Bij mijn zoontje kreeg ik met 22 weken harde buiken. Gewoon doorgegaan omdat dit erbij hoorde volgens de vk. Met 26 weken in het ziekenhuis opgenomen omdat ik weeën had. Ik kreeg daar adalat en bedrust. Uitieindelijk alles weten te rekken tot precies 37, maar wat een drama was dat. Nu zwanger van ons tweede kindje en ik kreeg nu al met 15 weken harde buiken. Ik ga nu naar de gyn om mijn baarmoederhals op te meten. Zo houden ze in de gaten of de harde buiken kwaad kunnen. Gelukkig blijft het nu stabiel, maar gisteren te horen gekregen dat ik het echt rustig aan moet gaan doen. Maandag ga ik regelen op mijn werk dat ik halve dagen kan gaan werken zodat ik 's middags kan rusten. Ik ben benieuwd hoe ze gaan reageren. Ik vind het wel een verstandig besluit, want ik breng liever goede tijd thuis door als dat ik nu doorga met alles en straks weer in het ziekenhuis terecht kom.
Zit nu sinds maandag thuis. Ben voor 100% afgekeurd door de bedrijfsarts. Heb harde buiken, hele dag door, heel erg vermoeid, bandenpijn en bekkeninstabiliteit. Toen ik bij de arts was, constateerde die ook nog eens dat ik vocht vast hield en dat was de druppel. Ik mocht ab-so-luut niet meer werken deze zwangerschap! Ik ben filiaalmanager van drogist hier in het dorp met 14 meiden die bij me werken, dus best een verantwoordelijke baan. En ik heb het in tranen aan m'n assistent verteld. Die trouwens direct alle verantwoordelijk overnam, roosters aangepast enz. Maandag en dinsdag was ik echt stuk van het nieuws dat ik niet meer mocht werken... Ik dacht dat het nooit zal accepteren en die twee dagen duurde laaaaangggg! Haha Woensdag werd ik wakker, m'n rug deed geen zeer. Ik had een uitgeslapen gevoel. Mijn schouder zit altijd vast, voelt helemaal hard aan zeg maar, was nu helemaal zacht. En toen dacht ik... ja, het is goed voor m'n lichaam om niet te werken. En nu ben ik blij dat de ba mij thuis heeft gezet. Het voelt echt goed. Ben zelfs gezelliger als mijn man thuis komt van het werk! Moet wel rustig aan doen, geen bedrust maar mag heel veel niet doen. Vul m'n dagen met beetje buiten fietsen, 's ochtends huishouden (kleine dingetjes), alvast avondeten maken. En 's middags vooral zitten en liggen (op m'n linker zij met m'n buik rustend op de bank zeg maar) tv kijken, lekker veel lezen (eindelijk tijd voor m'n oude hobby!!!). Ga vanaf morgen wel een schemaatje maken per week met wat we eten, welke afspraken ik heb (vk, fysio, zw cursus), klusjes die gedaan kunnen worden en wat ik die week wil bereiken in bijv kinderkamer, of nog wat laatste aankopen van het uitzet lijstje. Toch een beetje structuur houden. Maar wil de middag echt vrij houden voor de rust. Voel dat dat goed is voor het lichaam. Conclussie: accepteer dat je thuis moet zijn en rust houden voor de kleine. De ba zei tegen mij: om een voortijdige bevalling te voorkomen mag je gewoon niet meer werken! Punt. Nou, duidelijk. Dat wil je toch niet he. Heel veel sterkte iedereen die verplicht thuis zit. Probeer er toch van te genieten. Houdt wel een keer per week ofzo contact met het werk, bel een collega of kom even een kopje koffie drinken in de pauze. Probeer wel structuur te houden, anders kak je in volgens mij. Blijf gezond eten en tja, accepteren maar. En we hadden een slechtere tijd kunnen treffen qua seizoen! We doen het voor het kleine drukte makertje in ons buik. Die heeft geen keuze. Wij moeten de rust nemen om de kleine de rust te geven om te groeien en te ontwikkelen. xxx
Poeh, excuses voor het lange bericht! Haha en ik vind het nogal negatief overkomen. Maar zo bedoel ik het niet hoor! Think positive! Alles komt goed! En wat werk betreft; "Het werk wacht wel tot je een kind de regenboog hebt laten zien, maar de regenboog wacht niet tot jij klaar bent met je werk" En vooruit, nog ééntje: ( een uitspraak van moeder Theresa, heb niks met haar hoor, maar heb het ooit een keer gelezen en is me altijd bijgebleven, zo leef ik ook zoveel mogelijk) "Een glimlach is zo gemakkelijk te geven, maar het effect ervan kan eeuwen voortduren" Nou, tot zover mijn spam