Hoi dames, Ik lig alweer sinds woensdag in het ziekenhuis met verschrikkelijke koliekaanvallen ( ben nu bijna 26 weken in verwachting van ons eerste kindje ) begin januari al eerder 3 nachtjes doorgebracht vanwege hetzelfde geval. In de tussentijd nergens last van gehad maar het is helaas teruggekomen, heb een echo gehad en daaruit bleek dat de rechternier verwijd was en er zijn rode bloedcellen in m’n urine gevonden, meer dan dat is er niet gevonden.. wat het ook een beetje lastig maakt voor mij want iedereen is zo wanhopig opzoek naar de oorzaak en/of nog meer duidelijkheden maar ik heb dit inmiddels een beetje laten varen. Het enige wat ik hoop is dat ik weer pijnvrije dagen mag hebben zonder dat ik over de grond kruip, alles onder spuug en pethidine injecties toegedient krijg omdat ik anders geen oog dicht kan doen en dan NOG lukt slapen nauwelijks, ontspannen kan ik dan wel even. Momenteel lig ik aan een infuus met buscopan, de dosis is gisterenavond minimaal verlaagt en vannacht natuurlijk weer meer last gehad. Ik begin nu te merken dat ik er toch wel moeite mee krijg dat ik hier nu alweer even lig omdat ik nog best veel wilde doen en kopen voor ons kindje, en ook omdat ik gewoon lekker wil genieten van de zwangerschap en natuurlijk het liefst thuis wil zijn. Ik weet nog niet wanneer ik naar huis kan, maar als ik ga zal ik ook weer even rustig aan moeten doen. De vorige keer ben ik weer als een kip zonder kop verder gegaan met mn leven want ik voelde me weer goed en ik moest nog van alles van mezelf, dusja hoezo rustig aan doen? Zijn er meer dames die in een zwangerschap meerdere malen zijn terug gefloten? Lang ziek zijn geweest? En hoe gingen jullie hier mee om? Ik voel me nogal schuldig vooral naar m’n werk toe.. en ook naar m’n man die nu nogal wat extra’s op zn bordje krijgt. En ik weet het, ik hoor me daar niet druk om te maken maar toch doe je het
Wat naar om te lezen! Ik hoop echt dat ze iets kunnen vinden van de oorzaak. Misschien helpt het om lijstjes te maken van wat er nog moet gebeuren voor bijvoorbeeld 't kamertje, de uitzet en in het algemeen? Dan kun je sommige dingen aan de mensen om je heen vragen/ uitbesteden? En bepaalde dingen online shoppen tussen te aanvallen door? Ik word altijd rustiger van lijstjes omdat het dan inzichtelijk is ipv een zwerm in mijn hoofd. Over het ziek zijn: ik ben tot 14 weken erg ziek geweest ook met koliekpijn. Mijn galblaas bleek ontstoken met gruis erin wat de overlast veroorzaakte. Omdat ik vroeg in de zwangerschap zat hebben ze hem operatief verwijderd. Dat was fijn want die pijn was weg. Maar ik kon een maand mijn zoontje niet tillen en weinig in huis doen. Qua lichamelijke conditie ben ik ook keihard achteruit gegaan en eten bleef een issue omdat ik dat moest opbouwen. Ik had bij mijn eerste zwangerschap last van ontzettende vermoeidheid en werkte 24 ipv 32 uur in de week. Dat moest deze zwangerschap weer. Ik vond het heftig, lichamelijk zo dippen icm werk, huishouden en in mijn geval al een kind hebben. Mentaal is het ook een ding he om zo slecht vooruit te kunnen terwijl je iets anders zou wilen en kiezen. Maar je kunt eigenlijk niet anders dan het dag voor dag nemen en kleine stapjes nemen en dan tevreden proberen te zijn met ieder mini dingetje wat je bereikt. Veel beterschap en sterkte in ieder geval!
Goedenmorgen.. Bij de eerste kreeg ik rond 20 weken pijn in de flank.. Dit werd erger en erger.. Met 30 weken opgenomen in het ziekenhuis. Buscopan deed bij mij niks . Rechter nier was ontzettend gestuwd, en toen ik opgenomen ben zagen ze dat de linker nier ook begon te stuwen. Er is toen een nefrostomie katheter geplaatst.. Deze is met 36 weken weer verwijderd, omdat de kleine man toen helemaal ingedaald was en niet meer op de urine leider lag. Met 37.2 ben ik toen bevallen.. Met de 2e geen hinder van gehad. En ik duim nu met de 3e ook niet.. Heb 3x met de nieren in het ziekenhuis gelegen waarvan 1x opgehaald met de ambulance. Vreselijk was het,.. Die pijn, alles uit handen te moeten geven.. Wat was ik blij dat we met 20 weken de baby kamer al klaar hadden.. Ik hoop voor je dat je snel naar huis mag.. En dan de kolieken hierbij blijven.. Sterkte iig.. En fijn dat het met de baby allemaal goed gaat!
Hier ook last gehad en totaal 2 weken op en aan in het ziekenhuis. Infuus buscopan hielp bij mij en zetpillen nam ik op een geven moment preventief soms hielp het andere keer moest ik naar het ziekenhuis om 24 uur aan het infuus te liggen. Ze wilde bij mij ook een drain aanleggen maar dat wilde ik echt niet, had er veel over gelezen. Ik had gelezen dat als meer ingedaald lag, je minder last kon krijgen en dat wilde ik proberen maar ze vertelde wel als ik nog een aanval zal krijgen ik een drain zal krijgen. Gelukkig na de kerst geen last meer gehad alleen een week heel veel plassen en kwam er een druppeltje constant drang en licht bloedverlies dus controleren op blaasontsteking in het ziekenhuis,had ik gelukkig niet. Paar dagen later heb ik het steentje uitgeplast denk ik en heb ik nergens meer last van. Ik had trouwens een steentje en nierstuwing. Wat wil helpen is een warme kruik in de rug, andere zij liggen dan de pijn liggen en warme douche. Heel veel sterkte is echt verschikkelijk pijnlijk.
De eerste zwangerschap mocht ik vanaf 20 weken alleen maar plat liggen. De 2de zwangerschap 10 keer opgenomen geweest. Gewoon aan toegeven want ja je kan toch niet anders. Bij de eerste heb ik nooit lekker kunnen shoppen voor de kleine en alleen maar online dingen gekocht. Naar mij werk voelde ik me niet schuldig! Wel met de 2de zwangerschap na mijn man en dochter toe.
Oeff, wat een hel! En wat fijn dat je er nu geen last meer van hebt!! Ik zat al te denken, hoe zou dat bij een volgende gaan.. maar dat weet je nooit dus. Ben jij wel gewoon blijven werken in de tussentijd dat het goed ging? Ik ben vanmorgen van het infuus af gehaald. Als alles goed gaat mag ik vanavond naar huis.