Hoi meiden, mijn naam is Sjors en ik ben 30 jaar. Begin mei is mijn koperspiraal verwijderd. Na jaren wachten is mijn vriend er ook aan toe om te beginnen. Vol spanning begonnen wij aan ronde 1: waarin ik meteen meende te voelen dat ik zwanger was...maar nee hoor. Deze ronde (nr. 2) wist ik het zeker: ik ben zwanger. Ik had allerlei klachten zoals vieze metaalsmaak in mijn mond, diarree, 18 dpo....Dus gisteren wilde ik gaan testen. Maar woensdagnacht werd ik wakker met enorme ongikrampen. Toch in de middag een test gedaan en daar was een licht streepje op te zien. Vanochtend nog een keer getest, maar niks meer. Ook had ik een paar dagen voor de ongesteldheid een knaller van een ovulatietest. De teleurstelling is enorm. Gisteren heb ik de hele dag gehuild en heb ik mijzelf door de werkdag heen gesleept. En ook vandaag heb ik een vervelend down gevoel. Ik geniet nergens meer van. Ik ben alleen bezig met: Ik wil zwanger worden en wel NU! Ik vind het lastig om er relaxter mee om te gaan. Heb ook weinig te doen op werk, dus dat schiet ook niet op..... Ook belangrijk: aan het begin van onze relatie ben ik op 22 jarige leeftijd zwanger geraakt. Toen heb ik het weglaten halen. Vriendlief stond er niet achter en we waren net een paar maanden samen. Soms geeft dit hoop...het is ooit een keer gelukt. En in mijn familie is iedereen binnen no time zwanger. Ik hoop zo dat het ons is gegund...Hoe gaan jullie om met de zwangerschapswens?
Tsja, toch gewoon zoveel mogelijk loslaten.. voor hoeverre dat gaat met alle ziekenhuisafspraken die we hebben.. Genoeg afleiding plannen, genoeg leuke dingen plannen, jezelf af en toe een schop onder de kont geven, ik probeer niet langer te treuren dan een halve dag en zodra ik merk dat het langer duurt, hoppa schop onder m'n eigen kont, wat leuks gaan doen.. en dat helpt. Maar je moet jezelf echt een schop onder de kont geven hoor! Ik snap dat je heel graag wilt, dat wilde wij ook, ook in ronde 2, maar heb het eerste jaar er geen traan om gelaten hoor.. het kan gemiddeld een jaar duren voordat je zwanger bent hé! Je bent pas in ronde 2, had een licht positieve test! Kom op meid! niet zo negatief en zo depressief! De kans is gewoon het grootste dat je in het aankomende jaar zwanger raakt, hou je daar aan vast!
Je zit pas in ronde 2 meid. Kop op want het kan best even duren en dan kan het heel lastig worden. Ook de mensen in jouw familie betekenen niet dat het perse bij jou snel zal gaan. Ik hoop voor je dat je niet al te lang hoeft te wachten maar een jaar is echt normaal. Hier werd het na 8 maanden ook wel lastiger maar die eerste maanden horen normaal juist leuk, nieuw en spannend te zijn
Hoi, herkenbaar het ongeduld. Het lijkt me moeilijk voor je dat je op je 22e een abortus hebt gehad. Misschien dat daar nog wat 'oud zeer' zit, dat opspeelt bij de teleurstellingen nu. Soms is het goed aan die oude emoties ook aandacht te geven. En natuurlijk ben je verdrietig als je positief hebt getest en het is toch niet goed gegaan! Daar heb ik ook wel een dag of wat om gehuild in het verleden! Aan de andere kant heb je in mijn ogen ook genoeg reden tot vrolijkheid: jullie gaan er nu samen voor! Yes! Dat is toch heerlijk? Spannend maar ook mooi en leuk! Mijn tip voor je is de teleurstelling en verdrietigheid niet weg te stoppen, maar ook aan de positieve dingen te denken. Als je merkt dat je er lang in blijft hangen, praat er dan eens met je vriend of iemand anders over. Dat kan ook helpen. En inderdaad zit je pas in ronde 2 en dat is nog maar kort! Maar ik denk dat jouw ongeduld ook van je eerdere zwangerschap en het jaren wachten komt, dus dat vind ik wel begrijpelijk!! Zelf ben ik nog aan het 'wachten' tot mijn vriend ook toe is aan kinderen. En heb wel twee zwangerschappen meegemaakt die vroeg misgingen vorig jaar. Dus ik zou wel willen zijn waar jij bent! Probeer er van te genieten dat jullie nu allebei willen!
Ps. Ik lees even mee want ik kan ook wel wat tips gebruiken hoe je kunt omgaan met dat ongeduldige gevoel! Het is af en toe zo sterk!
@ Jaet85 Tuurlijk ik ben ook superblij dat hij er voor wil gaan. Alleen de teleurstelling is zo groot omdat ik echt overtuigd was dat ik zwanger was. Nu op naar ronde 3...Vooral de eerste week van de menstruatie vind ik zwaar. Daarna gaan we weer aan de slag in de vruchtbare week en dan weer twee weken wachten. Pff, ik merk dat ik aan bijna niks anders meer kan denken. Niet gezond! Vriendlief wil ook graag, maar vindt dat we er een jaar de tijd voor moeten nemen. Pas daarna mag ik mij zorgen gaan maken..... maar ik wil het liefst gewoon vandaag zwanger zijn en ik weet nu dat ik weer 28/29 dagen moet wachten. Dat trek ik even heel slecht.....
Hee, dat is ook een teleurstelling! Ik begrijp het helemaal hoor. Als je een licht streepje op je test had, was je waarschijnlijk kort even zwanger. En kwamen daar je verschijnselen mogelijk vandaan. Alleen zijn de symptomen voor je nod erg verradelijk: je kunt precies dezelfde verschijnselen hebben als je niet zwanger bent en je menstruatie komt eraan. Of niks voelen en toch zwanger zijn. Hee, en als je nu verdrietig bent, moet je dat gewoon even zijn! Ik heb verder geen tips voor je helaas, omdat ik zelf ook elke maand toch weer die hoop en daarna teleurstelling voel. (Wij proberen het nog niet echt, maar hebben wel seks zonder anticonceptie) Ik vind het ook erg moeilijk om geduldig te blijven. Het duurt allemaal erg lang als je graag wilt! De eerste keer dat ik zwanger was is nu anderhalf jaar terug. En sindsdien krijg ik het ook niet uit mijn hoofd. Misschien heb ik toch een tip voor je. Wat bij mij helpt en waar ik vrolijk van word, is fantaseren hoe het straks zal zijn als hier een kleintje rondloopt. En.... Op stap met mijn kleine nicht doet ook wonderen, hoewel dat het vlammetje wel aanwakkert.
je kan het beste richting NOD gaan met de instelling: "ik word gewoon ongesteld" Het vergt wat wilskracht, ik ken je gevoel ik had het de eerste 4 rondes ook heel sterk. Nu herken ik ook de terugkerende klachten die vanaf 9dpo altijd op komen zetten. Misschien is het een idee om 1 of 2 maanden ovulatietestjes te gebruiken zodat je wat inzicht op je cyclus hebt, dat heeft mij ook goed geholpen. nu zitten we in ronde 8, en sinds de vorige maand hebben we niet expres rond de eisprong geklust dit geeft ook meer rust. Probeer jezelf voor te houden dat het al een keer eerder is gelukt dus dat het nu ook wel goed komt ik heb een dochtertje van bijna 3, en was van haar in ronde 2 al zwanger, is een flinke tegenvaller dat we nu al in ronde 8 zitten maar ik weet dat ik wel zwanger kan worden. Zolang je je zelf die dingen voorhoudt heb je meer rust. En de laatste week voor je NOD voldoende afleiding zoeken, doe dingen die je leuk vind ga lekker een filmpje kijken en geniet Probeer vooral het 'ik wil zwanger zijn en wel NU' gevoel los te laten hoe lastig dan ook dat werkt vaak averechts. Ik zeg wel eens, kinderen neem je niet die krijg je. Die komen pas wanneer ze er zelf zin in hebben