Hoi! Ik weet dat ik zwanger ben van ons 3de kindje. Totaal ongepland, door afgegleden condoom toch zwanger geraakt. En heel ironisch, hij is vorige week gesteriliseerd. En nu? We voelen allebei geen blijdschap of geluk hiermee. Vooral mijn man had dit plaatje niet in zijn hoofd. We vinden 2 kids al zwaar genoeg. Daarbij hebben we vanalles wel gepland zoals een verbouwing in de zomer van 2013. Zoals het er nu uitziet, moeten we dat annuleren. Ik heb zelf een bezwaar tegen abortus, maar ik sta ook niet te juichen bij het vooruitzicht naar nog een kindje. Over beide voel ik me schuldig. Wie herkent dit en hoe heb jij dat proces ervaren? Wordt het beter? Thanks! Judith
Herken dit enigszins: Onze derde is binnen het jaar na de tweede geboren. Heb hier echt heel erg aan moeten wennen, echt de volle negen maanden! En daarna? Helemaal verliefd! Het is ook een echt lekker kind, inmiddels al een schoolgaand kind, die helemaal trots is dat hij binnenkort grote broer wordt. Tuurlijk is het pittig, maar als er plaats is voor twee (in huis en hart) is er ook plaats voor drie.
Hoi Judith, Ik ken t niet. Weet dus ook niet hoe ik zou reageren, maar als je echt niet wilt, waarom laat je t dan niet weghalen? Ik begrijp dat je ertegen bent maar de komst maakt je ook niet gelukkig. Succes in ieder geval! Groetjes, Kim
Jij praat lekker makkelijk!! Ts,ik denk dat je het even moet laten bezinken en geen zware beslissingen moet nemen. Zoals Marihi zegt,als je straks een echo hebt gehad ben je wel dolgelukkig. Nu ben je alleen een beetje aan het piekeren over hoe jullie alles gaan doen en moeten regelen. Sterkte ermee en ik hoop dat je over een tijdje ons komt vertellen hoe blij en gelukkig jullie ermee zijn Liefs
Ohh trouwens,lees in verschillende topics terug dat "als het zo is dan is het welkom" Dus het komt waarschijnlijk helemaal goed Judith
Tja wat moet ik nu zeggen........je weet dat als je gesteriliseerd bent dat je nog 3 maanden voorzichtig moet zijn? En hoe werkt dat dan een afgegleden condoom? Dan stop je toch met de sex..... Dat het misschien even niet in jullie plaatsje past is toch geen reden om een kind weg te halen? Dan hadden jullie extra voorzichtig moetem zijn als een kind zo'n probleem was? Maar je man wilt het kindje dus echt niet of staat hij er nog voor open?
Och wat moeilijk voor je. Ik zou er goed over nadenken en geen overhaaste beslissingen maken. Ik vind een baby krijgen, echt een geschenk van God. Als je ziet hoeveel mensen heel graag een baby willen en het maar niet wil lukken. Abortus ben ik ook op tegen, misschien kan je nadenken over adoptie? Als je er echt ongelukkig mee bent..
Je hebt wel goed gelezen dat hij vorige week gesteriliseerd is? Dus in die week tijd is ze vast niet zwanger geworden Maar TS hoe ver ben je eigenlijk?
Onze tweede zwangerschap had op geen slechter moment kunnen komen. Daarvoor waren we steeds bezig zwanger te worden van een tweede. Maar door een heleboel omstandigheden hebben we moeten besluiten om het eerst uit te stellen. En je raadt het natuurlijk al. Toen was ik zwanger. Ik kan me nog goed herrineren dat ik huilend voor de spiegel stond,en zei tegen mijn buik: "Als je wilt gaan kleintje,dan begrijp ik dat ik heb je niets te bieden. De gedachte van abortus heeft mijn gedachten gepaseerd,maar voor mezelf was ik daar zo op tegen dat ik het echt niet kon. Het heeft een hele poos geduurd voordat ik echt blij was. Ik zag alleen maar beren op de weg. En voor de buitenwereld maar mooi weer spelen. Toen mijn meisje er was,was ik zo verliefd. Maar door omstandigheden heb ik toch een vreselijke kraamtijd gehad. Echter, een paar maanden na de geboorte keerde het tij. En ik ben zo blij met mijn kleine meid. Dat ik soms zo vreselijk heb gedacht kan me nu nog een schuldgevoel bezorgen. Niemand kan je vertellen wat je moet doen. Laat het eerst even bezinken. succes.
Waar er 2 kinderen kunnen eten en wonen, kunnen er dat ook 3. Het is waarschijnlijk wel onwerkelijk en het past nu niet in jullie plaatje maar als je bij jezelf ten rade gaat, dan weet je verdomde goed dat als het kindje geboren is je er net zo veel van houdt als je andere kindjes! Ik ben in verwachting van de 4e, volledig gepland en allemaal kort op elkaar: 3 jaar, 4 jaar en bijna 6 jaar. Ik kan je vertellen: de overgang van 1 naar 2 is moeilijker als van 2 naar 3. Die overgang gaat zo makkelijk, het kindje 'rolt' gewoon mee in jullie ritme. Succes!
Ik herken je verhaal deels. Wij zijn ook ongepland zwanger geworden van ons 2de kleintje. Waren wel ooit van plan voor een 2de kindje maar aangezien ik pas verandert was van werk en nog heel wat verbouwingen voor de deur stonden wilden we het heel graag nog wat uitstellen. Voor onze eerste hebben we een hele tijd moeten proberen om zwanger te worden (PCOS) en nu bij deze hebben we 1x onveilig gevreeën en was ik na 15maand pas gestopt met borstvoeding en hop zwanger... We hebben ook heel erg aan het idee moeten wennen hoor en echt de eerste dagen twijfelde ik enorm of ik het wel ging kunnen straks met 2 kindjes, ... vriendlief daarintegen die had het er echt heel moeilijk mee de eerste weken en heeft ook zelfs eens gezegd dat we het mss beter laten weghalen.. Maar geen haar op mijn hoofd dat daaraan zou denken, ooit gingen we toch voor een 2de kindje of daar nu 2 of 3 jaar tussen zit maakt nu niet veel meer uit. Oh en de twijfel heeft echt maar heel kort geduurd hoor, na de eerste echo op 6 weken waren we allebei helemaal verliefd en nu tellen we de dagen af tot we ons kleine meisje mogen knuffelen Hierna willen we echt geen kindjes meer dus moesten we daarna ongepland zwanger raken zouden we het wss weer even moeilijk hebben maar zou ik toch weer voor dezelfde optie kiezen, namelijk het kindje houden. Zoals hier gezegd is als er plaats is voor 2 dan maak je ook wel plaats voor 3. En hoe dan ook het kindje kan er niet aan doen hé, wij als ouders moesten maar onze verantwoordelijkheid genomen hebben en ons niet laten meeslepen 'in the heat of the moment' Volgens mij moet je het nu gewoon even laten bezinken en plan zo snel mogelijk een afspraak bij de gyn zodat je een echo krijgt vanaf dat moment ga je zo anders tegenover dat kleine wezentje in je buik staan. En je vriend die draait echt bij hoor, heb ik hier zelf ondervonden nu is hij degene die steeds vraagt hoe het met ons meisje gaat en mist nooit een afspraak bij de gyn.
Deze zwangerschap was ook ongepland. Ik was een half jaar daarvoor bevallen van ons zoontje. We waren compleet en er over uit dat we er niet nog één bij wouden. Ik heb er zeker 3 maanden aan moeten wennen. We hebben ook wel nagedacht over een abortuspil maar Ik was bang dat ik daar mn hele leven spijt van zou krijgen, ben nu erg blij met dit kindje wat mag groeien in mn buik. Maar hier zijn wel heel veel tranen van verwarring aan vooraf gegaan. Ik wist zeker dat zoveel meer spijt zou krijgen als ik het weg haalde dan dan ik het zou laten komen, want van je eigen kind geniet je altijd. Mijn man stond achter elke keuze die ik zou maken. Mijn tip: ga voor jezelf na of je bang bent om spijt te krijgen. En vooral blijf er over praten! Heel veel succes en sterkte in je beslissing.
laatst las ik een heel heftig stukje op facebook. het ging over een vrouw die ongepland zwanger was en naar de dokter ging met de vraag of ze t weg kon laten halen want ze wilde absoluut niet nog een kind. ze wilde het bij 1 kind houden. 2 kon ze niet aan. waarop die dokter antwoorde. breng uw oudste kind, dan dood ik hem. dan hoeft er verder niks te gebeuren en kunnen er bij jou ook geen complicaties optreden. die vrouw was overstuur en zei, dat doe je toch niet, dat is moord! zoiets ging het, ik kreeg tranen in mn ogen van het stukje. jammer dat ik het nu niet terug kan vinden, maar was heel heftig maar zet je wel aan t denken... meid. ik ben pas bevallen van mn 3e en het was dan wel gepland, maar van 2 naar 3 kids is echt makkelijker dan van 1 naar 2!! geniet er echt van! oja er stond ook nog onder: liefde zegt: ik offer mezelf op voor de welzijn van de andere persoon abortus zegt: ik offer de andere persoon op voor het welzijn van mezelf!
Ik las dat stukje ook en ik werd daar heel boos om. Echt zo'n stom typisch verzonnen anti-abortus stukje. Je bent nog altijd baas in eigen buik hoor :x
Tja, TO, dat kun je alleen maar zelf beslissen. Wij verwachten binnenkort ook een ongeplande derde. We twijfelden al een jaar of we nu wel of niet nog een kindje erbij wilden. En toen was hij of zij ineens al onderweg. Mijn man was gelijk dolblij, ik moest wel even slikken. En nog steeds vind ik het soms onwerkelijk dat ik over een maand weer een baby heb en het vliegt me regelmatig aan hoe ik het in vredesnaam allemaal rond moet gaan breien straks. Financieel en organisatorisch lukt het prima, we hebben ruimte zat in huis, maar ik vind 2 kinderen al behoorlijk druk en soms zwaar, hoe moet het dan wel niet met 3 zijn? Maar goed, deze komt er, en ik vind het aan de andere kant geweldig om het allemaal nog 1x mee te mogen maken. Het is nu ook heel erg bewust dat dit echt de laatste is, een vierde komt er echt echt echt niet meer. Laat het bezinken, voor praktische problemen vind je altijd wel een oplossing en die verbouwing kan een half jaar later ook nog wel. Neem geen besluit in een overhaaste hormonale roes, in elk geval. En sterkte en succes met je zwangerschap, natuurlijk!
nou, ik vind dat zeker niet stom. ben in sommige gevallen ook niet tegen abortus. maar in dit geval wel!
hiet destijds compleet ongepland van de vierde. o, wat heb ik een paniek gevoeld! wij hadden drie huilbaby's gehad en ik was superblij dat ik dat nooit meer mee hoefde te maken! en toen ineens nog een kindje............ ik heb hulp gezocht bij siriz, want was echt flink van het padje en manlief ook. we hebben toen een keuzegesprek gehad om alles eens op een rijtje te zetten. de reden om de zwangerschap evt. te beëindigen waren allemaal praktische zaken en ik wist dat ik daar zeker spijt van zou krijgen. we hebben besloten er voor te gaan, maar echt blij was ik pas na 10 weken toen ik een echo kreeg en daar een heus mensje zag met alles erop en eraan! toen heb ik hem in mijn hart gesloten. helaas was de blijdschap van korte duur, toen twee weken later bleek dat wij na de combimatietest een verhoogd risico op een kindje met down hadden. na een stressvolle zwangerschap is twee jaar geleden een kerngezonde vierde zoon geboren. hij is géén huilbaby geweest en we genieten vanaf dag 1 met volle teugen van hem! hij heeft er gewoon moeten zijn, zo zie ik het. ook met de praktische zaken valt het reuze mee. we hebben een grotere auto, de oppas zag het helemaal zitten met nog een kleintje en komt nu aan huis, de oudste twee slapen op één kamer en vinden dat geweldig! natuurlijk is het financieel best een hele dobber, maar we kunnen nog steeds leuke dingen doen en op vakantie gaan. iedere situatie is anders en niemand kan voor jou beoordelen wat je wel/ niet moet doen, maar wat je ook besluit, je leven zal nooit meer hetzelfde zijn. ga je voor het kindje, verandert dat je leven, maar ga je voor abortus, zul je daar ook mee verder moeten leven. sterkte gewenst met je beslissing! ps mijn man is nu ook onder het mes geweest en ik ben óók aan de pil. just in case
Mijn zus en zwager hebben het meegemaakt. Het verschil was wel dat ze eerder gesproken hebben over drie kinderen en dat plan een beetje hadden laten gaan tot zij totaal onverwacht zwanger bleek. Mijn zus heeft de mogelijkheid van abortus ook kort overwogen om emotionele en praktische redenen, maar zij en haar man hebben ervoor gekozen het kindje te houden. Ik vind het erg gemakkelijk van sommige mensen om te zeggen dat abortus een onjuiste keuze zou zijn. Dat is aan TS en persoonlijk vind ik dat je een kind van liefde alleen niet groot krijgt. Ik vind het noodzakelijk dat ieder kind voldoende aandacht en liefde van zijn ouders krijgt en de mogelijkheid om zich te ontplooien.