wat zou je dan kiezen ? Ik wil net als de andere 2 keren ZELF bevallen zonder hulp , pijnstilling of ingrepen , tot hoever heb je daar zelf iets in te zeggen ? Als mijn kindje in gevaar dreigt te komen heb ik natuurlijk niets te kiezen en zal hetmoeten maar wat als de gyn besluit dat het te lang duurt (en de baby doet het nog prima) en een keizersnede wil doen ? mag je dat weigeren ? Mijn knulletjes zijn geboren met best wel makkelijke (wel pijnlijk) bevallingen en dit vond ik beide keren zo ontzettend leuk om te doen , ik was helemaal beduust van al t geweld in mn lijf maar heb ze wel bewust meegemaakt . Ik ben zelf een persoon die zich niet graag iets laat opleggen krijg er de kriebels van als ik hoor dat iets MOET . Waarschijnlijk voel ik me daarom ook op mijn plek op mijn werk , daar hebben de clienten "de regie"zoals ze het bij ons noemen . En ik ben ook nog s stront eigenwijs .
Op dat moment zou ik NOOIT weigeren. Zij kijken wat op dat moment het veiligst is voor moeder en kind. Ik vertrouw op hun proffesionaliteit. Ik denk dat ik zelf niet zou zien of het ernstig is ja of nee. En als ik een keuze heb dan graag zelf bevallen maar wel met ruggenprik! Want dat is me letterlijk goed bevallen
Als ik mag kiezen kies ik altijd voor een bevalling zonder poespas. Dus geen keizersnede en geen inleiding. Jammergenoeg is er niet altijd iets te kiezen. Bij mij in het ziekenhuis zijn ze heel terughoudend met keizersnedes. Die doen ze alleen echt als het moet. Ik ben dan ook niet bang dat ik straks een 'verplichte' keizersnede krijg. Ik moet op medische indicatie bij de gyn. De tweede keer heb ik 't helemaal zelf kunnen doen (eerste is ingeleid -> weeenstorm -> paniek bij mij -> ruggeprik en ik was er niet meer helemaal bij). Zelf doen was zoveel fijner. Fysiek en mentaal dat we vurig hopen dat onze derde uk zich zelf gaat aandienen.
Als een keizersnede zou moeten, zou ik geen moment twijfelen....ook niet als het goed zou gaan met het kindje, het kan ook mis gaan bij jou!
Ik zou een moord doen voor een vaginale bevalling zonder ruggeprik. Hopelijk is het me deze keer wel gegund... Eerste keizernsee was bij mij inderdaad "omdat het zo lang duurde" (lees: een uur of 6).
Volgens mij worden er in NL geen onnodige spoedkeizersnedes gedaan. Geen haar op mijn hoofd die zou zeggen: nee dat wil ik niet, als een gynaecoloog zou zeggen dat het nodig is. Ik weet wel dat m'n nichtje op het punt stond om naar de OK gereden te worden, toen ze er met een allerlaatste krachtsinspanning haar zoon uitperste. Dat lijkt me de enige manier om een keizersnede die je niet wilt, tegen te houden. Bespreek het met je zwangerschapsbegeleider, zou ik zeggen, en krijg vertrouwen in hun professionele kwaliteiten. Als jij 2 keer probleemloos bent bevallen, is de kans erg groot dat het de 3e keer ook gaat lukken. Je bekken is in elk geval ruim genoeg. Op je vraag in het onderwerp: als ik zou mogen kiezen tussen een keizersnede of 'zelf' bevallen, zou ik altijd kiezen voor een vaginale bevalling. Als er niets meer te kiezen is, laat ik die afweging graag aan iemand die daar heel lang voor geleerd heeft.
Als ik zou mogen kiezen, kies ik natuurlijk never nooit niet voor een keizersnede! Das een vet heftige operatie met zwaar herstel! Kijk als het niet anders kan, dan die keizersnede maar, maar als je zelf mag kiezen? Kan me ook niet voorstellen dat iemand wel voor die keuze zou gaan.
Als ik mocht kiezen (en ja, dat mag ik!) dan wordt het een keizersnede. Na 4 dagen bezig te zijn geweest met de bevalling van mijn zoontje besloot de gyn om 18.00 uur dat het niet meer verantwoord was om bezig te blijven en om 18.20 uur werd dus ons zoontje geboren middels een spoed keizersnede. Het herstel is me 200% meegevallen (en let wel: over een keizersnede wordt altijd gepraat alsof het herstel een groot drama is, maar ervaring in mijn omgeving leert dat het herstel van een gewone, vaginale bevalling ook écht niet per definitie makkelijk loopt, denk aan scheuren, knippen, hechtingen, aambeien, plas niet meer op kunnen houden, plassen met een flesje water erbij, niet durven poepen, bang zijn voor seks, en nu noem ik maar een paar dingen). Bovendien ben ik ook een keer 'gewoon' bevallen, van ons dochtertje bij ruim 20 weken. Vanzelfsprekend was dat een minder vrolijke aangelegenheid, waardoor mijn associatie met 'natuurlijk' bevallen ook een stuk minder goed is dan die van bevallen met een keizersnede. Dus... voor mij dit keer met volle overtuiging een geplande keizersnede!!!!! Hoewel ik me heel goed kan voorstellen dat dit voor de meeste mensen heel anders voelt.
ik denk dat zowel bij een keizersnede als bij een natuurlijke bevalling het herstel kan verschillen. ik ben natuurlijk bevallen en heb er nooit iets van gemerkt naderhand. na een uurtje was ik weer fit, heb de terugslag nooit gehad en de seks werd na 3 weken weer fanatiek opgepakt ik wil geen keizersnede, maar dat komt ook omdat ik zware bi heb en een natuurlijke bevalling (dus ook niet ingeleid) is gewoon veel beter voor het herstel. vorige keer was het direct na de bevalling 100% weg. vorige zwangerschap was ik zo bang voor de bevalling dat ik toen wel voor een keizersnede zou hebben gekozen.
Als ik mocht kiezen echt 200% een keizersnede!(maar helaas heb je die keuze hier in Friesland niet ) mijn eerste bevalling was totaal geen pretje, 12 uur in een weeën storm gezeten waar je U tegen zegt, aan de morfine en heb zo'n spuit in het bil gehad. Vacuüm erbij,maar gebeurde niks. Dus werd een spoed keizersnee. bleek dat ze een sterrenkijker was na de tijd. Maar heb totaal geen nare ervaringen aan de keizersnede overgehouden, integendeel ik heb juist nare ervaringen aan de weeën etc. overgehouden. Stond na 2 dagen alweer naast mijn bed, en mocht na 4 dagen naar huis in plaats van na 5, zo goed voelde ik mij. Maar ik mag helaas niet kiezen nu en moet "gewoon" bevallen, ik zie hier echt heel erg tegen op (al kom ik bij sommige vrouwen misschien over als een drama queen ) , ik hoop dat het met een zucht en een scheet er snel zal zijn
nou ja ik heb me misschien n beetje ongelukkig uitgedrukt ofzo maar als t zou moeten omdat mijn kindje of ik in gevaar zijn heb ik geen keuze natuurlijk maar misschien speelt t ook mee dat dit mijn laatste zwangerschap en bevallig zal zijn , ik vond de bevallingen van mn knullen echt fantastisch en voelde me snel weer helemaal lekker vooral bij de jongste , was 1 minuut na de geboorte van hem eindelijk verlost van mn beknelde spier of zenuw in mn been en liep 2 dagen later al snel heen en weer om op kraamvisite te gaan bij mn schoonzusje die 2 dagen eerder bevallen was ben misschien gewoon bang om wat weet ik niet
probeer je niet te veel vast te pinnen aan je 'droombeeld van je laatste bevalling'. Bij mij was de 2e al de laatste en ik had steeds m'n eerste bevalling als referentie in m'n hoofd. Met als gevolg dat ik de hele 2e bevalling achter de feiten aan heb gelopen, omdat het allemaal zó anders ging. Ik kon gewoon niet plaatsen waar ik nou ergens zat in het proces, ik herkende niks. Ik heb een heel goede bevalling gehad, objectief gezien mss zelfs wel beter dan de eerste, en toch heb ik de eerste dagen alleen maar gedacht: Wat ben ik blij dat ik dit noooooooit meer hoef te doen! en nog later kreeg ik een beetje spijtig gevoel, dat ik het niet los had kunnen laten en het daardoor zo anders heb beleefd. Probeer je verwachtingen dus los te laten en het over je heen te laten komen. Ik wens je een heeeel mooie bevalling toe.
ik vind het serieus geweldig om te bevallen Dus zal altijd vaginaal willen bevallen. Maar helaas besloot de gynaecoloog na mijn 2e bevalling dat ik eerst bij hem moet komen om te horen of ik dat nog een keertje mag. Als ooit ukkie 3 komt hoop ik zoooooooooo dat ik nog 1x mag op de natuurlijke wijze. Maarja, wat moet dat moet. Dus als een keizersnede moet dan is het maar zo.
Als ik mag kiezen gewoon natuurlijk. Maar mocht het nodig zijn, dan een keizersnede natuurlijk. Echt veel keuze heb je volgens mij niet, het komt zoals het komt.
Eerste keer ben ik gewoon bevallen, was - ondanks de complicaties - een mooie ervaring. Tweede keer was een keizersnede en dit was ook een prachtige ervaring: lekker gepland, heel bewust meegemaakt. Qua pijn maakt het allemaal niet zo vreselijk veel uit, maar na een gewone bevalling ben je wel sneller weer op de been. Ik vind het geweldig dat ik beide heb mogen meemaken, heel bijzonder! Mocht er ooit een 3e komen, zou ik denk ik - als ik mag kiezen - voor een keizersnede gaan.