Hallo, Ik heb een heel raar "probleempje". Ik mis mijn bevallingen zo..... Is er iemand die dat herkent? Mijn bevallingen waren natuurlijk pijnlijk maar wel volgens het boekje. Zonder pijnbestrijding bevallen in het ziekenhuis. Deze 2 bevallingen zijn de mooiste momenten van mijn leven geweest. Ik kijk er met zo veel geluk en voldoening op terug. Wat was het mooi en bijzonder. Ik wil dit zo graag nog een keer meemaken en misschien nog wel vaker.... Dit is natuurlijk geen reden om aan nog meer kinderen te denken. Mijn man en ik willen het bij 2 kinderen laten om meerdere redenen. Maar ik vind bevallen zoooo mooi en wil dat zooo graag nog een keer? Hoe kan ik dat "wegdrukken"?
Ik denk dat je bevalling dan ook niet pijnlijk was. Echt pijnlijk in de zin zoals bevallen pijn kan doen. Ik moet er namelijk niet aan denken en heb ook geschreeuwt om pijnstilling. Maar voor iedereen is een bevalling anders en het moment waarop je je kindje in je armen krijgt is natuurlijk wel t mooiste moment van je leven. Voor mij ook. Dat stukje herken ik wel, maar het bevallen zelf nee echt niet, misschien wel als t bij mij ook zo makkelijk ging maar zoveel pijn kan een mens niet te vaak verdragen.
Laten we het maar niet over de pijn hebben want die was dan ook echt niet te verdragen. Ik ben ook niet vrijwillig zonder pijnstilling bevallen. De eerste keer zou ik met 4 cm pijnstilling krijgen maar voodat dit klaar was had ik al 10 cm ontsluiting. Dit ging in 20 min. En bij de tweede keer hetzelfde maar dan in 10 min tijd. Vanaf de eerste wee tot aan 4 cm duurde echter wel lang. Maar afgezien van de pijn blijft voor mij het geheel zooo mooi! En daar komt bij dat je de pijn ook vergeet, ik althans wel. Mijn kinderen zijn inmiddels net 3 en bijna 2.
Ik snap war je bedoelt! Heb van ons zoontje een hele zware/lange bevalling gehad en hij is uiteindelijk gehaald met de pomp. En ondanks de heftige ervaring zou ik voor geen goud een keizersnede willen. Bevallen is zo'n bijzonder moment die ik nooit had willen missen. Over paar weken voor de aller laatste keer in mijn leven bevallen 😊 zie er totaal niet tegen op.
Ik begrijp je heel goed! Ik ben 3 keer zonder pijnstilling thuis bevallen en dat waren, zonder enige twijfel, de mooiste en gelukkigste momenten in mijn hele leven. Ook de meest pijnlijke en uitputtende, maar zó ongelooflijk indrukwekkend en magisch. Zou bevallen bij de één minder pijn doen dan bij de ander? Ik kan me dat moeilijk voorstellen. Wel denk ik dat je een andere beleving hebt van dingen. Ik kan door pijn goed heen bijten, maar vind lichamelijk 'ongemak' bijvoorbeeld weer afschuwelijk. Ik kan net als autisten gek worden van kriebelende merkjes of zonnebrandcrème. Tijdens mijn zwangerschap vond ik het misselijk zijn en overgeven 9 maanden lang bijna ondraaglijk. Het bevallen was voor mij echt een verlossing.
Maar los van de pijn..... Mijn vraag is hoe ik dat gemis van mijn bevallingen opzij kan zetten en meer rationeel kan denken. Wij kunnen om meerdere redenen geen kinderen meer krijgen (Theoretisch gezien wel mogelijk hoor). Maar ik kijk zo uit naar Nog een bevalling en eigenlijk ook wel het hebben van een baby. De hele kraamtijd weer overdoen enzo, het lijkt me weer prachtig! Ik moet er best vaak aan denken maar wil dit niet omdat ik het alleen maar moeilijk maak voor mezelf. Hoe kan je daar nou het beste mee omgaan? Iemand een idee?
Heb je alle foto's al ingeplakt om het mooi af te sluiten? En anders mag je mijn laatste gedeelte wel even overnemen hoor Hihi nee bij mijn eerste en ks gehad en hoop nu ook een mooie normale bevalling te krijgen net als jij... Nog tips?
Dat is een goed idee engeltje23, foto's inplakken. Wie weet helpt dat. Maar met 2 kleine kindjes schieten al dat soort dingen er altijd bij in maar het is in ieder geval wel een goed idee en ik zal daar wellicht toch tijd voor moeten vrij maken. Als dat me goed lukt neem ik jouw deel ook wel even over hoor Jammer dat jouw eerste keer een keizersnede werd maar hopelijk kun je nu wel een natuurlijke bevalling krijgen. Of ik tips heb? Nee haha. Ik zag zelf heel erg op tegen de eerste bevalling, ik was er echt heel erg bang voor. Maar naarmate de bevalling dichterbij kwam kwam er toch meer een bepaalde rust over mij heen. Dat hoor je wel vaker. Uiteindelijk is het zo dat hoe meer ontspannen je bent hoe "makkelijker" het gaat. Maar nou de ontspanning was bij mij ver te zoeken hoor Ik heb wel lang in bad gelegen en dat was wel heel fijn en lekker en eigenlijk best wel ontspannen tussen de weeën door. Echter zette in bad mijn weeën dan ook niet door, te ontspannen? Pas toen ik uit bad kwam bleek dat ik nog niks was opgeschoten maar toen kwamen de weeën wel goed op gang, kwam in een weeënstorm terecht. Maar als tip kan ik toch wel een bad aanraden. Ik wilde zelf graag ook in bad bevallen maar het bad in het ziekenhuis leende zich daar helaas niet voor en tijdens de bevalling liet ik alles ook over me heen komen en vond ik eigenlijk alles wel best. Ik zat in de bekende trance en het maakte mij toen niet meer uit of ik nou in bad zat of op een bed lag. Ik wens je in ieder geval veel succes met je bevalling op watvoor manier dan ook
Ik denk voornamelijk steeds terug aan het moment dat mijn dochtertje op mijn buik gelegd werd. De emoties die toen vrij kwamen, huilen, lachen: alles tegelijk, dat heb ik nog nooit eerder meegemaakt. Ik kan er bijna van gaan janken als ik er aan terugdenk.
Dat bedoel ik, dan vergeet je de pijn zit je in het mooiste moment van je leven. Hoe kun je dat nou niet nog 10 keer meemaken!? haha Neehoor, ik kan me natuurlijk goed voorstellen dat er dames zijn die zeggen, eens en nooit weer. Nadat mijn laatste was geboren zei ik ook direct..heh heh ik ben klaar. Ik hoef dit nooit meer te doen. Omdat we heel graag 2 kinderen wilde. Maar vrij snel daarna bleef ik het gevoel houden dat ik alles graag nog een keer wil meemaken.