Hier bij beide ingeleid, via infuus met weeënopwekkers. De eerste duurde 6 uur, zonder pijnstilling bevallen. Rug en beenweeën. De tweede duurde 2,5 uur, ook zonder pijnstilling bevallen. Wederom rug en beenweeën. Bij de 2e was de bevalling een stuk sneller, en de pijn een stuk heftiger. Was bijna niet tegen op te puffen. Bij beide geknipt en gehecht. Bij de 2e ook zeer pijnlijke naweeën gehad een week na de bevalling, bij de eerste geen last van gehad.
Eerste bevalling gewone weeën (buik). Tweede rugweeën. Maar, ik heb ze eerst staand met gebogen rug opgevangen, later op handen en knieeën. De laatste 5 weeën liggend (dat was wel erg pijnlijk, bolle rug was veel prettiger).
Ik vond het de tweede keer véél minder pijnlijk, zowel de weeen als het persen. Misschien lag het deels eraan dat ik de pijn in mijn herinneringen erger had gemaakt dan deze oorspronkelijk was, maar het gebrek aan de échte felle pijn zoals ik deze herinnerde bij de eerste overviel me bijna een beetje. Ik zat er echt op te wachten zeg maar. Maar helaas waren de naweeen, zoals hierboven ook al gezegd, wel veel pijnlijker dan de eerste keer. Een paar uur na mn bevalling was het zo erg dat ik mn dochter niet eens meer op mn buik kon hebben of zelfs maar naar haar kon kijken, want dan kreeg ik weer hele heftige weeen. Kennelijk leidt de oxytocine die je aanmaakt als je naar je knuffelige babyhoopje kijkt tot die irritante weeen. Beetje een mindf#ck zeg maar, want het enige dat je na je bevalling wilt doen is natuurlijk lekker met je babytje knuffelen. En bedankt moedertje natuur...
Bij 1e vond ik weeën flink pijnlijk en vooral die laatste 2-3 cm (met persdrang maar niet mogen) vond ik echt erg pittig. Daarna kwam het verlossende woord dat ik mocht persen en gek genoeg voelde ik de weeen opeens niet meer (high van natuurlijke pijnstillers?). Het persen was dan ook vrijwel pijnloos, tot het laatste stukje als baby bijna geboren is en onderkant in brand staat . Bij de 2e waren de weeën beter te doen, ik was zelf rustiger en minder in paniek dan bij nr 1, maar die laatste paar cm... Ik weet dat ik dacht: oh ja, f*ck, zo pijnlijke waren die weeën! Erg pittig, maar ik wist nu ook dat het snel voorbij zou zijn en dat maakte het makkelijker. Maar toen het het uitdrijven, was echt vreselijk! Had het gevoel dat ik compleet en aan alle kanten uitscheurde (wat niet zo bleek te zijn ), alsof ik van binnen met messen bewerkt werd. Gelukkig was dat na een paar minuten alweer over, omdat persen zo gepiept was. Bij de 3e waren de weeën goed te doen en daarom wist ik ook dat ontsluiting niet opschoot (wat ook zo was), ik was aan het wachten op die heftige weeën. Daarna kreeg ik een weeën-storm die echt hels was, wat deed dat pijn ! Gelukkig was dit ook een teken dat het goed opschoot, ben toen van 3 naar 10 cm geknald in 45 min. Enkele minuten later baby geboren, dat persen leek qua pijn op nr 2. Ik kon alleen denken: zo snel mogelijk eruit, eruit, ERUIT! Kon me ook niet schelen dat ik zou inscheuren. Edit: naweeen waren bij 2e erg pittig, heb nog 24 uur liggen puffen (en niet geslapen...), 4 dagen pijnstillers nodig gehad. Bij de 3e viel het mee, deed wel pijn en ook af en toe (bij BV) moeten puffen, maar goed te doen met paracetamol.
Ik vond mijn tweede bevalling heftiger. De weeën waren veel krachtiger en pijnlijker maar de tweede bevalling duurde dan ook 31 uur korter dan de eerste... Bij beiden rugweeën maar bij de eerste voelde het goed als ik op mijn zij lag en manlief over mijn rug wreef. Bij de tweede bevalling was niks goed en ik wilde al helemaal niet aangeraakt worden