jeetje jopa...nee dan maar liever niet he! Weegt niet op tegen de pijn van de bevalling...maar bij een kz-snede moet je wel he? Ja of een narcose dan
De volgende keer (hoop dat het ons nog een keer gegund is... lopen in de MMM) heb ik al afgesproken dat ik onder algehele narcose ga. De kans op keizersnede is zowieso groot ivm het niet vorderen van de ontsluiting (baarmoeder kwam niet op gang). Voor mij geen ruggenprik meer.....
Echt belachelijk. Ik heb ook twee uuurenlange weeënstormen gehad, maar ik had toch echt de regie in handen, en zo hoort het ook. En pethidine helpt idd niet tegen de pijn, maar je wordt er rustiger van. Maar als je (relatief) rustig bent, dan heb je daar niet veel aan. Heel goed dat je een klacht ingediend hebt, echt absurd! Suus
Pijn krijg je geen betere band mee met je kind, dat is idd onzin MAAR het heeft wel een functie je lichaam werkt hierdoor en reageert erop. Je ziet vaak bij bevallingen met pijnbestrijding dat deze langer duren (ontsluiting en uitdrijving) en dat ook complicaties en kunstverlossingen meer voorkomen (omdat je geen kracht genoeg hebt vaak en het niet goed genoeg kan voelen) de pijn heeft bij deze dus een functie dat het je meer kracht geeft en je lichaam op de goede manier laat werken (de natuur heeft het niet voor niets zo gemaakt. Je HOEFT niet te schreeuwen, gillen e.d. hoe rustiger je bent en hoe meer je eraan toegeeft des te minder pijn je zelfs hebt (hormonen doen beter zijn werk en je ontsluit sneller) Ik zou er nooit voor kiezen en heb 2 ingeleide bevallingen meegemaakt (weenstorm van een paar uur, in buik been en rug) waarbij de pomp steeds hoger werd gezet maar ik zou het risico nooit willen lopen, kan zelfs zeggen dat het onze zoon zeker geen goed had gedaan als het nog langer had geduurd dus dat is genoeg reden voor mij om gewoon de natuur zijn werk te laten doen. Ik heb gekozen om zwanger te worden en accepteer de consequentie die erbij hoort, voor niets gaat de zon op, maar ik ben vrij nuchter ingesteld, ik kan me zo voorstellen dat als je niet goed tegen pijn kan of snel in paniek raakt enzo dat het een optie zou zijn. Of bv bij bepaalde complicaties is het zeker een uitkomst, maar zo standaard (ook bij inleidingen) zou ik het persoonlijk nooit doen..
Ik persoonlijk vind dat een bevalling zo natuurlijk mogelijk zou moeten verlopen. Dat daar pijn bij komt kijken vind ik niet meer dan logisch, daarbij weet je het van tevoren. Hou sowieso niet van chemische zooi in mn lijf (neem ook praktisch nooit paracetamol e.d. ) Ieder mag natuurlijk zelf weten wat ze wil, maar voor mij is het zo dat ik geen troep in mn lijf moet als het niet strikt noodzakelijk is. Lijkt me voor het kindje ook beter. Lijkt me trouwens doodeng als ze met een naald in je rug gaan zitten. Kan nooit goed zijn...
Ik ben nu zwanger van ons eerste kindje (24 weken) en moet zeggen dat het steeds reeeler wordt, de bevalling etc. Ik heb geen idee of ik pijnbestrijding wil. Het lijkt me goed dat de optie er is, maar zeker sinds ik aan zw yoga doe heb ik heel erg het gevoel dat ik het zelf KAN en dus ook wil. De natuur zijn werk laten doen, inderdaad. Dat lijkt me zoiets moois. Ik ben niet kleinzerig; heb wel een periode in mijn leven regelmatig heftige darmkrampen gehad en dan wist ik gewoon niet waar ik het zoeken moest van de pijn. Ik kon me totaal niet ontspannen of 'eraan toegeven'. Ik hoop niet dat dat met weeen te vergelijken is, want die darmkrampen waren echt om door de grond te gaan. Daarentegen kan ik heel goed tegen de tandarts en tegen andere pijnen. Ik weet het dus niet; ik weet wel dat ik de optie open wil houden (ga bevallen in het ziekenhuis), en ik vind het heel vreemd dat er nog steeds zo veroordelend tegen pijnbestrijding wordt aangekeken. Alsof je dan als moeder 'minder waard' bent ofzo, zo'n onzin. Er zijn risico's, maar de risisco's kunnen nog veel groter zijn om iemand die de weeen niet goed kan opvangen of die gewoon totaal uitgeput is pijnbestrijding te weigeren. Ze zetten een ruggeprik niet zomaar, het is niet voor niets dat een anesthesist dat doet.
ik heb altijd gezegd dat ik zonder pijnbestrijding wilde bevallen. Sowieso zo natuurlijk mogelijk en die pijn zou ik wel overleven. Als de bevalling op natuurlijke wijze begint, is dit in veel gevallen ook vrij geleidelijk en groei je mee in die pijn. Ik ben ingeleid, dus had al allerlei troep gekregen voor ik uberhaupt aan het bevallen was. Vond dat al heel jammer, maar het kon niet anders (hoge bloeddruk). na 24 uur had ik vrij heftige weeen, maar nog amper ontsluiting. Toen dacht ik nog wel dat ik het ging uithouden zonder pijnbestrijding. Weer enkele uren later had ik een weeenstorm en raakte ik van de wereld. Volgens de papieren was ik in paniek en hyperventilatie. Kan het me niet meer herinneren, wel dat het vreselijk was op een bepaald moment. Toen dat een half uur duurde met elke halve minuut een wee en bij elke wee een dip in de hartslag van de baby, werd voor mij door de artsen in overleg met mijn vriend gekozen voor de ruggenprik. En wat was ik daar blij mee. Ik was weer bewust van mezelf en het gebeuren en kon me weer gaan ontspannen. De hartslag van de baby ging weer beter en de ontsluiting kwam eindelijk op gang. Zo is mijn dochter toch nog op de natuurlijke weg op de wereld gezet, omdat ze eigenlijk aan een keizersnede dachten, vanwege die dips in haar hartslag. En wat heb ik een respect gekregen voor de natuur en het geweld wat er bij bevallen komt kijken, want voor zo'n kindje is het ook absoluut geen pretje, dat geboren worden!
Ik wil graag zonder pijnbestrijding bevallen en als het echt niet meer te houden is,sowieso geen ruggeprik! Ik heb meerdere lumbaalpuncties gehad en ben 1 keer bijna 4 weken dood- en doodziek geweest omdat het vocht uit mijn hersenen bleef lekken,pfff! Sinds die ellende heb ik gezegd: nooit meer zoiets of iets wat er op lijkt! Ik ben best wel veel pijn gewend en vertrouw ook op mezelf en op mijn lichaam dus we gaan er gewoon voor..tsjakka!!!!
In eerste instantie wilde ik thuis bevallen en zonder enige vorm van pijnbeschrijding... Maar na 10 uur stormweeen zonder enige vordering in mijn ontsluiting ben ik naar het ziekenhuis gegaan. 2 uur later nog niets veranderd en toch een ruggenprik gekregen. Ik denk dat het heel erg afhankelijk is van hoe je de pijn tijdens de bevalling ervaart. Ik ervaarde de weeen als zo enorm pijnlijk dat ik niet kon ontspannen en de ontsluiting tegenhield. Voor mij was de ruggenprik wel een enorme opluchting en zeker ook noodzakelijk. Maar ja ik was dan ook al 12 uur bezig met zeer heftige weeen en nog steeds slechts 4 centimeter... Inderdaad een nare bijzaak: ik heb koorts gekregen en mocht daardoor niet bij mijn zoontje die door complicaties tijdens de uitdrijving op de couveuseafdeling lag. Zag hem daardoor pas na 10 uur toen mijn koort onder de 38 graden kwam. Dat is echt verschrikkelijk als je net bent bevallen... Maar ja, zou ik het anders doen? Nee, want zonder ruggenprik was het denk ik zeker een keizersnede geworden en nu ben ik gelukkig toch vaginaal bevallen. Ik denk dat het goed is om alle opties open te houden. Tijdens je bevalling voel je vanzelf aan of je het nog aan kunt of niet en als je goed geinformeerd bent, kun je dan altijd een keuze maken.
Ook ik had van te voren de voors en tegens tegen elkaar afgewogen qua pijnbestrijding. Voor mijzelf viel de ruggenprik af. Ik heb toen voor het pompje gekozen. Geen idee wat me te wachten stond maar ik vond het niet echt een 'prettige' vorm van pijnbestrijding. Ik was zo stoned als een aap (zo leek het althans) en ben gewoon stukken kwijt van de uren die ik daar gelegen heb. Aangezien ik dacht dat je tijden het bevallen dit pompje ook wel mocht gebruiken, niet dus......hahahahha........word er netjes uitgehaald als je genoeg ontsluiting hebt en omdat je best wel snel weer 'bij' bent, weet je precies weer wat je daar ook weer ligt te doen. Het haalt de scherpste kantjes er wel af qua pijn maar ondertussen lig je er als een halve gare bij Als ik het zonder had gekunt had ik het zeker gedaan maar helaas.......
Dat pompje lijkt me vreselijk, als je dus delen kunt missen zeg maar. Dat je dus helemaal stoned en afwezig bent. Dat wil ik echt niet! Ik ga nu een tens kopen (elle heet die geloof ik) en kost 95 euro. Mijn verzekering vergoed 80 euro, dus voor 15 issi van mij! Maar als ik niets nodig heb, dan niet! Maar als de tens niet (genoeg) werkt, dan een ruggenprik!
Ik wou absoluut zonder epidurale bevallen maar heb het niet gehaald. Bevalling begon om 12u 's nachts, had nog niet geslapen, was wakker van 5u 's ochtends, had een lange dag gewerkt en was dus doodmoe! Na 14u had ik nog altijd maar 4cm terwijl ik volgens de vk toch heel goede en heftige weeën had. Ik wou kost wat kost zonder epidurale bevallen maar de gyn (ik ben in het zh bevallen) stelde voor om toch met te bevallen. De bevalling was 5 weken te vroeg begonnen, ik was er niet op voorbereid (in de mate dat dit dan wel kan) en doodmoe. Onbewust hield ik het volgens de gyn tegen omdat ik nog niet wou bevallen. Volgens haar kon ik zo nog wel dagen doorgaan en zou ik veel te moe zijn om te persen. Uiteindelijk na 14u een ruggenprik gehad en daarna in nog geen halfuur van 4 naar 10 cm gegaan! Ik hield het dus onbewust toch tegen. Jammer genoeg werkte de epidurale dan wel nog te goed tijdens het persen waardoor ik geen persweeën voelde. Het persen heeft dan nog een uur en drie kwartier geduurd. Uiteindelijk dus toch een nadeel ondervonden van de epi maar dat woog volgens de gyn niet op tegen de voordelen. Bij de volgende bevalling denk ik dat ik terug ga proberen zonder maar me niet schuldig ga voelen als ik toch één neem. Veel mensen uit mn omgeving vonden het flauw dat ik met ben bevallen (vooral schoonmoeder) maar dat maakt me helemaal niets uit! Ik denk wel dat ik me ga proberen beter voor te bereiden. Moet ook aan een uitspraak denken van een vriendin van me die vooraf beslist had om met te bevallen. Volgens haar deden vrouwen vroeger ook de was zonder wasmachine maar is niemand nu nog zo gek om alles in een ton met regenwater te wassen... Ik zou zelf wel proberen om zonder te bevallen dus maar vond dat wel leuk verwoord.
Hier wilde ik geen pijnbestrijding en ben thuis bevallen dus sowieso zonder. Ik denk dat als ik in het ziekenhuis was bevallen, ik er wel om had gevraagd, de pijn was ondraaglijk. Maar blijkbaar kon ik het wel aan, ze is tenminste geboren Ik was blij dat ik thuis was, zodoende had ik de keuze niet en moest ik het er mee doen. Pijnbestrijding brengt altijd risico's met zich mee en daarbij vind ik dat de pijn bij het kinderen krijgen hoort. Overigens zijn er natuurlijk situaties waarin het een goede keuze is. Ik zie wel flink tegen de volgende bevalling op, bij de 1e stapte ik er heel onbevangen in. Maar hoop dat misschien een badbevalling wat is en het laatste stuk sneller gaat, waardoor het wat beter te doen is.
Ik zei van tevoren dat ik geen pijnstilling wou. Om 10.30 3cm, toen mijn weeen later te heftig waren zei ik tegen me vriend dat ik wel pijnstilling wou.verloskundige kwam om 13.30 en ik had 9cm en ik mocht dus geen pijnstilling meer. Tijdens het persen heb ik nog om een paracetamol gevraagd. Die kreeg ik uiteraard ook niet meer.Maar ik heb het zonder gedaan. Ik ben niet ingeknipt, uitgescheurd, geen vacuumverlossing en geen keizersnee.Het enige wat ik overhield waren 3kleine schaafwondjes. Maar ik vond het goed te doen zonder pijnstilling.
Ik ben twee keer bevallen en twee keer zonder pijnbestrijding en daar ben ik blij om.. hoe minder 'troep' in je lijf hoe beter. Je doet 9 maanden je best om een gezond kindje op de wereld te zetten en ik vind het niet meer dan logisch dat je het dan ook in de laatste uren probeert... Met de NADRUK op probeert! Want ruggeprikken zijn er niet voor niets. Ik wil heel graag nog een keer zwanger worden en bevallen en hopelijk dan weer zonder iets maar als het nodig is.. ja, dan toch wel.. maar alleen als het NODIG is.. en niet vooraf omdat ik bang ben voor het onbekende (en dat is het elke keer.. want elke zwangeschap/bevalling is uniek) Prima om je goed te laten informeren maar vooraf al kiezen voor een ruggeprik? Nee, dat vind ik niet zinnig.
Ik vind het altijd zo stom dat mensen dat zeggen he. Gewoon belachelijk! geen vrouw, geen bevalling, geen kindje, geen pijngrens is met elkaar te vergelijken en aan elkaar te meten. Valt me op dat het vaak mensen zijn die vroeger die keuze niet hadden. Trouwens, niemand had tegen mij moeten zeggen dat ze flauw vonden dat ik een ruggenprik gehad had, want dan waren ze aan het verkeerde adres.. En met die opmerking van je vriendin.. tja zit zeker wat in!! Ach laat ze maar lullen..! Als jij het nodig vind, dan ga je ervoor! Is alleen maar fijn dat die mogelijkheid er is!
Ja maar je kunt ook proberen dmv cursussen enz je angst te behandelen en zo`n pijnbestrijding als optie te houden? Ik hoor niemand van de dames zeggen dat ze eerst hebben geprobeerd om met de pijn om te gaan en cursussen enz te volgen....want het is vaak het niet kunnen omgaan met de pijn van de bevalling toch? IK heb het dan niet over vrouwen die 24 uur bezig zijn en er nog geen ontlsuiting is he! Maar als jij als vrouw bang bent en niet met de pijn kan omgaan....dan probeer eerst van alles voordat je naar de medicijnen grijpt?