Ik zou thuis willen bevallen zonder pijnbestrijding. Ik heb begrepen dat je thuis omdat je in eigen veilige omgeving ben waar je je makkelijker laat gaan meer endorfine aanmaakt en daardoor makkelijker de bevalling aankan. Ik krijg juist stress om naar ziekenhuis te gaan... ben ook bang voor prikken dus dat is geen optie.. en het lijkt mij heerlijk om in die omstandigheden heerlijk in je eigen huisje te kunnen bewegen en doen, douche nemen of ff wat drinken pakken... weet t natuurlijk nog niet, maar het idee stelt me nu al heel erg gerust...! Succes allemaal!
@Gina, ik dacht dat ook... maar het viel me alsnog vies tegen.. lees me bevallngsverhaal zal ik zeggen
Dat kan idd ja, nee ik lees geen verhalen haha... ben er al angstig voor dus ik lees niks meer... maar natuurlijk kan het tegenvallen, ik ben niet naief hoor! Thanks...
Ik wilde ook graag thuisbevallen en zonder pijnbestrijding. Nou beide is niet doorgegaan. Ik werd ingeleid met 42 weken en wat was ik blij dat ik een ruggeprik kon krijgen, had direct namelijk al weeën om de 2 minuten, was echt heel erg heftig. Achteraf ben ik heel blij dat ik in het ziekenhuis ben bevallen hoor. Onze kleine man woog 10 pond en zijn navelstreng zat 3 keer om zijn nekje gedraaid, dus geluk bij een ongeluk dat ik naar het ziekenhuis moest.
ook hier pijnbestrijding gehad. na ruim 14 uur weeen, waarvan de laatste uren weeenstorm in de rug en buik, pas 2cm ontsluiting. ondertussen hield ik het niet meer vol. toen heb ik ook penitidine gekregen. helaas sloeg deze niet aan en ondertussen had ik ook wee opwekkers gekregen waardoor het allemaal nog pijnlijker werd! na een aantal uren tegen het plafond gekropen te zijn werd er besloten tot een ruggeprik, helaas sloeg deze ook alleen aan op mijn rechterbeen. dus mijn linkerbeen en de rest van mijn lichaam voelde alles nog! ondertussen werd het infuus met de opwekkers ook opgehoogd! ik heb geschreeuwd als een speenvarken volgens mij want de pijn was gewoon echt ondraaglijk, toen kreeg ik nog eens de maximale dosering via de ruggeprik die ik nog mocht krijgen op dat moment, ook dat sloeg niet aan. mijn rechterbeen werd gevoellozer maar mijn linkerkant alleen maar pijnlijker aangezien dat piepinfuus alsmaar opgehoogd werd. om een lang verhaal ff kort te maken, ik heb bijna 25 uur ondraaglijke pijn geleden en heb dus wel pijnbestrijding gehad, alleen sloeg het bij mij niet aan. dit betekend voor mij wel dat een tweede er voorlopig echt niet in zit, en ik bij de volgende bevalling zwart op wit wil hebben dat als het weer niet gaat ik een ruggeprik krijg en als die weer niet aanslaat dan maar een keizersnede! of de bevalling moet dan anders verlopen, als het niet nodig is dan niet! ik ben blij dat er pijnbestrijding was, ook al hielp hij niet bij mij, er werd wel naar mij geluisterd op dat moment door het medisch personeel. ik ben dus wel voorstander van pijnbestrijding. als ik eerlijk ben steekt het mij ook enorm als ik hier reacties lees van : je hebt een paar uur pijn maar dan heb je er ook wat moois voor terug. ja ik heb er inderdaad een prachtig mannetje voor terug en ik zou hem niet meer willen missen, maar ik heb zo een piepbevalling gehad met zoveel pijn dat het wel een hoop verpest heeft. zeker voor de toekomst. pijn hoort erbij, een bevalling is nu eenmaal niet pijnloos maar er zijn grenzen en die mag je als vrouw best aangeven! sorry het is een lang verhaal geworden! liefs joyce
Joyce@ ik zit met grote ogen je verhaal te lezen. Het lijkt mijn bevallings verhaal wel! Ik had precies hetzelfde, bij mij duurde de weeen 22 uur. Ik moet wel zeggen dat ik nu mijn bevalling een plek heb kunnen geven. Het is nog niet helemaal over die angst en trauma. Ik kan in iedere geval verder en dat is voorheen anders geweest. Groet Hanan