Momenteel goed 20 weken zwanger. De voorbije twee weken begon ik eindelijk wat te genieten. Voelde me niet meer zo beroerd en moe, voelde al af en toe wat stampjes en m'n buik is hard aan het groeien. Enkele dagen geleden kreeg ik een blaasontsteking, waarbij ik eerst geen symptomen had, maar later toch wel vrij pijnlijke kwaaltjes had. Ben er nu voor in behandeling en hoop dat 't snel over is. Dit ter zijde, maar ik maak me nog steeds, voor de zoveelste dag, week, maand, ... op rij zorgen. ik heb al twee gezonde kinderen, wel met hulp van de MMM, met vrij goede zwangerschappen en bevallingen. Een vriendin, wiens 3e zwangerschap heel angstvallig was omwille van CMV besmetting, heeft haar 3e zwangerschap dus heel angstig beleefd (en ik met haar). Nu zit ik zelf ook met een soortgelijke angst : 'komt alles wel goed'? , 'is het geluk een 3e x aan mijn kant', 'wat als', ... het helpt niet dat ik nog steeds niet veel leven voel. Af en toe wat gewoel, soms eens een klein schopje, maar nog niet elke dag en soms voel ik me zelfs helemaal niet zwanger. Ik ben gewoon zo bang dat ons ukje toch nog komt te overlijden in de buik (hoewel daar geen enkele medische indicatie voor is), of we hem/ haar toch nog moeten afgeven. het beheerst intussen mijn hele doen en laten. gewoon werken of concentreren is niet meer aan de orde, hoe nuchter ik het ook wil bekijken. Ik was echt van plan te genieten deze 3e en laatste zwangerschap, maar de angst blijft me om het hart slaan... hoe ga ik daar mee om?
Ahhh wat een rotgevoel moet dat zijn meis! Ik snap dat het heel lastig is om je zorgen aan de kant te zetten, maar probeer zo positief mogelijk te denken, want zoals je zelf zegt, er is geen medische indicatie voor! Kan je helaas verder niet helpen, behalve een luisterend oor bieden wanneer je die nodig hebt. Dikke knuf!
Ik heb die angst ook heel erg. Alsof ik geen gezond of levend kindje zal krijgen. Het idee dat er een levend meisje uit me komt is gewoon zo onwerkelijk. Dit wel m'n eerste, misschien is dat het? Het is gewoon te mooi dat ik straks een kindje heb. Dat maakt me vaak bang. Te mooi om waar te zijn....?
Heeeeeel herkenbaar! Hier ook zwanger van ons derde en laatste kindje en ik blijf maar onzeker. Ook het gevoel van: ik heb al twee gezonde kinderen, het zou wel erg bijzonder zijn als het met dit kindje ook weer goed gaat. Ik voel inmiddels wel wat beweging maar niet heel veel/hard. De placenta ligt dit keer ook aan de voorkant. Bij onze laatste echo had het een kindje een wat te klein hoofdje, maar hier gaan ze verder naar kijken bij de 20 weken echo. Volgens de gynaecoloog was het absoluut geen reden tot onrust, maar ik maak me dus wel ongerust! Tot vervelens aan toe van mijn man. Die begint er ook van te balen dat ik nooit positief ben... Heel vervelend dit gevoel, maar wat doe je eraan? Ik heb over een week de echo en dan hoop ik het een beetje los te kunnen laten... Helaas dus geen tips maar wel herkenning!
Inderdaad. jullie reacties zijn echt herkenbaar! Estha, hier ook dat gevoel van 'is het ons wel gegund een 3e gezond kindje'. en die beweging, het staat me voor dat ik de vorige 2x al meer beweging voelde, maar kan ook inbeelding zijn hé. ik had altijd vrij rustige kindjes in de buik. heb deze week ook weer echo en hopelijk ben ik dan voor een hele tijd gerustgesteld. ik geniet ook wel van het feit dat ik gezegend ben en weer een kind verwacht, maar die negatieve gedachten (zelfbescherming?) blijven me achtervolgen. full time werken helpt niet echt want heb dan precies geen tijd om bewust te genieten en ben de hele tijd afgeleid. ach, een manier zoeken om ermee om te gaan zeker... bedankt voor de reacties!
Herken het heel goed! Doordat ik, zolang ik zwanger ben, last heb van bruin verlies door mn goed doorbloede baarmoedermond, ben ik mn hele zwangerschap zo onzeker en zo bang. Al 2 goede echo's gehad, maar zo ik het dan weer heb met bloeden voel ik me zo bang. Kan soms gewoon niet geloven dat ik echt zwanger ben, we zijn er zó zó blij mee, dat ik zo bang ben om het kwijt te raken! Snap je ongerustheid dus heel erg goed!
Heel herkenbaar! En het is zo moeilijk om dat los te laten. De ene dag gaat het best wel en door een klein dingetje kan ik weer gaan twijfelen. Ondanks dat ik de kleine nu al heel soms denk te voelen en we al veel echos hebben gehad ter bevestiging. Bij mij is het de tweede, maar wel na 3,5 jaar ellende, tegenslag en MMM. Voor de zomer heb ik een paar gesprekken gehad met een psycholoog, omdat ik toen ook echt ingestort was vanwege een combi van factoren ( ontslag). Had nog nooit met een psych te maken gehad maar had een goede klik met haar. Omlangs ben ik weer eens bij haar langsgegaan, gewoon om angsten en onzekerheden van me af te praten. Zij kan alleen maar luisteren. Maar ik merk aan mezelf dat ik tegen haar gewoon eerlijker ben en makkelijker praat. Tegen mij partner vertel ik niet alles, hou ik rekening met zijn gevoelens etc. In mijn omgeving is geen ruimte voor mijn angst en inzekerheid, iedereen is alleen maar heeeeeel erg blij dat het gelukt is en begrijpt gewoon niet dat ik het eng vind. De psych kan niet heel veel doen, maar toch lucht het op. En voor het lichamelijke deel heb ik een fijne vk gevonden bij wie ik tussendoor langs mag komen als ik echt ff het hartje moet horen. Ik merk zelf dat het nu wat beter gaat, nu ik het begin te voelen en steeds weer bevestiging krijg. Alhoewel ik wel met een enorme amgstdroom zit die steeds terugkomt. Vrijdag doen we een pretecho voor het geslacht. Onze 5 jarige zoon gaat dan mee om ook de baby te zien en te horen of net broertje of zusje is. Mijn angst is dat op het op de echo helemaal niet goed blijkt/niet leeft en dat mijn zoon daar dan getuige van is.... Brrrr... De kansd atdeat zo is is zooooo klein, maar toch knaagt er zo n rot gevoel... Nou meid, praat het van je af, wie weet met wat hulp. Want het is natuurlijk ook heel rot om op deze manier je zwangerschap te beleven. Hopenlijk worden de bewegingen snel meer zodat je daar steun van hebt? Angelsound zou ik zelf niet doen. Als ik merkte hoe moeilijk het was de afgelopen 2x bij de vk om het hartje met een goed professioneel apparaat te vinden....
Ik heb idd een angelsound maar heb het heel moeilijk om de hartslag te vinden ,daarom vermijd ik dat liefst zo veel mogelijk. Gisterenavond en vandaag toch al wat meer stampjes ter geruststelling gevoeld. ik weet dat het pas vanaf 26 weken is dat je de baby echt regelmatig moet gaan voelen en tel af naar die grens, ook omwille van levensvatbaarheid want heb enorme schrik voor vroeggeboorte en/of platliggen. zou echt niet te combineren zijn met mijn drukke gezin. Zal enorm blij en dankbaar zijn als ik binnen een 4-tal maand een gezond wondertje op de wereld mag zetten en mijn kinderwens kan afsluiten. Ergens is er ook die angst nu, omdat we hebben uitgemaakt dat - zou het mislopen- er geen volgende keer komt. En dan is mijn kinderwens niet vervult en zal die leegte er altijd zijn. Maar kom, positief denken en genieten toch maar... doet wel goed om het van me af te schrijven enjullie ervaringen te lezen xxx
toen ik zwanger was van mijn zoontje had ik precies hetzelfde gevoel maar dan "zal een gezond kindje mij wel gegund zijn" het was mijn eerste kindje dus vandaar zo de gedachte.. op den duur heb ik een baby doppler gehuurd en zo kon ik luistere als ik onzeker was.. dit heeft mij erg geholpen.. geniet van je zwangerschap Liefs x