zoals de titel al zegt. Ben ik er vanavond achter gekomen dat ik weer zwanger ben en dit was absoluut niet de bedoeling twee kinderen vonden we eigenlijk wel voldoende en de jongste is pas 6 maanden, we hebben het 1 keer gedaan en het condoom is gescheurd echt een wonder dus Mijn man wil absoluut geen 3e en 'flipt' hem wel een beetje. Hij is geen beste prater en moet het allemaal even laten bezinken. Voor mij staat vast dat dit kindje er komen gaat. Ik weet nog niet hoe we het allemaal moeten gaan doen het zal verschrikkelijk zwaar worden ben ik bang. Alle tips zijn meer dan welkom. Ook wil ik graag wat ervaringen van dames die dit ook hebben mee gemaakt. Hoe hebben jullie het bijvoorbeeld aan familie en je werkgever verteld.
Wat zal dat een schok zijn geweest als het niet je bedoeling was, maar toch gefeliciteerd. Hoe ver ben je nu? Ik denk dat je man het idd even moet laten bezinken. Wat betreft vertellen aan familie en werkgever. Tja, niet anders dan anders, lijkt me. Ik bedoel, zij hoeven toch niet te weten dat dit niet helemaal de bedoeling was. Zou dat achterwege laten. En verder, wij hebben nu ook 3 kindjes in korte tijd. Ja, dat is druk, maar het heeft ook z'n voordelen. Als dit over 5 jaar was gebeurd, had je weer helemaal opnieuw de babytijd mee moeten maken. Nu zit je er nog in. Succes en sterkte met alles.
ik zit in het zelfde schuitje, 2 kids (8 & 11 maanden) en er een aantal weken geleden er achter gekomen dat ik zwanger ben van nummer 3. Wij zijn ons rot geschrokken, deden het altijd veilig. Geen stommiteiten & ben zelf onverklaarbaar verminderd vruchtbaar. (Tussen oudste en jongste zit 7,5 jaar hebben 3 jaar over de jongste gedaan incl. Ziekenhuis bezoeken overigens zijn beide van zelfde papa) Er zijn heel wat tranen gevloeid hier, heb weken gehuild omdat ik niet wist wat ik er mee aan moest. Inmiddels zijn we iets meer aan het 'idee' gewend en heb ik het ook vandaag aan m'n werk verteld. Ik werk met een risicodoelgroep, om die reden en veiligheid nu al verteld. Ze reageerde super positief en vond het alleen maar leuk. (Gelukkig) M'n familie weet het nog steeds niet ben nu 9 weken en een paar dagen, hou het liever nog een tijdje voor me. Wat een enorme schock zal het ook voor jullie geweest zijn. Kan me dat zo goed voorstellen. Hoe ver ben je? Misschien moet hij aan het idee wennen en is de schock voor hem ook enorm? M'n werkgever heb ik het toevallig vandaag verteld, na het werk toen we een incident aan het nabespreken waren. Ze was heel positief en bood gelijk oplossingen ivm werk. Ze begreep wel heel goed dat ik het verder nog even stil wil houden.
Dank je. Het is inderdaad een enorme schok en ik grapte nog dat ik best een derde zou willen in de toekomst, die kondigt zich toch wat eerder aan dan we hoopte. Ik denk ongeveer 6 weken. Vorige maand was mijn eerste menstruatie na de bevalling en weet niet meer exact de datum, helaas. Maar ver zal ik er niet van af zitten. Mijn man moet het inderdaad laten bezinken, hij is heel rustig van aard. En waar ik vannacht uren heb lopen piekeren heeft hij heerlijk liggen snurken. Hij is ook niet boos op de situatie ofzo maar meer van o God nee he het was wel prima zoals het nu is, het is nu redelijk rustig, al is het met twee kinderen soms ook erg druk. Het is gewoon niet super praktisch. We moeten een nieuwe grotere auto, in deze passen geen 3 autostoelen. Ook moet zolder verbouwd worden om een extra kamer te creëren. Gelukkig hebben we hier wel de financiële middelen voor. Ik zie dat jij een tweeling hebt leuk zeg! Dat lijkt me ontzettend druk. Werk jij? En hoe verdelen jij en jouw partner de opvoeding etc?
Bedankt voor je berichtje Ik had een heel verhaal getypt maar ineens alles weg. Ik reageer vanavond even uitgebreid op je, sm komt zo oppassen, moet werken vandaag.
Lijkt me ook logisch, het is gewoon enorm schrikken. Voor het praktische valt vaak wel wat te verzinnen, ook zonder financiële middelen. In onze auto passen ook niet 3 stoelen op de achterbank. Dus dan de oudste maar voorin en ik tussen de maxi cosi's. Gaat op zich prima. Zoveel gaan we de deur niet uit. Wij hebben een tweeling idd. Druk idd, maar ik krijg veel hulp uit mijn omgeving, schoonmaken, koken, was af en toe. Heel dankbaar voor. Maar langzamerhand kan ik steeds meer zelf doen en bouwen we de hulp af. Ik werk niet. Heb tot 30 weken thuis gewerkt als gastouder maar nu even mee gestopt. Alhoewel ik eerlijk moet zeggen dat ik wel af en toe de kriebels krijg en het mis. Alleen heb echt ruimte en kamers te kort hier in huis, twee slaapkamers dus tja. Opvoeding doen we eigenlijk heel erg op gevoel. Mijn man is best erg druk, drukke baan, studeert nog en dat vergt best veel van hem. Ik ben echt een huusmoedertje overdag. In de avond stort hij zich op de kinderen, geeft de fles en speelt met de oudste terwijl ik het huis opruim en ze badder. We zijn best een goed team moet ik zeggen. Ook in de nacht doen we het om en om, want overdag kan ik ook niet bepaald bij slapen dus we delen het eerlijk, waar ik het bij de oudste altijd zelf deed.
Nou. Dan hoop ik maar dat jullie er samen uitkomen, want vanzelfsprekend is het niet dat je man hier vrede mee krijgt.
Ik wil je wel als eerste feliciteren want na zo lang MMM is dit wel een mooi wonder zeg! Van onze eerste dochter hebben wij ook 2 jaar MMM gehad en de kans dat ik zwanger zou raken zonder hulp was heel klein. Toch "per ongeluk" zwanger geraakt en toen was onze dochter net 1 jaar. Dikke paniek, we hadden dit echt niet voorzien maar goed 1 of 2 ach, dat lukt wel. Toen ben ik ook totaal onverwachts, zwanger geraakt van nr 3. Ook wij deden het veilig en ook niet verwacht dat dit nog een keer zou gebeuren (onregelmatige cyclus, net gestopt met bv, pil gestart, pil gestopt..) maar toch zwanger van nr 3. Onze jongste was ook weer net 1 jaar. Wij hadden de "mazzel" dat we wel een derde heel graag zouden krijgen dus het was prima, maar we woonden wel op 80 m2 en maar 2 slaapkamertjes, geen tuin, auto te klein. Niet zo gunstig. Maar goed, 2 meisjes sliepen al op 1 kamer, baby sliep bij ons, ik zat achterin tussen de meiden en baby voorin. We hebben wel een dubbele wagen gekocht (bugaboo donkey) en ook de baby veel gedragen in een doek en drager. En ja drie kids is druk, maar niet drukker dan 2, behalve met bad/bedtijd haha. Qua kosten valt t mee, veel heb je al, en lang leven MP evt. En in je zwangerschap zal het wel zwaarder zijn omdat de kleinste nog niet loopt. Maar daar vind je wel een oplossing voor (verschoningskussen beneden, zoveel mogelijk beneden doen vooral aan het einde van je zwangerschap en tegen de tijd is de jongste 1 jaar en kan hij al meer zelf en zichzelf best even vermaken! Dat zie ik nu ook aan mijn zoontje van 1, lekker even zelf spelen. En voordeel, als je het goed "gepland" krijgt, slapen de baby en je jongste straks samen, lekker mamatijd of tijd voor de oudste! Kortom, als jullie samen er voor gaan komt het echt wel goed! En drie is echt super leuk! Ik vind die derde echt een kadootje, hopelijk jullie ook
Ja, wat een schrik als je dit niet van plan bent. Aan de andere kant moet ik zeggen: ik zou bijna willen dat het mij overkwam. Voor beide kinderen een ivf/icsi-behandeling nodig gehad en nu te oud voor vergoeding van een behandeling, jongste is 10 maanden oud. Dus ja ... Het heeft twee kanten. Ik denk dat het bij jullie wel goed komt. Laat het even bezinken. Sterkte met alles een plekje geven. Maar ook: tel je zegeningen, 't is wel een wondertje on the way.
Dan gaan we bijna gelijk op Wij wilden graag een 3e kindje maar wilden voor 't echie gaan vanaf oktober. Ik maak me ook weleens druk om hoe ik het ga doen zo'n 13 maanden verschil, maar hé dat weet je nu nog niet en het zal echt wel goed komen!
Tuurlijk komen wij er samen uit! En ik heb niet gezegt dat mijn man er geen vrede mee heeft. Hij is zich rot geschrokken wat logisch is. Maar we gaan ervoor. Gaat goed komen.
Hier hetzelfde, besloten dat twee kindjes genoeg was voor ons. Jongste was 6 maanden toen ik erachter kwam dat ik weer zwanger was. Ik was echt in shock. In juli zou ik een spiraal laten plaatsen en tot die tijd gebruikten we anticonceptie in de vorm van condooms ... Allen bij ons is die niet overduidelijk gescheurd. We wisten echt van niks tot ik na een paar dagen kotsmisselijk te zijn maar eens een test heb gedaan (met het idee 'het kan toch niet'). Ik heb geen tips helaas het lijkt mijn ook heel zwaar straks. Als de kleine er is zijn mijn meiden 1 jaar en 4 maanden en 2 jaar en 4 maanden (ook zij waren dicht op elkaar). Het vliegt me echt aan soms, zeker als het nu zwaar is met de meiden en dan het idee dat er nog een derde komt ... 3 onder de 3 😱. Maar het lijkt me ook erg leuk. Ik laat het maar gewoon op me af te laten komen en op momenten dat het me echt aanvliegt even diep ademhalen en weer verder. Wij hebben het familie en goede vrienden verteld met 7 weken, maar dat was ook meer noodzaak omdat ik wederom vreselijk misselijk ben.. De 'rest' na de combinatietest vorige week verteld. Hier ook een partner die geen prater is. Hij zei 'ik kan niet zeggen dat ik blij ben, maar dan heeft het zo moeten zijn'. Eerlijk is eerlijk wij waren allebei niet bepaald in juichstemming, maar dat dit kindje er komen gaat (zeker met mijn vruchtbaarheidsachtergrond) stond meteen vast.
Hoihoi In eerste plaats toch wel een proficiat denk ik. Van het niet geplande kan ik niet echt meepraten maar ik ben nu zelf zwanger van een 3e en wij hebben ze ook (heel bewust) snel op elkaar. Tussen 1 en 2 13maanden en tussen 2 en 3 17maanden. Gaat in het begin ff zwaar zijn maar neem het er heel graag bij. Ml zit hier heel veel in het buitenland dus sta er meestal alleen voor, heb ik soms wel wat schrik voor als ik eraan denk maar we komen er wel. Gewoon in je achterhoofd houden dat er nog mensen zijn die dit voor jou hebben gedaan dus dat jij dit ook kan! Komaan supermama!
Ondanks de schok toch gefeliciteerd! Kan me heel goed voorstellen dan je man in schock is en nu even niet weet wat hij ermee moet Hier vorig jaar hetzelfde alleen was het de 4de en was mn 3de net wat jonger (10 weken) het heeft echt weken geduurt voordat ik het zelf kon accepteren en kon gaan genieten. Heb echt bij een week of 16 pas een knop bij mezelf omgezet en ben gaan genieten. Nu is de baby al 8 maanden en zou ik dr nooit meer kunnen en willen missen maar die eerste weken zwangerschap waren echt heel zwaar
Jeejtje dat is ook super heftig maar wel een heel groot wonder natuurlijk! Ik kan op dit moment ook niet heel veel anders dan huilen. Ik vind het zo ontzettend moeilijk, mijn omgeving is gedeelte op de hoogte en hebben het over abortus, of ik/we krijgen de vraag of we dat overwegen. Abortus is voor mij echt geen optie, dit is weer een mooi wonder, vooral als ik dan kijk naar mijn twee andere kinderen, ik kan dat gewoon niet. Bij ons zal het oook heel lang duren voordat we er aan gewend zullen zijn. Vooral mijn man, mijn wens voor een 3e was er zeker nog wel maat dsn pas over 3-4 jaar en mijn man had dat niet zo. Fijne zwangerschap!