muren omhoog kruipen. Elke dag dacht ik, haal me uit deze nachtmerrie! Ik heb geen moment gedacht, ik wil dit kind niet, maar ik heb continu gedacht ik wil niet zwanger zijn, kan dat kind niet per post komen of zo hahaha Maar ik hield mezelf op de been door te zeggen, na 12 weken is het over, dan begint het leuke gedeelte. En na 11 weken was alles al over, dus ik was helemaal blij, te vroeg dus... Want toen kwamen de bekken problemen. Ook nog eens vlak voordat ik op ski vakantie zou gaan waar ik hard aan toe was. In het begin vond ik het allemaal heel eng want ik wist niet wat ik er mee moest, hoe het met werk moest enzo en ik was ook bang dat de baby er last van zou hebben. Toen eenmaal de diagnose er was en ik te horen kreeg dat er de rest van de zwangerschap ook geen verbetering meer zou komen, eerder verslechtering door toename hormonen, toen zakte de moed me in de schoenen. Heb toen echt een week of 3 alleen maar gehuild, me depri gevoeld en ik vond het zo oneerlijk dat ik dit kreeg. Ik wilde het totaal niet accepteren dat ik thuis moest zitten vanaf nu. De omslag kwam toen ik bij de verloskundige het hartje voor het eerst hoorde. Toen ging er echt een knop om bij mij. En het klinkt misschien raar, maar ik geniet nu van mijn zwangerschap en denk maar zo, het kan allemaal nog veel erger Ik mag blij zijn dat er leven in mij groeit, want dat is een prachtig iets. Hoe durf ik te klagen hahaha

Hmmm hoe de pijn voelt... Het begint meestal met mijn rechter bilspier die klem lijkt te zitten en mijn stuit die pijn gaat doen. Als ik dan door ga dan gaan alle botten in mijn bekken pijn doen en krijg ik steken in mijn schaambot. Ik zak dan ook door mijn rechter been en kan dan niet eens meer omhoog komen van de bank. Dus dat is niet goed hahaha. De pijn in mijn botten voelt inderdaad als een heel beurs gevoel. Zelfs op de fiets zitten is nu te hard voor mij, het voelt dan alsof ik op een steen zit. Ook voelt het alsof je benen heel moe zjin, alsof ze een marathon hebben gelopen of zo. De hele onderste helft werkt gewoon niet meer mee. Ik zeg tegen mijn man altijd ik heb weer botjesmoes Alsof iemand moes van mijn botten heeft gemaakt, zo zacht voelt het voor je gevoel, het lijkt alsof het niks meer kan hebben. Ook als ik soms loopt dan kraakt het echt. Best eng is dat.