Mijn man begrijpt me niet!

Als ik heel eerlijk ben... vind ik jou man nogal hard voor jou.. Ik zou er toch nog eens met hem over praten..
Qua werk snap ik jou wel.. Ik heb zelf ook alles gegeven voor mijn studie, en dan wil je toch liever niet achter de kassa belanden met allemaal studenten (niks tegen studenten verder, maar hun hebben het werk als bijbaantje)..

Een commode hebben is toch wel erg handig, een buggy hebben, vind ik zelf erg handig.. Luiertas; waar moet je anders al die dingen in kwijt?? In je handtas? kan wel, maar ik moet dan persoonlijk toch een nieuwe tas gaan kopen omdat die dan te klein word..

Sterkte!

 

Ik denk dat jullie goed moeten praten. Je man is inderdaad wat te hard tegen je! Alleen snap ik zijn punt wel wat werk betreft, als je zwanger ben is het erg lastig om werk te krijgen en zou ik alles aannemen wat op je pad komt. Je kan daarna altijd weer gaan solliciteren naar het werk waar je voor geleerd hebt! Je kan nu nog een heel poosje aan de slag.

Misschien als je werk hebt dat hij ook wat minder bot doet? misschien zit hem dat gewoon dwars en doet hij daarom zo? Ik zou zeggen probeer er over te praten, zo wordt het alleen maar moeilijker!

Sterkte meid!

 

Ehm... ik weet niet zo goed wat ik kan zeggen, ik vind het een beetje raar eigenlijk.
Ik kan me nog voorstellen dat een man zich niet helemaal kan verplaatsen in wat een baby met zich mee brengt, en de spullen die daarbij horen, maar ik vind zijn houding toch wel ver gaan hoor.

Daarnaast snap ik je probleem van werk vinden en houden, ik ben zelf vorig jaar door de crisis werkeloos geworden en dit jaar raakte ik ineens zwanger. Ik zeg ineens, omdat we al ruim 2 1/2 proberen zonder succes, dus het kwam toch wel als een verrassing. Maar goed, ik zoek nog steeds werk en ben al over de helft. niemand die me nu aanneemt natuurlijk, maar wie niet waagt...

Als je nog zo vroeg in je zw zit, kan ik me voorstellen dat je gewoon nog echt zoekt naar werk waar je voor geleerd hebt, ik zou persoonlijk alles aanpakken hoor, ik moet gewoon werk hebben, ondanks dat ik gestudeerd heb voor iets anders. Maar om nou til en sjouw werk te gaan doen, dat is gewoon zinloos. Dat jouw man dat niet inzit, vind ik heel raar en eigenlijk jammer voor je, want nu kom je in een discussie die je waarschijnlijk niet eens wint omdat hij zo'n bord voor zn kop heeft.

Ik wens je veel sterkte en hoop dat er te praten valt met je man, zo niet, tja..... ik zou om eerlijk te zijn geen trek hebben in zo'n vent

 

ik persoonlijk vind ook dat je man een beetje raar en overdreven reageerd... zelf ben ik ook grafisch vormgever en weet hoe moeilijk de markt nu is... gelukkig heb ik wel een baan... op de groenteafdeling werken zou in inderdaad ook niet aan moeten denken... helemaal niet wanneer je zwanger bent....

als je op een verjaardag zit in een rookhok... kan ik me ook voorstellen dat je je niet op je gemak voelt... mijn man zou me niet alleen naar huis laten gaan...

de dingen die hij overbodig vind... heb je toch echt nodig als jullie kleintje er dadelijk is... en tja je kan het dan zo duur maken als je wilt... als hij het te duur vind kan je ook op marktplaats kijken naar een leuke 2e handse....

ik hoop dat je man snel bijdraait.... en dat ie het gaat begrijpen... als ik jou was zou ik toch rustig met mijn man erover praten... hem uitleggen dat je die dingen toch echt nodig hebt... en ik neem aan dat hij ook graag de kleine wil... ik wens je veel sterkte

groetjes

 

Waarom dan niet een tijdelijk kassa baantje om je financieel wat ruimer te laten zitten en dan als je kindje er is in de loop van de tijd op zoek gaan naar een baan waar je wel wilt werken?

 

Jeetje wat bot zeg!
En ontzettend naar dat hij zo reageert!

Wat werk betreft is het heel normaal dat je iets op je eigen niveau zoekt, zeker nu je nog niet gedwongen welke baan dan ook aan moet nemen. Verder zou ik echt niet in een supermarkt gaan werken als je zwanger bent, met veel tillen en sjouwen dat is gewoon slecht voor je kindje! Ik lees ook dat het eerder al mis is gegaan dus hartstikke logisch dat je extra voorzichtig bent, niets mis mee hoor!

Misschien komt zijn reactie voort uit het feit dat hij nu de enige is die geld verdient, en aangezien mannen toch wat meer vanuit praktisch oogpunt kijken zal hij zich misschien eerder druk maken over de financiële middelen dan over jouw gezondheid, vooral omdat ze zich niet echt kunnen verplaatsen in wat het betekent om zwanger te zijn.

Maar eerlijk gezegd als dit er bij hem niet in wil zou ik toch maar eens heel hard na gaan denken over jullie relatie. Mijn ex was precies zo, niks was goed genoeg altijd was ik te lui, ik stelde me aan was overemotioneel etc. Het is daarom nu ook niet voor niets mijn ex.. Maar als hij alles voor het kindje te veel moeite vind, waarom is hij er dan in eerste instantie aan begonnen?

Misschien kun je hem wat feiten voor zijn neus leggen over de gezondheidsrisico's voor ongeboren baby's zodat hij wellicht wat meer met je mee kan leven wat dat betreft?

Ik snap wel dat hij geirriteerd raakt als je bijvoorbeeld heel veel praat over je angst, en als jullie visite verwachten en jij hebt hier helemaal geen zin in. In zijn ogen is er denk ik nog niet zo veel veranderd, hij heeft nu eenmaal niets tastbaars om het te bewijzen. Dus hij wil alles wat hij deed gewoon blijven doen en heeft nu het idee dat jij opeens heel erg veranderd bent misschien?

En wat misschien ook nog kan zijn is dat hij zelf de vorige keer dat het mis ging nog niet is vergeten, en dat hij daarom nu voorzichtig is met het aanschaffen van babyspullen ook al komt het er dan op een botte manier uit (anders is het niet mannelijk) icm jullie financiele situatie..

Ik zou het toch gewoon met hem proberen erover te hebben, wellicht heeft hij er een geldige reden voor dat hij zo reageert.

Sterkte!

 

Het draait jou man echt wel om de financien, begrijp ik aan je laatste berichtjes. En ja het komt natuurlijk wel hard over hoe hij het aanpakt. voor hem maakt het niet uit wat voor werk dat je doet, en natuurlijk tilwerk is nu niet ideaal. Maar kan het zijn dat je misschien te kieskeurig was voor je zwangerschap? Niet slecht bedoeld hoor. Maar daaruit kan dus ook zijn reactie komen.
Hij wil kost wat kost jou aan het werk hebben zodat jullie het beter zullen hebben. Maar je moet inderdaad dringend met hem gaan praten dat het nu niet kan, zeker geen werk waar je veel moet lopen tillen. Misschien moet je de verloskundige even met hem er over laten praten.
Maar wat de babyspullen betreft, tja ik vind een luiertas ook wel nodig, en vooral een buggy, je gaat je toch niet in huis opsluiten eenmaal als het kindje er is. Je moet je toch kunnen verplaatsen lijkt me.
Ok een commode vind ik nu persoonlijk ook niet echt nodig, heb mij bij mijn eerste kind ook met een verzorgingskussen en badje op gewone keukentafel beholpen.

Ik hoop dat jullie er samen uitkomen
groetjes

 

Ik vind je man echt onwijs hard, echt onbegrijpelijk. Heeft hij geen gevoel ofzo? Goed, nu zeg je er wel iets bij he; Dat hij vroeger is mishandeld en vader autistisch. Dus dat kan ook aan zijn opvoeding liggen. Maar kom op! Een buggy, commode en luiertas niet nodig? Een gezond mens met een paar hersenen kan weten dat dit wél nodig is! Of wilt hij soms de kleine dragen als jullie UREN gaan lopen (want tja, buitenlucht is goed voor een kleine) en wilt hij de luiers, billendoekjes, flesjes, flesvoeding etc. in zijn hand dragen als jullie op visite gaan? Lijkt me wel als hij dit zegt...

En over werk... Inderdaad, groente afdeling supermarkt is zwaar hoor! Je mag straks niet meer dan 5 kilo tillen per dag!! zelfs nu moet je er rekening mee houden. Nou, sorry, maar je gaat minimaal 5 kilo tillen als je op de groente afdeling werkt. Wel meerdere keren op een dag zelfs. Het is echt zwaar, maar dat zie jij gelukkig ook in. Ik werk bij Zeeman, ben nu ruim 33 weken zwanger. Het is erg afwisselend werk; Ochtend kassa, middag vouwen, inruimen en vracht verwerken. Zelfs daar heb ik moeite mee sinds ongeveer 3 weken! En gelukkig is Zeeman wel bereid je te helpen, je moet het alleen maar aangeven. En gelukkig had ik een stoel tot mijn beschikking dankzij mijn vriend zijn werk. (bij Zeeman moet je eerst 100 wegen bewandelen wil je de stoel krijgen).

Ik zou zeggen; Praat met je man, probeer erachter te komen wat zijn denkwijze is, wat vindt hij van het feit dat je zwanger bent? etc...

Sterkte

 

Vervelend dat hij zo reageert!

Ik herken het wel een beetje. Mijn man kon zich in het begin ook erg slecht inleven en dat kwam vooral omdat hij er geen idee van had wat er tijdens een zwangerschap allemaal met je gebeurt. Nu mijn buik flink begint te groeien en hij wat informatie verzameld heeft over wat er met je lichaam gebeurt tijdens de zwangerschap, heeft hij veel meer begrip als het niet gaat als normaal.

Als ik jou was, zou ik vanavond als de visite weg is even met hem om tafel gaan zitten om te praten. Dan kan je hem rustig uitleggen wat je dwars zit (en dan niet verwijtend, maar puur je emoties verklarend). Vertel hem dat je graag wilt werken, maar dat je straks niet meer kan sjouwen (en laat hem daarbij informatie lezen over wat er precies met je bekken enz gebeurt tijdens de zwangerschap. Dat die verweekt en daardoor 'los' gaat zitten en je dus voorzichtig moet zijn). Laat hem de risico's van alcohol tijdens de zwangerschap opzoeken bijvoorbeeld.
Verder kan je aangeven dat je op dit moment zijn steun nodig hebt en af en toe een arm om je heen verlangt.

Of terwijl: Leg hem heel eerlijk uit hoe je je voelt (in het algemeen en over zijn houding), waarom je bepaalde dingen niet wil en wat je graag van hem wil zien.

 

Sorry hoor, maar als mijn man zo zou reageren zou ik echt helemaal gaan flippen. Hij heeft er maar rekening mee te houden dat je zwanger bent en dat je straks dus ook bepaalde spullen nodig hebt! En dat hoeft heus niet duur te zijn, want idd je hebt ook marktplaats enz. En dat hij zich niks aantrek van jouw gehuil vind ik helemaal te ver gaan!! Ik bedoel hij wilt toch ook een kind ofniet???

Ik zal zeker een hartig woordje met hem spreken en als hij je niet begrijpt dan is hij echt een egoistische ZAK!

En ja heel erg natuurlijk van zijn jeugd, maar geloof me er zijn mensen die hebben en tien keer ergere jeugd gehad en die kunnen ook nog gewoon normaal doen.

Sterkte !

 

Hoi,

Alle begrip voor jou hoor, lekker een keer praten met je man.

Qua babyspullen en zwangerschap; je bent nog in een vroeg stadium en voor mannen kan het dan allemaal nog een ver van hun bed show zijn, dus dat soort dingen zou ik nog niet teveel gaan pushen, kijk, als hij ook een echo heeft kunnen zien en dat soort dingen en je buik gaat groeien wordt het voor hem ook concreter. Geef hem wat dat betreft ook even de ruimte en klets zelf lekker hier op het forum of met vriendinnen/familie over je zwangerschap, hoe je je voelt en waar je je zorgen over maakt, die 40 weken zijn nog lang en mijn ervaring is dat het bij mannen gewoon iets langer duurt voor ze er echt iets mee kunnen (ook al zijn ze er op hun manier ook mee bezig, maar anders!). Voor je het weet gaat hij helemaal los met bijv. klussen voor de babykamer etc.

Qua werk; moet je het gewoon niet in een heel andere hoek gaan zoeken? Iets administratiefs, oppassen, iets in een lunchroom?? Ik doe maar een gooi hoor, bedoel gewoon dat je open moet staan voor allerlei opties en niet teveel moet focussen op wat je in je hoofd had, via een omweg kom je dan soms toch op een plek waar je past.

Veel succes ermee!

 

Ik heb het verhaal ook geschokt gelezen!!!!
Jeetje zo bot en hard tegen jou.

Over dat roken en drinken vind ik heeeeeeeeeeel normaal hoor!!
Nu ben ik zelf geen roker en drinken ook niet.
Maar manlief gaat dus netjes buiten roken heh , en dat vind hij zelf ook niet meer dan normaal.

Over het slepen nou zwaar dragen is idd niet goed hoor , nu al niet meer!
Vind het niet normaal dat hij zo reageerd van , stel je niet aan doe dat werk nu gewoon maar!

Moeilijk hoor , het is gewoon ook moeilijk werk te vinden en het word alleen maar moeilijker.
Ben zelf ontslagen met 15 weken zwangerschap tja toen was het al behoorlijk te zien en niks meer gevonden.

Maar vind niet dat hij zo hard mag reageren.

Over de spullen misschien ff er niks over zeggen??
Dat hij zelf inziet dat je het nodig zult hebben
xxx

 

ik ben ook erg geschrokken en ik vind dit ook geen normale situatie net zoals met dat roken en drank.......geeft hij eigenlijk wel om dat wondertje wat in je buik zit??
ik ben 8,5 week zwanger en mijn mannetje wilt overal bij betrokken zijn hij rookt zelfs niet meer bij mij omdat hij wilt dat ik niet weer een miskraam krijg en zeker geen stress zo is t al niet leuk om een zwangerschap in te gaan...en met een zwangere buik is t heel moeilijk om een baan te vinden dat snap ik ook wil je veel sterkte wensen....heeft hij al een echo gezien??misschien als hij de eerste echo ziet dat hij dan anders gaat doen?

 

Nog even een toevoeging op mijn reactie: de spullen zou ik nog even buiten beschouwing laten, daar heb je nog alle tijd voor. Niet teveel pushen, hij gaat er vanzelf aan wennen en dan komen die spulletjes er echt wel

 

Denk dat je dat niet zo hard kan zeggen. Een man merkt er de eerste weken vrij weinig van, heeft niet de hormonen die wij hebben, dus voor hem is het allemaal nog erg ver weg. Mijn man begint er nu pas wat bij te voelen, nu de kleine 's avonds lekker hard tegen z'n hand (of hoofd ) aan het schoppen is. Betekent niet dat hij niks om het kindje geeft in de zin van dat het hem helemaal niks kan schelen, maar wel dat hij er nu nog niet zoveel mee heeft. Dat komt vanzelf, hier ook een hele nuchtere man, maar na de laatste echo en nu hij haar ook kan voelen, wordt het ineens heel anders.