Wist niet goed waar ik dit het beste kon plaatsen dus dan maar hier Herkennen jullie het gevoel dat het je af en toe gewoon teveel word? Ik merk nu de ISCI start datum dichterbij komt de angst groeit en de machteloosheid me soms opbreekt. Vooral het overgeven aan hoop, niet wetende wat de uitkomst zal zijn met het risico onwijs teleurgesteld te worden..blegh Hoe gaan jullie hiermee om wat helpt om te "ontspannen" of om door te gaan?
Bedoel je niet ICSI? Ik heb het ook heel erg. Ik dacht dat als ik er in zou staan met een gevoel van: we kijken wel waar het strandt, dat alles dan misschien wel mee zou vallen. Maar na een aantal follikelmetingen ben ik zo ontzettend opgefokt. En ik weet niet of iets daartegen helpt. Het is anders dan "gewoon" zwanger raken, want je zit min of meer aan de laatste optie.
Ja dat bedoel ik inderdaad typ het woord tegenwoordig zo vaak dat ik niet meer kijk of ik het ook goed typ blijkbaar haha!! Precies dat is inderdaad ook mijn gevoel, denk ook dat de teleurstelling zoveel groter is omdat het de enige manier is zo. Hoe doen jij en je partner dit? hiermee omgaan? ik merk dat onze relatie af en toe moeizaam gaat omdat we beide super gespannen en angstig zijn voor wat komen gaat.
Ik denk dat het niet echt te voorkomen is dat het iets doet met je relatie, maar wij proberen nu wel meer tijd voor elkaar vrij te maken. Gewoon leuke dingen doen, los van onze kinderwens en ook gewoon proberen om het er niet teveel over te hebben op zo'n dagje/avondje samen omdat het soms ook weleens lekker is om geen diepe gesprekken over de toekomst te hebben (en dan uiteindelijk toch verdrietig zijn omdat niemand je iets kan garanderen). Op een gegeven moment zijn die behandelingen zo'n groot deel van je leven en je voelt zóveel op een dag, dus gun jezelf en je man ook af en toe een zorgeloos (voor zo er dan kan, maar je snapt me wel) dagje/avondje uit. Voor ons helpt dit in ieder geval, ik merkte namelijk dat we elkaar een beetje kwijt raakten omdat we de hele tijd maar één ding hadden om naar uit te kijken in die anderhalf jaar MMM, maar andere leuke dingen plannen -op lange of korte termijn- helpt voor ons dus echt, dan heb je ook nog iets anders om naar af te tellen en weer even op te laden En heel veel sterkte de komende tijd, het is gewoon ook echt ontzettend spannend allemaal.