Mijn allerlaatste (6e) pick-up. Omdat ze niet bij mijn rechter eierstok kon, heeft ze zich uiteindelijk misprikt en zat ze in mijn darm. Man, heb geroepen van de pijn. Gelukkig dat ik de enige was die dag of de anderen zouden weggelopen hebben denk ik. Erna was ik aan het bloeden en is ze met droge gaas naar binnen gegaan omdat ze moest zien of het stopte of niet. Toen nogmaals hard geroepen want met droge doeken daarin, hell!
Oh dat laatste is bij mij ook gebeurd, gelukkig wel onder narcose dus heb er niks van gevoeld. Maar ik kan me levendig voorstellen dat dat ontzettend pijn doet. Bij mij staan toch echt de bevallingen op 1, inclusief het inbrengen van de vaccuumpomp en het enorme geweld waarmee beide kinderen eruit werden getrokken. Ik vond het een ware slachting
Ja dat hoor ik vaker inderdaad maar ik durf het niet meer aan. Heb de hele afdeling bij elkaar gegild De gynaecoloog zei toen dat waarschijnlijk de verdovende medicatie zijn werk ook niet had gedaan. Bij het idee om er weer een te laten zetten krijg ik het al Spaans benauwd
Beenmergpunctie was heel pijnlijk, met als goede 2e plek de ivf puncties valt elke keer weer tegen. Gelukkig mag ik nu nog een keertje bevallen en weet ik zeker dat ik nooit meer een ivf hoef te ondergaan
Als ik mag kiezen tussen m'n eerste bevalling of 2 verstandskiezen trekken zet ik die verstandskiezen toch op 1. Echt NOOIT meer. Brrrr.
Ik reageer niet of onvoldoende op verdovingen of roesjes. Dat is wel heel vervelend, dat ze dingen soms zonder verdoving of pijnstiller moeten doen, zoals mijn knieschijf die er uit gevlogen was terug doen, pijnstillers bij de bevalling werkten niet, lokale verdoving scheelts gedeeltelijk, dus ik vloog de lucht in toen ze die naald bij het hechten er in zette. Maar het meest pijnlijke was toch nog wel cystes en een ingedraaide eierstok/eileider. Ook daarbij kregen ze me niet verdoofd en werkten pijnstillers niet. Ik wou nog liever dood, de pijn was niet te dragen, zelfs mijn bevallingen waren minder pijnlijk. Alleen volledige narcose werkte.
Ik heb al veel pijnlijke dingen laten doen (met een camera in de maag laten kijken, aan een kies laten werken met een ontstoken wortel...) maar om de één of andere reden vind ik een gynaecologisch onderzoek het pijnlijkst. Dat opensperren van dat speculum, het schrapen tegen de baarmoedermond... andere dames huppelen met een smile die stoel in, maar mijn voeten voelen dan als lood! Ik heb misschien gewoon een gevoelige bmm of een smalle vagina of weet ik veel... bah! Ik haat het! En dan dat betuttelende "even doorbijten mevrouw"...
Heb heel wat operaties achter de rug. Van simpele ingreep als verstandskiezen eruit snijden tot aan onderrug vastzetten. Vond herstel van eerste hernia operatie heftig, 2e viel weer erg mee maar na hey vastzetten vond ik het wakker rijden verschikkelijk. Dacht dat ik wel zonder morfine kon ( uitslaapkamer ging het wel) maar eenmaal op de afdeling werd ik gek van de pijn. Morfine injecties werkte goed maar werd ik kots misselijk van. Dus werd injectie morfine ene been icm anti misselijkheid injecties andere been. (operaties zijn verstandskiezen laten uitsnijden kaakchirurg, borstvergroting, 2 hernia operaties (l4/l5 en l5/s1, curettage 12 wk zwangerschap spondylodese operatie en simpele dingen als spiraal plaatsen( vond ik trouwens ook best heftig)
Ook pijnlijk was injectie in mijn onderrug om zenuw lam te leggen ( zonder verdoving). At bijna mijn stoel op
1 ding wat ik nóóit meer ga doen, is een katheter na een bevalling. Verschrikkelijk. Ik had een berg hechtingen van onder, en moest van de verpleegkundigen plassen. Dus ik wandelde naar het toilet, maar viel daar flauw. Dus op een bed teruggereden en toen moest er toch een katheter in. Brr, ik krijg nog kippenvel als ik er aan denk.
Ik zou ingeleid worden en de wens was toch wel om dat zonder ballon, gel of andere hulpmiddelen te doen. De gyn ging een paar dagen ervoor dus even voelen wat de ontsluiting was, moest minimaal 3cm zijn, anders toch hulpmiddelen. Nou blijkbaar had ik 2cm en dat kon ze wel even oprekken naar 3. Mijn god, ik zat tegen het plafond!!!!!!
Als kind van 12 heb ik een cameraatje door mn neus gehad om m'n veel te grote neusamandelen te bekijken. Ik herinner me dat ik het toen echt giga pijnlijk vond..
Met stip op 1. Mijn eerste gynaecologisch onderzoek. Ik heb ge-gild toen dat speculum openging! Nooit meer bij die vent teruggeweest.
Een flinke ontsteking in hebben en dan een wortelkanaal behandeling moeten krijgen. Nooit meer dus. Nu werkt de verdoving van een tandarts toch al niet zo snel, (voor een gaatje heb ik rustig 3 verdovingen nodig), maar dit was wel een hel! Zo erg dat ik dus niet meer durf..blegh
ooh ja dat doet ook pijn ja ! heb zelf ook een katheter gehad maar dan net voor de bevalling, maar dat geeft echt zo'n naar branderig gevoel.
bedenk met net ook dat ik 1 kies heel erg ontstoken had.... ik wou hem eruit hebben.... ze hebben mij heel veel prikken gekregen maar ik bleef het voelen, toen zeiden ze dat de ontsteking waarschijnlijk zo erg was dat het niet meer verdoofd kon worden, ik zei dat als ze hem er in 1 ruk uit zouden krijgen ze het mochten doen maar geen gewroet.... het is ze gelukt.. mee jemig wat deed het pijn !