Vorige keer niet gehad. Deze keer zie ik wel hoe het loopt. Wil de mogelijkheid wel hebben dat als het nodig is dat ik het kan krijgen. Zo'n pompje lijkt me wel wat.
Ik wou geen ruggenprik maar een morfine spuit. Alleen ging het zo vlug dat daar geen tijd voor was.. maar vond het wel wat om echt bwust mee temaken. de volgende word ook zonder pijnbestrijding!
Ik heb geen pijnbestrijding gehad. Op een gegeven moment deden de weeën wel zoveel pijn dat ik heb gezegd dat ik dat geen uren meer ging trekken, en in dat geval een ruggeprik zou willen, maar toen bleek ik volledige ontsluiting te hebben, dus het was niet meer nodig! Overigens is dat mijn ervaring en hoor ik dat ook van anderen: als je gaat denken 'dit kan ik niet meer aan', dan ben je meestal zo ver en mag je gaan persen. Voor een volgende keer vind ik dat een hele prettige wetenschap! Als ik iets van pijnbestrijding gehad zou hebben, dan zou ik trouwens voor een ruggeprik gekozen hebben. Pethidine en het pompje zijn beide stoffen op morfine-basis die via jouw bloedbaan bij de kleine komen, dus dat leek mij niet prettig.
Bij de eerste 2 geen pijnbestrijding gehad. tweede bevalling er wel om gevraagd maar toen ik dacht dat ik niet meer kon had ik al 9,5 cm en mocht ik dus gaan persen. Toen zaten de weeen in mn buik. Nu voel ik weeen in mn rug en benen en daar kan ik echt niets mee. Hopelijk is pijnbestrijding ook deze keer niet nodig maar houd mn opties open als ik ze echt niet de baas kan....
Bij de bevalling van Jesse ben ik ingeleid. 4,5 Uur na het doorprikken van de vliezen en 4 uur van helse buik-en rugweeen (weeopwekkers stonden goed hoog ingesteld...) had ik er nog geen ontsluiting bij. Toen heb ik om een ruggenprik gevraagd en binnen een half uur was hij gezet. Wat een verademing zeg. Uiteindelijk ben ik nog 4,5 uur op 3 cm ontsluiting blijven steken, toen ze de ok al geboekt hadden kwam er pas schot in de zaak en uiteindelijk ben ik 17 uur na het breken van de vliezen bevallen. Achteraf zei de gyn en de verpleging dat het zonder die ruggenprik een keizersnee was geworden. Een nadeel van de ruggenprik was wel dat ik bijna geen persweeen had en ik na de bevalling er een fikse blaasontsteking aan over heb gehouden (door de katheter). Ben nu weer zwanger, maar ik hoop dat ik deze keer niet ingeleid hoef te worden en ik dit keer geen ruggenprik nodig heb.
Ik heb eigenlijk niet gedacht aan pijnbestrijding.. Had ook geen zin gehad want ging met 5 cm naar het ziekenhuis en toen we daar een half uur waren zat ik al op 10. Inderdaad die 1,5uur tussen die 5cm waren een HEL! Maar was dus niet voor niks.
bij de eerste kreeg ik (zonder ik erom gevraagd had of nodig was een prik in mn been... geen idee hoe, wat) riep toen iig elke keer "ben high" "ben high".. en viel gewoon tijdens de persweeen in slaap, dacht toen dat het van die prik kwam.... totdat ik beviel van de tweede... en precies hetzelfde had... en ook tijdens de persweeen in slaap viel.. (kun je nagaan persen was 6 minuten... ) Zelfs bij nummer 3 had ik hetzelfde en was het persen 3 minuten.... ik heb hier dus geen pijnbestrijding nodig gehad.... blijkbaar maakt mn lichaam een overdosis aan.... en ach tis zo lekker trippen op je "natuurlijke" pijnstilling...
Ik zeg JA! En bij een tweede graag wat eerder dan bij de eerste Ik ben ingeleid en dochterlief is pas op dag 3 na inleiding geboren. Ik heb al die tijd op een verlosbed gelegen (en dat ligt bepaald niet lekker) en dus niet geslapen. Toen de weeen eindelijk echt goed doorzette met behulp van opwekkers waren mijn dochter en ik te moe om het aan te kunnen. Helaas werkte de ruggeprik niet tot het moment dat ik mocht persen. Normaal zetten ze hem dan juist uit maar omdat ik haar er nooit zelf uit gekregen had liette ze de ruggeprik aanstaan en is ze gehaald met knip en pomp. Waar ik dus, net als het hechten, helemaal NIETS van gevoeld heb. Heerlijk Heb trouwens voor de ruggeprik ook een pompje gehad en dat werkte maar even en dat op de hoogste stand. Helaas bleef ik hangen in een weeenstorm ondanks dat ze de opwekkers uit hadden gezet en de weeen kwamen er dwars doorheen. Maar toen het even wel werkte heb ik me rot gelachen, was zo stoned als een garnaaltje en begreep niet waarom hubby en mijn moeder zo ontdaan waren hahaha.
Van te voren had ik me er niet in verdiept, maar uiteindelijk heb ik er toch voor gekozen. Ik wilde graag een ruggenprik en die mocht ik ook, maar... de anasthesist was héél erg druk en het was nog maar de vraag of ie tijd voor me zou hebben. Dat vooruitzicht vond ik zo erg, dat ik heb gevraagd of ze dan iets anders hadden. Ik wilde geen pethidine, door alle verhalen, maar dat was (naast een soort van homeopatisch iets, wat me niet veel doet) de enige optie. Oke, dan maar pethidine. Wat was het HEERLIJK! Ik voelde me wegzakken en ik vond het niet eng of erg, ik voelde alleen maar rust en geen pijn. Begon ook wel wat te lallen enzo, maar niets vervelends. Uiteindelijk kwam de anasthesist alsnog binnen vliegen en zette snel snel snel een ruggenprik. Vooraf ging ik er vanuit dat ik het wel zonder kon (lekker naïef ja) en ik had me er ook niet echt in verdiept. Nu ben ik alleen maar heel blij dat de mogelijkheid er is. Een eventueel volgende probeer ik het eerst weer zonder, maar als het niet gaat dan steek ik m'n vingertje weer op hoor...
Ik wilde geen pijnbestrijding, wilde bij mijn eigen verloskundige poliklinisch bevallen. Maar toen de kleine in het vruchtwater had gepoept en ik dus een medische indicatie kreeg, maakte het me niet veel meer uit. Mijn weeën zijn opgewekt, dus ze kwamen allemaal tegelijk. Wat was ik blij met mijn morfinepompje! Ruggeprik durfde ik niet aan, maar dit pompje was een uitkomst. Als ik weer klinisch moet bevallen dan zou ik het precies zo doen!
Bij mijn eerste 2 bevallingen ben ik ingeleid via infuus (wel gebroken vliezen maar geen weeën) en ben ik zonder pijnbestrijding bevallen, de eerste keer met vacuümpomp. Bij de derde bevalling kwamen de weeën na het strippen wel vanzelf, maar bij volledige ontsluiting kwamen er geen persweeën. Toen moest ik 2 uur de weeën wegpuffen om te wachten op de persweeën, die vervolgens niet kwamen. Die 2 uur was echt inderdaad verschrikkelijk zwaar. Toen heb ik ook denk ik een keertje of 30 gevraagd om een keizersnee (wat niet meer mocht). Na die 2 uur is er alsnog een infuus geplaatst om de weeën op te wekken, en ook meteen remifentanil (morfine-pompje). WAUW, wat was dat hééééérlijk!!! Ik wou dat ik dat bij mijn eerste bevalling ook had gehad. Ik kan het zeker aanraden! Voordeel van remifentanil is dat het heel snel uit je bloed is, dus het kan ook op het laatst nog ingezet worden, ook al ga je bijna persen. Even geen pijn meer van de weeën, even kunnen opladen, en dan persen.
Hier ingeleid en geen pijnbestreiding ik voelde me echt trots op mezelf dat zou ik niet hebben als ik wek.pijnstillers nam dan zou dat als falen voelen plus dat er ook risico aan zit voor de kleine dat is voor mij reden om nooit een petidine spuit of ruggeprik te.nemen. ik heb bij de 2e een spoetks gehad dus toen moest ik wel maar goed deze derde ga ik weer gewoon fien mocht dat geen ks worden.
Ik wilde in eerste instantie ook geen pijnbestrijding, maar toen de weeën niet kwamen en dus moesten worden opgewekt wist ik niet hoe snel ik er om moest vragen. Ik dacht doe dan maar gelijk de ruggenprik maar ze wilden me eerst een pompje met morfine (dacht ik) laten proberen. Je kunt dan zelf tussen de weeën door op een knopje drukken zodat de scherpte van de volgende wee wordt afgezwakt. Je wordt er een beetje rozig van maar het hielp wel een hele tijd. Op een gegeven moment werd de dosering van de weeënopwekkers verhoogd en toen hiep het niet meer, maar toen had ik al bijna volledige ontsluiting. Ik ben ervan overtuigd dat als ik geen pijnbestrijding had gehad ik minder positief zou terugkijken. Nu was het redelijk goed te doen zeg maar. Wens je succes!
Een pompje zou weinig tot geen risico opleveren voor de kleine..althans dat is mij gezegd. Nu is weinig risico toch een risico, maar misschien dat TS dat wel aanvaardbaar vindt. Snap je gevoel van het falen als je pijnbestrijding zou nemen, dat had ik van te voren ook, maar op het moment supreme gooide ik dat overboord. Dan maar minder dapper! Ik heb wel ongelooflijk veel respect voor alle dames die het zonder doen!
Het pompje is inderdaad de remifentanil, een soort morfine die snel weer uit je bloed is. Dus dit kan ook nog vlak voor het persen gegeven worden. Wel kan het van invloed zijn op het ademen van de moeder, dus word je dan goed in de gaten gehouden. Ik ging oppervlakkig ademen waardoor ik een zuurstofkapje op kreeg (en mijn hartslag en zuurstofgehalte in bloed werd in de gaten gehouden). Mijn verloskundige had me vantevoren een informatiefolder gegeven over de voor- en nadelen en bijwerkingen van alle soorten pijnbestrijding, dus ik was voorbereid.
Dat vind ik echt onzin hoor, je zet toch net zo goed een kindje op de wereld, daar gaat het toch om? Het is geen wedstrijd wie het beste pijn kan verdragen... De een zal minder goed tegen pijn kunnen dan de ander, de intensiteit zal niet bij iedereen hetzelfde zijn, en ook de duur speelt een rol. Mijn bevalling verliep goed en vlot, dus ik heb het niet nodig gehad, maar ik vind het onzin dat mensen onnodig zouden moeten lijden als het bij hen anders loopt. Ook zij doorstaan een bevalling en moeten het toch echt nog steeds zelf doen.
ik riep vooraf steeds dat ik niks zou willen, wilde graag zo natuurlijk mogelijke bevalling, maar heb gemerkt dat je vooraf ook nog moeilijk kan inschatten waar je het over hebt en hoe het zal lopen. de pijn bij weeënstorm met buik- en rugweeën viel me ZO tegen dat ik toch in een redelijk vroeg stadium gevraagd heb om 'iets!'. Heb een prik met pethidine gehad, ik lees net hier van iemand die dat ook had.. nadeel is dat deze niet hielp tegen de pijn maar voelde me inderdaad wel high/dronken en slaperig tussen de weeën door.. de rest van de bevalling is enorm snel gegaan, wellicht mede door de ontspanning die het gaf in mijn lichaam.. ik heb het echter heel vaag en niet-bewust meegemaakt, ik zou liever een pijnstilling gehad hebben waarbij ik er meer bij geweest zou zijn je kunt je altijd voornemen niets te willen krijgen maar houd in gedachten als plan B dat het echt niet zwak of stom is als je toch voelt iets nodig te hebben op het moment zelf
ik heb 16u lang rugweëen gehad en ik was heeeeel blij met het pompje in het ziekenhuis! ik moest thuis constant overgeven van de pijn (en ik kan echt wel wat hebben maar man, wat deed dat zeer!) ik was het zo zat dat ik naar de verloskundige heb gegild dat ik naar het ziekenhuis wilde voor pijnbestrijding! de ontsluiting schoot niet op maar zodra ik aan het pompje lag in het ziekenhuis, ging het ineens heel snel! heb zelfs geslapen tussen de weëen door! heerlijk.. zou het bij de volgende meteen weer doen!
Ik heb een ruggeprik gehad, man, dat is toch de uitvinding van de eeuw! Allé, niet deze eeuw, maar toch Ik ben ingeleid en heb er na 2 uur om gevraagd. En ik was blij dat ik dat had gedaan. Ik voelde er niets meer van. Bij nader inzien was het ook maar goed dat ik het gehad had, want ze besloten een keizersnede te doen. Zelfs al zou het volgende keer geen keizersnede worden, dan nog vraag ik die ruggeprik.