Bij wie treedde er ook schouderdystocie op tijdens de bevalling, en hoe ging het daarna met jullie baby's? Jason zat dus vast met zijn schouders in het baringskanaal, uiteindelijk hebben ze hem, nadat ik ben ingeknipt, eruit geduwd en gerukt. VK hoorde ook een knapje bij zijn schouder, maar door de KA is nooit iets gevonden bij zijn schouder. Maar ik ben soms wel bang dat er toch iets niet goed zit en dat hij nog last heeft van de zware bevalling.
Ja hier! Mijn bevalling heeft 19 uur geduurd en toen is ze gekomen dmv de vaccuumpomp ivm foetale nood en op het einde nog een schouderdystocie. Mijn benen moesten de lucht in en er werd een hoop op mijn buik gedrukt, en daar was ze dan. Van haar armpje had ze niet veel last, wel een slechte start en ze moest 2 dagen opgenomen. Uiteindelijk is ze de eerste 6 maanden erg huilerig geweest en sliep erg slecht, maar ze had daarbij ook nog een koemelkallergie.. dus dat kan van alles geweest zijn. Wanneer je het idee hebt dat je zoontje niet helemaal lekker in zijn velletje zit zou je nog eens langs de ka kunnen gaan of wellicht langs een osteopaat om even te laten bekijken. Sterkte ermee, en natuurlijk nog gefeliciteerd met jullie zoon!
Dank je wel! Dat was dan ook een heftige tijd voor jullie met die KMA erbij. Hopelijk gaat je volgende bevalling voorspoediger! Ik ga idd naar een osteopaat toe deze week, wil het toch even zeker weten.
Ja hier nog een. Ik ben op 2 juli om 8 uur ingeleid met 39 weken vanwege ernstige bekkeninstabiliteit. 's Avonds om half 12 na 3,5 uur persen was mijn dochter er. Ze was 55 cm en 9,5 pond. Dit hebben ze niet voorzien op de groeiecho. Daar schatten ze tussen de 6 en 7 pond. Ze wilde eerst de draai niet maken tijdens het persen en toen hebben ze de gyn erbij gehaald. Die kreeg het hoofdje gedraaid, maar toen bleek dat haar schouder vast zat. Het hoofdje was echter al geboren, dus paniek in de tent. Benen helemaal de lucht in, naast mijn oren. De verloskundige en de verpleegster (godzijdank beviel ik in het ziekenhuis) drukten als een gek op mijn buik, de gyn zette een megaknip en heeft haar armpje moeten breken om haar los te krijgen. Gelukkig bewoog ze het gebroken armpje meteen dus geen Erbse parese. Apgar was 10, hoe bestaat het na zo'n bevalling??? Ondertussen was ik een liter bloed armer en was de verloskundige met haar borduurwerkje bezig om alles weer netjes te krijgen van onderen. Ik heb 3 weken niet kunnen lopen na de bevalling. De hechtingen waren door de extreme zwelling opengesprongen (wat wil je ook nadat de gyn met zijn hand naar binnen gaat terwijl het kind ook nog in het baringskanaal zit). Nu een half jaar later loop ik nog bij de bekkenfysio voor mijn verzakking. De knip is niet helemaal dichtgegroeid, maar heb er geen last meer van. Mijn dochter krijgt nog steeds kinderfysio aan huis omdat haar armpje achter blijft in ontwikkeling en we gaan regelmatig naar de ostheopaat om haar schouder en werveltjes los te krijgen. Haar voorkeurshouding en de afplatting van de schedel die ze daardoor weer kreeg is inmiddels verdwenen. Achteraf was ik blij met mijn BI want anders was ik niet ingeleid en was ze nog zwaarder geworden wat haar dood had kunnen betekenen.
hoi! Ik heb het bij beide bevallingen gehad. mijn zoontje was de eerste, ze hebben hem met mega knip en een vacuum zijn hoofd eruit gekregen en toen zat hij vast met zn schouders. dus je weet wel wat ze dan doen... hup benen omhoog en omlaag en duwen op die buik! hij heeft zijn sleutelbeen gebroken hierdoor. zwanger vd 2e, ik mijn zorgen verteld tegen de gyn omdat ik er een trauma van over had gehouden. hij zegt kans is 1 op miljoen. ok ik redelijk gerustgesteld 2e bevalling ingegaan, ze hebben 1 minuut voor het persen nog een x uitgelegd wat er ging gebeuren mocht het toch weer vast zitten, PLUS een echo gemaakt om te kijken of dochterlief goed voor de uitgang lag en volgens hun was dat allemaal netjes. NIET DUS ook zij kwam net als de eerste rampzalig naar buiten en zat ook vast. ook zij had hierdoor een sleutelbeen gebroken. ik zou als ik jou was toch maar laten nakijken wie weet, en het kan nooit kwaad als er naar gekeken wordt toch? herhaling bij een 3e bij mij staat 100% vast, mijn bekken zijn gewoon te smal.
@ Arja jee wat heftig zeg en 9,5 pond!!! en zielig dat ze haar armpje moesten breken. Hopelijk komt alles goed met je dochter. @ Kim zei de gyn kans 1 op miljoen, nou ik hoorde dat het wel vaker voorkomt. Schrikken dat het bij je 2e bevalling ook zo ging!! Mijn bekken is hoogstwaarschijnlijk ook te smal. Osteopaat heeft overigens ook nog gevoeld aan zijn sleutelbeentje, het was nu in ieder geval niet gebroken maar het kon wel gebroken zijn geweest, was nu in ieder geval dan alweer gedeeltelijk vergroeid. Ik vind het ook wel opvallend dat mijn zus ook met de schouders vast zat bij de geboorte. Mijn moeder heeft eenzelfde soort bevalling gehad als ik had
Blijkbaar zijn gynaecologen het nog niet eens met elkaar want mijn gyn zei juist dat bij een tweede bevalling de kans op schouderdystocie veel groter was. En nu wordt al 1 op de 100 kindjes geboren met een schouderdystocie. Mijn gyn neemt geen enkel risico en kiest voor een keizersnede bij 38 weken.
hij heeft me ook laten kiezen op het einde. ik heb voor natuurlijk gekozen omdat ik vind dat er ook heel veel risico's zitten aan een ks. hij zei dat de kans op herhaling bij nmr 2 heel klein was niet in het algemeen. maar omdat ik er zo'n trauma aan overhield en onze dochter ook niet een vd kleinste was (week te vroeg en 8 pond) mocht ik kiezen. ach ja je kunt van te voren toch niet weten hoe een bevalling gaat. mijn moeder heeft btw nooit problemen gehad bij de bevalling. mijn oma dan weer wel, net als mij ook smal bekken.
Mijn moeder heeft het ook gehad, en ik dus ook bij de eerste. Mijn moeder is Indisch en ik half Indisch en die hebben vaak sowieso al wat smallere bekken. Toen ik net bevallen was gaf de gyn aan (ik was overgedragen door de vk) dat ik niet meer overtijd mocht lopen bij de volgende keer en weer in het ziekenhuis moest bevallen. Nu ben ik weer zwanger en doet de vk er een beetje makkelijk over heb ik het idee. Volgens haar is de kans heel klein 'en moet ik er maar niet aan denken'. Ja makkelijk gezegd natuurlijk. Mijn dochter was niet eens heel erg groot (3670 g) maar vond het toch redelijk traumatisch allemaal. Ga het bij de volgende afspraak maar weer even bespreken, wil sowieso niet weer 10 dagen overtijd lopen en wil sowieso een groei-echo of dergelijke.
Hier ook mijn zoontje was bijna tien pond en 57 cm. Zat dus ook klem. Eigenlijk hetzelfde als bij de andere. Benen in je nek twee duwen op mijn buik de gyn trekken helaas had mijn zoontje wel een ep armpje. Maar dat hersteld heel goed (nog een kleine achterstand) De gyn heeft mij ook verteld dat de kans bij een tweede nog groter is. Dus als het er bij wijze van niet uit floept dan gaan ze het al halen dat is wel een geruststelling! @ Arja.. we hebben de bumboseat. Zit hij erg lekker in. Bedankt voor de tip. Nu toch bezig met een helmpje. Woensdag een afspraak met de helmpjesmaker.
Weet je misschien ook waarom bij een tweede de kans nog groter is? Ik moet volgende week weer naar de vk, wil het even bespreken.
Omdat schouderdystocie meest voorkomt bij grote en zware kindjes en de kindjes meestal zwaarder zijn bij iedere volgende bevalling. Als je dus al een negenponder hebt gehad is de kans dat je een nog zwaarder kind krijgt groter bij een volgende bevalling en daarmee is ook de kans op een schouderdystocie hoger.
hallo allemaal, hier nog zo'n fijne bevalling; na bijna 41 weken & een totaal niet opschietende bevalling van 20 uur en 45 min. persen (niet voor- en niet achteruit...) bleek onze zoon toch 'wat' groter dan gedacht en bleek hij met zn schouder klem te zitten en is ook onze 9-ponder met een knip en vacuumpomp ter wereld gekomen nadat zn hartslag onder 100 zakte. We moesten 2 nachtjes in t ziekenhuis blijven, hij is 2 x door de kinderarts gecheckt; die zei dat er niks aan de hand was. Kom ik na 4 weken op de 1e buro controle, zegt de buro arts dat hij op allebei de sleutelbeentjes een bobbel heeft, dus dat het dat wél geweest moet zijn, ben ik lekker mee na 4 weken! Vandaar dat ie zoveel huilde... Vervolgens zelf op controle bij de gyn, waar je dan te horen krijgt dat de kinderartsen ook niet gek zijn, dus dat de buro arts het wel fout gezien zal hebben. Fijn is dat. Zn ene schouder is ook nog steeds gevoelig bij het aan- en uitkleden. Nu, na 4 maanden blijkt dat hij een verdikking onder zn ene oksel heeft, dus mag ik volgende week met m naar de kinderfysio. Ik lees dat meerdere van jullie goeie ervaring hebben met een osteopaat, k zal daar ook ns informeren. Autostoeltje; ik heb een bugaboo van iemand overgenomen nadat hij na 3 maanden uit de maxicosi was gegroeid. De B voldoet voorlopig nog goed, hoewel het met winterjas ook krap is! K heb ook de tip gehad geen maxi cosi autostoel (va 9 mnd) te kopen, want die zijn ook smal; een römer schijnt breder te zijn. zelf heb ik nog erg veel last van mn bekken, k heb mensendieck therapie, maar dat schiet nog niet echt op, een half uurtje lopen met de wagen kan ik helaas nog niet. Iemand nog tips voor me?? groetjes uit zeeland
Hier ook een schouderdystocie, ik ben niet ingeknipt of gescheurd, maar ze hebben flink lopen trekken en duwen. Eva's linker armpje was de eerste dagen verlamd, maar begon 'm daarna te gebruiken en aan het einde van de kraamweek was het zo goed als in orde en een weekje later helemaal. We denken dat het niet door de bevalling kwam, maar dat ze in mijn buik wat klem heeft gezeten. Maar dat is ook maar gissen. De verloskundige heeft geen knapje gehoord tijdens de bevalling en Eva had ook niets gebroken. Eva was de eerste 5/6 maanden wel erg onrustig, maar dat naar mijn idee niet door de bevalling. Bij een osteopaat ben ik niet geweest, ik heb daar geen vertrouwen in. En het is hier dus vanzelf goed gekomen. En nu dus weer zwanger en eigenlijk best wel bang. Ik krijg in ieder geval wel groei echo's, maar ik lees dus ook dat een kindje dan op 7 pond wordt geschat, maar uiteindelijk veel groter is, dus of ik daar dan echt wat aan heb... En ik wil heel graag weer thuis bevallen, maar of dat nou zo verstandig is? Aan de andere kant, ze hebben Eva er zonder knip, scheur of vaccumpomp er ook uit gekregen, dus een volgend kindje zal dan ook wel lukken (evt. met knip dan).
Nou morgen ga ik naar de vk, ga het toch even bespreken. Vind het eigenlijk niet leuk dat ze er zo makkelijk over doen en nu op voorhand al zeggen dat ze me niet gaan inleiden wanneer ik overtijd dreig te lopen. Het rare is ook dat ze bepaalde gegevens niet hadden doorgekregen uit het ziekenhuis, oa dat ik een bloedtransfusie had gehad. foetale nood met een apgar van 4,5,6, een schouderdystocie en erge bloeding van mijn kant vind ik toch wel iets om even de aandacht op te vestigen.
wat ik inmiddels wel geleerd heb is dat je je (in onwetendheid) door de vk en gyn al gauw met een kluitje in het riet laat sturen met de teksten; komt goed, valt mee en 't gaat over8). Achteraf zeg ik; goed voor jezelf opkomen en dat je beter kan 'doorzeuren' om toch te krijgen wat je gevoel zegt dat nodig is! Als het echt een grote baby is, is het wel erg fijn om dat van te voren te weten, zodat op voorhand de mogelijkheden besproken kunnen worden, en allerlei risico's te vermijden. hou je taai allemaal! groetjes uit zeeland
hier nog eentje, alleen mijn dochtertje heeft wel erpse parese. uiteindelijk met alles erbij heeft de bevalling nog maar 6 uur geduurd. wat thuis en met de auto met pers weeen naar het zh . met een vacuum geboren, hoofdje ging redelijk alleen toen kwam de paniek... mijn dochtertje had een slechte apgar en moest even geholpen worden om bij te komen maar heeft ondanks dat de erpse parese heeft/had weinig last van de bevalling gehad. Nu, 2,5 jaar later heeft mijn dochtertje weinig belemmeringen, weten niet wat de toekomst brengt met zwemmen, knippen en alle andere symetriche dingen maar tot nu toe zijn we blij dat dit alles is... na de bevalling zei de gyn dat de volgde zeker een keizersnede wordt. nu ben ik bijna 30wkn zwanger en bij deze zwangerschap loop ik in een ander ziekenhuis (academsiche) dus kennen ze de voorgeschiedenis niet en hadden ze het over een vaginale bevalling of ik het aandurfde omdat dit kindje veeeel kleiner is dan onze dochter met 41wkn 4320gram. dit kindje heeft een dwerggroei dus zal nooit zo groot zijn maar in overleg wordt het toch keizersnee en daar doen ze helemaal niet moeilijk over in nijmegen. ik zou overleggen met de gyn of verloskunduge die er de vorige keer bij was.
Toen ik even ver zwanger was als jij had ik ook al mijn zorgen een beetje geuit.... toen zei ze: 'maar het is toch allemaal goed gegaan bij Eva?' Was wel een beetje een teleurstelling om dat zo te horen, aan de andere kant, de eerste controles zijn altijd maar snel, als je verder bent wordt er wat meer verdiept in je zorgen en hoe je vorige bevalling is verlopen. De vorige keer (30 weken) gaf ik dus weer aan dat ik me zorgde maken en kon ik meteen een afspraak maken voor een groei echo en begreep ze m'n zorgen heel goed (was wel een andere vk). Ik denk dat het hier er echt mee te maken heeft hoe ver je in de zwangerschap bent. Met 16 weken kunnen ze eigenlijk toch nog helemaal niets voor je doen.... Maar het is wel fijn als je weet dat ze een paar maanden verder wel alles wel goed gaan bekijken. En het is sowieso verstandig om je zorgen te uiten elke keer als je er bent. Dan nemen ze het toch ook sneller serieus.
Nou ja zeg, want een rare gedachtegang van de VK. Schouderdistocie is een indicatie om de volgende bevalling in het ziekenhuis te doen. En omdat de kans groot is dat je kindje nu nog zwaarder wordt, mag je niet eens overtijd lopen. Mijn gyn neemt geen enkel risico en ik krijg bij een evt. volgende met 38 weken een keizersnede. Laat je niet met een kluitje in het riet sturen hoor. Ook niet als ze zeggen dat het kindje een goed gewicht heeft. Bij mij dachten ze ook dat het 6,5 pond zou zijn en uiteindelijk werd het 9,5 pond. Dus 3 kilo verschil. Zelfs op de groeiecho konden ze dit niet zien. Succes ermee.
Nou ben geweest vandaag.. Snoopy: Ik begon er nu al over omdat ik anders bang ben dat het op het einde ook steeds aan de kant word geschoven en er uiteindelijk niks meer te bespreken is zeg maar. Ik wil dat ze nu al weten dat dit een angstige gedachte voor me is. Ze hoeven nu ook niks voor me te doen, maar ze hadden wel iets kunnen zeggen van: 'Ja je krijgt nog wel een groeiecho op het eind of we gaan dit rond die periode wel even goed bespreken' of iets in die trant. Maar eigenlijk werd het dus direct aan de kant geschoven. Vandaag had ik een andere vk en die kon niks vinden over de schouderdystocie en dat was eigenlijk het enige wat ze erover zei. 'Nou ik zie er niks over in de computer, weet je het zeker?' :S Bloeduitslagen waren ook nog niet binnen terwijl ik al bijna 4 weken terug ben wezen prikken. Heb over 5 weken een nieuwe afspraak en moest zelf nog vragen om de formulieren voor de 20weken echo aangezien ik daar ook graag een afspraak voor wil maken en ik bij de volgende afspraak alweer op 21 weken zit. Heb bijna de neiging om nog over te stappen naar een andere vk. Ga het nog even met mijn man bespreken.